Sri Lanka het land van de olifantjes, curry en zoveel meer!
26-04-2019
Sri Lanka 23/04/19 Kandy
Dinsdag 23/04/19
Na enkele dagen slechte wifi terug in de ether!
Terug een soortgelijk ontbijt, super!
Vandaag inpakken en wegwezen, we maken de verplaatsing naar Sigiriya 110km verderop.
Daar hebben we een echte paalwoning geboekt bij Chena Huts Eco Resort.
We verlieten het drukke Kandy al duurde het wel 20 km eer we merkten dat het echt wat rustiger was.
Het eerste deel niet zo spectaculair we reden tussen de bergen en hierdoor kregen wij toch enkele mooie plaatjes.
Algauw zagen we de eerste olifant hij was onder begeleiding en bedoeld om fotos mee te nemen, meer een circus attractie en niet echt wat we wilden.
In Dambulla passeerden wij de tempel van de Gouden Boeddha hier zitten veel pottekes goudverf in verwerkt hoor.
Heel mooi om zien, enkele plaatjes gemaakt en verder het binnenland in eindelijk weg van de drukte.
We kwamen nog langs het Kandalama waterreservoir met daarachter de bergen, fraai zicht.
Een olifant met toeristen op stal nog de show evenals verschillende apen.
De eindbestemming kwam eraan maar het laatste stuk was een mengeling van zand, beton en steengruis, heel slecht dus.
Er stonden slecht 2 hutten dus het beloofde rustig te worden.
Binnenin zag het er proper uit al was het een open hut dus veel beestjes die in en uit konden, maar een muskietennet was aanwezig.
Het eten zou hier lekker zijn dus dat deden we dan maar want het was ondertussen al 14u.
Daarna verkenden we de buurt nog even toen plots Veronique riep waaa heb over een slang gereden, ze kwam er met de schrik vanaf (Veronique en de slang).
Toevallig stapten wij via een pad naar een groot meer.
Daar waren mensen zich aan het wassen en zagen we ook onze eerste krokodil die gelukkig uit de buurt bleef.
We volgden nog een pad en kwamen bij een ander meer met prachtig zicht op de leeuwenberg.
De donderwolken vormden zich snel maar gelukkig waren we juist gepast terug.
We gingen tijdig naar bed want morgen vroeg uit de veren voor een actieve dag!
Maandag 22/04/19
Vandaag een goede start zeker wat het ontbijt betreft een paar euro meer geeft een groot verschil.
Verse ananasshake, mango, meloen lekker echt lekker..
De eigenaar wist ons ook te vertellen dat het uitgangsverbod opgegeven was om 6u.
We hadden vandaag een bezoek gepland aan de botanische tuin in Peradeniya, Kandy iets wat we toch moesten gezien hebben.
Het was terug heel warm en vochtig en hoopten op wat schaduw.
Voor de ingang zag het er niet zo veel belovend uit, maar eenmaal we binnen waren amaai.
Wat daar staat is niet te beschrijven joekels van bomen in alle vormen en grillen daterend van 14de eeuw.
Sommigen begroeid met bloemen of vruchten, lanen met metershoge palmen echt wonderbaarlijk.
Bamboe dikker dan een lantaarnpaal tot 40m hoog!
Zaterdag zagen we een groep vliegende honden ik denk dat er daar wel duizend rondvlogen of in de bomen hingen, een enorm spektakel.
Er was ook een hangbrug over een rivier waar een krokodil in zwom, maar bij het naderen zagen we dat het een hele grote varaan was, wat een beest.
Op ons pad hadden we ook nog het bezoek van aapjes, hele kleine eekhoorntjes en veel mooie vogels.
Verschillende serres met planten, cactussen, orchideeën.... te veel om op te noemen.
Een aanrader voor wie in de buurt is.
Na de middag reden we richting Kandy om het centrum te verkennen en een blik op te vangen van de Tempel van de tand.
Eerst aten we een Thais gerechtje dat ietwat pikant uitviel.
Hier ook wat kleine steegjes doorgewandeld, Veronique kocht toch enkele leuke stofjes.
Had het aan de verkoper gelegen hij stopte onze rugzak vol 🤪.
We reden nog even rond het meertje en keerden terug naar ons verblijf, gelukkig want bij aankomst viel de regen weeral met bakken uit de lucht.
Hier gaan we duidelijk moeten rekening mee houden.
We sloten onze dag af met rusten, lezen, het eten van wat verse vruchten en het boeken van de volgende 2 overnachtingen in Sigiriya 100km verder.
