Sri Lanka het land van de olifantjes, curry en zoveel meer!
07-05-2019
Sri Lanka 06/05/19 Haputale
Maandag 06/05/19
Weeral heel goed geslapen en de zon scheen reeds door de ramen dat zag er goed uit!
Bij het ontbijt werden we goed bediend we kregen zelfs cornflakes .
Deze dag planden we een bezoek aan Hortons Plains het jachtgebied van de rijke Britten anno 1850 dat nu onder Unesco Werelderfgoed staat.
Hier jaagden ze vooral op luipaarden en olifanten die zijn helemaal verdwenen van de luipaarden lopen er nog een aantal rond.
De weg ernaartoe 35km en een rijtijd van 1u30 dat beloofde spannend te worden.
15km ging het goed daarna hobbel de bobbel over heel slechte tarmac, maar het uitzicht dat mocht er wezen.
Op vele hellingen tuinierden ze volop alles kan blijkbaar gekweekt worden rode en groene kolen ,tomaten, pompoen, bonen, prei..... alles stond in groei of bloei.
Opvallend stonden er heel veel eucalyptusbomen met lengtes van ik denk wel 30m recht omhoog.
Deze zijn aangeplant omdat de Britten er al het hardhout destijds hebben weggenomen.
Aan de ingang van het park mochten we 37 betalen en noteerden ze onze nummerplaten, en mochten dan nog 5km doorrijden tot we aan de wandeling konden beginnen.
Dat dachten we, eerst nog controle van de rugzak kijken of we water bij hadden en de wikkels moesten eraf gedaan worden.
Geen lucifers of aanstekers? Nee.
Wat is dat? Mijn hulptool met tang, mesje, opener, schroevendraaier..... die mocht ik daar achterlaten in een genummerd bakje.
En wij op stap voor een tocht van 9km de eerste 2p die we tegenkwamen waren bekende gezichten.
Op 26/04 zaten we met één van hen op de boot om te gaan duiken in Nilaveli zon 300km hiervandaan, van toeval gesproken.
De wandeling was heel mooi door speciale grasvelden met vele rododendrons die begonnen te bloeien.
Kabbelende beekjes die poelen vormden met forellen en kikkers en nog verderop verschillende watervallen.
Aan de grootste waterval zagen we een grote groene hagedis en even verder liep er rond ons een paar minuten lang een eekhoorntje tussen ons benen en bijna klom het op ons.
Verder was er een uitkijkpunt die End Of The World noemde een klif met afgrond van 870m.
Hierna trokken we door het regenwoud en moesten heel veel keien en blokken overwinnen.
Op sommige plaatsen groeiden orchideeën.
Bij het verlaten van het woud gingen de boomkruinen heftig heen en weer en zagen een paar grote apen springen.
In de modder waren sporen terug te vinden van herten denk ik want die komen daar ook voor.
Dit is een plaats die je zeker moet bezocht hebben, de natuur is hier zo prachtig!
Na bijna 4u wandelen keerden we terug en kwamen we mannen tegen die de berm aan het kort maaien waren met een lang mes die waren ook al bezig tijdens de heen reis.
Van dit alles kregen we redelijk honger want het was al geleden van deze morgen dat wij nog iets aten.
Veronique kreeg een genius idee, laten we nog eens een ananasje kappen!
Die vonden we op een plaatselijk marktje en het zat daar vergeven van de vliegen.
Schuin over het kraampje stonden ze verse vis te kuisen en daarnaast werden kippen levend gekeeld.
Veel van de mannen waren bezig met op iets te sjieken en spuwden alsmaar, Veronique heeft zich hier toch even moeten verwijderen!
Eens de ananas gekuist en gesneden gingen we er vandoor.
Aan de spoorweg moesten we wachten er kwam een trein ook dat is een attractie om te zien voorbijkomen, net als in de film hangen de mensen halfbuiten de trein.
Voor ons verblijf aten we de ananas dan op.
Savonds gezellig nog een lekkere curry pasta schotel met een flesje wijn.
En natuurlijk de volgende 2 overnachtingen boeken aan de Adams Peak.120km verder.
Zondag 05/05/19
Jawadde zo goed geslapen daar zal de vermoeidheid en zeker de stilte wel voor gezorgd hebben.
Vandaag iets ongewoons gegeten als ontbijt melkrijst met Sambal van uien rare gedachte maar wel lekker.
Vandaag terug een verplaatsing richting de bergen in naar Haputale onze uitval basis voor Horton Plains en msh ook de Lipton thee Fabriek.
Maar eerst moest er 88km gesnord worden en ik had een kortere weg voorgesteld.
Alles ging goed tot wanneer 5km verder de weg plots verdwenen was, om ons niet in de problemen te brengen probeerden we nog even maar maakten dan toch de ommekeer voor een rit van 105km
Op die terugweg hield een agent ons tegen die natuurlijk verwonderd was omdat wij daar reden.
Hij zei dat de weg helemaal offroad was en wat we daar deden, ik vertelde dat wij de verkeerde weg namen.
Ik moest mijn papieren uithalen en hij vroeg naar waar moet je, ik diende hem van antwoord en wij mochten direct verder rijden. Rare mannen soms.
Ik weet niet of het toeval was maar in die streek speelden veel kinderen met vliegers en hingen er regelmatig in de elektriciteits kabels.
Na 40km reden we de drukke weg af en vanaf hier ging het geleidelijk aan omhoog.
We stopten even om de benen te strekken en algauw waren we een attractie,
Vader, moeder de kinderen allemaal moesten zij ons gezien hebben blijkbaar komen hier niet veel blanken langs.
Het was heel leuk rijden langs de kronkelende wegen tussen de bergen.
Veronique had zin in een ananas en zochten een kraampje op waar ze deze verkochten, waarschijnlijk werden ze zeldzamer in de bergen want het was toch een beetje zoeken.
We hadden geluk en vroegen ons elk één, die werd met een hakbijl gekuist en gesneden.
Even verder op een geschikt plaatsje hebben we hem smakelijk opgegeten.
Om dat het steeds bergop was werd het toch heel wat frisser maar het was gelukkig niet ver meer.
Jammer van de nevel die er hing maar het uitzicht was nu al mooi.
Bij ons verblijf Leisure Mount Vieuw aangekomen een klein hotel mochten we direct naar de kamer.
Het zag er heel goed en proper uit en voor ons lag een moes en bloementuintje.
De rest van de middag hebben we uitgerust want morgen is een drukke dag.
Savond hebben we ter plaatse een rijst curry tafel kunnen eten die heel lekker was.
Daarna terug tijdig in bed want het begint allemaal wat door te wegen.
Zaterdag 04/05/19
Van de mieren geen last meer gehad en redelijk goed geslapen.
Na onze dagelijkse portie eieren te hebben binnengewerkt beslisten we om vandaag terug te vertrekken naar het binnenland.
Voor veel plaatsen op het eiland werden felle stortbuien met windstoten verwacht, waar wij naartoe trokken zou het geen probleem zijn vermelde de meteo site.
Na 15 km reden we terug het groene glooiende landschap in en van toerisme was hier al geen sprake meer.
Via de B275 ging het redelijk vlot tussen de vele soms helder groene rijstvelden en palmen, beelden die me eigenlijk blijven verwonderen.
