De voorstelling gaat over een kubus en een groep bollen die elkaar ontmoeten;. Ze merken door de ontmoeting hoe verschillend ze zijn. ze willen bij elkaar komen, maar dat gaat niet zomaar. De kubus kan niet binnen in het huis van bollen want de deur is rond.
De poppenspeler en de zangeres laten de figuren dansen: in, op en rond elkaar. Een visueel spel van aantrekken en weer afwijzen, een lust voor het oog... en voor het oor! De artiesten begeleiden de bewegingen van de objecten met stem, keelklanken, a capella zang en vreemde woorden op het ritme van de guitalele, het kleine broertje van de gitaar.
Het is een bijzondere voorstelling met poppen, livemuziek en zang.
Dansvoorstelling Kopergietery: 't Is mijn smaak niet.
Deze voorstelling is geschikt voor kinderen vanaf 6 jaar. Het is een voorstelling van voorwerpen die tot leven komen. Het is een kinderen een voorstelling die hen zeker gaat aanspreken.
(c)Julie Tavernier-Isabel Devos
Beschrijving van de voorstelling:
Op het einde van de straat staat een huis. Het is een vreemd huis, het liefst lopen we er met een grote boog omheen. Wie goed luistert hoort het geratel van machines en het gekakel van kippen. Het zijn vast heel vreemde mensen die daar huizen. Zullen we toch eens door het sleutelgat kijken?
In het woordeloze t is mijn smaak niet maak je kennis met drie bijzondere personages, die in een landschap van koelkasten hun eigen universum bouwen.
Een heerlijk merkwaardige voorstelling over de angst voor het onbekende...
Deze voorstelling is geschikt voor kinderen van de eerste kleuterklas, voor 3jarige kleuters
Beschrijving van de voorstelling:
Met schorten aan alsof ze pas van het veld komen, plukken drie vrouwen appels uit de lucht. Niet zomaar plukken, ze draaien en trekken lichtjes tot het lint breekt. Deze vrouwen weten hoe ze een appel voor zich kunnen winnen. Niet door te gooien of er achteloos mee om te gaan, maar door hem vast te nemen alsof je de enige appel in de wereld te pakken hebt. Om er dan een ruk aan te geven en hem bij de rest in het krat te leggen.
En zo rolt de voorstelling verder: de appels gaan van hand tot hand, ze vallen bijna maar toch net niet en ze belanden op de toetsen van de piano hard genoeg om muziek voort te brengen, zacht genoeg om Pommeliere tot een builenloze voorstelling te maken. Na tien minuten heb je de indruk dat ze van goud zijn, die dingen. Het pleit dan ook in het voordeel van de peuterlijke onbevangenheid dat de kleinsten wegduiken wanneer een appel hun richting uitrolt.
Erg uitdagend of uitzonderlijk fris is de bewegingstaal nochtans niet. De twee danseressen Dafne Maes en Anne Marie Honggokoesoemo houden het onder leiding van de choreografe Goele van Dijck bij een voorzichtige, speelse jeugddansvoorstelling. Huppelen, hurken, reiken en rollen dus. En toch verveelt Pommeliere geen minuut. Filip Bral componeerde de muziek en de pianiste Ilse Stroobant houdt het tempo op de scène strak in de hand. Drie kwartier lang precies een pamper vol leggen de drie met hun dans en muziek voldoende variatie en spelplezier aan de dag om zelfs de chipseters op de laatste rij aandachtig te houden.
Eigen ervaring van de voorstelling
Tijdens mijn twee weken stage ben ik samen met de kleuters van de 1ste kleuterklas van de Reinpad school - Genk deze voorstelling gaan bekijken. Toen we de zaal binnen kwamen stonden al drie dames klaar op het kunst gras en deze dames begroeten alle kinderen. De voorstelling startte pas als al de kleuters flink zaten op de bankjes. Al de kleuters uit de verschillende 1ste kleuterklassen waren muisstil en bekeken heel aandachtig de voorstelling. Er waren zelfs kleuters die meededen en voor de dames aanwezen waar nog appels waren. Ik vond dit een zeer geslaagde voorstelling. Op het einde van de voorstelling moesten wij als leerkrachten appeltjes schillen en zo konden de kleuters nog allemaal samen lekkere appeltjes smullen. Dit vonden de kleuters natuurlijk een geweldig.
Beschrijving van de les 'werken met klein materiaal
Aan het begin van de les moesten we opzoek gaan naar materialen. We hadden plastieken bekertjes, kranten, grote ballen, lege dozen, enzo voort... Eerst moesten we de verschillende materialen ontdekken. Het was de bedoeling dat we er achter kwamen welke mogelijkheden deze materialen ons konden bieden. bijvoorbeeld: een handdoek kan je opplooien, omhoog gooien, kan je op gaan liggen, kan je de vloer mee poetsen,...
Nadien moesten we in groepjes gaan samen zitten en moesten we onze ideeën aan elkaar vertellen. Tijdens het groepsmoment moesten we kort toelichten welke mogelijkheden de verschillende materialen ons biedt, daarna moesten één persoon iets voordoen met zijn/haar voorwerp en moesten we dit nadoen. Nadien moesten we drie voorwerpen kiezen waarmee we verder wilden werken tijdens de les.
We moesten aan elk van de drie voorwerpen die we als groep gekozen hadden een naam verzinnen. Nadien was de bedoeling dat we een les gingen opstellen met deze drie voorwerpen waarbij we rekening moesten houden met het bewegingskader. In één van de hoofdopdrachten of subopdrachten moeten we één van de drie materialen gebruiken. In het totaal hadden we drie hoofdopdrachten in de kern met telkens twee supopdracht. In elke hoofdopdracht maakte we gebruik van één van de drie materialen.
Beschrijving van de les 'zo krachtig als een rots'
Tijdens deze les hebben we gewerkt rond één van de vier bouwstenen van beweging 'Kracht'. We moesten met ons heel lichaam krachtige bewegingen maken. In het begin verliep deze opdracht heel stroef omdat dit voor iedereen ongemakkelijk was. Maar door aanmoediging van onze lector ging het voor iedereen beter. We moesten oefenen en experimenteren met houdingen eerst individueel en nadien per twee.
de eerste opdracht was dat we allerlei houdingen moesten zoeken om er samen één geheel van te vormen. Dit verliep niet altijd zo goed en het was ook niet altijd gemakkelijk omdat je bang was om de andere persoon pijn te doen. Maar door in elkaar te geloven en elkaar te vertrouwen lukte deze opdracht wel. Nadat deze opdracht vlot liep werd de tweede opdracht aan ons meegedeeld. We mochten niet spreken met elkaar maar we moesten elkaar proberen aan te voelen. Het was de bedoeling dat we elkaar met één lichaamsdeel aanraakte zonder onze lichamen los te maken van elkaar. In het begin van deze opdracht zorgde dit voor lach momenten dit kwam meestal omdat de opdracht niet zo goed lukte. Toen we deze opdracht een tweede keer deden lukte het al veel beter omdat je elkaar beter aanvoelt en omdat je allebei geconcentreerd bleef.
Als laatste oefening moesten we drie posities bedenken die voor ons het leukste of het grappigste waren. hiervan werden foto's van gemaakt.
Isabel-Devos-Julie-Tavernier.jpg)
