Er zullen wel genoeg lieden te vinden zijn die Knokke-Heist "cool" vinden. Het is echter niet gelijk hoe je die "cool" bereikt. Al had ik dan voor de verkeerde methode gekozen, ik werd er toch niet op afgerekend. Ik had het ook stil gehouden en wat niet weet, niet deert.
De wandeling ging over zowel Belgisch als Nederlands grondgebied. Wat niet zo moeilijk te organiseren is omdat Knokke aan de grens ligt.
Wie er meer wil over weten, die moet maar op de bijlage klikken. Je bent dan voor de lectuur van niet minder dan 14 bladzijden zoet. Braaf zo!
De "zel" in Zelzate schijnt afkomstig te zijn van het Latijnse "sel". Zout, dus. Ten tijde van Julius Caesar moet dat een heel dure grondstof geweest zijn. Zo zout hebben wij het echter niet gegeten op deze tocht. Die liep ook nog eens voor een groot deel over Nederlandse bodem.
Wie meer wil weten over de achter- en voorgronden van de streek kan dat te weten komen door op de bijlage te klikken. Er staat daar alweer heel wat te lezen.
Wandelen op de grens van de provincies Antwerpen en Vlaams-Brabant. Ik vermeld het maar even omdat er meer dan één Putte is. Verder was er veel groen. En heide. Met of zonder gras.
Het hele verhaal zit achter het bijvoegsel verborgen. Dus even daar klikken zal alles zo openvouwen.
Nieuwenrode lag precies daar waar het hoorde te liggen hoewel ik het op een andere plaats had verwacht. Maar in aardrijkskunde ben ik dan ook nooit goed geweest. Gelukkig heb ik een oude atlas die me terug op het goede spoor heeft geholpen. Zodat de inlichtingen in het bijgaande Voetstukje toch enigszins juist zouden moeten zijn. Lees er alles over door op de bijlage te klikken.
Hoog op de bergen... goed, op de heuvels dan. Misschien zelfs dat je die heuvels niet echt hoog vind. Maar dan moet je er maar eens tegen op wandelen! Liefst tegen een paar tiental daarvan. Dan zullen we elkaar nog eens spreken. Voorlopig doe ik het alleen wel. Zowel het wandelen als het spreken. Dat laatste in het bijgaande Voetstukje. Over het Pays des Collines. Of hoe ik in het zweet mijns aanschijns de schoonheid des lands heb aanschouwd. Lees en geniet van het landschap en van enkele bovennatuurlijke verschijnselen.
In Tiegem hebben ze een berg. Indien dat alles was, ja, dan waren we snel uitverteld. Maar gelukkig hebben ze daar nog wel meer. Geneeskrachtig water, bijvoorbeeld. Zon ook maar kijk, dat was in gans Vlaanderen wel het geval. Die dag toch.
Je kan er alles over lezen in het bijgaande Voetstukje. Even klikken, en ziedaar... Weer een stukje Vlaanderenland dat voor je open gaat.
Rustig, hobbelig, lang en soms nat: de wandeling in Bierbeek en omstreken. Zelfs in het buitenland ben ik geweest. Ons eigen buitenland dan. Lees er alles over in de bijlage.
Heide en bossen. Bossen en heide en nog wat bossen en nog wat heide. Dat vat het zo ongeveer samen wat er in Ossendrecht te wachten lag tot ik er passeerde. Nadien ook nog, wees gerust. Indien je het zelf wil gaan bekijken... Maar je kan er ook al een en ander over lezen in het bijgaande Voetstukje. Even klikken op de bijlage en de wondere wereld van bos en hei gaan voor je open. Zei ik al dat er nogal wat bos en hei te zien was?
Veel leesplezier. Het is echt niet zo eentonig als het bovenstaande misschien laat vermoeden.
Groen en zon en witloof. Van dat laatste dan wat minder. Van het eerste veel. Wandelen op Hemelvaartsdag in Kampenhout. Het centrum van de witloofteelt in België. Klik maar even op de bijlage en ik maak je deel van wat ik daar allemaal heb gezien.
