Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
10-10-2012
Zijnde een maatschappelijk nieuws verslaafde
beleef ik vermoeiende hoogdagen. Ik heb me blijkbaar vergist toen ik dacht dat het gemeenteraadsverkiezingen zouden zijn. Een aantal federale en nationale politici komen dagelijks op het scherm en hoor je op de radio. Bijna steeds dezelfden. Dus politici die vooral naam hebben omdat ze vooral op een andere level als de gemeentepolitiek iets zouden doen, vinden nu juist dat het de gemeentepolitiek is die zij het belangrijkst vinden. Ik stel ook vast dat er alvast in Vlaanderen maar een paar gemeenten zijn die de moeite waard zijn in de belangstelling te komen. Bovendien stel ik vast dat burgemeester zijn een roeping is. Maar dat is ook een job van 24 op 24 op 7.(!!!?????) Burgemeesters zijn dus inderdaad de voorbeelden voor de mensheid. Of dat ook zo is voor de vele tientallen burgemeesters die blijkbaar niets willen zeggen, of niets mogen zeggen, of niets kunnen zeggen, weten wij niet. Over de schepenen, de raadsleden, de mannen en vrouwen die naar het OCMW worden afgevoerd horen of zien, of vernemen wij totaal niets. Zou het daar dan niet zo fijn, zo leuk, zo boeiend, zo bevredigend, zo verrijkend, zo enfin, vult u het zelf maar in, zijn? De media doen echt hun best en vergeten niet de kopstukken en de kandidaten van de gevestigde orde, op voorwaarde dat ze niet Links zijn aan het woord te laten. Nu dat is logisch, men wenst mensen met ERVARING! Ervaring is een basisbegrip en zonder ervaring kom je niet aan de bak, tenzij je ervaring kan erven of kopen, veronderstel ik. Dat doet denken aan de notaris, kan je ook zo maar niet zijn. Let wel, ervaring heeft niets te maken met kennis, met bekwaamheid, met de nodige eigenschappen die het profiel van... zou voorschrijven. Ervaring is blijkbaar een aantal jaren op een stoel zitten, duizenden handen drukken, pinten pakken, onderdanen door verwijzen, en overal waar het opportuun is aanwezig zijn. Er is echter nog een gave die misschien het allerbelangrijkst is, alles beter weten, en de mening van een ander met een veeg van tafel keren, ongeacht wat die mening ook mag zijn. Diezelfde gave verschaft de ervaringsdeskundige met het vermogen naast vragen te blijven antwoorden en nog belangrijker, elke gedachte, van wie of van waar ze ook komt, als ze nuttig is om een vooropgesteld doel te bereiken als de eigen gedachte voor te stellen en door te drukken. Wel daar is ervaring voor nodig. Dat kan niet iedereen. Of die gedachte ook goed is voor de bevolking is geen punt, daarover gaat het niet, het gaat over het "Hogere Doel." Gelukkig zijn de burgervaders die ik reeds een polleke mocht geven van een ander hout gesneden, mijn gedacht! Heilige politicus sta me bij in deze barre tijden en leidt mijn potlood of vinger naar het bolletje op vierkantje dat ik nu nog niet ken, maar waar mijn stem nutteloos rusten zal, we waren ooit met zovele kameraden en gezellinen, ontelbaar in getal, geen zal het rode ochtendgloren zien. ( vergeef mij groot dichter voor het vinden van inspiratie in jouw onvergetelijk gedicht : (Het lied der ) De achttien doden. Jan Campert Verzetsstrijder Nederland vermoord in 1941
10-10-2012 om 11:49
geschreven door Walter
04-10-2012
Nooit was het zo schrijnend.
