Mijn eerste hoofdstuk heeft als titel: "Vous pouvez être heureux". Natuurlijk, dacht ik. Natuurlijk kan ik gelukkig zijn....maar soms ook wel eens ongelukkig. Al mag ik van mezelf wel zeggen dat ik een optimist ben. Ze vraagt mij of ik geloof in het bestaan van elektriciteit. “Ja, alle mensen van onze maatschappij geloven toch in elektriciteit?” Ik zie hier lichtschakelaars in mijn bureau, ik toast mijn boterhammetje elke ochtend. Buiten staan de straatlantaarns rustig te wachten tot het weer donker wordt. Allemaal dankzij de ingenieuze uitvinders en ingenieurs die deze vondsten hebben uitgewerkt. Kan je elektriciteit gewoon pakken? Kan je licht, geluid of zwaartekracht vastnemen? Nee, toch zijn we er van overtuigd dat ze bestaan en ze hebben hun eigen wetten, hun regels om te kunnen bestaan. Dat is hetzelfde met geluk, zegt Marcelle. De belangrijkste wet bij gelukkig zijn is: de gedachte creëert en het woord creëert! De gedachte, het woord, het licht, zelfs het geluid brengt  zeer krachtige golven teweeg. Doe nu eens net als ik toen ik deze zinnen las…doe heel even je ogen dicht en sta er even bij stil. Denk aan plezier hebben, zonnestralen op je gezicht, de geur van vers afgereden gras, vogeltjes die tsjilpen, lachende kinderen. Denk aan liefde, gezondheid, voel  jij jezelf ook  opladen met dat  vredige gevoel door de kracht van deze positieve gedachten? Daarentegen, als je begint te denken aan ziekte, oorlog, pijn, slechte mensen, ongeluk en je herhaalt heel vaak: “Ik heb nooit chance of niemand ziet me graag”. Je zal automatisch een muur  bouwen  tussen geluk en succes. Je zal miserie aantrekken zoals de bliksemafleider de bliksem aantrekt. “Is dat wel zo”, vraag ik me af? Ja, ik denk het wel. Nog niet zo lang geleden had ik een dag waarop alles mis liep van af de vroege ochtend. Mijn haar hing alle kanten en ik kreeg er maar geen vat op, vers kleedje en een confituurvlek bij mijn ontbijt. De auto wou niet starten, mijn schoenhak bleef vasthaken in een riool en kraakte af. Geen enkel verkoopsgesprek liep vlot. Het handvat van mijn  boekentas schoot los enz… Mijn cruciale gedachte van die dag was: “het loopt hier verkeerd van s’ morgens vroeg, t’ zal voor heel mijn dag zijn”. En ik had mijn belofte aan mezelf waargemaakt. Dus heeft Marcelle gelijk? Ik denk het wel. Wat kunnen we onthouden voor vandaag? Sta er even bij stil hoe vaak je iets in het negatieve draait. Besef goed dat iedere gedachte net als een zaadje is. En dat zaadje is bedoeld om te gaan schieten, te groeien, te gaan bloeien en dan vruchten te geven. Maar wat doen de meeste mensen?  Ze strooien als een gek slechte zaden op hun veld en verwonderen zich er dan over dat ze geen graan hebben geoogst. Sta er elke ochtend even bij stil: welke zaadjes ga ik vandaag zaaien? Wil ik mooie bloemen en fruit oogsten deze avond en blij zijn met mijn dag? Alles gebeurt in ons hoofdje…echt waar. Heeft Eddy Merckx ooit gezegd bij een start van een wielerwedstrijd “vandaag ben ik zeker dat ik niet ga winnen”? Denk het niet hé. De sporters, de kampioenen weten als geen ander: na een sporadisch verlies of vallen moet men direct weer rechtstaan en er opnieuw voor gaan! Zodat dat slechte graantje geen kans krijgt te groeien!  Je moet toch erkennen dat degenen die jij  zo bewondert om hun succes, dat zij zich blijven vasthouden aan een onwrikbare hoop zelfs in moeilijkheden! Genoeg  voor vandaag.

23-09-2015 om 12:32 geschreven door VivianeM