De mensen die deze velden bewerken dat moeten taaie mannen zijn zo ploeteren in de modder dit lijkt me hard labeur!
We passeerden ook enkele kleine baksteen bakkers, allemaal selfmade hier alsook de betonstenen met tand en groef nog wel.
Even probeerde een redelijke varaan de baan over te steken maar wijselijk keerde hij terug.
Het viel ons op dat er terug meer controleposten waren opgesteld, zelf hadden we er geen last van.
De zon deed terug haar best en haalde 33° iets te veel voor mijn velleke dat geleidelijk verkleurde.
We reden Udawalala binnen en vonden redelijk snel ons Shadows Safari House, een heel slecht pad bracht ons aan een mooi huisje.
De gastvrouw stond ons reeds op te wachten al waren we een uur te vroeg.
Na de rugzakken te hebben afgeladen en even uit te blazen op het terras kregen wij een grote kan thee voorgeschoteld, dat smaakte enorm.
In de namiddag verkenden we zoals gewoonlijk de streek een beetje en reden naar het Udawalalameer met bijhorend Olifanten reservaat. Dit park ontfermt zich over wees olifantjes en zij die zijn afgestoten door de moeder.
Eens ze groot genoeg zijn krijgen ze vrije uitloop in het park.
Eerst reden we op de dam van het meer met een fenomenaal uitzicht hierover en aan de andere kant zaten we boven de boom kruinen.
Ook deze dam werd heel goed bewaakt op bepaalde plaatsen was het zelfs verboden om te stoppen.
Even verder volgden we het reservaat en kwamen nog 5 olifanten tegen weliswaar ditmaal achter de omheining.
Om ons hongertje te stillen stopten wij even aan een kraampje om een lekker vers ananasje te laten hakken, mmmm heerlijk.
Op de terugweg nog een klein marktje meegepikt en later thuis nog even chillen.
Om 19u kon er aangeschoven worden voor een lekker vegetarisch menu.
Als dessert was er een soort zure room die moest gemengd worden met honing, het zag er niet uit maar was wel lekker vond ik toch.
Onderweg hadden we al heel veel terracotta achtige potjes gezien die verkocht werden en vroegen ons af wat er zou inzitten.
Wel het was dus dat dessert!
Hierna rustig de avond afronden en bedje binnen want morgen rijden we naar Hortens Plaece 110km verder en het zou daar heel mooi zijn.
Vrijdag 03/05/19
Deze nacht en ochtend identiek als gisteren, vandaag de verplaatsing naar Merissa.
Tijdens het ontbijt hoorden we bij de buur enkele harde knallen waar we toch van schrokken.
De eigenaar wist ons te vertellen dat dit is om de vleermuizen te verjagen uit zijn mangoboom.
De dag begon alvast bewolkt en een paar onweersbuien konden uit de lucht vallen.
Het traject voorspelde niet veel speciaals de hele tijd de grote A2 weg volgen op geringe afstand van de kust.
Enkele apen zaten spelend langs de kant of liepen de baan over.
Het verkeer werd alsmaar drukker en gevaarlijker de bussen raasden ons voorbij, mij zouden ze daar niet inkrijgen precies kamikaze piloten.
Plots wandelde er aan de overkant van de weg iemand heel raar, precies of zijn knieën naar achteren wezen, dat was heel bizar!
Ondertussen hadden we toch al wat gedruppel gevoeld met een kleine bui maar konden verder rijden.
Soms kwam de weg langs de kust en leverde mooie spectaculaire plaatjes op want de zee (Indische Oceaan) was heel heftig.
Op 8km van ons adres begon het te gieten en vluchten we onder een klein afdak van een winkel.
Daar zaten we dan één uur en maakten zo kennis met het regenseizoen.
Recht over ons was een grote autogarage maar ipv te werken waren ze daar bal spelletjes aan het spelen met wel 20 man en het leek plezant te zijn.
Tussen de druppels door spoeden we ons verder want er hing nog regen in de lucht en kwamen dan ook droog toe.
Het hotelletje was eenvoudig beneden de kamer heel proper met balkonnetje.
Tijdens onze eerste verkenning was het mottig weer maar deden toch een goeie wandeling richting vissershaven ondertussen aten we een lekkere pasta.
Om de haven binnen te mogen moesten we 0.25 betalen maar hadden enkel 5 op zak.
Ze konden hierop niet teruggeven en mochten gratis binnen.
Enorm veel boten lagen aangemeerd maar enkele vaarden toch uit ondanks de ruwe zee.
Terug op de kamer tijd om te verfrissen en op adem te komen, ondertussen waren er apen voor ons balkon op de elektriciteits draden aan het klauteren.
Het is dan beginnen regenen met bakken viel het uit de lucht samen met hevige rukwinden amaai niet gewoon.
Na een uurtje konden we nog even naar de winkel om wat eten te kopen oa druiven, het leken wel kleine pruimpjes en erg lekker.
Op het balkon genoten we ervan en aanschouwden de voorbijgangers waarvan toch heel veel toeristen.
Als het weer het toelaat rijden we morgen verder, het strand is hier wel mooi maar de zee te wild om hierin iets te doen zoals duiken, zwemmen, snorkelen of een excursie.
Maar eerst gaan we voor een goede nachtrust na dat we de mieren uit ons bed gerammeld hebben.
Donderdag 02/05/19
Na een heel warme nacht van min 28° en een ventilator die veel lawaai maakte hebben wij toch goed geslapen.
Het ontbijt was een stuk minder dan gisteren, ze hadden ons daar ook ferm verwend.
In de voormiddag verkenden we de kuststreek tot in Ambalantota 25km verder westwaarts.
In Hambantota zagen we veel zoutvelden die lagen te drogen en buiten de vissershaven was er precies weinig te beleven.
Tevergeefs probeerden we een verlaten strandplekje te vinden en reden dan naar Ambalantota om verder te zoeken.
En dit lukte, een klein wegetje leidde ons naar het strand waar er het laatste stuk door het losse zand mocht gecrost worden.
De zee was enorm woest en de golven beukten op het strand neer, buiten 2 vissers was er in de verste verte niemand te bespeuren.
In het dorp was een locale markt bezig die we eens bezochten met heel veel groenten, fruit welriekende vis en leuke stofkes.
Veronique was in haar nopjes en kocht er enkele.
Hier gingen we ook langs in een eethuisje voor wat speciaal gebak en een koffie, de smaak was niet slecht de koffie heel wat minder.
Rond de middag keerden we terug naar ons verblijf om wat te rusten maar haalden nog wat geld uit de muur.
Wij namen de stofjes uit de rugzak om bij de bankkaarten te komen en er kroop een ferme kakkerlak uit de stofjeszak.
Om 14u30 mochten wij instappen in de jeep om een safari tocht te maken in het naastgelegen nationaal park Bundala dat grotendeels uit vogels bestaat.
We waren nog maar net het pad ingereden of er kroop al snel een varaantje opzij.
Aan de ingang kwam er nog een gids bij ons zitten voor de nodige uitleg.
De jeep reed voorbij het punt waar wij gisteren halt hielden tussen 2 meren en Veronique even rustte op een laag muurtje langs het water.
De safari kon starten en het was heel aangenaam en mooi een mangoest rende over de weg en zagen een grote olifant een veld oversteken.