Vandaag onze eerste verplaatsing van de reis richting Kandy een 140km hiervandaan.
Gisteren boekten we 2 nachten in Jack Tree Lodge, de fotos zagen er veelbelovend uit!
Het was terug wennen aan het verkeer en het linkse rijgedrag maar al snel waren we mee met de stroom.
Ondanks dat we de B wegen hadden uitgestippeld was het toch nog heel druk, brommers tuctucs en razende bussen.
Omdat het Pasen was was het rond de kerken enorm druk door de vele vieringen af en toe stopten we voor een snelle blik.
Bij de eerste stop voor enkele fotos en wat drinken stak er nu toch wel een varaan van +/- 1m de baan over zeker, de max!
Het eerste olifanten reservaat passeerden we ook al maar met pak en zak toch voorbij gereden.
Geleidelijk kwamen we in het hoogland en het gebergte aan, hier was de temperatuur al wat milder maar nog altijd warm en heel vochtig.
Opmerkelijk vind ik dat het toch wat properder is dan onze vorige reizen in Indonesië, of zou je dat gewoon worden?
Het laatste stuk naar ons verblijf was slecht meer dan 30km/u was niet te doen ook al was het tarmac.
Aangekomen kreeg ik het ene bericht na het andere, ook de ambassade had me bericht.
Blijkbaar verschillende aanslagen ook in Negombo waar we deze morgen waren vertrokken.
Hiervan hadden we niets opgemerkt onderweg.
Bij een welkomstdrankje vlug de thuishaven gerustgesteld en bericht over onze goede toestand.
De uitbater deelde ons mee dat alle buitenlanders na 18u in hun hotel moesten verblijven om veiligheidsredenen.
We hadden toen nog 2u om iets te gaan eten ideaal dus, een goeie stek vonden we in de honey pot op een 4tal km.
Bij de terugweg konden wij nog genieten van een ferme onweersbui.
De avond sloten we dan af in alle rust
Sri Lanka het land van de olifantjes, curry en zoveel meer.
Vrijdag 19/04/2019
Met de trein vertrokken we om 6u terug op pad nu richting Sri Lanka.
In het station weinig volk waarschijnlijk door de Paasvakantie.
Op de trein kregen we gezelschap van mijn broer Ronny wat ons aangenaam verraste, voor hem een dagelijkse woonwerk verplaatsing.
De vlucht om 8u55 met Qatar Airways vanuit Zaventem had 30 vertraging niets om ons druk over te maken.
Alles verliep heel goed met na 6u vliegen een tussenstop in Doha waar ik opmerkte dat mijn sweater op het vliegtuig is blijven liggen, jammer hij was nieuw!
De aansluiting verliep vlekkeloos en na 90 hingen wij terug in de lucht voor nog eens 5u.
De service tijdens de vlucht was terug heel goed niets op te merken prijs kwaliteit staat de maatschappij hoog genoteerd.
Om 1u15 landen op Sri Lanka in Colombo hier nog wat aanschuiven aan de douane, geld inwisselen en een nieuwe simkaart voor ons mobieltje kopen. Aan taxis blijkbaar hier ook geen gebrek en zo waren we op weg naar het Flip Flop Hostel in Negombo op 15 rijden.
Dit ligt gelegen langs een steegje van amper 3m breed en in heel erbarmelijke staat, de hostel leek wel ok maar het was donker.....
Ondertussen was het al 2u30 en een lange dag voorbij.
Snel nog onder de douche en bedje binnen want het ontbijt loopt ten einde om 9u.
Zaterdag 20/04/2019
Na een korte nacht begaven we ons naar het ontbijt, veel stelt het niet voor toast, confituur en een ei met koffie.
Er was éen grote tafel om plaats te nemen waar ook nog ik vermoed een surfer zat.
Na het ontbijt eerst nog wat rusten op de kamer al was het rap 13u.
Snel de kleren aan en een eerste verkenning naar de zee, nou ja het was eerder een zeemeer.
We hadden op voorhand al eens bekeken waar we een scooter konden huren en stapten op weg, tijdelijk toch want even later zaten we reeds in een tuctuc.
Ondanks dat het amper 4km verder was moest ik de chauffeur toch begeleiden met google maps.
Shanetours was het verhuurbedrijf een adres dat we doorkregen van Windy en Tomas.
Alle papieren daar in orde gebracht en na een onderhouds controle mochten we deze later afhalen.
Ondertussen was het tijd om iets te eten en kennis te maken met de plaatselijke keuken en een frisse pint.
