Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
29-03-2012
Good things happening in Venezuela! by Michael Parenti.
Whaw!!!!
Wat een kennismaking. Overdonderend!
Hoe komt het dat ik dat nog niet zelf gezien had? Ja, ik wist al wel een klein beetje vermits ik verslaafd ben aan informatieve programma's. Maar die zijn zeldzaam, en als ze op een laat uur op het scherm komen dan zien we wel toestanden, soms vreselijk schrijnende toestanden, die ons overstuur maken, maar van het raderwerk dat die miserie misbruikt, zelfs vaak laat groeien, vernemen we blijkbaar bijzonder weinig. Bij de eerste zinnen, waarin Parenti vertelt over zijn ontmoeting in het vliegtuig met een dame uit Venezuela meent men het waanzinnig geraaskal van de believers en slippendragers van het rechtse kapitalisme, vermomd als verdedigers van de werkende mens, te horen. Dezelfde leugens, dezelfde verwijten, dezelfde hebzuchtige gedrevenheid...
Vroeger vernam je tijdens een college de naam van een wetenschapper of een filosoof of een socioloog of wat dan ook en dan kon je op stap gaan naar de bibliotheek. Na lang zoeken vond je, soms, soms niet, wat je zocht. Heel dikwijls kon je dan in de leeszaal nota's nemen en in bepaalde gevallen het werk ontlenen. Nu even zoeken op het internet, wat gaan rondneuzen bij bekende bronnen en een wereld aan informatie ligt aan je voeten. Ja, internet is wel wat meer dan de mogelijkheid om koopjes te ontdekken. Voor wie meer inzicht wil krijgen in het gedachtengoed van Links is de website van de PVDA een aanrader. Vanachter je bureau kan je op hun webwinkel lectuur bestellen die je niet overal vindt.
Gemakkelijk gezegd, maar... Toen ik, zovele jaren geleden uit nieuwsgierigheid, als kersverse Nielenaar, een meeting van het kersverse A.L.R. (actiecomité Rupelstreek) dat zich inzette voor het behoud van het Nielse Broek bijwoonde, was ik getuige hoe de toenmalige socialistische reizende ster W. Somers en de gevestigde waarde, burgemeester A.Weyn, de mannen, de jongens van het A.L.R. met politiek vakmanschap zaal Enting probeerden uit te vegen. Hoewel wij door toedoen van de burgemeester in deze Rupelgemeente een job bekomen hadden en er als tegenprestatie ook komen wonen waren, en wij overtuigd Links dachten, kreeg mijn groene adrenaline de bovenhand en nam ik het in volle zaal op voor dat groepje toffe mensen. Eddy en Eric Steur, Ward Bosmans en nog een paar anderen, het is zo lang geleden. Van lidkaarten was geen sprake, wel van enthousiasme en inzet. En er was enorm veel inzet nodig en ook durf. Om de plannen van een zo machtige opposant in die tijd te dwarsbomen was er veel moed nodig en wij wonnen die strijd; Vandaag kan men in en rond dat mooie Nielse Broek wandelen. Men is het vergeten, ik niet! Respect voor de natuur, voor het leefmilieu, voor de mens bestond toen niet, toch niet in deze streek. De werkmens was meer gewoon, hij kon tegen een stank en veel stof en vergif ziet men niet... A.L.R. redde de kleiputten in Niel van opvulling met allerlei smeerlapperij. Ook daar was veel, zeer veel inzet voor nodig en moed en wij kregen trappen onder de gordel en werden bespot en geminacht, het mag gezegd. In dat A.L.R. zat er in Niel een Socialist. En die drong zich ondanks de tegenwerking van achter de schermen door in het partijbestuur. Midden in de woestijn had ik met mijn tussenkomsten meer succes kunnen boeken, ik was een vreemd wezen, ik sprak over Socialisme met vuur en vlam en tegelijkertijd was ik een beschermer van wat gras en een bloempje. Wat een nonsens en ik zat mijn kas op te vreten. De putten werden niet opgevuld en vandaag hebben de vissers er een paradijs en de wandelaars een prachtige maar niet ongevaarlijke wandeling. Dat realiseerde A.L.R. niet ik, niet hij maar wij. Langs de stinkende Rupel leunden de kleine, werkmanshuisjes, op en tegen elkaar, een levend bewijs hoe de ondernemers hun werklieden "verzorgden". Denker, filosoof en stedebouwkundig-archtict Hugo Lejon tekende ontwerpen voor de hele site. Toerisme, ontspanning, werkgelegenheid kreeg in een opkuis en opwaardering met heel veel respect voor de nog gebleven bewoners een nieuwe unieke kans. A.L.R. vocht als een leeuw en richtte tentoonstellingen in die de reuzen uit het gelaag met handen als koolschoppen zo sterk en groot, in tranen deden uitbarsten. Maar de overheid, nog altijd dezelfde, veegde, een project dat door deskundigen bewonderd werd, met een sneer van tafel. Ze begrepen er geen kloten (ballen) van. Nog even en er blijven alleen nog twee permanente tentoonstellingen over van een streek die uniek was op de wereld en die uniek was kunnen blijven, met respect voor de werkmens en voor zijn geschiedenis. Het mocht niet, kon niet en die unieke kans werd definitief verknoeid. De echte socialisten waren het beste alternatief in de streek tot ze verkleurden en definitief verschrompelden tot de slaafse slaafjes van de geldwereld, van de macht. Er is een alternatief!
Het zal Socialistisch zijn, of het zal niet zijn.
24-03-2012 om 12:10
geschreven door Walter
23-03-2012
sp.a omarmt teder Groen, roerend...