Zoet en zoutwaterkrokodillen waren er genoeg te zien en heel veel vogels zoals de maraboe, bijeneter, zeearend, lepelaars en verschillende reiger types.
Verder zagen we Makaken en de Getufte Grijze langur apen, herten, schildpadden en waterbuffels.
We kregen ook een kijk op het hele reservaat langs de kust met de nog steeds beukende golven.
Sommige delen zagen terracotta rood andere waren wit wat zorgde voor een speciaal effect.
Bij het huiswaarts rijden kwamen we terug aan het rustpunt van gisteren met enig verschil dat er nu een ferme krokodil lag te wachten!
Veronique slikte toch even.
We konden weerom terugblikken op een geslaagde dag.
Na het avondmaal terug wat chatten en de volgende locatie boeken in Merissa bij Wood Pallace 100km verder.
Terug uitgeteld kropen we om 22u in bed.
Woensdag 01/05/19
Deze morgen weeral heel goed verwend aan het ontbijt en namen afscheid van de gastvrouw.
We mochten terug inpakken om de volgende verplaatsing te maken naar de Lagoon Inn.
Terwijl we naar beneden kwamen om de scooter te laden was deze reeds gewassen, van een service gesproken!
Bij het verlaten van Ella werd nogmaals duidelijk hoe mooi het hier is, de bergflanken lijken wel fluweel.
Een 10tal km verder kwamen we voorbij de Ravana waterval langs de A23 en zag er fraai uit.
Hier kregen wij elk 2 kwarts ertsen toegestopt in onze handen.
Wat de bedoeling daarvan was moet ik waarschijnlijk niet meer vertellen.
De weg ging verder door de bergen met mooie zichten en leuke wegen.
Het was snikheet maar er was redelijk veel wind en dat deed enorm deugd.
Vandaag moesten we ook 20km rijden door het Lunugamavehera Nationaal Park via de B35.
De kans op olifanten was heel groot en zo gebeurde het ook er stond één op de weg een durum te eten.
Wij stopten natuurlijk direct om te kijken, naast mij lag er nog een durum op de grond en smeet hem voor mij 10m verder.
Hierop kwam hij vlot naar ons toe gestapt, Veronique was wat in paniek en wij gingen wat achteruit.
Daarna reden wij hem op enkele meters afstand voorbij, dit was een leuke ervaring,
Even verder passeerden we 2 groepjes herten en een groep badende waterbuffels.
Aan het Detagamuwa meer in Kataragama stonden nog huisjes opgebouwd uit leem, deze zie je hier niet zo veel meer.
Wat mij ondertussen is opgevallen dat er in Sri Lanka nog heel veel asbest golfplaten worden gebruik op de daken.
In India worden deze nog volop geproduceerd zag ik een paar maand geleden op tv met alle gevolgen van dien.
Hoe meer de kust naderde hoe harder dat de warme wind waaide, dit voelden we goed
aan de scooter.
Bij de Lagoon Inn mochten we direct naar de kamer doorrijden en bestelden ons enkele pintjes.
Na wat uit te rusten en napraten over de rit maakten wij nog een wandeling naar het reservaat.
Er lagen veel waterbuffels te baden in de plassen met enkele Maraboe vogels en een groep Getufte Grijze langur apen, leuke beestjes.
Bij het terug wandelen maakte Veronique er een vriendje bij, ze gaf een hondje enkele koekjes en hij bleef haar volgen tot aan ons verblijf.
Een vissertje meerde zijn bootje aan en we mochten zijn vangst bekijken, wow een grote isomo bak vol.
Hierna konden we aanschuiven bij een pastasalade.
Niet veel later lagen we doodop in bed.
Dinsdag 30/04/19
Wouw wat goed geslapen.
Een fantastisch ontbijt gekregen met de echte hoppers een soort pannenkoekje met cocos crème, maar goed!
En dit van een super gastvrouw van rond de 30 ze zou alles voor je doen om het naar je zin te maken.
Vandaag verkennen we te voet Ella en maken we een wandeling van hieruit naar Little Adams Peak op 1140m hoogte.
We konden ook nog Ella Rock beklimmen maar de gastvrouw zei dat deze heel zwaar is en niet altijd een pad heeft dat uitgepijld is had ik gelezen.
Het traject was toch redelijk zwaar omdat wij vertrokken uit een dal.
Het echte pad begon aan het Flower Garden Resort vandaar konden we volop genieten van de vele theeplantages en het berglandschap
Halfweg waren oudere mensen zogezegd thee aan het plukken met de bedoeling dat zij dan tegen een vergoeding gefotografeerd zouden worden, enkele bedelaars kwamen we daar ook tegen.
Bijna aan de top was er een zipline uitgebouwd 20 voor 20 nogal kostelijk vind ik.
Om de top te bereiken moesten er nog 200 trappen gedaan worden, nog efkes zweten want het was warm en heel vochtig.
Eenmaal boven hadden wij een prachtig zicht op de vele plantages.
Hierna weken we af van het pad om tot een theefabriek te komen en dat lukte aardig, alleen jammer dat er geen bezoek mogelijk was.
We daalden dan verder af terug naar Ella en onderweg kwamen we eucalyptus tegen, een heel speciale zeer hoge boomsoort.
Na al die theeplanten te zien mochten wij er wel eentje proeven en natuurlijk een hapje eten want het was ondertussen 14u.
Bij de terugweg waren de regendruppels terug aan het vallen maar kwamen gelukkig toch droog thuis na een wandeling van 4u30.
De gastvrouw kwam al meteen vragen hoe het was geweest en of we zijn hadden in juice, we vroegen of er nog koffie was en kregen prompt een hele kan met koekjes.
We vroegen of ze voor ons kon koken savonds ook dat was geen probleem, om 19u mochten we aanschuiven.
Een hele rijsttafel schotelde zij ons voor echt lekker maar veel te veel en toen kwam er nog een fruit dessertje aan.
We rolden bijna naar onze kamer terug en boekten onze volgende overnachting bij Lagoon Inn.
Dit paalt aan het Bandala nationaal vogelreservaat, dit is de zuidkust van het eiland 130 km hiervandaan.
Sri Lanka 29/04/19
We werden wakker in ons muffe hok maar toch goed geslapen na redelijk wat avond lawaai bij de buren dat eindigde met luidop zingen.
Ontbijt hadden en wilden we hier ook niet en gingen terug naar het Kinkini hotel van gisteren waar we welkom waren.
Het smaakte maar de koffie was muf en echt niet te drinken.
Vandaag deden we terug een verplaatsing naar Ella het beloofde een mooie rit te worden.
We verlieten Bibile en zullen het ook nooit vergeten denk ik vooral de weg ernaar toe.
Van toerisme is er hier zeker nog geen sprake we waren waarschijnlijk de enige blanken in het dorp.
We namen beter de b57 en b36 naar Badulla vertelde men ons anders hadden we terug een heel deel werken op ons pad.
Dit was duidelijk een goeie keuze algauw reden we door mooie stukken natuur en weeral een groot reservoir, water hebben ze op Sri Lanka wel genoeg!
Nogmaals werden we tegengehouden aan een checkpoint voor controle van mijn bagage en de paspoorten.
In Badulla passeerden we de grootste waterval van het eiland en bezochten hem hier kwamen we de eerste westerlingen tegen sinds we aan de oostkust vertrokken.
