Wat we denken, wat we doen….alles komt altijd terug. Herinneren jullie zich de striptekenaar Jean Effel? Deze tekende enkele strips waarin een kleine engel in voorkwam. In één zijn tekeningen toont hij hoe een piloot een bom laat vallen. Plots kwam een engeltje tevoorschijn met de bom en zei: “Meneer, u heeft iets verloren”. Verdienen wij ook een engeltje naast ons? En brengt hij dan goede dingen terug of slechte dingen. Wat wensen wij onze vrienden, onze collega’s…onze familie toe? Welke gedachten hebben wij, positieve of negatieve? Wat wil Marecelle Auclair zeggen? Wees goed voor jezelf en wees goed voor de anderen rondom u en het komt vanzelf terug. Net zoals golven zich zullen verspreiden zodra je een kiezelsteen in stilstaand water gooit. Als je een steen in het water werpt vormt die kringen die steeds groter worden. En pas wanneer een kring de oever raakt of een obstakel zal de kring “zogezegd” stoppen. Maar stopt hij effectief? Eigenlijk niet, vanaf het moment dat de buitenste kring iets raakt gaat hij terug naar zijn binnenste punt van vertrek en komt daar tot rust. Dat is ook zo met onze gedachten, net als die waterkring komt alles altijd terug naar onszelf. Wanneer je iets aardigs voor iemand doet denk je over het algemeen niet na over de consequenties die je goede daad zal hebben. Ja, je helpt de persoon in kwestie, maar eigenlijk is je aardigheid meer waard dan dat. Je roept namelijk een kiezelsteeneffect op, je aardigheid zal zich nog een tijdje verspreiden zonder dat jij daarvan op de hoogte bent. Heb je nooit een warm en blij gevoel gehad wanneer iemand op straat, een oude vrouw die haar hondje uitlaat bijvoorbeeld, je warm en vriendelijk toelacht? Het zijn van die kleine momenten van aardigheid die je direct een goed gevoel geven. De lach van de vrouw herinnert je eraan dat je niet zo nors voor je uit moet kijken, je begint zelf te glimlachen. Met jouw glimlach besmet je andere mensen op straat. Je straalt vriendelijkheid uit en dat vangen mensen op. Ze worden zachter tegen je en zullen zelf een glimlach terug geven. Merk je al hoe een simpele glimlach zich kan verspreiden? Goede daden, goede gedachten betalen zichzelf altijd terug! En ik heb dat ook al een paar keer uitgeprobeerd! Op straat of in mijn omgeving begon ik automatisch te glimlachen naar de mensen. En 9 op de 10 kreeg ik een glimlach terug (die éne persoon zal misschien gedacht hebben, welke simpele loopt hier rond). Soms begon ik vanzelf een babbeltje te slaan met anderen en ik kreeg meestal zeer positieve reacties. Onlangs ging ik naar een openbaar toilet langs de weg en ik zei tegen de toiletdame: "het was heel aangenaam te mogen ervaren hoe proper het hier is en hoe goed het hier ruikt". Ik kreeg een stralende glimlach terug. En toen ik naar buiten stapte hoorde ik haar zeggen:” Dat doet deugd, er zijn zo weinig mensen die ne keer iets positief tegen ons zeggen”. Weet je, we wachten altijd op die andere die eerst moet komen naar ons, die eerst moet tonen van: "hé ik vind je sympathiek". Weet je wat ik ook ontdekt heb? Wel als je je niet goed voelt, doe dan eens alsof. Trek een glimlach rond je mond, doe alsof je blij bent. Wat merk je..? Automatisch gaat je lichaam positief reageren en voel je je al net iets beter. Actie-reactie ...Proberen?

