Als een klein geschenkje aan mijn trouwe lezertjes die al een hele tijd naar niets nieuws hebben gekeken, een stukje over, jawel, molens. Waarom toch, had de molenaar zo'n slechte reputatie en werd hij toch gerespecteerd. Lees en verwonder u!
Wie denkt dat er in het overwegend vlakke landschap van Klein-Brabant weinig te zien en te weten is, die moet dringend zijn of haar mening herzien. Bijvoorbeeld door het bijgaande Voetstukje te lezen want daar staat heel wat over een klein deel van deze streek te lezen. Klikken op de bijlage helpt je verder.
Er hing een vrij dichte mist dus erg ver kon je niet kijken. Wat er desondanks toch te zien was, dat was best interessant en daarom wil ik je daar over vertellen. Wat precies, dat staat te lezen in de bijlage: het Voetstukje.
Je vindt er heuvels, dalen en mooie panoramas. Lang geleden reeds was er hier al iemand die dat ook zeer naar waarde wist te schatten. Ze zijn hem hier nog niet vergeten, die Pieter Bruegel de Oude. Soms kan je zelfs nu nog zien waar Abraham-Pieter de mosterd haalde voor het schilderen van talrijke taferelen van het Pajottenland zoals het er bijna 500 jaar geleden uitzag.
Het staat weer allemaal te lezen in de bijlage, het Voetstukje.
Op bezoek in een overschot van het vroegere Kolenwoud dat in de Gallo-Romeinse tijd enorm groot moet geweest zijn. Het is nu nog slechts een schijntje daarvan. Maar volgens onze normen is het toch altijd nog een ongewoon flink stuk geboomte, dat Buggenhoutbos. En in Opdorp, een deel van Buggenhout, hebben ze ook al wat speciaals te bieden. Iets wat je, ik ben het haast zeker, niet zou verwachten. Lezen dus wat er in de bijlage staat: het Voetstukje.
Waregem is meer dan het alom bekende Waregem Koerse. Hoewel de hippodroom in het bijgaande Voetstukje wel een belangrijke rol speelt. En dan is er nog de wijde omgeving van de stad. Met dorpjes als Ooike en Moregem die daar stil lagen te wachten totdat ik er eens voorbij zou komen. Wees gerust, ze liggen er nog.
Aan de poort van de Vlaamse Ardennen liggen enkele vooruitgeschoven heuvels en op of aan die heuvels zijn dorpen gevestigd. Tussenin ligt de vlakte van de Scheldevallei. Kaster,
Tiegem, Waarmaarde, Avelgem, Anzegem... Het staat allemaal in het Voetstukje in de bijlage. Ik wens je in elk geval veel leesgenot.
Nieuwenrode, Beigem, Meise, Grimbergen... ze liggen daar allemaal zon beetje op een kluitje bij elkaar op de glooiende Brabantse kouters. Er zijn oude gebouwen met een bijzondere geschiedenis, jonge bossen, soms veel ruimte en doorgaans is het er rustig. De moeite waard dus om er wat rond te zwerven.
Wat ik ervan gezien en geleerd heb, dat staat in de bijlage. Het Voetstukje dus.
Dichtbij de stad Gent en toch verrassend groen is de directe omgeving van Zwijnaarde. Een dorp dat voor de meesten van ons slechts bekend is omdat twee grote autosnelwegen mekaar daar kruisen. Gelukkig is er meer te zien daar in de meersen van de Boven-Schelde.
Wat ik ervan gezien heb, dat staat te lezen in de bijlage.
Een wandeling in het rijke herfstlicht door een deel van het Houtland. Vertrekkend vanuit Loppem en tot helemaal dichtbij Brugge. Al is dat, alles bij mekaar, niet zo ver. Maar de streek is rijk. Aan abdijen, kastelen en veel open ruimte. Om te lezen wat ik er gevonden heb volstaat het om de bijlage aan te klikken.
Vinkt en Zeveren... het zijn niet direct dorpsnamen die je zou verwachten. En toch, het zijn beide deelgemeenten van de stad Deinze. Wat je daar zoal kan zien en wat er in het verleden gebeurde, dat lees je in het bijgaande Voetstukje.