Via een lang pad met veel trappen, rotsstenen en geanimeerd door wilde apen kwamen we eindelijk ter plaatse, het was een mooie waterval.
Voor we de tocht verderzetten aten we nog elk een gesneden mango die een verkoper aanbod en ook onze scooters en bagage bewaarde, kostprijs 2,5.
Van hieraf reden we langzaam meer de bergen in want Ella ligt op 1100m hoogte en dit voelden we aan de temperaturen.
Eens Ella bereikt zochten we ons volgende verblijf en dat was niet simpel want we zaten op een verkeerd traject.
Terwijl wij de weg vroegen begon het enorm te regenen het viel met bakken uit de lucht, gelukkig konden we daar schuilen.
Iemand belde voor ons naar de locatie om de juiste weg instructies en eens de regen voorbij zetten we ons pad verder.
We kwamen toen op 500m en vonden het nog niet, daar heeft er terug iemand voor ons gebeld naar de locatie om de volgende instructies.
Het padje naar boven konden we moeilijk zien want er stond een vrachtwagen in de weg hiermee dit probleem.
Zelfs hierna reden we nog eens vast bij een huisje die ons verder op weg zette en eindelijk aankwamen, van een moeilijke bevalling gesproken!
We hadden hier heel.goede recensies over gelezen en alles klopte, wat een toplocatie de beste die we ondertussen hadden geboekt voor amper 17/n met ontbijt.
In Ella (aan toeristen geen gebrek) hebben we nog een restaurantje bezocht, Veronique at een lekkere pasta en ik Tonijn filet we dronken elk een lekkere cocktail, bestelden een flesje wijn en betaalden 30 en dit in een heel toeristische plaats.
Hierna keken we samen eens naar thuis op de tablet want er was goede wifi verbinding.
Morgen zitten we halfweg onze vakantie en hebben reeds 850km rondgesnord en heel veel mooie dingen gezien en er komen er nog veel aan!
Zondag 28/04/19
Heel goed geslapen, Veronique ietsje minder de onrustige situatie speelt hierin mee en slapen op een gemetst bed is natuurlijk ook niet echt comfortabel.
En gisterenavond voor het slapengaan kwam de eigenaar nog langs we moesten minder lawaai maken anders kon de wachtpost wel eens binnenkomen.
Je kan al eens verschieten als je naar het toilet gaat en er een kikker uit springt!
Eindelijk eens bananenpannenkoeken op het menu hiervan heb ik er steeds te weinig van.
Vandaag een tripje van 90km naar Bibile via de A5 een grote weg dus ook een goede verbinding.
Eens we van de kust wegreden konden we snel genieten van de vele rijstvelden soms al mooi groen, andere onder water en sommige droog ze kunnen de oogst hier goed regelen blijkbaar.
In het landschap en eigenlijk ook langs de kust stonden nog verschillende restanten van bunkers, het Duitse leger had in WOII aan de oostkust een marine basis.
We reden langs het Rukam waterreservoir waar veel vissersbootjes lagen te wachten en een heel grote kudde buffels liep.
Even verder mocht er gestopt worden aan een volgende checkpoint, geen identificatie controle wel de bagage eraf en openen, ik maakte hem duidelijk no problem safety first!
Van hier af werden de controleposten geleidelijk aan minder, de grootste problemen situeerden zich momenteel in de oost provincie.
Vrijdagnacht hadden er terug enkele terroristen zichzelf opgeblazen in de omgeving van Batticaloa tijdens een politie inval met 15 doden tot gevolg.
Het Maduru Oya nationaal park moesten we een deel passeren de grote mesthopen in de berm wezen op de aanwezigheid van olifanten maar zagen er geen.
We hadden nog 60 km af te leggen en van die hoofdweg was er op de duur niets meer te merken het leek meer op een heeeel lange bouwwerf.
Op de meeste momenten bijna niet sneller berijdbaar dan 20 km/h een hele beproeving vooral voor de rug van Veronique.
Tijdig stoppen was de boodschap, zo stopten we aan een bushokje om wat te rusten.
Een kindje van 5 á 6j kwam ons iets vragen maar begrepen het niet, even later kwam het terug met een briefje met de vraag waar we vandaan kwamen en zeiden prompt België.
Het probeerde nog wat te vragen maar wij begrepen het terug niet zo goed.
Na een paar pogingen kwamen we eruit en vroeg ze wat geld en liep weg,
Dat is toch aangrijpend, we wilden wat geven ook al was dat niet de echte oplossing.
We hobbelden wat verder tot een volgende stop aan een kraampje met oa verse kokosnoten.
We dronken er elk één leeg en aten die op met kokosbloem honing, dat was lekker en de boer content.
Ondanks dat het zondag was werd er toch ferm gewerkt aan die weg met heel veel volk zelfs vrouwen waren druk bezig soms met hark en schoffel.
In Bibile aangekomen zochten we een verblijf dat we niet vonden, we waren ter plaatse maar zagen niets wat er op leek?
Op het kruispunt stonden 2 agenten die ons de locatie van een winkel aanwezen, in die winkel werden we doorverwezen naar een hotel.
Dat zag er nogal chick uit hiervoor stond een groep jongeren die we dan maar aanspraken, ook zei wisten van niets. Een van hen reed met ons naar het gekende adres en zei zoals we al wisten hier is er niets.
Hij ging het zelf nog ergens navragen en blijkbaar zou het niet meer bestaan leve booking.com!
Zo belanden wij dan in een echt Aziatisch hotelletje boven een plaatselijk restaurant heel basic maar meer hadden we niet nodig.
Voor de avond moest er nog wat worden gegeten en gingen op pad niets was er te vinden in het dorp.
Veronique was een beetje vies van het restaurant waar we sliepen want ze zaten daar te eten met hun vingers.
Zo belanden we toch nog in het eerdere chick hotel we vroegen of we wat konden eten en mochten direct gaan zitten.
We aten lekker met een drankje voor alles samen 10.
Hierna snel naar de kamer want we wilden wel voor donker terug zijn.
Dan nog wat chatten, schrijven en een volgende slaapplaats boeken want morgen rijden we 90km verder naar Ella.
Zaterdag 27/04/19
Vandaag om 7u aan het ontbijt voor een Engels ontbijt: omelet, toast, confituur en een banaan.
De eigenaar kwam ons tussendoor nog meedelen dat er in Baticaloa deze nacht 7 mensen werden vermoord door religieuze verschillen.
Vandaag reden we naar een dorp 30km noordelijker van Baticaloa mn kalkudah om te overnachten.
De temperatuur zou vandaag redelijk verdraagzaam moeten zijn want de voorspellingen gaven een bewolkte dag, ideaal voor mij om een dagje korte broek en tshirt.
Het eerste deel was heel mooi want wij reden dan langs een kustweg, soms trok de zee een heel eind het binnenland in en vormde lagunes met mangrove.
We zagen heel veel vissers lange netten het strand op sleuren om hun visvangst binnen te halen, hard labeur lijkt me.
Hier lagen tafels vol met vers gekuiste vis te drogen in de zon, niet zon smakelijk zicht!
Het grootste deel van de rit was iets meer het binnenland in, de drooget was hier enorm.
Even later werden we voor de eerste keer staande gehouden bij een checkpoint, meer dan de identiteit en de plaats waar we heen gingen moesten zij niet weten en konden snel terug op weg.