Waar is de tijd dat alleen de Volksgazet met de bijzonder scherpe pen van de "Zuurpruim" zijn lezers en kiezers een bepaalde waarheid aanreikte. Toen die, door gebrek aan inzicht, aan wilskracht, aan moed, aan ondernemingszin en boven alles aan visie en politiek bewustzijn ten grave werd gedragen bleef voor velen een leegte na. Men, onze leiding had de leuning afgebroken en mensen hebben graag een leuning. Het resultaat kennen wij, van het sterke BSP blijft alleen nog een vakbond over die durft socialistisch denken en vooral spreken. De vroegere rode lezers worden nu dagelijks zachtjes gebrainwasht door kranten die het rode gedachtengoed niet welgezind zijn. Wie het begrip "socialisme" te vaak vernoemd is een rode rakker, een militante oproerkraaier en geen doodgewoon lid meer. De tijden zijn veranderd. Helaas.Ook de samenleving is veranderd en hoe. Met enorme likstokken, met dubieuze beloften en wazige dromen en een flinke portie zachte maar sterke druk is onze maatschappij een, de slechte richting ingedreven. Het resultaat zagen enkelen al heel lang, vandaag beginnen velen vragen te stellen over dat resultaat. De kapitalistische graai-maatschappij is in zijn niet te stuiten geld- en machtshonger met zijn klauwen over de bodem van de grote pot aan het schrapen. De sterkste graaiers schrapen de kleinere graaiers mee. En nog altijd worden de likstokken voor gehouden, alleen wat hoger, men moet krampachtig op de tenen staan om er bij te komen, men moet langer op de tenen staan en de smaak is minder zoet, het lekkers zit in een grotere verpakking, en is zelf wat kleiner. Vermits de nieuwe generaties de oudere likstokken toch niet kennen, vechten ze verbeten, met voeten en ellebogen om toch wat resten binnen te halen. Zelfs Jantje met de verkleurde pet, die al lang alle politieke belangstelling heeft afgeschud als viezigheid heeft de eenheidsslogan tot de zijne gemaakt. "'t Zijn allemaal dezelfden, ze doen het voor het geld!" "Neen!" gilt het achtergebleven voetvolk dat alleen als vulsel diende: "wij niet!" En dat gillen ze net zo lang tot ze met ellebogen en voeten en niet met hun hersenen zover geraakt zijn, dat ze een kleine vinger in de pappot kunnen steken. "Hmmm, lekker, meer..."
04-10-2012 om 12:35
geschreven door Walter
't Is moeilijk
tussen de blinden een ziende te zijn. 't Is nog veel minder plezant tussen moedwillig niet- willende-zienden een ziende te zijn. Wij hebben een kleine voldoening, maar ze is belangrijk, ook al zijn de anderen niet in staat dat in de verste verte te begrijpen. Veel, heel veel van wat wij zagen aankomen, wat wij reeds lang geleden hebben voorspeld, zien wij stap voor stap waar worden. Dat is enorm, formidabel. 't Is alsof wij de geschiedenis mee schrijven, maar dat is niet zo. Dat is des te formidabeler omdat wij zelf mee in de shit, in de stront getrokken worden. Met onze sterke solidariteit en overdreven verantwoordelijkheidszin, delen wij het lot van de dwazen. Ooit hadden wij de keuze om een andere weg in te slaan. Wij zagen de afgrond in de verte, wij wisten dat wij op een hellend vlak zaten, wij beschikten over het enig echte wapen, een voldoende ontwikkelde geest en een kritische denkwijze, maar wij wilden de weg van het egoïsme niet inslaan. Wij gilden en blijven gillen en zien de afgrond nu met de dag groter en dreigender, geen ontkomen meer aan. En hoewel ze meeschuiven roept de meer en meer afgerichte, blinde meute dat wij de verkeerden zijn. Toppunt van achterlijke dwaasheid. Maar wij vergeven het hen, zij kunnen het niet zien, zij zijn stekeblind, zij kunnen het niet begrijpen want ze zijn er te dom voor. Ja dat is pessimisme puur. Ja dat is negatief!Is dat verwonderlijk? Is het niet begrijpelijk dat wij onszelf om de oren willen slaan met masochistisch zelfverwijt: hadden wij onze mogelijkheden niet beter voor onszelf ingezet en de dwazen en onwetenden aan hun lot overgelaten? Is dat niet menselijk? Dat is tenslotte wat alle machtigen, alle rijken in alle tijden gedaan hebben. Voor die groep machtigen en rijken staan de dommen en de dwazen uren in de rij om ze toe te juichen en te bewonderen, om hun kleed te kussen. Ben ik verkeerd? Kennen wij de namen van wetenschappers, die in hun laboratoria jaar na jaar vorsen om ons te helpen? Neen! Kennen wij de namen van schrijvers, denkers, filosofen die de mens wijzen op de consequenties en de gevaren van bepaalde beslissingen? Neen! Kennen wij de namen van de duizenden, tienduizenden die onbaatzuchtig anderen, onbekenden helpen? Neen! Kennen wij de namen van de zovele brave mensen die hun plicht doen, hun steentje bijdragen, die werkbijen van onze maatschappij zijn en in alle bescheidenheid ongemerkt verdwijnen? Helaas, voor al dezen geen Path of Glory. Meer nog ze interesseren ons geen zier, komen niet of nauwelijks in het nieuws. Ik blaas nu met alle kracht mijn pessimisme, mijn ontgoocheling, mijn verontwaardiging uit. Ik moet ze kwijt, ik wil ze bannen uit mijn leven. De geschiedenis komt hoe dan ook, onafwendbaar, het zij zo. Dat betekent dat ik me alleen nog thuis zal voelen in een links, zeer Links milieu. Het moet Links zijn en hoog ontwikkeld, voor de rest heb ik geen aandacht meer. Mijn diep rode, frisse groet.