In het binnenland zagen we de bui reeds hangen en weldra zaten we in een tropische plensbui.
Gelukkig konden we er droog van genieten.
Met de brommer verkenden we nog even Negombo en reden door enkele overdekte marktgebouwen, de vismarkt kon je duidelijk herkennen.
Savonds nog een korte wandeling gemaakt en een supermarktje bezocht voor een hapje en een drankje want in het hostel was weinig te verkrijgen.
Op dat moment kwam er net een groep vliegende honden over ons gevlogen waauw wat een beesten!
Deze zouden overdag aan de zee verblijven om dan in de nacht op jacht te gaan.
Eenmaal terug sloten we in alle rust de avond af.
De laatste voetstappen op Indonesisch grondgebied komen er stilaan aan.
Gisterenavond nog lang geprobeerd om de vlucht online in te checken maar het lukte niet, een foutmelding over onjuiste namen was de vermelding.
Na het ontbijt gingen we dan eerst naar de luchthaven om hierover wat info te verkrijgen en blijkbaar was dit geen probleem, raar vond ik.
Terug bij het hotel nog een douchke om voor de laatste keer alles in te pakken, niet zo leuk eigenlijk.
Na 5 stappen waren we al bij de terminal en het inchecken was inderdaad geen probleem.
We legden onze laatste roepies bijeen en keken wat we er nog konden mee eten juist gepast een kippenhamburger met een pintje.
Ik probeerde wat ketchup uit de fles te krijgen maar lukte niet direct waarop de ober prompt die fles van me nam en zei zo moet je dat doen meneer en er vloog een kwak op mijn bord.
Bij de rekening was geen taks gerekend dus mocht ik toch nog met de kaart betalen en heb dus nog wat roepies over .
Bij de transit zone mochten we nog eens 30 extra wachten voor aan boord te gaan.
Op een paar keer stevige turbulentie tijdens het eten dan nog was de vlucht heel goed verlopen.
In Hong Kong hadden we 3u tijd om over te stappen, het is wel een heel grote luchthaven we zagen gate nummers van 500.
Met een metro stelletje werden we naar de juiste gate gebracht en hier was het wachten voor de laatste vlucht van 12u.
Ook deze is goed verlopen en van Pacific Airlines zeker geen klachten.
Na de landing in Brussel dronken we nog een goeie op de afgelopen reis en konden we dan de trein terug nemen naar Aalter.
Happy end!
3u45 de moskee in het dal begint eraan voor 30 gelukkig de slaap kunnen hervatten tot 7u.
Vandaag was onze laatste dag voor de terugreis en s morgens waagde ik me aan een echt Indonesisch ontbijt bakso noemt dat.
Een hele reeks gefrituurde producten, vraag me niet wat het is maar het was lekker.
De laatste rit was terug naar de luchthaven in Surabaja daar kwam de brommer verhuurder alles terug ophalen.
Maar eerst nog een tochtje van 60km, het eerste deel nog mooi en geleidelijk kwamen we terug in het drukke verkeer terecht.
De temperatuur was reeds opgelopen tot 34°, heet dus!
De gps stuurde ons blijkbaar via een tolweg naar de luchthaven en mits we daar met de brommer niet op mochten konden we een heel eind omrijden.
Op de luchthaven moesten we nog een ticket kopen naar Denpassar in Bali en dachten dat te kunnen doen aan een loket zoals we deden in Manado op Sulawesi.
Blijkbaar kon dat niet, enkel online zei men ons.
Gelukkig lukte het nu, eerder op reis op Flores hadden we problemen met online betalen en ging het niet.
Bij de check in zei men dat het Business was en wij keken hiervan raar op, we mochten een dame van de maatschappij volgen.
Een eind verder mochten we een aparte ruimte binnen met een heel buffet we moesten maar nemen.
Daar stonden we in korte broek al redelijk gezweet van op de brommer en met de rugzak tussen oa piloten en stewardessen, we snapten het nog altijd niet.
We lieten ons volledig gaan en genoten ervan.
Voor we aan boord gingen keek ik toch noch een naar de boeking van de vlucht en zag dat business aangevinkt stond, vandaar ..
We hadden 15 meer betaald voor de vlucht maar hiervoor goed gegeten ook aan boord mochten we de beste plaats innemen en kregen nog 2 maal iets te drinken met 4 gebakjes.
Op Bali aangekomen deden we niet veel moeite om te overnachten en boekten een kamer in het Novotel op de luchthaven.
Onze rondrit van 370km in het oosten van Java was heel geslaagd, eens de drukte van de steden weg is en je de bergstreken inrijd is het hier fantastisch mooi!