Onderweg werden we nog eens opgehouden door een kudde buffels die de weg overstaken.
Ondanks de bewolking mocht er toch zonnecreme gesmeerd worden het velleke begon te kleuren.
Zo reden we langs een beetje saaie weg met heel weinig verkeer 60km verder, het enige wat enorm stoorde was al het vuil langs de weg, niet te doen!
10km voor ons verblijfplaats werden wij een 2de maal gestopt nu was er ook de kleine bagage controle maar er waren verder geen problemen.
Bij het binnenkomen van het dorp merkten we al direct verschillende origines op, reden verder door en draaiden af naar het strand een 5 tal km verder.
Een domein blijkbaar in volle ontwikkeling, een aantal zandwegen lagen er al voorzien met verlichting maar meer niet.
Na het inchecken gingen we door naar de hutten echt basic met een openlucht badkamer en een betonnen bed met matras.
De deur van de badzone moesten we steeds sluiten want er zaten apen in de buurt vertelde men.
Natuurlijk verkenden we eerst de baai en het strand daar stond een herdenkingsmonument van de tsunamie in december 2004 met 41000 doden op Sri Lanka.
Hier moesten ook de scooters gestald worden kostprijs 0,30.
Het strand lag er proper bij want enkele strandverblijven resortswaren hier langs gelegen.
We zochten een winkeltje op om iets te kunnen eten en drinken ook een ijsje ontbrak niet.
Bij het openen ervan kwakte het grootste stuk al tegen de grond Veronique gierde van het lachen, van een ijsje gesproken!
Een mooi plaatsje zochten we ergens aan de zee wat niet gemakkelijk was maar na enkele zandwegen vonden we toch een leuk plekje.
Niet veel later kwamen plots 4 jongeren opgedaagd en we namen toch maar de biezen en reden een stukje verder.
Echt een heel mooi plaatsje zolang je maar naar de zee keek, de landstrook was bijna een stort.
We volgden verder het pad en kwamen ongeveer uit aan ons verblijf, we gaven de opdracht om iets klaar te maken tot 19u, een vegetarisch gerechtje.
Tijdens onze maaltijd zetten ze voor ons deur een patrouille militairen uit die de buurt onder controle namen wat een veiliggevoel!
Sinds zondag was alle sociale media hier platgelegd maar van onze duikinstructeur en een Zweed die vorige nacht bij ons logeerde kon dat omzeild worden door WPN te installeren.
Terwijl ik bezig was met schrijven heeft Veronique dat op de gsms geïnstalleerd met succes.
Vanaf nu kunnen we ook via deze weg sociale media hergebruiken en het thuisfront beter en sneller informeren.
Na dit allemaal te zijn gebeurd en wat pintjes achterover gekapt te hebben zijn we toch maar gaan slapen want morgen is er een nieuwe verplaatsing naar Bibile 90 km landinwaarts.
Vrijdag 26/04/19
Het plaatselijke ontbijt viel vandaag niet zo goed mee, niet slecht maar het kon beter.
Zoals gisteren vermeld gingen we vandaag duiken, om 8u30 melden we ons aan bij het duikcenter.
De gebruikelijke papieren in orde brengen het materiaal passen, samensteken en na een briefing konden we ons begeven naar de boot vanop het strand.
Niet ver uit kust lag een wrak de SS AVAR op amper max 10m diepte, vervoerde medicijnen en is gekelderd tijdens de oorlog met de Tamil Krijgers.
Het was heel erg toegetakeld en was in verschillende stukken gebroken de schroef was nog intact en een deel van de motor lag bloot.
Buiten een murene en het normale koraal leven was het verder een heel ontspannen duik.
Hierna keerden we terug naar het centrum om volle flessen voor de 2de duik.
Die bestond uit een rots koraal formatie met hier heel wat meer leven oa 2 enorme azuurblauwe zeesterren met zwarte tentakeltjes, het zou een doornenkroon zijn met giftige stekels.
Hier ook een heel fijne rustige duik gedaan met een watertemperatuur van 31°.
Na het duiken in een strandhut wat gegeten want we hadden ferme honger en dorst een flesje wijn kon er ook wel bij.
We hadden daarna nog wat tijd en verkenden het stadje Trincomalee deze staat bij de top wat grootste natuurlijke zeehavens betreft.
De weg ernaartoe was enorm vervuild en slalommend moesten we een weg banen tussen koeien,geiten en loslopende honden op de baan.
Onderweg stopten wij nog aan een lagoon waar er enkele plaatselijken zaten te vissen.
Het stadje zelf zou heel erg Indisch zijn lazen we achteraf en het was er aan te merken, de geur van de vismijn verschrikkelijk.
Halfweg de stad waren geen koeien meer te zien maar nu liepen er alleen maar herten en reeën in de weg raar maar waar.
We reden verder door een domein met verschillende kazernes nog altijd tussen de herten en kwamen uit bij een hindoeïstische tempel (Koneswaram Kovil) op een klif die dan ook bezocht werd en heel fraai was.
Op de terugweg doorkruisten wij nog het stadje en kwamen aan nog een veel grotere hindoeïstische tempel (Bagavathi Sri Pathrakali Amman Kovil) met een dienst die bezig was en heel mooi om zien.
Voor we huiswaarts reden stopten we nog aan winkeltje voor gingerbeer (frisdrank op basis van gember en kruiden) en aten een verfrissend ijsje.
Ondertussen was het donker en de weg was gevaarlijk en bijna niet verlicht neem daarbij de loslopende dieren en niet verlichte fietsers, ja hallo.
Veronique reed bijna een hond zijn achterwerk aan diggelen, maar kwamen toch heelhuids thuis.
Die avond namen we rust en genoten van het frisdrankje terwijl we de overnachting boekten voor morgen bij: Inn On The Beach Guesthouse te Pasikudah 125km verder.
Donderdag 25/04/19
Deze morgen nogmaals genoten van een plaatselijk ontbijtje.
Het beloofde een hete dag te worden, volgens de weersvoorspelling tot plaatselijk 38°.
Vandaag terug een verplaatsing naar Nilaveli daar boekten we een kamer bij Oceanic White House voor 2 nachten op 200m van het strand.
Een verblijf aan de oostkust van het eiland 120km hiervandaan.
Dit was vroeger ook het gebied van de Tamil Tijgers die jarenlang in burgeroorlog waren met de rest van het land maar 10j geleden hebben ze gelukkig de wapens neergelegd.
Oorspronkelijk waren we van plan om naar Batticaloa te trekken maar omdat er daar ook een bomaanslag was op Pasen hebben wij dat maar vermeden.
Het traject liep bijna volledig langs de A6 een van de grote en weinige wegen daarnaartoe.
Het eerste stuk liep door het nationaal park, hier konden we nog olifanten op de weg tegenkomen.
En zo gebeurde het ook een ferm exemplaar stond te grazen langs de kant, even nog van genoten een fotootje en rustig er voorbij.
Even verder liep er een mangoest langs de weg een roofdier lijkend op een nerts maar 10 keer zo groot.
En het ging zo verder met een goudjakhals en een witbuikarend op geringe hoogte.
De wegen waren hier heel veel minder druk en dat zal te maken hebben met het feit dat we naar een bijna niet toeristische plaats trokken.
