10-08-2010 om 16:31 geschreven door Veerle  

10-08-2010 om 16:26 geschreven door Veerle  

10-08-2010 om 16:20 geschreven door Veerle  

Vrijdag 6 augustus

Vandaag hebben we niet veel gedaan. ’s Avonds was het djembeeles 2. Deze keer maar met 2 mensen. We leerden weer twee nieuwe ritmes en dan een afwisseling van 3 ritmes na elkaar. Ik kan je zeggen dat je de eerste pogingen een beetje in de knoop ligt. Maar na voldoende pogingen lukt het uitendelijk wel. Het is ook veel makkelijker als je zelf mag kiezen wanneer je van ritme verandert dan wanneer ze “nu” zeggen.

Zaterdag 7 augustus

Ook vandaag maken we er een luilekker dagje van. Het weer is hier nog steeds stralend!!! Het enige wat ik vandaag doe is even naar de houtwinkel om mijn beselling op te halen en ’s avonds zijn we nog iets gaan drinken.

Zondag 8 augustus

Vandaag zijn we naar een waterval gegaan. Een andere dan de twee vorige keren. Als we aan de berg kwamen zei Kudzo dat we die met de auto zouden beklimmen! Maar voor we aan de klim konden beginnen hield iemand ons tegen om ergens mee naar te gaan kijken. Hij nam ons mee naar een klein dorpje daar zetten we ons busje en van daaruit ging het door een smal padje door de jungle naar een afgelegen grot. Daar hadden ze een alcoholstokerij gemaakt. En die wilde ze ons echt laten zien. Onderweg kregen we nog wat uitleg over de bomen en de cacaobonen die aan de bomen hingen. Ik heb zelfs een cacaoboon gekregen. Hij ging daarvoor speciaal de jungle in om voor mij en nog iemand er een te plukken. Na het bezoek aan de stokerij zijn we terug naar het busje gegaan. Weer over het smalle padje en via stenen over de riviertjes. Dan met het busje de berg beklimmen. Een mooi uitzicht! Busje parkeren op de top van de berg en een stukje te voet. 2 cedi per persoon betalen en dan bracht een gids ons naar de waterval. De gids droeg rubberen laarzen en had een manchette bij. Via een smal padje gingen we naar de waterval. Het minste wat je kan zeggen is dat de waterval echt in het midden van de jungle ligt. Het padje ging meestal naar beneden en af en toe weer wat naar boven. Ditmaal geen mooi aangelegd pad, maar een echt junglepadje. Na een tijdje klimmen en dalen kwamen we dan bij de waterval. Een rots in een halve boog waar een kleine waterval naar beneden kwam.  Te midden van groen  was het echt de moeite om te zien.  Het water was niet helder en ook heel diep dus niet ideaal om te zwemmen. Je kon door  het water en dan een rots op om naar een vleermuizengrot te gaan kijken en onder de waterval te gaan kijken. Maar dat heeft maar 1 iemand van de groep gedaan!! Er waren trouwens ook geen vleermuizen te zien. De terugweg was een beetje vermoeiender omdat het nu vooral klimmen was en het ondertussen ook een stuk warmer en vochtiger was. Bij het busje aangekomen konden we genieten van onze meeneem spaghetti die Rita voor ons had meegegeven. Teruggekomen hebben we een siestatje gedaan en ’s avonds zijn we nog iets gaan drinken.

Maandag 9 augustus

We nemen afscheid van Chris, Jan en Sebastiaan. Zij hebben hier een weekje gelogeerd en waren er toen we afscheid namen van onze groep dus van 13 gingen we naar 10 en nu zijn we nog maar met 7. We gaan ook vandaag er een rustig dagje van maken. Vandaag is het marktdag. We gaan dus wel naar de markt. verder zit ik nu in een nieuw internetcafe en verder doen we lekker niets