01-11-2015 om 11:05 geschreven door VivianeM  

Er was ooit eens een vrouw die vertrok op verlof. Zij wou nog gauw haar aquarium kuisen waarin een goudvisje rondjes was aan ’t maken. Ze plaatste daarom tijdelijk het goudvisje in het bad. Tot haar verrassing zag ze dat het goudvisje bleef rondjes maken in het badwater terwijl hij nu een heel bad had om in te zwemmen. En dit bracht de vrouw tot nadenken. Ook zij zat gevangen in de begrenzing van haar eigen kortzichtige gedachten. Angst, twijfel, bescheidenheid deden haar ronddraaien in een continue zelfde stramien. Laat ons even stil staan bij ’t volgende: het leven heeft ons zoveel meer te bieden. We moeten het alleen maar willen zien. Denk aan dat visje in het bad. Voorbeeldje: je kan denken op ’t werk van”ik ben maar betaald om dit te doen en niets meer, dus ik doe niets méér. Je beknot zo je eigen vrijheid en de mogelijkheden. Denk eerder in de trend van: ik ben goed betaald voor mijn tijd die ik hier besteed. Je zal je zoveel beter voelen en zelfs groeien in je vrijheid. Kansen die je eerder laat liggen als je zegt: “ik heb nooit chance, niets lukt mij, ik ben moe, ik ben oud, ik ben ziek. Het leven is zó genereus met kansen schenken. Maar om een schenking te krijgen moet je met twee zijn. Diegene die geeft en diegene die accepteert. Het is ook altijd gemakkelijker te denken dat een ander meer geluk heeft dan ons. We moeten die kansen en dat geluk willen grijpen!

26-10-2015 om 12:09 geschreven door VivianeM  

NIET BANG ZIJN!!! (gebaseerd op een boek die ik las “Le livre du bonheur)                                                                              Denk nog even aan wat ik schreef de eerste keer:” De gedachte creëert, dus dat wat we denken trekken we aan. Dat waaraan we twijfelen doet dat nog meer! Waarom? Wel omdat er nog altijd wat hoop zit vermengd tussen onze twijfels.Terwijl we maar weinig hoop voelen als we angstig zijn. Je moet zoveel mogelijk angst verbannen uit je leven. Problemen, mislukkingen of ziektes worden vaak geboren uit angst. Zelfs onze grootste kwellingen. Vb. agressie wordt geboren uit angst voor een aanval. Jaloezie wordt geboren uit angst om iemand te verliezen die men graag ziet. Zonder dat we het echt in de gaten hebben leven we heel vaak in angst. Hoe vaak zeggen we niet per dag: ik ben bang om te laat te komen, ik ben bang dat ik ziek ga worden, ik ben bang dat de baas niet tevreden zal zijn enz.….Allee, beeld jullie eens in dat niemand op aarde nog angst kent. In één klap verdwijnt alle haat. De vele gesprekken tussen Obama en Poetin…zouden niet meer nodig zijn. Er zouden akkoorden komen, we zouden elkaar beter vertrouwen. Een beetje een utopie? Laat het ons even bij ons wereldje houden. Onze familie, onze vriendenkring, onze collega’s. Ik ga enkele kleine voorbeeldjes geven van wat onze angst opzij zetten kan betekenen. 1 We zijn net op weekend geweest samen met een ander koppel. Deze ontdekten plots dat zij hun huissleutel kwijt waren. Eerste reactie: angst! Wie heeft de sleutel gestolen? Wat als er iemand thuis binnen geraakt? Maar deze angstgedachte werd al gauw aan de kant gezet. We zullen die sleutel waarschijnlijk gewoon verloren zijn. We zien wel als we thuis komen, we maken gewoon een nieuwe sleutel. 2 Ik werd vijftig enkele jaren geleden. “Oei, ik word oud” ik word dikker, rimpeltjes, zal ik nog meetellen binnenkort met de maatschappij?” was mijn gedachte? Dit heb ik gedraaid naar (was niet zo evident) “Wat ben ik blij dat ik zo oud mag worden, wat ben ik blij dat ik al zoveel ervaringen heb en dit kan delen. Wat ben ik blij dat niet alles meer moet maar mag”. En zo zijn er nog vele voorbeelden. Wist je eigenlijk dat we geboren worden zonder angstgedachten? Kijk eens naar die kleine peuter die zijn eerste stapje moet zetten of de trap op moet voor de eerste keer. Hij heeft daarvoor evenveel lef nodig als een volwassene die voor de eerste keer een parachutesprong maakt. Maar wie zaait er angst in hun hoofdje? Wij met “pas op of je gaat vallen”, de oma “dat kind zal zich nog eens verongelukken” . De vader die zei tegen zijn zoontje in ’t eerste leerjaar: “gij zult nooit goed kunnen lezen, gij zult het nooit ver brengen”. Dat zoontje ging dit geloven, kreeg angst en scoorde zeer zwak op school! Een goede raad hierbij is: geef je kinderen vaak een complimentje, laat hun zelfvertrouwen groeien in plaats van ze te verstikken met angstgedachtes. Angst heeft niets te maken met voorzichtig zijn hé. In tegendeel, beslissingen nemen onder invloed van angst laat ons meestal in het hol van de leeuw lopen. Angst hebben, dat kan je ook vergelijken met vooroordelen hebben. Zo moeten we elke dag onszelf  motiveren vertrouwen te hebben in wat komt op ons levenspad.