Halfweg reden wij de oostelijke provincie binnen en vanaf hier waren er enorm veel controleposten opgesteld van politie en leger.
We passeerden een heel groot waterreservoir in Agbopura waar we op een dijk reden en een mooi panorama hadden op oa de rijstvelden.
Even verder hielden wij even halt tegenover een militaire basis een ideaal plaatsje in de schaduw met een bank.
Heel lang mocht het niet duren want we kregen bezoek van een militair met de melding dat er geen gemotoriseerde voertuigen mochten stoppen voor de basis, dit uit voorzorgsmaatregelen.
Snor snor terug op weg.
De warmte was hier om te smelten zelfs tijdens het rijden zat je te zweten.
Bij het naderen van de oostkust merkte je op dat het hier nog heel veel achterstand had op de westkust en het binnenland.
De wegen werden slechter overal liepen dieren op straat, koeien, kippen, honden, geiten...ook het vuil zag je overal liggen. het deed ons denken aan Indonesië.
Bij het naderen van onze bestemming reden we 3 maal voorbij ondanks dat er een bord stond.
Inchecken gebeurde vlot en het zag er heel goed uit voor 25.
We verkenden de omgeving tankten onze brommer vol en haalden wat geld af.
50 m verder stond een bord van een duikcenter met een pijl, een ideale gelegenheid om eens te gaan informeren het bleek een Padi 5* ;-)
Voor morgen stond er een wrakduik en een rots koraalduik op het programma, leuk.
We vertelden hun wat er wel en niet mogelijk was voor ons en dit moest lukken.
Dus morgenvroeg trekken we met de boot naar de duikstek!
Vandaag moest er ook nog wat gegeten worden want het was van smorgens geleden, ditmaal in een vistent en het was redelijk.
Hierna een strandwandelingetje langs het azuurblauwe water en rustig op ons terras genieten van een pintje.
Woensdag 24/04/19
Om 6u40 uit de veren en genieten van een lekker Sri Lankaans ontbijt.
We beklimmen vandaag de Pidurangala rots het broertje van de meer gekende Leeuwenrots.
Waarom niet de Leeuwenrots de prijs hiervoor is 35p/p wij betaalden 2.5 p/p het uitzicht is idem, er zijn bij beiden muurschilderingen en een tempel enkel de poten van de leeuw moesten we echt missen.
Dit weetje hebben we opgestoken van andere backpacker blog.
De laatste 2km ernaartoe moesten we een zandpad nemen en was het uitkijken voor evt olifanten want die zijn daar soms op pad, dat kon je zien aan de enorme drollen die er lagen.
Voor de beklimming moesten we deels door een tempel dus schoenen uit hoedje af en sjaaltje rond de vrouwenbenen.
Eenmaal erdoor begon de echte klim een trap gemaakt van rotsblokken en dus erg lastig stappen neem daarbij 32° en een hoge luchtvochtigheid maw het zweet druipt je af.
Op 3/4 van de tocht kwamen we bij restanten van een oude tempel en een heel grote liggende boeddha in een grot.
Het laatste stuk werd het klauteren over grote rotsblokken niet zonder risico maar eenmaal boven meer dan de moeite waard.
Een prachtig panorama over de streek meren, wouden, het nationaal park..... we verbleven hier dan ook een halfuurtje om ervan te genieten.
De terugtocht was iets vlotter en eens beneden bezochte we de tempel en de heel oude muurschilderingen, hier rechtover lag er ook een grote vijver bijna volgroeid met lelies in bloei.
Voorzichtig de zandweg terug maar geen olifanten tegengekomen bijna reden we nog een lange slang overhoop die de straat overstak.
Rond 11u30 terug thuis verfrissen en de dorst laven, honger hadden we nog niet.
Om 13u30 hadden we een jeep geregeld die met ons een tocht maakte door het nationaal Minneriya olifanten reservaat.
Eerst stopten we nog bij een kruidentuin voor een rondleiding die eindigde in een verkoopsruimte natuurlijk, we hadden moeten beter weten!
De tocht ging verder het park in en even later was de eerste gezien die kwam gestaag door het hoge gras naar de auto toe, de chauffeur maakte hier toch wat ruimte vrij.
Gelukkig remde de olifant af en ging naar een kudde toe van 8 exemplaren.
Van toen af aan kwamen we nog verschillende kuddes tegen soms heel dicht bij, het parcours was heel heftig met diepe putten en gleuven.
In totaal denken wij toch 50 - 60 olifanten te hebben gezien zelfs op de terugweg liepen zij langs de weg in het hoge gras en sommigen al aan de overkant.
Wat ons opviel was dat die dieren wel stinken je ruikt ze eigenlijk van op afstand.
We stopten nog even om 2 neushoorn vogels te spotten, ook speciaal om zien.
Eens terug thuis vroegen we om iets klaar te maken want het was reeds 17u en hadden nu wel een beetje honger.
Hier vlogen voor het donker ook een 10tal neushoornvogels over, ik stond versteld van hun omvang.
Na de maaltijd nog wat lezen, schrijven en de volgende 2 overnachtingen boeken.
Veronique merkte op ons vliegenraam (2/3 van ons verblijf) lichtgevende vliegjes op, heel raar precies een klein lichtje die knipperde.
We hadden in onze kamer nog een speciale bezoeker, een klein kikkertje zat op ons stopcontact.
We wensten hem goeie nacht en gingen vroeg slapen want morgen verplaatsen wij ons terug.
Dinsdag 23/04/19
Na enkele dagen slechte wifi terug in de ether!
Terug een soortgelijk ontbijt, super!
Vandaag inpakken en wegwezen, we maken de verplaatsing naar Sigiriya 110km verderop.
Daar hebben we een echte paalwoning geboekt bij Chena Huts Eco Resort.
We verlieten het drukke Kandy al duurde het wel 20 km eer we merkten dat het echt wat rustiger was.
Het eerste deel niet zo spectaculair we reden tussen de bergen en hierdoor kregen wij toch enkele mooie plaatjes.
Algauw zagen we de eerste olifant hij was onder begeleiding en bedoeld om fotos mee te nemen, meer een circus attractie en niet echt wat we wilden.
In Dambulla passeerden wij de tempel van de Gouden Boeddha hier zitten veel pottekes goudverf in verwerkt hoor.
Heel mooi om zien, enkele plaatjes gemaakt en verder het binnenland in eindelijk weg van de drukte.
We kwamen nog langs het Kandalama waterreservoir met daarachter de bergen, fraai zicht.
Een olifant met toeristen op stal nog de show evenals verschillende apen.
De eindbestemming kwam eraan maar het laatste stuk was een mengeling van zand, beton en steengruis, heel slecht dus.
Er stonden slecht 2 hutten dus het beloofde rustig te worden.
Binnenin zag het er proper uit al was het een open hut dus veel beestjes die in en uit konden, maar een muskietennet was aanwezig.
Het eten zou hier lekker zijn dus dat deden we dan maar want het was ondertussen al 14u.
Daarna verkenden we de buurt nog even toen plots Veronique riep waaa heb over een slang gereden, ze kwam er met de schrik vanaf (Veronique en de slang).
Toevallig stapten wij via een pad naar een groot meer.
Daar waren mensen zich aan het wassen en zagen we ook onze eerste krokodil die gelukkig uit de buurt bleef.
We volgden nog een pad en kwamen bij een ander meer met prachtig zicht op de leeuwenberg.