Nog even het hotel verkennen en een pintje drinken om de dag af te sluiten voor het slapen gaan.
Deze nacht wat last gehad van het wel heel kruidig avondmaal, zelfs bij het verlaten van het lichaam stond het in vuur en vlam.
De locatie was ook hier heel goed en het ontbijt een beetje westers getint.
Vandaag reden we verder door naar Belik een rit van 70km daar hadden we hotel Grand Whiz voorzien om te overnachting.
Onderweg wilden we nog een waterval meepikken de Coban Rondo op 12km rijden.
De tank mocht bijgevuld worden en stopten aan een flessen tankstation, daar wipte een jonge gast recht met een been raar zicht was dat.
De gps leide ons naar een heel uitzonderlijke weg een klein baantje tussen de velden met heel mooie vergezichten.
Het ging geleidelijk over in een keien pad, een bos pad met holle wegen tot het bijna niet meer bereidbaar was.
Maar de gps zat nog steeds goed dus probeerden we verder te gaan ook kwamen we soms nog een landbouwer tegen op de brommer.
Die moesten wij ook nog proberen passeren meestal waren die volgeladen met bamboebladeren.
We naderden de eindbestemming en ook het einde van het pad, hier zagen we de waterval alleen stonden we een honderd meter hoger en lag er een diepe ravijn tussen.
Een uniek uitzicht we waren ervan overtuigd dat weinig toeristen dit zagen, er zat maar een ding op proberen omkeren en 5km terug naar beneden hobbelen.
Toen kwamen we een boertje tegen en probeerden hem uit te leggen dat we op zoek waren naar de waterval.
Ik toonde hem de naam op gps maar waarschijnlijk kon hij niet lezen, het scherm was reeds zwart en hij bleef ermaar naar staren.
Terug bij de weg gekomen probeerden we een andere weg maar dit was verloren moeite, een meisje heeft ons dan voorgereden tot de ingang.
De waterval was heel mooi het debiet was niet zo groot de hoogte wel, leuk voor enkele kiekjes.
Dat vonden velen ook, terug waren we een extra atractie en mochten met velen op de foto.
Hier hebben we toch even goed gelachen met een gesluierde vrouw die ons passeerde met los bovenop een grote baseballpet, wat een gek zicht
Deze plaats lokten vele aapjes makaken, deze liepen door het volk altijd op zoek naar eten, ze likten ook drankbekers af dat was grappig om zien.
Van hieraf moesten we nog 45 km rijden tot de eindbestemming het eerste stuk bij het verlaten van Batu was druk en niet zo leuk, heel opvallend waren de vele winkels en kraampjes die massa's bloemen en planten verkochten.
Eenmaal hierbuiten en bij het naderen van het vulkanisch gebergte begon alles enorm te veranderen een gehele gedaante verwisseling.
Het aanbod van groenten was hier nog veel uitgebreider dan voorheen en ook de verkoop van appeltjes kwam men overal tegen.
Dit deed ons zin krijgen in een appeltje en kochten er een kilo in twee soorten, een zoete en een zure.
Verschillende boomgaarden en bloemkwekerijen kleurden het landschap fantastisch mooi.
We reden verder langs kronkelende wegen echt prachtig men noemt dit ook het klein Zwitserland las ik.
Langs de weg stond er iemand een vat te vullen met water, plots vloog de heel dikke darm uit het vat en een het water gutste eruit.
Op dat moment passeerde Veronique en kreeg de volle laag grappig om zien waarschijnlijk vloog die darm eruit omdat hij keek naar Veronique.
Onderweg passeerden we nog wat watervallen, dichtbegroeide wouden soms met dikke lianen.
De bergen eigenlijk stratovulkanen waren tot 3300m hoog en weinig begroeid, de laatste activiteit zou van 1952 dateren.
Eens we hierdoor waren was het constant dalen en de hitte nam hevig toe.
Ons hotel lag een eind verwijderd van het dichtste dorp een groot domein afgebakend met slagboom en met meerdere verblijfplaatsen.
Het zag er echt goed en iets te chique uit voor 2 backpackers.
Alvlug inchecken en hup het zwembad in, wat een verademing.
Ook het zicht hier was prachtig achter ons een stratovulkaan van 3300m en nog 2 voor ons met een mooi dal.
Na de verfrissing tijd voor een pintje want dat was toch al even geleden, het grootse gedeelte van de bevolking is Islam dus alcohol heeeeel moeilijk verkrijgbaar.