Kennen jullie het verhaal van de Perzische prins?

Heel lang geleden woonde er een Perzische prins zeer gelukkig in zijn paleis te Ispahan. Op een morgen was hij aan het wandelen tussen zijn rozen en zag hij een schim van Pietje de dood. Hij zag dat Pietje de dood een geste maakte welke de Perziche prins opnam als een bedreigend zwaaien naar hem toe. De angst sloeg hem rond het hart. Hij spoedde zich naar zijn stallen, zadelde zijn beste en snelste paard en sloeg op de vlucht, bang dat de dood hem zou inhalen en hem mee zou nemen. Hij galoppeerde de hele dag, zijn paard schuimbekte terwijl de prins versteven van angst in het zadel zat. Het werd donker en de prins dacht dat het gevaar geweken was tot hij plots op de weg de zwarte schim zag rechtkomen midden op de weg. De prins trok bevroren van angst aan de teugels. Pietje de dood zei: “Ach daar ben je dan toch nog”. Je bent zelf naar mij toegekomen. Deze ochtend toen ik jou rustig zag wandelen in jouw rozentuin te Ispahan wenkte ik nog naar jou:Ik moest jou binnen enkele uren gaan ophalen in Chiraz, zó ver weg van jouw paleis. Hoe ging dat lukken? Wel de angst heeft gewerkt voor mij. Je hebt jezelf naar mij, naar onze afspraak gehaast. En zo stierf de Perzische prins die avond.

Bedenk eens welke beslissingen je ooit nam onder invloed van angst en wat er uit voort groeide. We moeten wel onderscheid kunnen maken tussen onbezonnen zijn en verstandig zijn. a Ik herinner mij nog als kind van 11 jaar leerde ik mezelf in een paar dagen zwemmen. Op een gegeven moment sprong ik in het diep ervan overtuigd: nu moet het lukken. En ik kon (gelukkig) zwemmen die dag. Maar ’t had verkeerd kunnen lopen. Dat was onbezonnenheid. b Ik nam ooit onder invloed van hevige angst en emoties ontslag op een werk (waar ik heel gelukkig was). Dit was ook onbezonnen van mij. Maar ik kan voorbeelden geven van de keren dat ik geen angst had.  a Zoals toen we als heel jong koppel een bakkerijtje overnamen in Gent. We hadden al onze spaarcentjes in die zaak gestoken en hadden niets meer. Maar we geloofden in onszelf en in onze toekomst. En we zijn er samen gekomen. b Mijn zoon had ooit hersenvliesontsteking. Hierbij had ik steeds in gedachten dat alles goed zou komen. Geen enkel moment dacht ik dat ik hem kon verliezen. Heb ik hierdoor de wet der natuur omzeild? Nee, want ik kon mijn zoon hebben verloren aan die ziekte. Maar het vertrouwen en het geloof in een goed einde heeft mij sterker gemaakt op dat moment en mij het leven ook gemakkelijker gemaakt. Zo zullen jullie waarschijnlijk ook wel enkele voorbeelden hebben.Onthou: laat je nooit leiden door angst!

Bijlagen:
2115085_Prince_ao_cheval_29x25_cm.jpg (153.1 KB)