De donderwolken vormden zich snel maar gelukkig waren we juist gepast terug.
We gingen tijdig naar bed want morgen vroeg uit de veren voor een actieve dag!
Maandag 22/04/19
Vandaag een goede start zeker wat het ontbijt betreft een paar euro meer geeft een groot verschil.
Verse ananasshake, mango, meloen lekker echt lekker..
De eigenaar wist ons ook te vertellen dat het uitgangsverbod opgegeven was om 6u.
We hadden vandaag een bezoek gepland aan de botanische tuin in Peradeniya, Kandy iets wat we toch moesten gezien hebben.
Het was terug heel warm en vochtig en hoopten op wat schaduw.
Voor de ingang zag het er niet zo veel belovend uit, maar eenmaal we binnen waren amaai.
Wat daar staat is niet te beschrijven joekels van bomen in alle vormen en grillen daterend van 14de eeuw.
Sommigen begroeid met bloemen of vruchten, lanen met metershoge palmen echt wonderbaarlijk.
Bamboe dikker dan een lantaarnpaal tot 40m hoog!
Zaterdag zagen we een groep vliegende honden ik denk dat er daar wel duizend rondvlogen of in de bomen hingen, een enorm spektakel.
Er was ook een hangbrug over een rivier waar een krokodil in zwom, maar bij het naderen zagen we dat het een hele grote varaan was, wat een beest.
Op ons pad hadden we ook nog het bezoek van aapjes, hele kleine eekhoorntjes en veel mooie vogels.
Verschillende serres met planten, cactussen, orchideeën.... te veel om op te noemen.
Een aanrader voor wie in de buurt is.
Na de middag reden we richting Kandy om het centrum te verkennen en een blik op te vangen van de Tempel van de tand.
Eerst aten we een Thais gerechtje dat ietwat pikant uitviel.
Hier ook wat kleine steegjes doorgewandeld, Veronique kocht toch enkele leuke stofjes.
Had het aan de verkoper gelegen hij stopte onze rugzak vol 🤪.
We reden nog even rond het meertje en keerden terug naar ons verblijf, gelukkig want bij aankomst viel de regen weeral met bakken uit de lucht.
Hier gaan we duidelijk moeten rekening mee houden.
We sloten onze dag af met rusten, lezen, het eten van wat verse vruchten en het boeken van de volgende 2 overnachtingen in Sigiriya 100km verder.
Vandaag onze eerste verplaatsing van de reis richting Kandy een 140km hiervandaan.
Gisteren boekten we 2 nachten in Jack Tree Lodge, de fotos zagen er veelbelovend uit!
Het was terug wennen aan het verkeer en het linkse rijgedrag maar al snel waren we mee met de stroom.
Ondanks dat we de B wegen hadden uitgestippeld was het toch nog heel druk, brommers tuctucs en razende bussen.
Omdat het Pasen was was het rond de kerken enorm druk door de vele vieringen af en toe stopten we voor een snelle blik.
Bij de eerste stop voor enkele fotos en wat drinken stak er nu toch wel een varaan van +/- 1m de baan over zeker, de max!
Het eerste olifanten reservaat passeerden we ook al maar met pak en zak toch voorbij gereden.
Geleidelijk kwamen we in het hoogland en het gebergte aan, hier was de temperatuur al wat milder maar nog altijd warm en heel vochtig.
Opmerkelijk vind ik dat het toch wat properder is dan onze vorige reizen in Indonesië, of zou je dat gewoon worden?
Het laatste stuk naar ons verblijf was slecht meer dan 30km/u was niet te doen ook al was het tarmac.
Aangekomen kreeg ik het ene bericht na het andere, ook de ambassade had me bericht.
Blijkbaar verschillende aanslagen ook in Negombo waar we deze morgen waren vertrokken.
Hiervan hadden we niets opgemerkt onderweg.
Bij een welkomstdrankje vlug de thuishaven gerustgesteld en bericht over onze goede toestand.
De uitbater deelde ons mee dat alle buitenlanders na 18u in hun hotel moesten verblijven om veiligheidsredenen.
We hadden toen nog 2u om iets te gaan eten ideaal dus, een goeie stek vonden we in de honey pot op een 4tal km.
Bij de terugweg konden wij nog genieten van een ferme onweersbui.
De avond sloten we dan af in alle rust
Sri Lanka het land van de olifantjes, curry en zoveel meer.
Vrijdag 19/04/2019
Met de trein vertrokken we om 6u terug op pad nu richting Sri Lanka.
In het station weinig volk waarschijnlijk door de Paasvakantie.
Op de trein kregen we gezelschap van mijn broer Ronny wat ons aangenaam verraste, voor hem een dagelijkse woonwerk verplaatsing.
De vlucht om 8u55 met Qatar Airways vanuit Zaventem had 30 vertraging niets om ons druk over te maken.
Alles verliep heel goed met na 6u vliegen een tussenstop in Doha waar ik opmerkte dat mijn sweater op het vliegtuig is blijven liggen, jammer hij was nieuw!
De aansluiting verliep vlekkeloos en na 90 hingen wij terug in de lucht voor nog eens 5u.
De service tijdens de vlucht was terug heel goed niets op te merken prijs kwaliteit staat de maatschappij hoog genoteerd.
Om 1u15 landen op Sri Lanka in Colombo hier nog wat aanschuiven aan de douane, geld inwisselen en een nieuwe simkaart voor ons mobieltje kopen. Aan taxis blijkbaar hier ook geen gebrek en zo waren we op weg naar het Flip Flop Hostel in Negombo op 15 rijden.
Dit ligt gelegen langs een steegje van amper 3m breed en in heel erbarmelijke staat, de hostel leek wel ok maar het was donker.....
Ondertussen was het al 2u30 en een lange dag voorbij.
Snel nog onder de douche en bedje binnen want het ontbijt loopt ten einde om 9u.
Zaterdag 20/04/2019
Na een korte nacht begaven we ons naar het ontbijt, veel stelt het niet voor toast, confituur en een ei met koffie.
Er was éen grote tafel om plaats te nemen waar ook nog ik vermoed een surfer zat.
Na het ontbijt eerst nog wat rusten op de kamer al was het rap 13u.
Snel de kleren aan en een eerste verkenning naar de zee, nou ja het was eerder een zeemeer.
We hadden op voorhand al eens bekeken waar we een scooter konden huren en stapten op weg, tijdelijk toch want even later zaten we reeds in een tuctuc.
Ondanks dat het amper 4km verder was moest ik de chauffeur toch begeleiden met google maps.
Shanetours was het verhuurbedrijf een adres dat we doorkregen van Windy en Tomas.
Alle papieren daar in orde gebracht en na een onderhouds controle mochten we deze later afhalen.
Ondertussen was het tijd om iets te eten en kennis te maken met de plaatselijke keuken en een frisse pint.
In het binnenland zagen we de bui reeds hangen en weldra zaten we in een tropische plensbui.
Gelukkig konden we er droog van genieten.
Met de brommer verkenden we nog even Negombo en reden door enkele overdekte marktgebouwen, de vismarkt kon je duidelijk herkennen.
Savonds nog een korte wandeling gemaakt en een supermarktje bezocht voor een hapje en een drankje want in het hostel was weinig te verkrijgen.
