|
Op de dag dat de Ronde van Vlaanderen onze gewesten teisterde, ben ik gaan wandelen dichtbij de poort van de streek waar het zwaartepunt van deze heroïsche strijd met het stalen ros moest plaats vinden. Nee, het was niet de Tiegem-, de Paters- of Taaienberg die ik heb bedwongen. Nog niet eens de Steenberg. Want daartoe ben ik wat te ver uit de buurt gebleven. Maar toch legde het landschap zich in vriendelijke plooien. Als de rimpels van een vertrouwd oud gezicht.
Ja, ja, men wordt niet enkel vanwege de Ronde lyrisch.
Goed, je kan er alles over lezen in de bijlage.
Veel leesgenot gewenst,
Michel
|