Iets bestellen was hier ook niet simpel vanwege hun gebrekkig Engels, het mijne is verre van goed maar als ze je niet begrijpen wanneer je gewoon een pintje vraagt tja....dan is het moeilijk.
Het avondeten verliep iets vlotter het was maar met de vinger aanwijzen, gelukkig maar.
Het eten was lekker en genoten verder van de avond met nog een drankje terwijl we leuke reis herinneringen bovenhaalden.
4u20 vandaag niet echt een wekker nodig want de moskee schoot reeds in actie voor 5', precies of we stonden erin zulk kabaal.
Hierna gelukkig toch nog wat verder kunnen slapen tot 5u en deze keer deden we het zonder ontbijt.
De tocht naar de Bromo vulkaan kon van start gaan, goed gekleed met 5 tshirts en een regenjasje moest ik het doen Veronique had een extra fleeske.
Het was koud en moesten nog een heel eind klimmen met de brommer 40' lang, halfweg in het laatste dorp hielden ze ons tegen om de toegang 13 p/p tot het nationaal park te betalen.
De weg ernaartoe was dikwijls in slechte staat en het laatste stuk ook steil naar beneden, hier vlogen de jeeps ons voorbij.
Plots stopte de weg en kwamen we op het terrein van de vulkaan, een enorme woestijnvlakte van zwart zand.
Nu snapten we waarom alle toeristen met jeeps gebracht werden, maar we stonden ervoor met onze scooter.
Door dikke lagen zand moesten we ons weg zien te banen elk op zijn manier en tempo terwijl de jeeps ons voorbij stoven.
500m voor de vulkaan konden we parkeren en het eerste deel te voet doen, door het mulle zand vergelijkbaar met een duin opstappen.
Sommigen namen een ponny tot aan de trappen, ja dat was het laatste deel 250 stuks.
Het zicht was hier heel speciaal en uiterst mooi het leek wel een maanlandschap.
Deze vulkaan heeft niet echt veel lavastroom achtergelaten maar wel heeeel veel zwart stof en zand.
Boven aan de kratermond hing een sterke zwavelgeur, zonder iets voor je mond kon je bijna niet inademen.
Hier kon je gerust een wind laten, niemand zou het weten!
De dampwolk was met momenten enorm ook in de diepte hoorde je dat hij actief was en laatst in 2016 ,bizar.
Tevreden daalden we terug af tot aan de scooter om de zandstrook van 2km nogmaals te trotseren, Veronique deed het verbazend goed!
Onderweg stonden er wegwijzers naar een uitkijkpunt ook van hier was het een leuk zicht op de valei en woestijn.
Hogerop in Penanjakan op 2700m stonden zendmasten en probeerden natuurlijk daar te komen dit was het hoogst uitkijkpunt in de directe nabijheid, een verbazend zicht.
Tegen 9u30 kwamen we terug bij ons verblijf en de bewolking was al helemaal toegenomen alles zat in de mist, een dagelijkse gewoonte blijkt.
Het ontbijt stond reeds klaar en smaakte goed dan de rugzak optuigen en weg.
De tocht ging nu naar Batu dicht bij nog 3 vulkanen en verschillende watervallen op +/- 76 km en 3u rijden.
Het eeste stuk namen we dezelfe weg terug voorbij het restaurant waar we gisteren aten.
Daar stonden gisteren 4 plateaus waar 2 vintage pic-ups en 2 jeeps op stonden, vandaag stond er nog een heuse locomtief bij.
Hoe ze deze hier konden krijgen langs die wegen dat moet een hele operatie geweest zijn en waarom hier in het gebergte?
Soms lag de weg zo slecht dat je max 15km/u kon rijden.
We daalden de bergen af en ook hier groenten bij de vleet sommige bergflanken stonden vol andere begroeid met soms dichte bossen.
Een stukje moesten we terug die drukke "snel"weg nemen wat hectisch en haotis alles rijd er kris kras dooreen.
Ook in Batu een helse drukte maar het Riverstone hotel en cottage vonden we redelijk goed, de kamers terug dik in orde.
In de namiddag de buurt nog wat verkend en even verder was een pretpark waar we rond wandelden.
Hier stonden ook heel veel bussen met opstappende kinderen, hierbij fungeerden we terug menige keren als foto modellen.
Op de wandeling passeerden we ook een marktplaats maar alles was zo goed als opgeruimd uitgezonderd veel afval en wat een stank.
We zochten dan nog een plaatsje om te eten nabij een winkelcentrum en voor 4 samen waren we beiden voldaan.