De Switchback Memorial March-club uit Maldegem herdenkt ieder jaar het feit dat in 1944 de opmars van de geallieerden even stagneerde aan de boorden van het Leopoldkanaal. Er werd daar ongenadig hard gevochten om de polders die door de Duitsers waren onder water gezet te heroveren. Daarbij sneuvelden vele Canadese soldaten. Maar ook burgers werden gedood. En de ravage en het menselijk leed waren enorm.
Ieder jaar tekent de Switchback Memorial March-club een traject uit dat verschillende plaatsen aandoet waar eertijds zo fel om gevochten werd. Opdat wij niet zouden vergeten...
Het verhaal (dat niet helemaal het mijne is) staat in de bijlage.
Een paar grote mannen, veel grote akkers, veel varkensfokkerijen. Niet al te veel pap om er krenten uit te vissen. Maar toch... Welke krenten, dat staat in het bijvoegsel te lezen. Het nieuwste Voetstukje.
Oudenaarde is een historische stad met een navenant rijk verleden. Om even een open deur in te trappen. Het is zo dat er over die stad en de rand- en deelgemeenten ervan zoveel is te vertellen dat ik dat bij deze gelegenheid voor de derde keer doe! Weliswaar in Voetstukjes die jaren uit mekaar liggen. Doch telkens is er wel iets wat voor mij nieuw is en dat mijn aandacht vangt. En die van jou ook. Hoop ik. Wanneer je het bijgaande Voetstukje leest.
Anzegem is een grensgeval. Het ligt in West-Vlaanderen maar heel dicht tegen Oost-Vlaanderen. Het ligt aan de grens met de Vlaamse Ardennen en het ligt op de scheiding tussen het Leie- en het Scheldebekken. Grenzen hebben altijd wat speciaal en dat is ook voor Anzegem van toepassing.
In het overwegend vlakke landschap rond Aarsele, net aan de grens tussen Oost- en West Vlaanderen, zijn ooit drama's gebeurd. Nu ligt alles er ogenschijnlijk vredevol bij. Maar er zijn dus wel verhalen te rapen. Daarvan vind je in de bijlage een en ander te lezen.
Dag op dag een jaar geleden liep ik deze tocht reeds. Het Voetstukje dat hierbij gaat werd zo reeds vorig jaar geschreven. Veel nieuws was er niet te melden op de meest recente uitgave van de wandeling maar desondanks was het toch interessant genoeg om één en ander hier nog eens op te voeren. Voor hen die het lezen niet laten kunnen...
Ik wens je in elk geval een prettige hernieuwde kennismaking toe.
De meest Vlaamse stad van Nederland, de Reynaertstad, de versterkte stad... ze kunnen zich daar in Hulst met een heleboel titels tooien. Dat het een versterkte stad is (geweest) dat is onmiskenbaar. Zelfs met je ogen toe zou je dat nog moeten toegeven als je tegen een stadspoort aanloopt. De andere twee titels... wel, daar wordt soms wat over gediscuteerd. In elk geval hebben ze daar een kerk, pardon: een basiliek, met een zeer markante toren. Aan jou om je zelf een oordeel te vormen want er staat heel wat over te lezen in de bijlage waar achter zich het Voetstukje verbergt.
In lang vervlogen tijden hadden vreemde stammen zich hier een thuis bevochten. Op onze dagen spoelen hier vreemdelingen aan die denken, hopen, hier een nieuwe thuis te vinden. Broechem. Niet bepaald een naam die regelmatig de headlines van de internationale pers haalt maar dat betekent nog niet dat er niets bijzonders is. Want wat dacht je bijvoorbeeld van twee grote kastelen? In de wijde omtrek is er natuurlijk nog meer te bekijken en dat heb ik ook gedaan. Het staat allemaal in de bijlage waar het Voetstukje zich voorlopig achter verschuilt.
Ruimte is er daar. En water. Veel water. Dat was vroeger al zo maar ook nu nog. De ruimte is wat gekrompen en het water is nu onder controle om het tot welbevinden van iedereen, ver in de omtrek, te gebruiken. In Wippelgem hebben ze zelfs nog water binnenin een ei zitten. Hoezo? Wel, dat staat in de bijlage. Daar klikken bevredigt je nieuwsgierigheid. Voor dit onderwerp tenminste.