04-10-2012 om 00:00
geschreven door Walter
28-09-2012
De vragende partij.
Wat te verwachten was is bevestigd. De belangstelling was nog kleiner dan men had mogen vrezen. In Niel is er geen politieke cultuur. Waarom? Heeft het te maken met een te lage scholingsgraad? Is het een erfenis uit het verleden? Of is het in feite een veel ergere kwaal? Dat er in deze blijkbaar politiek amorfe gemeente een aantal individuen zijn die zich bij de heersende onverschilligheid niet neerleggen is een minuscuul klein tekentje van hoop. Als die weinigen er niet in slagen elkaar te vinden in een platform, los van politieke bindingen, dan zal het fenomeen opdrogen. Vermoedelijk hadden de kandidaten het te druk met het ophangen van de eigen foto's, of zoals sommigen met kleur te krijgen, wat echt niet zo gezond is, dan om zich met zo'n flauwe kul op het internet bezig te houden. Ik had niets anders verwacht, het tegendeel had mij met verstomming geslagen. De redactie is in het onmogelijke geslaagd enkele antwoorden van bepaalde bewindvoerders los te peuteren. Was er van enig progressief, creatief denken, van ondernemingslust zelfs niet gesproken, sprake? Indien ja, heb ik dat gemist. Dieper op de zoveelste ontnuchtering in gaan is puur masochisme. Diegenen die het vermogen, misschien het inzicht, en de gedrevenheid hebben om een echt beleid te voeren, spelen niet mee, diegenen die blijven denken, wars van de feieten, dat ze alles kunnen, staan te trappelen om opnieuw hun postjes in te pikken en zullen tevreden zijn als de onnodige herrie voorbij is en ze zich weer rustig met belangrijkere zaken kunnen bezig houden. Doe ze de groetjes op de camping en waar ook. Het was genoeg, Als het niet van de poenpakkers in Europa komt, zal het hier nooit komen... Mijn prognose: Over zes jaar, staan er vele nieuwbouwwoningen hopeloos te koop, is de kern nog meer verloederd, is het verkeersprobleem natuurlijk niet opgelost, hoewel autorijden zeer duur zal zijn, zullen er stemmen opgaan om de natuurgebieden in te pikken, de criminaliteit sterk toenemen, nog minder blauw op straat te zien zijn maar wel meer "boetenjagers" van de gemeente, de belastingen niet verlaagd, maar, MAAR, de PVDA zal dan opkomen met een andere visie en voor een schier onmogelijke taak staan. Dat was het.