Omdat dit een lange dag was geweest zaten we redelijk vroeg onder de wol.
6u30 er word herhaaldelijk op de deur geklopt en breakfast geroepen.
Half wakker scharrel ik mijn broek aan om te openen, een man staat voor de deur met 2 flesjes water en 2 isomo doosjes ik bedank hem en kruip toch nog even in bed.
Een uurtje later wagen we ons aan de doosjes met rijst een beetje noedels en kip, deels lukte dit ons.
Vandaag reden we verder richting Bromo de eerste km'ers nog langs die drukke halve "snel"weg.
Algauw kozen we één van de weinige wegen naar het binnenland en ook onze richting uit.
De drukte was hier heel wat minder, niet moeilijk met deze gebrekkige wegen.
Twee maal reden we een dorp binnen waar er festival boxen stonden met keiluide muziek verder was er daar niets op te merken of te zien, raar,
Het landschap veranderde snel en de eerste rijst en bamboevelden kwamen eraan.
Hoe meer men de vulkaan naderde hoe groener en bosrijker alles werd werkelijk een hele metamorfose.
Op een bepaald ogenblik reden we een baan in de uiteindelijk overging op een steenbrokken pad van amper 50cm breed ook dat noemen ze hier een straat.
Even verder begonnen de wegen bergop te gaan en kronkelden enorm, leuk om met de scooter te rijden maar toch constant op te letten voor de vele putten.
We kwamen lage driewiel karren tegen gevuld met bamboebladeren waar vooraan iemand opzat die kon alleen sturen en remmen, halve gekken noem ik dat.
Onderweg stopten we aan een heel mooi restaurant Plataran Bromo en twijfelden even maar gingen toch binnen alles was redelijk van prijs en best lekker.
Omdat we al een heel eind hogerop waren werd het wel heel fris om met de scooter te rijden we begonnen met 33°, de ober vertelde de het hier snachts op amper 5° komt.
Heel opvallend waren de bergflanken en hellingen beplant met gewassen, hoe ze deze bewerkten vroeg ik me wel af.
De eerste overnachting die we voor ogen hadden vonden we niet, dan maar naar een volgende.
15' verder hadden we Ancala Inn met mooie kamers wel iets duurder 45/n met ontbijt.
Deze lag in Tosari een klein bergdorpje met 3000 inwoners deels moslim deels hindo op 1777m hoogte.
Bromo lag nu nog op 30' rijden op een hoogte van 2329m dus een goede invals basis.
Zoals eerder vermeld was het koud en waren eigenlijk een beetje verkleumd, een warme douche bracht ons terug op temperatuur.
Bij het verkennen van het dorp kwamen we bij een offer ceremonie van hindo waar we een tijdje meevolgden.
Daarna stapten wij verder en volgden uiteindelijk een bergpad midden de groenten, aardappelen, kolen en ajuin bij de vleet.
Op onze terugweg stopten we nogmaals bij de ceremonie en volgden nog een uurtje het schouwspel mee de uitdrijving van 10 demonen konden we er van maken.
Ons avondmaal bestond uit broodachtige koeken met koffie aangekocht in een klein straatwinkeltje voor amper nog geen 1,5.
Omstreek 21u30 was ik dit aan het schrijven en de ceremonie hoorden we in de verte nog bezig, op internet probeerde Veronique hierover wat info te vinden zonder resultaat.
Morgen misschien eens proberen navragen.
Tijd nu om te slapen want morgen loopt de wekker om 5u af.
De overnachting is goed meegevallen in hotel Sitra Suites, voor het ontbijt moesten we zelf zorgen dit kon men niet krijgen.
De zoektocht naar een brommer kon beginnen, op het web zagen we er eentje op 2km dus dichtbij.
Dit vonden we heel snel maar bleek gesloten te zijn.
Dus de tocht ging verder en soms kregen we tips die niet altijd bruikbaar leken ook hier is een brommer huren niet evident.
Tot slot terug naar het hotel en na nog wat verder zoeken op het web vonden we er nog 3.
In het hotel spraken ze enkel Indonesisch maar meestal ook erbuiten.
Via google transalte toch kunnen converseren en zo een taxi laten komen.
Die bracht ons met veel moeite bijna op het adres 5km verder de stad in.
Omdat de auto niet verder de wijk in mocht deden wij dan het laatste stuk te voet, ook hier mochten we het nog eens vragen.
Daar aangekomen bij een heel vriendelijke jongen hoorden we dat alles verhuurd was, daar stonden we dan.