Op dat moment kwam er net een groep vliegende honden over ons gevlogen waauw wat een beesten!
Deze zouden overdag aan de zee verblijven om dan in de nacht op jacht te gaan.
Eenmaal terug sloten we in alle rust de avond af.
De laatste voetstappen op Indonesisch grondgebied komen er stilaan aan.
Gisterenavond nog lang geprobeerd om de vlucht online in te checken maar het lukte niet, een foutmelding over onjuiste namen was de vermelding.
Na het ontbijt gingen we dan eerst naar de luchthaven om hierover wat info te verkrijgen en blijkbaar was dit geen probleem, raar vond ik.
Terug bij het hotel nog een douchke om voor de laatste keer alles in te pakken, niet zo leuk eigenlijk.
Na 5 stappen waren we al bij de terminal en het inchecken was inderdaad geen probleem.
We legden onze laatste roepies bijeen en keken wat we er nog konden mee eten juist gepast een kippenhamburger met een pintje.
Ik probeerde wat ketchup uit de fles te krijgen maar lukte niet direct waarop de ober prompt die fles van me nam en zei zo moet je dat doen meneer en er vloog een kwak op mijn bord.
Bij de rekening was geen taks gerekend dus mocht ik toch nog met de kaart betalen en heb dus nog wat roepies over .
Bij de transit zone mochten we nog eens 30 extra wachten voor aan boord te gaan.
Op een paar keer stevige turbulentie tijdens het eten dan nog was de vlucht heel goed verlopen.
In Hong Kong hadden we 3u tijd om over te stappen, het is wel een heel grote luchthaven we zagen gate nummers van 500.
Met een metro stelletje werden we naar de juiste gate gebracht en hier was het wachten voor de laatste vlucht van 12u.
Ook deze is goed verlopen en van Pacific Airlines zeker geen klachten.
Na de landing in Brussel dronken we nog een goeie op de afgelopen reis en konden we dan de trein terug nemen naar Aalter.
Happy end!
.
Deze dag planden we een bezoek aan Hortons Plains het jachtgebied van de rijke Britten anno 1850 dat nu onder Unesco Werelderfgoed staat.
Hier jaagden ze vooral op luipaarden en olifanten die zijn helemaal verdwenen van de luipaarden lopen er nog een aantal rond.
De weg ernaartoe 35km en een rijtijd van 1u30 dat beloofde spannend te worden.
15km ging het goed daarna hobbel de bobbel over heel slechte tarmac, maar het uitzicht dat mocht er wezen.
Op vele hellingen tuinierden ze volop alles kan blijkbaar gekweekt worden rode en groene kolen ,tomaten, pompoen, bonen, prei..... alles stond in groei of bloei.
Opvallend stonden er heel veel eucalyptusbomen met lengtes van ik denk wel 30m recht omhoog.
Deze zijn aangeplant omdat de Britten er al het hardhout destijds hebben weggenomen.
Aan de ingang van het park mochten we 37 betalen en noteerden ze onze nummerplaten, en mochten dan nog 5km doorrijden tot we aan de wandeling konden beginnen.
Dat dachten we, eerst nog controle van de rugzak kijken of we water bij hadden en de wikkels moesten eraf gedaan worden.
Geen lucifers of aanstekers? Nee.
Wat is dat? Mijn hulptool met tang, mesje, opener, schroevendraaier..... die mocht ik daar achterlaten in een genummerd bakje.
En wij op stap voor een tocht van 9km de eerste 2p die we tegenkwamen waren bekende gezichten.
Op 26/04 zaten we met één van hen op de boot om te gaan duiken in Nilaveli zon 300km hiervandaan, van toeval gesproken.
De wandeling was heel mooi door speciale grasvelden met vele rododendrons die begonnen te bloeien.
Kabbelende beekjes die poelen vormden met forellen en kikkers en nog verderop verschillende watervallen.
Aan de grootste waterval zagen we een grote groene hagedis en even verder liep er rond ons een paar minuten lang een eekhoorntje tussen ons benen en bijna klom het op ons.
Verder was er een uitkijkpunt die End Of The World noemde een klif met afgrond van 870m.
Hierna trokken we door het regenwoud en moesten heel veel keien en blokken overwinnen.
Op sommige plaatsen groeiden orchideeën.
Bij het verlaten van het woud gingen de boomkruinen heftig heen en weer en zagen een paar grote apen springen.
In de modder waren sporen terug te vinden van herten denk ik want die komen daar ook voor.
Dit is een plaats die je zeker moet bezocht hebben, de natuur is hier zo prachtig!
Na bijna 4u wandelen keerden we terug en kwamen we mannen tegen die de berm aan het kort maaien waren met een lang mes die waren ook al bezig tijdens de heen reis.
Van dit alles kregen we redelijk honger want het was al geleden van deze morgen dat wij nog iets aten.
Veronique kreeg een genius idee, laten we nog eens een ananasje kappen!
Die vonden we op een plaatselijk marktje en het zat daar vergeven van de vliegen.
Schuin over het kraampje stonden ze verse vis te kuisen en daarnaast werden kippen levend gekeeld.
Veel van de mannen waren bezig met op iets te sjieken en spuwden alsmaar, Veronique heeft zich hier toch even moeten verwijderen!
Eens de ananas gekuist en gesneden gingen we er vandoor.
Aan de spoorweg moesten we wachten er kwam een trein ook dat is een attractie om te zien voorbijkomen, net als in de film hangen de mensen halfbuiten de trein.
Voor ons verblijf aten we de ananas dan op.
Savonds gezellig nog een lekkere curry pasta schotel met een flesje wijn.
En natuurlijk de volgende 2 overnachtingen boeken aan de Adams Peak.120km verder.
Zaterdag 20/04/2019
Na een korte nacht begaven we ons naar het ontbijt, veel stelt het niet voor toast, confituur en een ei met koffie.
Er was éen grote tafel om plaats te nemen waar ook nog ik vermoed een surfer zat.
Na het ontbijt eerst nog wat rusten op de kamer al was het rap 13u.
Snel de kleren aan en een eerste verkenning naar de zee, nou ja het was eerder een zeemeer.
We hadden op voorhand al eens bekeken waar we een scooter konden huren en stapten op weg, tijdelijk toch want even later zaten we reeds in een tuctuc.
Ondanks dat het amper 4km verder was moest ik de chauffeur toch begeleiden met google maps.
Shanetours was het verhuurbedrijf een adres dat we doorkregen van Windy en Tomas.
Alle papieren daar in orde gebracht en na een onderhouds controle mochten we deze later afhalen.
Ondertussen was het tijd om iets te eten en kennis te maken met de plaatselijke keuken en een frisse pint.
In het binnenland zagen we de bui reeds hangen en weldra zaten we in een tropische plensbui.
Gelukkig konden we er droog van genieten.
Met de brommer verkenden we nog even Negombo en reden door enkele overdekte marktgebouwen, de vismarkt kon je duidelijk herkennen.
Savonds nog een korte wandeling gemaakt en een supermarktje bezocht voor een hapje en een drankje want in het hostel was weinig te verkrijgen.
Op dat moment kwam er net een groep vliegende honden over ons gevlogen waauw wat een beesten!
Deze zouden overdag aan de zee verblijven om dan in de nacht op jacht te gaan.
Eenmaal terug sloten we in alle rust de avond af.