28-09-2012 om 11:17
geschreven door Walter
25-09-2012
wentel, wentel, wentel,
was dat goed, wentelen in genoegzaamheid, in ijdelheid, in stompzinnigheid, wentel, wentel en krab nog eens op mijn rug, ja daar, fijn! Nu, juist dat mis ik helaas. Al jaren wil ik mezelf bekwamen in de kunst mezelf op te blazen tot buitensporige proporties. Zodra ik dan opnieuw wil ademen, ontsnapt al die zo dierbare, ijle of verbruikte lucht. Ik ben niet uit het goede hout gesneden, dat zal dus wel zo zijn. Nog steeds luk ik er niet in zonder een ander aan te horen al te beginnen neen knikken en een gezicht trekken dat de ander moet overtuigen dat hij of zij, rijp is voor een opname in een psychiatrische instelling, liefst met gesloten deuren. En al heb ik dan een grondwet van de fysica letterlijk voorgelezen, dan volgt nooit, maar dan ook nooit, een antwoord dat ook maar in de verste verte met mijn bescheiden bewering te maken heeft. Hoewel, het me ook reeds vaak voorgekomen dat ik dan mijn eigen betoog opnieuw door de ander hoor houden. Ondertussen gaat het afkeurend knikken en de uitdrukking van meelij voor zo'n, mijn, stommiteit verder. Zelfs mijn woordje "maar" wordt professioneel afgeblokt en het enige dat ik dan graag zou doen is die domme betweter een dreun op zijn smoel verkopen maar doe dat niet en probeer een vervelende onderdrukte geeuw op te roepen die de inleiding is om me terug te trekken. Met tientallen, met trossen ben ik die soort al tegengekomen en het maakt me moe. Waarom heb ik die stinkbommen die we op bepaalde momenten wel konden afpakken van ondernemende leerlingen niet angstvallig bewaard voor zulke aangelegenheden. Nu ik eindelijk dacht dat ik me grotendeels bevrijd had van dergelijke kwalen of zijn het kwallen, duiken die plots weer op in een nieuwe gedaante. Ze doen zich voor als beroeps afwimpelaars, naast de questie lullende aandachttrekkers. De uitdrukking op hun gezicht kan ik gelukkig niet zien maar ik weet hoe die er uit ziet, ik meen zelfs hun afkeurend gemompel te horen achter mij scherm. Ze antwoorden soms, gedwongen door de hogere macht van de drang verkozen te worden. Ze zijn als vliegen die rond de lamp tollen, helaas ze blijven tollen. Ik ga een all-in-pakket boeken, het volle pond afwimpelen, negeren, belachelijk maken, naast de pot pissen, smoelen trekken, gezichten trekken, gebaren van verstoten maken, kortom leren een... Sorry, neen, daarin ga ik me niet wentelen.
25-09-2012 om 18:19
geschreven door Walter
De kiezer heeft nog zelden gelijk!
Dat denk en zeg ik hoe langer hoe vaker en ik ben niet alleen.
Het is inderdaad niet zo prettig vast te stellen dat men in een enorme gammele reddingssloep met een massa volk zit en al die mensen zijn zo druk met zichzelf of met hun eigen kringetje bezig, dat gij alleen moet hozen en roeien. En dat is niet prettig, dat is ook uitputtend en na een poos stelt men zich de vraag: waarom? Met begint zich in te beelden dat het normaal is dat alleen gij zou moeten hozen, dat alleen gij zou moeten roeien en dat het normaal is dat al die anderen alleen met zichzelf bezig zijn. Als men tot dat inzicht gekomen is is het zeer twijfelachtig of men verder doet met hozen en roeien. De keuze wordt langzaam duidelijk, men kan proberen zijn volle aandacht op zichzelf te richten, wat voor die niet-normale bovenaards moeilijk is, of wat meer voor de hand ligt, men kan gewoon over boord springen en die enorme reddingssloep vol egocentrische wezens aan haar lot overlaten. Heel waarschijnlijk zal men dan verzuipen, en hulp bestaat dan toch niet, maar dan tenminste niet samen met zo'n amorfe, ongeïnteresseerde bende. Er is echter nog een andere mogelijkheid. Het is niet de enige reddingssloep die zinkend ronddobbert. Zwem als een gek naar die andere sloep waar er een soortgenoot van je zit, die krak hetzelfde meemaakt en dan kan er één hozen en de ander roeien. De kans dat die twee een derde en een vierde en dan steeds meer tegenkomen en kunnen opvissen wordt groter en groter. Eens er voldoende hozers en roeiers zijn kunnen zij die amorfe groep die ook in hun sloep alleen maar met zichzelf bezig zijn, flink en hard tegen hun kloten trappen. Zo lang trappen dat die van pijn en miserie de hoosbeker overnemen en de roeispanen oppakken en beginnen doen wat men van elk volwaardig lid van het menselijk ras zou mogen verwachten. Veel geluk, hopelijk vreten de haaien U niet op tijdens het zwemmen. En trap stevig! Dit gevoelen en deze gedachte bekruipt mij als ik de povere reacties op "De vragende partij" lees en tel. Enkelingen tussen een bende herkauwers die schijten waar ze staan. Bedroevend!