Hij heeft dan voor ons een andere verhuurder gecontacteerd waar we terecht konden en een Grap taxi (soort Uber) opgebeld, ook weer via google translate
Die bracht ons terug met heel veel moeite naar de volgende verhuurder.
Hier aangekomen moesten we nog 30' wachten op de 2de brommer dat bleek een crossmodel te zijn en niet zo handig als je ook nog een gps moet vasthouden.
Ondertussen was het reeds 14 u en kwam een 3de brommer binnen de remblokken moesten eerst nog vervangen worden.
Eindelijk konden we vertrekken!
Het was druk heel druk, over 50km reden we 3uur tot in Bangali richting Bromo.
Hier overnachten we in een Syris hotel Amanah Syara langs een heel drukke weg temidden de Moslims.
Savonds nog wat gaan eten in een eettent een shopping wijk bezocht met natuurlijk een stoffen winkel, Veronique heeft ook hier een batje gedaan.
Om de avond af te sluiten nog wat geposeerd met lokalen en de nodige selfies trekken.
Onze laatste uurtjes op Bunaken zijn aangebroken en tijd dus om alles in te pakken.
Na het ontbijt hadden we nog ruim de tijd om wat ontspannen te lezen en het verdere verloop te bekijken.
Een ticket boeken was nog altijd niet gelukt dus konden we het plan nog altijd aanpassen.
En dat deden we ook, op het allerlaatste wilden we toch eerder naar Soerabaja op Java om de tocht met een scooter naar de Bromo vulkaan te maken.
Maar op de luchthaven moesten we nog hiervoor een ticket bemachtigen.
Eerst moesten we proberen onze rekening te betalen met Visa, niet gemakkelijk als er geen stroom of internet is.
Daarna stapten we naar de pier want we hadden daar afgesproken met het Nederlands koppeltje.
Samen met nog 2 Franse meisjes vaarden we richting Manado haven, of dat was toch de afspraak.
We vaarden echter niet naar Mando haven maar een heel stuk ervandaan en waren verbaasd.
De schipper maakte duidelijk dat we ons geen zorgen moesten maken, alles was geregeld.
Hij zette ons af aan mangrove beach een klein haventje waar ook een chaufeur klaarstond met een kleine monovolume van 7 zitplaatsen.
Hij begon prompt de bagage op het dakte leggen en legde uit dat deze met banden werd vastgelegd.
Niemand van ons vond dit ok dus we begonnen zelf de bagage te stapelen naast de cbaufeur tot alles erin zat en stapten zelf in.
Toen werd duidelijk dat er nog iemand mee moest, dus de bagage er terug uit de extra persoon erbij en alle bagage op zijn schoot.
Zo reden we met 8p en 6 grote trekzakken met handbagage 30' richting haven van Manado.
Hilarisch was het en hierbij had de chaufeur zoveel lol met de situatie dat we bijna gierden van het lachen.
In de haven namen we afscheid van de rest en reden dan richting luchthaven.
Daar vonden we redelijk snel een bureau waar er kon geboekt worden, omdat dit cash moest betaald worden mocht er nog eerst een automaat gezocht worden.
Deze maal mocht de bagage 20kg bedragen dus hadden we nu geen probleem.
Al snel vernamen we dat de vlucht 15' vertraging had, uiteindelijk was het 1u15' en met een halfvol vliegtuig stegen we.
Na 2uurtjes zetten we voet aan grond en namen we een bleu bird taxi, het hotel vinden was niet zo simpel enkele malen de weg vragen was nodig.
Het bleek snel duidelijk de Surabaja een heel grote havenstad is maar de drukte viel op het eerste zicht precies mee.
Het hotelletje heel klein evenals de kamer zonder venster maar redelijk proper.
Savonds nog de straat even verkennen maar veel viel er niet te beleven wat hangjongeren enkele winkeltjes en bars.
Dan maar terug, wat tv kijken nu het kan en slapen gaan.
Deze morgen stonden er 2 duiken op het programma en we hadden er veel zin in!
Maar eerst mochten we aanschuiven om pannenkoeken te eten mmm lekker.
Om 8u de boot op samen met 2 Nederlandse koppeltjes een Parijzenaar en een Colombiaan, zo kon Veronique ook haar frans eens bovenhalen.
Alles verliep heel rustig terug een muur van koraal om langs te drijven, een mooie schildpad en een grote gele slak waren de blikvangers.
Terug aan boord hadden andere duikers die een iets ander traject aflegden een grote MolaMola gezien +/- 3m diameter.
Op dit moment kwam hij aan de oppervlakte met zijn bovenste vin en konden zo ook nog een glimp opvangen.
