Sri Lanka het land van de olifantjes, curry en zoveel meer!
28-04-2018
Indonesië zaterdag 28/04
8u en allebei heel goed geslapen Veronique voelt zich al een stuk beter��.
We begaven ons naar het zwembad voor terug een uitgebreid buffet, we moesten even wachten ze waren er mee bezig.
Het duurde toch wat lang en gingen nog eens navragen, ze waren er mee bezig.
Toen konden we kiezen tussen koffie , thee en brood of gebakken rijst, brood natuurlijk.
We kregen elk 2 sandwiches met binnenin een heel klein toefke kaas.
Nu ja voor 10 p/p/n moet je nu ook niet meer verwachten.
Hierna waren we klaar om de buurt en een deel van de kust te verkennen.
Enkele keren werden we gevraagd om op de foto te staan met enkele lokale, die waren super content!
De zee was bij eb en heel wat vuil bleef achter op het strand, verschillende mensen zochten hierin nog iets bruikbaar op.
Ook de ratten zagen we verspreid weglopen, niet moeilijk want visafval werd daar gewoon gedumpt zoals een kar grote vissenkopen.
Even verderop zat er iemand grote vissenkoppen op het strand in stukken te kappen, we vermoeden dan ook dat ze van die grote afvalhoop kwamen! ��
We besloten dan terug te keren via zijstraten en kwamen zo op een zijrivier die de zee inliep en konden een pad volgen.
Hier zaten we echt tussen de krotten ongelooflijk dat men hier kan leven, ratten bij de vleet echt een smerige boel.
Zo kwamen we bij een lokale markt de stank was enorm vooral vis en groenten werden aangeboden, we hebben toch bedankt.
Voor Veronique geen probleem haar neus zat immers nog potdicht.
Even verder op een pleintje veel muziek en micro geschal, een promotie team van ik vermoed melkpoeder in verschillende smaken.
Er stonden stoelen en hebben hier dan ook even gerust en gekeken naar de dansende jongeren.
Plots liep er een man voorbij met voeten gelijk kolenschoppen, we keken raar naar elkaar en wat bleek hij had 12 tenen.
Een oud mannetje achterons had ons onbegrip opgemerkt en deed een gebaar van zijn twaalf tenen, ja dat was gek.
Hier werden ook de water en bevoorradings boten voor Bunaken en de andere eilanden aangevuld.
We hadden hier oog voor en even later werden we al aangesproken door een dame van duik resort Panorama Beach op Bunaken.
Hier wat tegen gebabbeld en de weg verder gezet langs heeeel veel winkeltjes o.a. stoffenwinkels met hun gekende batik stof.
Veronique kennende hier moeilijk voorbij te lopen, met succes een paar leuke stofje op de kop getikt.
Op het voetpad zat een man zonder armen en benen, ook dat was bizar volgens mij zetten ze die smorgens af en halen hem savonds terug op.
Ondertussen was de warmte 32° en vochtigheid heel erg toegenomen en kon een pintje wel erg smaken.
We liepen verder naar de andere richting van de kust waarschijnlijk ook het rijkere gedeelte want met een voertuig kwam je er zomaar niet in.
Een gebouw viel ons op eerst leek het een bibliotheek even verder stond een boksring en toen vielen we een karate toernooi binnen.
Promt werden er enkele stoelen voor ons geplaats en volgden een kamp mee.
Bij het naderen van een heel groot winkelcentrum gingen we binnen om iets te eten en wat te klimatiseren.
Bij het navragen om een brommer in Manado te huren leek niet eenvoudig niemand was hiervan op de hoogte, nochtans hadden we deze nodig voor een 4 daagse trektocht.
Daarna nog een snelle hap gekocht en wat luieren en verfrissen aan het zwembad.
In het hotel nog eens aan de balie info gevraagd over brommerverhuur maar dit is hier niet gekend.
Savond in de bar vind Veronique toch een adres, een ander hotelmedewerker achter de balie heeft dan
Verdere contacten gelegd.
En met succes met dank aan mijn Vrouwke!
Terug vroeg uit de veren om alles in te pakken en onze sleutel van het verblijf terug te brengen.
Veronique had terug erg veel last van het snot en een mindere slaap deze nacht.
We namen afscheid van Benny en zijn kinderen en wensten hem nog een leuke verjaardag toe.
De tocht naar de luchthaven deden we met een plaatselijke chaufeur zo kwamen we daar niet bezweet toe want de warmte was aan het toenemen.