Groetjes

Veerle

09-08-2010 om 20:50 geschreven door Veerle  

Dinsdag 3 augustus

Vandaag zijn we naar Accra gereden om onze groepsgenoten af te zetten. Eerst reden we naar de kralen fabriek. Daar werd ons uitgelegd hoe ze de parels make. De oven maken ze van termietenheuvelzand. De mallen voor de parels maken ze ook van termietenheuvelzand. Ze bakken eerst een ronde mal en als hij gebakken is dan maken ze de gaten voor de parels in te bakken. Daarna wrijven ze de mallen in met een bepaalde klei uit een bepaalde rivier. Dan zijn ze klaar om te gebruiken. Je heb een aantal manieren om de stenen te maken. Maar ze zijn allemaal gemaakt van gerecicleerd glas of oude parels. Zo kan je bijvoorbeeld  oude flessen stuk maken en er kleine glasscherven van maken. Dan doe je de glasscherven in de mal en laat je ze een 45 tal minuten in een oven van ongeveer 900°C zitten en dan haal je ze eruit. Dan moet je er snel een gaatje in maken en de vorm rond maken.  Dan moeten ze een uur in hun mal afkoelen en dan polijsten in een bak met water. 15 minuten door het water halen en dan zijn ze klaar voor verkoop. In de shop kon je hele kettingen met dezelfde kralen kopen of klaargemaakte armbandjes. Van de hele fijne parels heb ik niet gekocht omdat ik gezien had dat die op de markt in Kpando veel goedkoper waren. Die kleine glasparels daar hebben ze ronde mallen voor van ongeveer 15 centimeter doorsnede met daar allemaal hele kleine gaatjes in. Als je ze ziet dan denk je dat het geen glasparels zijn, maar ze zijn wel degelijk van glas. Nadat iedereen (veel) kralen gekocht had, hebben we allemaal nog een armband gekregen. Nu konden we verder rijden naar Accra. Eens we bijna bij Accra waren stonden we in een reuze file. Nu is dat eigenlijk niet zo onlogisch als je het verkeer in Ghana kent. Eindelijk waren we bij de art market. Van het moment dat we daar uitstapten tot het moment dat we daar weg gingen hebben ze ons allemaal om te meeste proberen lokken en soms zelfs afzetten. Ik voelde me er niet zo goed op die markt. In het begin zeg je vriendelijk nee, maar ze dringen daar zo aan dat je op de duur zenuwachtig wordt en korter af nee zegt. Eerst gingen we naar de Djembeewinkel. Daar moesten we dan zeggen wat we op onze Djembee wilden en dan maakte ze die voor ons klaar terwijl we verder rond liepen. Voor alles wat je wilde kopen moest je aan Kudzo of Edge vragen of dit wel oké was. Voor sommige dingen wist je gewoon zelf dat het overdreven was. Dan moest er onderhandeld worden over de prijs. En als het toch te veel bleef dan gingen we gewoon verder en probeerde het enkel winkeltjes verder opnieuw. Ik was blij dat we uiteindelijk allemaal hadden wat we wilden en dat we na nog iets te drinken weg konden van de markt. De groep die in Accra bleef ging met de taxi naar het hotel en wij reden door naar het shopping center van Accra, een reuzachtig winkelcentrum. Er was een supermarkt waar de prijzen schandalig duur waren, maar onze vooraad voor het ontbijt was op en hebben we dus toch het een en ander gekocht. We hadden niet zo veel bij en hadden uiteindelijk voor 120 cedi gekocht!!!! Toen zijn we in de pizza in een pizza gaan eten. Ik nam een hawaï en ik moet zeggen een pizza was nog nooit zo lekker dan als nu. Dan ging het terug richting Kpando. Om 1uur ’s nacht waren we terug in Kkando. Ik ben echt blij dat we logeren in een plaatselijk dorpje logeren en niet in de hoofdstad dat is voor mijn niet Afrika en de mensen zijn er ook veel te opdringerig terwijl ze in Kpando zo niet zijn.

