Tot vorige week geloofde ik nog alles wat meester Impe me in het vijfde leerjaar vertelde.
Hij leerde ons onder andere dat de “Golf van Gasconje” (tegenwoordig de Golf van Biscaje) het “zeemansgraf” genoemd werd omwille van de verschrikkelijke stormen en de ontelbare schipbreuken. Nu weet ik beter:
Een recreatieplas voor heren op leeftijd!

Alhoewel:  Terwijl we vanuit Nederland onderweg waren, en tot we vrijdag uit Brest vertrokken, rolden de hele tijd stormwaarschuwingen voor Biscaje binnen op de Navtex. Maar het goede weer dat we de laatste dagen in Frankrijk hadden schoof gewoon mee op. De hele overtocht hadden we dragende winden, nooit meer dan 5Bft, en La Coruña voeren we zelfs binnen in complete windstilte. Dat had dan weer als gevolg dat we de laatste drie uur door een mistbank moesten waarin we met moeite de voorsteven van de boot konden zien (11m). Goede oefening voor blind navigeren met gecombineerde hulp van elektronische kaart, radar en AIS. De tankers schoven ons op het scherm voorbij zonder dat we ze te zien kregen.

Geluk moet je verdienen. Geluk had ook de Nederlandse duif die meer dan 100 km van de kust uitgeput op de boot neerstreek, en door Marcel geadopteerd werd. In ruil voor de helft van onze muesli-voorraad scheet ze de hele boot onder en voer parmantig mee tot in de haven, en ook daar blijft ze Wapper zien als haar nieuw duivenkot. Gelukkig moet Marcel even over-en-weer met de auto naar België zodat ik de tijd krijg om een hartig woordje met Flup te praten, ik wed dat hij een lokale duivin versiert voor Marcel terug is!

Bijlagen:
Flup.jpg (33.5 KB)