Als bagage mochten we amper 10kg p/p meenemen ( de handbagage moest volgepropt worden) wat aardig lukte met 16kg.
Ons ontbijt namen we op de luchthaven een stukje bananencake en een bladerdeeghapje met een koffie.
Ondertussen was het wachten op de vlucht naar Denpassar.
Die is goed verlopen met Wings Air een lage kost propeller vliegtuig.
Bij aankomst kregen we nieuwe tickets met een ander vluchtnrummer, we stelden daar ons geen vragen bij.
Tijdens het wachten op de aansluitende vlucht hebben we ook de 1ste overnachting geboekt in Hotel Sahid Manado.
Plots vernamen we dat de route via Surabaya op Java ging dus een uurtje langer in de lucht.
Op Surabaya mochten we een kwartiertje rondcirkelen eer we voet aan grond zetten.
Het vliegtuig naar Manado stond vertrekkens klaar juist gepast voor de overstap.
Om 18u landen we, pikten de bagage op en namen een taxi.
Onderweg het was reeds donker en ook heel druk merkten we op dat hier en daar westerse winkels hun intrede hadden gemaakt.
De taxi zette ons af en eindelijk konden we het wat rustiger aandoen en wat zoeken om te eten.
Maar bleek nu de taxi had ons aan een verkeerd hotel afgezet, het was hotel Sahid Kawanua 15' verder maar niet Manado.
Het was heel donker en bijna niet te lezen.
Met handen en voeten dit uitgelegd aan de receptie en tot slot gingen zij bellen en onderhandelen met het andere hotel.
Dus we bleven hier dan overnachten.
Het hotel was 34j oud maar waarschijnlijk nooit meer aan gewerkt op zijn Indonesisch zeker?
De foto van de ingebouwde radio spreekt boekdelen.
Tijdens het verkennen van de straten om iets eetbaars te vinden sprong met plaatsen het ongedierte alle richtingen uit.
Op de duur een winkelcentrum gevonden met boven een restaurant, maar toen we daar boven toekwamen vielen we binnen op soort huwelijksfeest of zoiets.
Dan maar even verder een karaokebar binnen en daar iets vegetarisch gegeten vraag me niet wat het was!
Ons pintje leeggedronken wat op internet en terug ons bed opgezocht
Ik heb mijn eerste goeie nacht doorgebracht, voor Veronique zag het er niet zo best uit.
Weinig geslapen en een verstopte neus, allesbehalve goed om te duiken.
Nochthans staat er nu een belangrijke dag voor de boeg.
We varen terug een 2u verder richting Komodo, Veronique besluit om de 1ste duik over te slaan en met een dafalgan wat te slapen
Ik dus alleen met de gids op stap voor een rustige duik, we besluiten om het rif te verkennen en niet de zandstrook die de meesten deden.
Een goeie keuze zo bleek heel veel schildpadden een rifhaai een frogh fis en 3 blauw gestipte roggen eentje was wel 40cm diam. Geslaagd dus.
Veronique haar slaapje had blijkbaar gewerkt en zij besloot dan om de volgende toch te nemen.
Deze moest ook het hoogtepunt worden van de 3 daagse, Manta Point of het Cleaning station van de mantas.
Bij het begin van deze duik was het meteen raak eentje scheerde voorbij.
Naarmate het vorderde kwamen er gestaag voorbij soms één enkeling soms 5 in groep.
Geregeld moesten we ons vasthaken aan het rif omdat de stroming te sterk was, zo konden we wat "rustiger "alles bekijken.
Ondertussen ook enkele schildpadden en een rifhaai kunnen spotten.
Alle verwachtingen waren ingelost!
Maar de grootste verassing was op het einde van de duik net voor we gingen afsluiten.
Een groep van 12 kwam ons gewoon entertainen, we waren als het ware omsingeld door vliegende tapijten!
Ze dansten, draaiden en scheerden rakelings om ons heen, wat een schouwspel!!
Blijkbaar is dit een zeldzaam fenomeen iets wat zich maar om de 3 maand eens voordoet.
De 3de en laatste in de rij was terug een heel rustige met weinig stroming.
Terug enkele schildpadden en 8 slapende rifhaaien, weerom was het bingo.
Moe maar heel voldaan konden we Labuan Bajo haven terug binnen varen.
Morgen is het de verjaardag van Benny en we gaven hem nog een flesje gin cadeau mits we morgen vertrekken.
Hier in het duikcenter konden we ook eindelijk de boeking doen voor de lange vlucht van morgen.