Donderdag 4 augustus

Sinds dinsdag avond zijn er drie nieuwe mensen (ook belgen) in het huis die logeren hier een weekje. Vandaag was het marktdag en ik heb hen meegenomen naar de markt. Zo kon ik hen de weg wijzen, maar van een aantal dingen ook de richtprijzen meegeven. Voor een aantal dingen is dat wel handig. Ik heb hier mijn kleine glasparels nog gekocht (die waren goedkoper dan in de parel fabriek) een lokaal washandje en een stuk zeep van hier. En slakken. Met name agaatslakken. Die kosten 1cedi voor ongeveer 8 kleine slakken (nu ja kleine voor een agaatslak dan hé) je kon er ook grote nemen, maar ik weet niet of ik ze lust dus ik heb gegokt op de kleine. Die maak ik deze middag klaar met een rood looksausje. Ik zal wel zien hoe het uitdraaid. Ik heb al zeker 2 mensen gevonden die mee willen eten: Jan de man die hier nu logeerd en Mathias. Het kan maar een keer tegen vallen hé. Dus ik naar huis. Rita wilde de slakken voor mij klaarmaken en ik heb een sausje gemaakt voor bij de slakken. Op het menu stond spaghetti met tonijn en een ei. Dus de slakken pasten hier wel bij. Ik maakte een saus met ajuin, look, wortel, paprika tomaat, palmolie en tomatenconcentraat. Ik moet zeggen dat het eigenlijk wel lekker was. Volgens de jongens moeten we de grote slakken kopen, want die zijn lekkerder. Dus een van de volgende keren dat het markt is gaan we de grote eens proberen. Ik moet wel zeggen dat enkel Mathias, Jan en ik van de slakken heb gegeten. De andere groepsleden wilden er niet van eten, want dat vonden ze maar vies. Ze wilden zelfs niet zien als we ze aan het opeten waren.  Na het eten hebben we onze eeste Djembeeles gekregen. Eerst 1 ritme aanleren. Dat ging nog redelijk goed!! Na een tijdje waren er een aantal mensen gestopt. Toen hadden Elke en ik priveles met elks onze eigen leraar. Toen moesten we een tweede ritme aanleren en dan plots op zijn teken van ritme veranderen, ik kan je zeggen dat dat niet eenvoudig is. Maar veel pogingen later lukte het al bij al redelijk goed. Als we elke avond kunnen oefenen dan zullen we toch al een beetje Djembee kunnen spelen tegen dat we naar huis gaan.  

Het verkeer in Ghana:

Snelhiedsbeperkingen zijn er en hen der in de steden wel, maar je snelheid controleren is moeilijk, want bij de meeste auto’s is de snelhiedsmeter stuk.

Als je een maneuver gaat doen den claconeer je.

Als er iemand of een dier in je weg loopt dan claconeer je.

Je rijd op stukken waar je geen beperkingen hebt vlot 100 of meer per uur.

Je zigzagd over de baan als er bulten en gaten in de baan  zitten.

Je moet vaak stoppen onderweg omdat er checkpoint zijn als je door verschillende dorpen rijdt. In het ene checkpoint mag je gewoon doorrijden, in het ander kijken ze in de auto en mag je doorrijden, in nog een ander kijken ze en stellen ze vragen en mag je doorrijden, in nog een andere ging er iemand met mij trouwen en mochten we dan toch doorrijden, en in andere proberen ze geld af te luizen omdat het een busje vol witte mensen is en na veel gepraat van Kudzo mogen we dan toch zonder te betalen doorrijden.

Je steekt overal voorbij als je daar zin in hebt, ook in bochten.

Eigenlijk zijn er dus niet zo veel regels.  