Zeg nog dat de sociaal-democraten van Niel verstard zitten in een potjar-burcht van verbrokkelende klei. Een voortrekkers rol mag men deze geste van naastenliefde en warme broederschap niet echt noemen. "Het kan verkeren", schreef Bredero, die nu nog nauwelijks iemand kent, want lezen is voor de oude zakken en de toekomst is aan de slogans die zich bijzonder lenen om stotterend in het rond te schreeuwen in een onbegrijpelijke Rap, waarmee ik niks negatiefs bedoel over de eeuwenoude reggaecultuur. Dus de sociaal-democraten en wat er nog overblijft van de ooit zo strijdvaardige, bewonderenswaardige socialisten die deze streek uit het slijk trokken en een menselijk aangezicht gaven, hebben met hun nieuw gelaat, hun verlokkende naam, Samen, de zoete bruid, Groen binnen gehaald. Was ik niet de eerste die als groene,verklede rat op de bloedrode banken van het zwijgend genootschap, het partijbestuur van de "Sossen", van Niel, met mijn Linkse overtuiging probeerde aan te tonen dat Leefmilieu, Groen, ALR en Socialisme moeten samen gaan. Ik werd gewantrouwd, uitgelachen, uitgescholden, en opzij geduwd door een PoLL. (Voorbijgestreefd systeem om onmondige kiezers bij de neus te hunnen leiden) (( Stemmen volgens een onjuist systeem | Wetenschap | Science Palooza lees eens wat anders.)
Dus, na dertig lange jaren is de intelligentsia van Samen tot (meer-ander) inzicht gekomen... Weer niet goed. Natuurlijk niet! Want wat blijft er van groen echt over? Waar zijn de verdedigers van ons leefmilieu gebleven? Zijn ze voldoende uitgerust na hun jarenlange slaap? Natuurlijk niet! Samen trekt nog verder weg van het Socialisme, gaat nog meer de toer op van de liberale doctrine. Ze doen maar.
Het zal socialisme zijn, of het zal niet zijn!
23-03-2012 om 12:57
geschreven door Walter
22-03-2012
Sporen in mul zand met een bitter smaakje.
Sporen in mul zand
Eindeloos zijn de sporen die wij in het mulle zand achter
laten en die in een mum van tijd verdwijnen als bestonden zij nooit. De hele
mensheid door zijn er individuen, zelfs beschavingen geweest die sporen voor
het nageslacht en de volgende nageslachten wilden nalaten. De kleine man laat
zelden iets meer na dan een zeldzame vergane knook. De meeste mensen liggen er
ook niet van wakker dat ze alleen wat stof achter laten als hun naam de laatste
keer werd uitgesproken. Dat is normaal.
Maar het is even normaal dat mensen die zich binnen hun
beperkte mogelijkheden op een onbaatzuchtige wijze proberen in te zetten om al
is het maar een extra korreltje aan enorme massa toe te voegen, tenminste door
hun medestaanders even aandacht krijgen. Als dat niet kan dan moet men zich
bezinnen of men zich niet als een Don Quichote gedraagt.
Waarom kostbare tijd en broodnodige energie verspillen in
pogingen een positieve bijdrage te leveren als niemand er enig belang aan
geeft? Is het niet beter zijn vaardigheden en kunde in te zetten voor de eigen
glorie al is het maar een individueel pleziertje? De kladschilder, de
rijmelaar, de tokkelaar, de bodybuilder, de kilometervreter, ze hebben meer voldoening dan dekleine wereldverbeteraar die hoopt ooit
eens iemand te ontmoeten die probeerde luttele tellen met zijn denken te vermeien.
Over een dure miskleun die het nageslacht mag betalen.
Enkele zandkorreltjes zijn nog te vinden op een site die
blijkbaar grotendeels vergaan is in het grote stof. Voor diegene die tijd heeft
en de noodzakelijke ingesteldheid om te grasduinen in een verleden dat vandaag
gevormd heeft, kan dit de moeite waard zijn.
Even stak er een verjongende, noodzakelijke (frisse) bries op...
Nog wat opzettelijk begraven korrels onder een immense laag
stort. Merkwaardig dat de echte storten, zelfs met gevaarlijk afval in de
streek in de gemeente, onder velen hun woonstzon dikke laag niet kregen. Blijkbaar acht men de kracht
van wat zinnetjes en enkele kritische gedachten gevaarlijker voor het eigen
imago en eigen belang. Deze site die uitblonk in een ijzersterk en halsstarrig
weigeren om er enige reactie op te geven werd op leugenachtige wijze van het
net gehaald. Maar ook dat lukte de macht van achter de schermen niet.
Zwijg, blijf op uw plaats, waar bemoeit gij u mee?
Zelfs Pancho twijfelde soms aan de onblusbare strijdlust van
zijn meester. Zeker als je, zoals ik niet kan beperken tot een minuscule
fractie maar overtuigd bent dan er zo veel nu, onmiddellijk moet aangepakt
worden. Schoonheidsfouten, spelfouten, tikdwaasheden en andere hindernissen
kunnen dan mijn tsunami niet tegen houden, maar ook die stopt ergens en verdwijnt
in het mulle zand.
Niel het Bijouke aan de Rupel. Men mag dat zeggen, men mag
fier zijn op zijn streek. Meer dat siert de bewoner van die streek , alleen mag
men dan toch verwachten dat er greintje respect is voor die streek, voor haar
inwoners en voor haar toekomst. Maar ja, klagers zijn er altijd en de beste
stuurlui staan aan wal zijn de uiterst persoonlijke en visionaire dooddoeners
van enkele van onze in olieverf vereeuwigde burgervaders wier naam de meeste
inwoners kan gestolen worden.