Gisteren lukte dit niet wegens beveiliging ook vandaag liep het niet zo simpel.
We namen ook afscheid van ons restaurantje, ik hoop er toch nog eens langs te kunnen komen.... we zien wel.
Nu tijdig in ons nest want morgen hebben we de vlucht om 9u30.
Een volgende duikdag staat ons te wachten, hopend op een nog beter resultaat.
Tijdens de briefing terug genieten van een lekker ontbijtje en 2uurtjes uitvaren.
De 1ste duik was meteen raak bij het leuke wat we gisteren spotten kwamen er een paar rifhaaien en een school grote hump head vissen.
De 2de duik was een drop off duik, door de stroming was het springen van de boot en direct richting bodem.
Ook hier terug een haai en enkel grote adelaarsroggen stalen de show.
De 3de duik een drift duik (zich laten varen met de stroming mee) terug een haai en adelaarsrog.
We konden terugkijken op een heel geslaagde uitstap!
Verder zochten we een restaurantje op waar we toch lekker konden eten, alleen hadden ze rare serveer gewoonten.
Zo brachten ze ons aperitief en pintje samen, blijkbaar snapten ze niet dat we dit bij de maaltijd wilden.
Dus stond hij daar maar testaan bij 30°!
Halfweg het aperitief brachten ze ook al het eten, maar het was lekker.
Daarna huiswaarts om de tickets voor de volgende vlucht te boeken(dit was ook het plan gisteren maar het betaal bakje was niet mee).
Nu alles in gereedheid gebracht maar het volgende probleem was nu dat het niet beveiligd dus weer niets.
Er zal niets anders opzitten dan morgen na de duik het vliegveld op te zoeken en hopen te daar te kunnen boeken.
Maar dat zijn zorgen voor morgen, nu gaan we slapen.
Om 6u uit de veren om tijdig (7u) bij het duicentrum aan te komen.
3 duiken waren voorzien de 1ste op 2u varen, ondertussen konden we van het ontbijt genieten en staren naar het mooie panorama.
Het was meteen een schot in de roos heel veel zeeschildpadden waarvan enkele joekels en 3 rifhaaien, de max.
De 2de duik heeft Veronique niet meegedoken deels om haar rug te sparen en hier hadden we de vorige keer het voorval met de dynamiet vissers en de heel erge stroming.
Nochthans was het nu heel rustig met terug een tiental schildpadden, grote lipvissen en duizenden kleurijke visjes.
De laatste duik was het hard peddelen tegen de stroming deze zorgt ervoor dat ze deze stek maar enkele keer per jaar doen.
De kentering hievan is moeilijk te voorzien.
Hier ook weer een hele variatie van vis en koraal.
Op sommige plaatsen was er veel dood koraal, dit komt deels door de opwarming van de zee maar ook de wrede tsoenamie heeft hier lelijk huisgehouden
Genietend van verschillende versnaperingen en luieren op de boot vaarden we stilaan de haven binnen.
Bij een lekkere pizza en een frisse pint sloten we de dag af met het boeken van de volgende vlucht naar noord Sulawesi vrijdag.
Ja van slapen is er echt niet veel in huis gekomen hooguit één uurke , Veronique deed het een stuk beter.
De landing in Hong Kong om 24u (plaatselijke tijd 6u in de morgen) verliep redelijk rustig zoals de hele vlucht eigenlijk.
Hier hadden we 3u transfer tijd genoeg om wat te chillen en iets te eten.
10u10 (we schrijven nu verder in de plaatselijke tijd) konden we de volgende vlucht aanvangen voor nog 4u richting Denpassar op Bali.
Ook hier geen gebrek aan eten en drinken, van Cathay pacific airline mogen we zeker niet klagen.
Opvallend was de verandering van het weer, hoemeer we onze bestemming naderden hoe mooier en warmer het werd in het vliegtuig.
Aan de douane mochten we nog een 45 tal min aanschuiven en de zoektocht naar ons verblijf kon starten.
Bij het buitenkomen van de terminale viel ons de specifieke geur direkt op evanals het vele brommerverkeer.
Dit is terug het toeristische Bali in levende lijve.
Ons hotelletje lag vlakbij iets heel basic meer moet dat niet zijn voor één nacht.
Savonds nog een wadelingetje gemaakt en het strand bezocht met zijn typische surfgolven
Daarna nog een klein gerechtje met enkele Bintangs een douchke en piere binnen.
Morgen trekken we leuk verder naar Labuan Bajo.