Warme groetjes Afrikaanse

Veerle

06-08-2010 om 16:26 geschreven door Veerle  

03-08-2010 om 20:06 geschreven door Veerle  

Zaterdag 31 Juli

Om 8.30uur vertrekken we met ze’n allen naar de kust. We hebben een rit van ongeveer 5 uur voor de boeg. We maken in Keta bij de familie van Kudzo een tussenstop. We gaan hier cocosnoten plukken. Voor onze neus klimmen ze met blote voeten in de cocosnotenboom. Wel knap om te zien!! Zo een cocosnoot krijg je best niet op je hoofd als die uit de boom valt want dan zal het je beste dag niet zijn. We dronken de cocosmelk op en dan maakte ze de cocosnoten helemaal open. Er zat jammer genoeg weinig vruchtvlees in. We reden weer verder. Na de lange busrit kwamen we aan het meest uitdagende stuk weg tot nu toe. Een klein beetje te vergelijken met het parcours van rally Dacar. We zijn er door geraakt, maar het was toch spannend hoor!!! Nog een klein stukje en dan waren we er. Meet me there. Daar gingen we logeren. Een gasthuis met een 10tal kamers en in het midden een lounge waar je binnen kon. Een bar aan een terrasje aan het meertje en uitacht op palmbomen en het strand. Achter het strand daar hoorde je de zee op het strand klotsen. We zaten dus op wandelafstand van de zee!! Die hier zeer hevig stond!! Golven van regelmatig 2 meter hoog. Rond de lounge waren er kleine dierenverblijfjes met reseptievelijk: 3 krokodillen, 3 pythons, cavia’s, 2 hagedisachtige dieren en vleesetende schildpadden. De kamers waren tweepersoonskamers met tweepersoonsbedden een douche en een wc. Klein nadeel de kamers stonken wel. Klein detail over alle wc’s in ghana: als het een gewone wc is zoals bij ons dan mag je het wc papier er niet in gooien want dan spoelt het niet door! En twee keer kort achter elkaar naar het wc gaan lukt ook niet. Het viel meteen op dat het daar een stuk kouder was dan in Kpando. We bestelde ons middeneten. Het was ondertussen 15uur. Om 16 uur kwam het eerste eten en de laatste borden kwamen pas om 16.45uur. We gingen aan de overkant van het meertje enkele van onze mensen oppikken. Met 2 in de boot naar de overkant en 1 die de boot trekt. Met 5 in de boot om terug te komen. Voordat we er waren was er een collega zo vriendelijk om de kano te laten kantelen. Met kleren en al het meer in. Mijn waterschoen dreef al in het meer. Gelukkig kon ik hem snel weer pakken.   Van slapen kwam niet veel in huis, want de electicteitsgenerator stond naast onze kamer en het was net of ze de hele nacht het gras aan het afdoen waren. 

De volgende ochtend kwam zijn we op boottocht gegaan. Op het voltameer. Met zen allen in een grote tradisionele boot. Vanachter een djembee bandje en dan vertrekken maar. Eerst voelde ik me niet echt op mijn gemak. Ik was de dag ervoor dan ook omgekanteld hé. Maar al snel ging dat over. We zijn via de monding van het Volta meer gevaren waar de zee in Volta meer overgaat. Dan zijn we de Volta regio uitgevaren. Na een stuk varen zijn we teruggekeerd. Toen zijn we naar een stuk stand gevaren waar je de zee kon zien. Daar zijn we even gebleven en dan zijn we terug naar het begin gevaren. Toen we de bocht maakte om terug in de juiste richting te varen zag je in het water echt het verschil tussen de zee en het water van het meer. Eigenlijk was dat wel knap om te zien. Je voelde ook het verschil als je daar over vaarde. Een beetje verder werden we achtervolgd door een golf, die zijn we gelukkig voorgebleven. Op de rand van de lagoune zat zo een hagedisachtig beest dat ook aan de lounge zit. Tegen dat we weer aan ons busje waren zag ik dat ondanks dat ik ingesmeerd was ik toch wel erg verbrand ben aan mijn bovenbenen en mijn rug.

De rest van de dag hebben we gewoon rustig relaxd. De volgende morgend zijn we vroeg vertokken omdat we eerst naar de vuurtoren zijn gaan kijken en dan naar het slavenkasteel. Van daaruit zijn we naar Ho gegaan om te eten en te internetten. Tegen 21uur waren we weer thuis.

Dinsdag was mijn velletje nog zeer gevoelig!! Ik hoop dat het rood uiteindelijk wel bruin gaat worden want anders heb ik pijn voor niets. Ik heb wel weer heerlijk geslapen in mijn eigen Afrikaans bedje. We zijn de stad weer eens ingegaan!!  Na wat winkelen en een typisch ghanees boekje te hebben gekocht gingen we een frisse cola drinken. Na de cola ging ik alleen op stoffenjacht. Geloof me of niet maar alleen is dat soms een stuk makkelijker. Je ziet meer als je alleen door de straten loopt. En ja hoor een stofje voor een zak van te maken. Ik wilde 1yards kopen, maar heb er ongeveer 2 gekregen voor de prijs van 1. Het tweede stofje vond in op de marktplaats. Het is wel geen markt, maar er staan vaste kraampjes. Er was een mevrouw die haar stofjes stond op te rollen om in haar mandje op haar hoofd te dragen. Die zag ik toevallig staan ergens verdoken in een hoekje. Daar heb ik een geweldig mooi stofje gekocht!!