Liever had ik hem toch onder water tegengekomen want deze spot je niet gemakkelijk, een enorm beest dat wel 1000kg kan worden je moet dat echt eens googlen.
Hierna sprong de helft van de boot overboord voor een plaspauze misschien wel van de spanning.
Op deze manier droegen we ook ons steentje bij voor de stijging van het zeeniveau {B-).
Van Bunaken zegt men dat er veel vuil (plastic) in het water drijft, tot vandaag hadden we daar nog niet veel van gemerkt.
Gisteren zagen we op het vasteland een enorme dondervlaag hangen, deze zorgt er dan voor dat al het vuil langs de rivieren de zee inkomt.
Als de wind dan nog naar het eiland blaast en het is eb ja dan kom je wat tegen van troep zowel boven als onder water en op de stranden.
Elk resort op Bunaken is verplicht om de aangespoelde troep op te ruimen, deze morgen 2 grote zakken.
Dat geeft ons geen goed gevoel, ze hebben hier nog veel te leren!
De tweede duik was de mooiste terug langs de muur met heel veel schildpadden, een enorme kreeft, geest pijpvisjes ( heeft iets weg van een zeepaardje) een vis die heel erg lijkt op een blad van een boom de naam is me nog niet bekend.
Tevreden vaarden we huiswaarts en konden daar al aanschuiven voor een lekker menu met gebakken vis.
Een zwitsers koppel met dochtertje was komen aanschuiven bij ons, mensen met heel veel reis en duikervaring.
Hierna was het tijd om wat uit te rusten en konden het logboek invullen.
Morgen vertrekken we met de speedboot van hier naar Manado om dan de vlucht te nemen naar Makassar, dit is de uiterste grote stad in het zuiden van Sulawesi.
Er is enkel één moeilijkheid de elektriciteit valt geregeld uit dus is er ook geen wifi beschikbaar en moeilijk om te boeken.
Voor het avondmaal zaten we terug allemaal samen aan één grote tafel en het was een leuke bedoening.
De mensen die je hier tegenkomt hebben bijna allemaal dezelfde bedoeling trekken door de streek of Indonesië en dit combineren met duiken.
Hierdoor ontstaan leuke gesprekken en dan denk je misschien moesten we toch naar daar of naar daar.....
Je reis zal altijd te kort zijn om alles te zien, pakken wat komt en vooral genieten!
Ondertussen was het reeds 21u en hadden we nog geen vlucht kunnen boeken door het slechte internet.
Morgen op de luchthaven zien we wel wat er nog kan en anders in het slechtste geval word er daar geovernacht.
We hadden wel vernomen dat de boot om 12u morgenmiddag ons zou opwachten, dit hadden we kunnen regelen met het andere Nederlandse koppel die mee was om te duiken deze voormiddag.
Savonds geen internet uurtje dus tijd zat om een beetje te schrijven.
Zaterdag 20/04/2019
Na een korte nacht begaven we ons naar het ontbijt, veel stelt het niet voor toast, confituur en een ei met koffie.
Er was éen grote tafel om plaats te nemen waar ook nog ik vermoed een surfer zat.
Na het ontbijt eerst nog wat rusten op de kamer al was het rap 13u.
Snel de kleren aan en een eerste verkenning naar de zee, nou ja het was eerder een zeemeer.
We hadden op voorhand al eens bekeken waar we een scooter konden huren en stapten op weg, tijdelijk toch want even later zaten we reeds in een tuctuc.
Ondanks dat het amper 4km verder was moest ik de chauffeur toch begeleiden met google maps.
Shanetours was het verhuurbedrijf een adres dat we doorkregen van Windy en Tomas.
Alle papieren daar in orde gebracht en na een onderhouds controle mochten we deze later afhalen.
Ondertussen was het tijd om iets te eten en kennis te maken met de plaatselijke keuken en een frisse pint.
In het binnenland zagen we de bui reeds hangen en weldra zaten we in een tropische plensbui.
Gelukkig konden we er droog van genieten.
Met de brommer verkenden we nog even Negombo en reden door enkele overdekte marktgebouwen, de vismarkt kon je duidelijk herkennen.
Savonds nog een korte wandeling gemaakt en een supermarktje bezocht voor een hapje en een drankje want in het hostel was weinig te verkrijgen.
Op dat moment kwam er net een groep vliegende honden over ons gevlogen waauw wat een beesten!
Deze zouden overdag aan de zee verblijven om dan in de nacht op jacht te gaan.
Eenmaal terug sloten we in alle rust de avond af.