De wandeling in Eksel beloofde op papier heel wat. De praktijk, echter, was even anders. Daar konden de organisatoren van de tochten niets aan doen. Hogere machten hadden beslist dat hun wandeling een andere weg moest kiezen. Wil je er alles over weten, plus over nog wat andere zaken, dan staat dit Voetstukje op je te wachten.
Misschien dat ze daar wel heel erg recht in hun schoenen staan, vlak over de grens met Oost-Vlaanderen, maar de wegen zijn dat alleszins. Recht, bedoel ik. Klik even op de bijlage en ik neem je mee op een toer door het Brugse Ommeland.
De Lozermeiwandeling... Vreemde naam, niet? Lozerei was misschien nog curieuzer geweest maar bijna net zo relevant. Ja, ja, ik wauwel maar wat. Klik maar op het bijvoegsel, dan weet je snel genoeg waar het allemaal om te doen was.
De zon scheen, het landschap plooide zich naar de wetten die het van lang, heel lang geleden gedicteerd werden. Het was aangenaam om onderweg te zijn. Mag ik je deelgenoot maken van het genoegen dat ik aan deze wandeling beleefde? Ja? Klik dan op het bijvoegsel en een nieuwe wereld gaat voor je open. Die van het verbrande dorp en nog wat van Beneden en Boven...
Lees het met plezier. Dat wens ik je in elk geval,
Een wandeling biedt soms wel eens verrassingen. Die kunnen negatief, dan wel positief zijn. In Asse was dat laatste gelukkig het geval. In meerdere opzichten zelfs. Lees er alles over door op het bijvoegsel te klikken.
Het was "belle" in Belle en de Dender lag er oud en rustig bij in het stadspark. Tenminste toch het stukje wat ik ervan gezien heb. Het blauw van de lucht spiegelde zich in het gladde water en de zon klom juichend naar het zenit terwijl ik me langs het uitgezette traject door het landschap bewoog. Het is lente. Niemand die er nog aan twijfelt.
Lees wat ik er verder over te vertellen heb door met de linker muistoets de bijlage te kietelen.
Op de dag dat de Ronde van Vlaanderen onze gewesten teisterde, ben ik gaan wandelen dichtbij de poort van de streek waar het zwaartepunt van deze heroïsche strijd met het stalen ros moest plaats vinden. Nee, het was niet de Tiegem-, de Paters- of Taaienberg die ik heb bedwongen. Nog niet eens de Steenberg. Want daartoe ben ik wat te ver uit de buurt gebleven. Maar toch legde het landschap zich in vriendelijke plooien. Als de rimpels van een vertrouwd oud gezicht.
Ja, ja, men wordt niet enkel vanwege de Ronde lyrisch.
Alweer Roosdaal, ja. Maar dit keer de meest recente wandeling. Een heel ander traject maar er was uiteraard wel een verband met wat er twee jaar geleden te zien en te weten was. Vandaar dat het oude stukje hier ook staat. Voor iedereen die het naadje van de kous wil weten. Dit stukje is wat korter dan de laatste tijd gebruikelijk. Maar wanneer je ook het voorgaande leest, ja, dan ben je wel even zoet. Mag ook al eens.
Niet eerder op het blog gegooid: een stukje over een wandeling in Roosdaal. In de regen. Ter aanvulling van het volgende (of voorgaande) stukje. Want ik ben daar nogmaals gaan wandelen en ik kan toch niet altijd maar hetzelfde blijven schrijven, niet?
Klikken op de bijlage.
Ook met dit kijkje in een recent verleden wens ik je veel leesgenot.
Je kan er onmogelijk naast kijken. De Westhoek is bezaaid met soldatenkerkhoven. Gesneuvelden in de Groote Oorlog. Dus die stille maar indringende getuigen waren ook op deze tocht overvloedig aanwezig. Reden om er eens bij stil te staan. Letterlijk en figuurlijk. Even overwegen tot wat de menselijke waanzin in staat is.
Voor de rest scheen de zon, het landschap was ruim en open. Met heuvels.
Lees wat ik bij al dat gedacht en gedaan heb. Door te klikken op de bijlage zal het duidelijk worden.