Morgen rijden we naar Accra om 6 van onze mede reizigers te gaan afzetten die vrijdag naar België vertrekken. Dan zijn we nog met 7.

De scholen zijn dicht en we moeten nog enkele kleine dingen afwerken. Bijvoorbeeld: ijzeren kisten schilderen, op het educational center nog een en ander afwerken, ....   

Maar voor de rest gaan we vooral genieten van in de gemeenschap te vertoeven, van het weer, van naar de markt te gaan, en nog enkele uitstapjes die nog gepland staan.

Afrikaanse groetjes

 Veerle                                                                                  

03-08-2010 om 20:05 geschreven door Veerle  

Dinsdag 27 juli deel 2

Deze avond had Rita iets nieuws geprobeerd om te maken. Vis met zeeeeer pikante saus en een iets gemaakt van maïs. Dat van maïs gemaakt was vond ik echt niet lekker, zelfs met veel saus kreeg ik het niet opgegeten. Het was de eerste keer dat ik het eten echt niet lekker vond. De vis was wel lekker en die heb ik dus wel opgegeten. Blijkbaar vond eigenlijk niemand het lekker en Rita heeft voor ons dan nog maar spaghetti gemaakt. Dit hadden we niet gevraagd, maar ze had dat uit zichzelf gedaan omdat ze zag dat we het echt niet lusten. ’s Avonds toen ik ging slapen had ik een gekkobaby op de kamer. Handig die eet alle vervelende muggen op die op mijn kamer zitten.

Woensdag 28 juli

Vandaag hebben we niets anders gedaan dan gewerkt. Het hout een eerste laagje verf geven, het hout schuren, het hout schilderen, knippen, lamineren en nog eens knippen. Gelukkig hebben de jongens van het huis ons weer goed geholpen. Rond 16uur ben ik samen met iemand anders gaan kopiëren. We hadden een hele berg mee om te laten kopiëren. Ik kan u zeggen geduld is een mooie deugd als je in Afrika zit. In het eerste winkeltje hebben ze 5 kopiërmachienes staan. Maar ze haalden daar alles door elkaar en kopiërde elk bladje een voor een en als ze het 3 keer moesten kopiëren dan moesten ze drie keer op de groene knop duwen telkens als de vorige kopie klaar was. Hier konden we onmogelijk de andere documenten laten kopiëren, want dat waren contracten en zo! En dan waren we uren zoet geweest om alles te sorteren en te controleren of alles er wel in zat. Dus wij verder toen het eerste klaar was en naar het volgende kopiërwinkeltje. Hier staat maar 1 machien maar ze halen de blaadjes niet door elkaar en drukken als ze er 3 moeten hebben op het knopje 3 en dan komen er drie ineens uit. Dat ging al iets sneller. Maar telkens als er mensen binnen kwamen namen ze die kopiekes er tussen. Ja en wij hadden een hele berg die nog gekopiërd moest worden en hadden dus geen tijd om te blijven wachten. Hop naar de volgende winkel. Verder in de straat waar het wat rustiger is vinden we twee winkeltjes dicht bij elkaar en we besluiten om elk een deel van de kopietjes te laten nemen. Dit keer hadden we goed gekozen. De kopietjes werden netjes in volgorde gehouden en het ging redelijk goed vooruit. De man die mijn kopietjes nam moest zelfs papier bijbestellen, want hij had niet genoeg voor al de kopietjes. Gelukkig leveren ze in Afrika zo’n dingen heel snel. Dus 3,5uur later waren onze kopietjes eindelijk klaar. Het wachten werd verzacht door de stoel die ons werd aangeboden en gelukkig konden we in de kopiewinkel waar ik stond ook water kopen, want het was een warme dag. Op zich was het wel goed dat we in 4 winkels zijn geweest zo hebben er 4 winkels weer wat geld verdiend.