22-09-2012 om 10:04
geschreven door Walter
18-09-2012
Mag ik U in het kruis grijpen,
brutaal op de tenen trappen, nijdig tegen de schenen stampen? Ja, toch, of doet U weer moeilijk? Te zot om los te lopen, te dwaas om mogelijk te zijn! Een groter schoolvoorbeeld van wanbeheer en a-politiek is nauwelijks voorstelbaar. Moet U horen. Samen, ja dat Samen in Niel nu een mengelmoes van vroeger rood en groen, of is het slechts het deel vroeger rood, belegde een extra vergadering, niet om voorstellen en wantoestanden te behandelen, neen, die raken hen blijkbaar niet, zij gaan samen achter hun vaandel van samen ten strijde trekken tegen een andere overheid. Ja, U leest goed, zij trekken met wapengekletter schoorvoetend en omzichtig ten strijde tegen hun vijand. Een boze overheid heeft het namelijk aangedurfd een sedert lang geklasseerd of is het beschermd dorpszicht als zodanig te beschermen. Ze, die durven. Iets beschermen dat al jaren moest beschermd worden, maar dat à la tête du client vervuild, gebruikt, misbruikt, verloederd aan zijn lot werd overgelaten. En samen, geen hoofdletter waard in deze tekst, timmert zich op de borst en wil zelf kunnen beslissen over deze misbruiken, verloedering, verwaarlozing, ze zelfs plannen en leiden. "Komaan, terug naar het verleden, terug naar de duistere Middeleeuwen, die helemaal niet zo duister waren". Dat samen cultuurloos is, is toch niet de schuld van die andere overheid, die eindelijk orde op zaken heeft gesteld. Samen beseft niet dat het Sint Hubertusplein niet hun eigendom is, het is ook niet hun vuilmat, zoals het jaar en dag was. Het is nu, vandaag een plaats van cultuur, van rust, van respect van bezinning! Dit is de druppel die de emmer doet overlopen. Samen is onbekwaam, sorry, neen , geen sorry! Zolang de Heideplaats een "bruisend" plein van "feesten, manifestaties, evenementen en parkeren is, zullen de zeer gewaardeerde kunstenaars, vaklui, de smeden daar een goed onderkomen kunnen vinden. Voor het tentoonstellen van het vee tijdens de jaarmarkt moet een andere locatie gevonden worden. Waarom niet op de weiden van "Boer Pun" Dat is een landbouwer! Samen handen af van ons Sint Hubertusplein. Flets Groen, slapen jullie? Samen, foei, foei!
18-09-2012 om 14:05
geschreven door Walter
13-09-2012
Gij krijgt geen bord, voilà !
Er was een tijd dat de socialisten van Niel mij, mijn aanhangwagen, mijn pattattenschop en mankracht nodig hadden om ook in mijn tuin een reeks verkiezingsborden te plaatsen en daarna ook weg te halen. Vergeten, weten we niks van, willen we niks van weten... Er was een tijd dat men mij vroeg affiches te mogen ophangen aan mijn garagepoort, dat mocht en vandaag... Niks, geen vraag, geen verzoek. Blijkbaar, nee het is niet blijkbaar, het is overduidelijk in het groepje dat nu in het partijbestuur zit, zijn er die moeilijk kunnen slikken. Ze weten niks van het verleden, ze waren er niet bij, ze begrijpen niks van de evolutie van de opvattingen over socialisme, want dat zal waarschijnlijk te moeilijk zijn, het schijnt hen niet teinteresseren. En het is zo dat ik mensen, partijgenoten die zich te goed achten om zelfs beleefd te zijn tegen iemand die zovele jaren een bewust, overtuigd socialist is, wel die mensen kan ik dus nu niet en nooit steunen om verkozen te worden, ik zou wel stapelzot zijn. Het spijt mij oprecht voor enkele andere kandidaten die ik succes wens. Ik begrijp dat sommige partijgenoten last hebben met slikken. Maar wie niet kan schrijven, moet het ook niet doen, wie niet kan spreken, moet het ook niet doen, wie geen visie heeft, kan ze niet verkondigen, wie geen strijder is voor een ideaal moet niet op de voorgrond treden, wie alleen bezorgd is voor het eigen postje en de voordelen, die krijgt mijn stem nu niet, vroeger niet, en zal ze nooit krijgen. Dus aan die kwaadwilligen:" Ik ben en blijf socialist!" Is dat duidelijk? Dat wil zeggen dat ik voor socialisten stem. Duidelijk? Als U mij kan overtuigen dat U een echte socialist bent, een beleefde, dan is er geen probleem. Nu terug belangrijker zaken...