Donderdag 29 juli

Vandaag heb ik van ’s morgens tot ’s avonds geknipt, gelamineerd weer geknipt en nog meer gelamineerd. Buiten werd er druk geschilderd. Alles moet vanavond klaar zijn, want morgen overhandigen we alles aan de leerkrachten. Vandaag is het de laatste schooldag in Ghana en vanaf morgen hebben de leerkrachten hier vakantie!! 

Vrijdag 30 juli

Vandaag is het de grote dag!! Onze ghanese collega’s krijgen al hun materiaal!! Ik sta deze morgenvroeg op om de laatste dingen mee klaar te maken. Na het ontbijt (het was verloren brood. Vorige week had iemand van ons dit gemaakt en nu had Frank die mee kookt dit voor ons gemaakt zonder dat wij het hadden gevraagd. Het is echt een schatje.) alles in de camionet steken (per school) en dan naar het educational center. Wij konden niet meer mee in de camionette dus vertrokken er een deel te voet. De andere volgde in de corsa. Halverwege kwam de lege corsa ons oppikken. We waren nog met zeven en ja hoor we zijn allemaal in de corsa geraakt. Met 6 op de achterbank. Nu ik zat vooraan en had een heel mooi zicht over de collega’s die achterin zaten. Het was namelijk zo dat we deze week een paar keer de taxi hebben genomen om naar scholen te gaan en dat ik dan ook vooraan moest zitten omdat enkele andere bang zijn als ze vooraan zitten. Het rijgedrag hier is dan ook niet te vergelijken met die van België. En eerst waren we dus maar met 4 om in de corsa te stappen en ze zeiden meteen “Veerle jij vanvoor.” En nadien pikte we nog 3 mensen op en die zijn allemaal achterin gekropen. In het educational center hebben we alles per school op tafels gezet. Eerst was er een bijeenkomst. Waarin een aantal Ghanezen nog eens vertelde dat ze het project zeker gaan opvolgen en dat ze willen dat de uitgekozen scholen een voorbeeld worden voor heel kpando, het hele district en zelfs van heel Ghana. Verder hebben wij het contract uitgelegd wat iedereen moest onderteken. Hier staat oa. in dat het een samenwerking is voor meerdere jaren, dat er een evaluatie moet komen in de loop van elk jaar, dat de scholen zullen geïnspecteerd worden door het educational office, het educational comite en door de mensen van Tsatsaboli. Er staat ook in dat de volgende studenten in dezelfde lijn zullen gaan werken, dat de mensen zelf ook kunnen vertellen waar er nood aan is in hun school. Maar ook dat als blijkt dat ze de materialen niet gebruiken of ze verdwenen zijn dat de samenwerking onmiddelijk kan verbroken worden en dat het materiaal zelfs kan weggehaald worden. Dus hebben we onze collega’s nog eens op het hard gedrukt het materiaal te gebruiken en als er iets stuk gaat door het gebruik dat dit geen ramp is als het maar gebruikt wordt!! Na de hele uitleg en het tekenen van het contract zijn we per school naar buiten gegaan en hebben we hen al hun materiaal laten zien. Het was precies sinterklaas. Ik kan je zeggen dat het leuk was om al die dingen waar we erg lang aan hebben gewerkt te kunnen geven aan hun. Hun gezichten waren geld waard. Liesbeth de kleuterjuf van RC boys was dolgelukkig toen ze zag dat ze de puzzel had gekregen waarbij de kinderen het patroon moeten zoeken bij het juiste prentje. We hadden zo maar 1 puzzel en we moesten dus kiezen aan wie we hem gingen geven. Ik had toen gevraagd om hem aan haar te geven omdat zij er zo mee bezig was toen we hem mee naar de klassen hadden  genomen. Ze was heel blij. Ze waren allemaal blij. We hebben ook ijzeren kisten laten maken voor alles in te steken zodat het materiaal op slot kon. Er was echter nog maar 1 kist klaar dus die hebben we al laten zien. We hebben elke school 1 kist beloofd en van elke school komt er 1 juf hem halen als ze klaar zijn. Je moest zien hoe gelukkig ze er mee waren. Ook de springtouwen en de ballen die ze kregen vonden ze erg goed!! De scholen hebben echt niets om spelletjes mee te spelen of om de kinderen mee  buiten te laten spelen. Sommige scholen kregen iets wat een andere school niet gekregen had en dat vonden ze eerst wel wat raar, maar als je hen dan uitlegde dat we bijvoorbeeld nu maar 1 ervan hadden, maar dat er volgend jaar meer van zullen komen of dat die nog moeten komen omdat ze besteld zijn maar nog niet klaar dan was het wel oké. De school waar ik de kleuterjuf alles uitlegde kwam voor enkele onder ons heel ondankbaar over omdat die niet enthousiast stonden te springen, maar toen ik begon te praten met de kleuterjuf was ze wel heel blij met al het materiaal. Ook de directeur van die school was heel blij en had een goed zicht op wat er nog allemaal ontbrak in haar school. Zo zie je maar weer dat een eerste indruk niet altijd klopt. Ik ben echt blij dat ik verder heb gepraat met die school. Dat het niet bleef bij hier is je materiaal en trek er je plan mee. Zo vertelde de directeur me dat ze hier per kind 4,5 ghanese cedi krijgen per kind per jaar en daar moeten ze het met doen. Omgerekend als je een goede wisselkoers hebt is dat 2,5€ per kind per jaar. Als wij dan zien dat een ijzeren kist al 160 cedi kost dan heb je het geld van 35,5 kinderen al opgebruikt. Ook de andere materialen die we hier gemaakt hebben zijn verschrikkelijk duur als je weet met hoe weinig geld ze rond moeten komen per kind. We hebben onze adressen uitgewisseld en nog een beetje gebabbeld. Bijvoorbeeld over het weer. Het is moeilijk voor de mensen hier om te begrijpen dat de winters bij ons heel koud kunnen zijn en dat het dan soms vriest en sneeuw. En dat we dan ook naar school moeten vinden ze helemaal raar. Nadat ik had uitgelegd dat we dus 3 soorten kleren hebben voor winter, tussenseizoen en zomer en dat er ook verwarming is in onze huizen en scholen en dat onze gebouwen helemaal toe zijn begrepen ze het al een heel klein beetje. Ze vonden het wel gek dat wij dus kleren moeten hebben voor elk seizoen en vroegen me of we het dan opbergen en volgende winter weer dragen. Ze zouden graag eens naar België komen om te zien hoe wij wonen en werken. Maar daar zijn een aantal opstakels die het een beetje ingewikkeld maken. 1 een visum krijgen voor hen is niet makkelijk, 2 geld om hen naar België te halen, want de mensen hier hebben het geld niet om het vliegtuigticket te betalen. De leerkrachten hebben ons verder nog 100 keer bedankt voor alles wat we hen gegeven hebben. Ze zeggen ook dat ze ons gaan missen en om eerlijk te zijn ik ga enkele van de kleuterjuffen ook wel missen. Het zijn zo’n toffe mensen. 

Morgen moeten we vroeg opstaan, want we gaan naar de kust. We gaan tot maandag avond of dinsdag morgend naar daar dus ten vroegste dinsdag komt er weer een bericht op de blog.

Zonnige groetjes met af en toe een wolk

Veerle   

30-07-2010 om 20:21 geschreven door Veerle  

Zondag 25 juli

Vandaag hebben we een hele trip voor de boeg.  We vertrekken om 9.30uur met ons lunchpakketje naar de hoogste berg van Ghana. Enkele onder ons denken (of misschien hopen) dat we die een heel stuk met de auto gaan oprijden. Niets was minder waar. Toen we dichter bij de berg kwamen zag je al snel dat je daar onmogelijk met de auto op kan rijden. Inkomgeld betalen en ook per fototoestel dat je meeneemt moet je een halve cedi betalen! Maar dat heb ik er graag voor over! De tocht kon beginnen. Al heel snel werd duidelijk dat het een heel vermoeiende klim ging worden. Het is constant klimmen!! Zelden een plat stuk! Het pad bestaat uit zand, kleine losse stenen en grotere rotsblokken. Af en toe hangen er touwen waar je je aan kon vasthhouden. Het pad loopt stijl omhoog en constant door de jungle je hebt dus geen uitzicht op de omgeving. Misschien was dat ook maar goed zodat je niet zag hoe diep je kon vallen! Op sommige stukken dacht ik echt “hoe geraak in in godsnaam weer beneden?”. Ik kan je ook zeggen dat de klim zeer vermoeiend was. Mijn longen spartelde een beetje tegen!! Maar ik wilde de top van de berg halen!!! Met de nodige rustpauzes ben ik uiteindelijk boven geraakt. Het laatste stukje was echt moeilijk om op te geraken. Na even uitblazen kon ik eindelijk van het uitzicht genieten. Dat was echt wel de moeite!!!! Overal bergen, bomen, huisjes, wegen, en de waterval!! Zo mooi we stonden op het dak van Ghana!! De eerst volgende berg naast ons was hoger dan de onze, maar die berg ligt in Togo! Het uitzicht was werkelijk adembenemend!! Ik was blij dat ik daar boven stond.  Na een tijdje van het uitzicht te genieten begon de afdaling. Op de plekken waar ik in het stijgen dacht hoe geraak ik ooit weer beneden ging het niet zo vlotjes. Gelukkig waren de jongens van het huis mee en heeft een van hen me geholpen.  De afdaling is niet zo vermoeiend als het klimmen. Maar wel vermoeiend voor de benen. Ik was blij dat ik boven was geweest want het uitzicht was fantastisch mooi, maar ik was toch ook blij dat ik beneden was en dat er dan ook nog iemand stond met een koelbox vol koude drankjes maakte het  helemaal  af.  Onder een afdakje hebben we ons lunchpakket opgegeten. Ik trok mijn badpak aan (er waren daar wc’s) en toen trokken we naar Wli. Daar gingen we weer naar de waterval. Daar waren we vorige week al wel geweest, maar dat is zo mooi dat we er terug naar toe wilden. We hadden weer geluk de toeristen die er waren gingen weg toen wij er aan kwamen dus hadden we de waterval weer voor ons alleen!! Zalig. Ik ben deze keer onder de waterval gaan staan. Nu dat is makkelijker gezegd dan gedaan, hoe dichter je bij de waterval komt hoe kouder het wordt. Er staat een koude wind van de kracht van de waterval. O ja de waterval van Wli is de hoogste van West Afrika. Het water zelf is ook heel koud.  Hoe dichter ik bij de waterval kwam hoe minder ik nog kon ademen. De koude snoerde mijn adem helemaal af, maar ik moest dit toch gedaan hebben. Samen met Audrey gingen we op het gemakje naar de waterval. Je moest dan ook nog uitkijken voor rotsblokken die onder water zaten. Daar ben ik een paar keer bijna over gevallen. Maar uiteindelijk stond ik onder de waterval!!! Een heerlijk gevoel!!! Na de waterval heerlijk genieten van de zon op mijn handdoekje. Al snel ben je weer helemaal droog. Toen we in het water stonden kwam er een regenboog op. Die is gebleven tot we weggingen. Op een gegeven moment veranderde de windrichting zo dat de waterval plots 5 meter meer naar rechts in het water neerkwam. Een mooi zicht, zo zag je de rotsen achter de waterval. Op de rots naast de waterval hangen honderden vleermuizen en af en toe vliegen er eens enkele in het rond om dan weer te gaan slapen, maar plots vlogen er echt honderden tegelijk boven ons hoofd een mooi  en indrukwekkend gezicht. Samen met twee andere meisjes ben ik wat vroeger vertrokken om op de terugweg nog enkele mooie foto’s te kunnen trekken, want de flinders gaan altijd vliegen als er veel volk aan komt. De twee andere waren al snel verderop met als voordeel dat ik dus op het gemakje foto’s kon trekken. Vlinders, libellen, een rups, een spin, een miniduizendpoot, bomen, bergen, een soort van vlieg.

’s Avond als we weer terug in het huis kwamen waren we allemaal moe. En hadden we honger. Als eten kregen we rijst met rode saus en een klein stukje kip!

Maandag 26 juli

Deze ochtend toen ik wakker werd was ik niet zo stijf, maar in de loop van de dag werd ik stijf in mijn bovenbenen.  We zijn weer naar twee scholen geweest. In de eerste school waren er weer heel veel kinderen. En er is bijna geen structuur. De juf van de ene kleuterklas was er niet en dus mochten we daar aan de slag zonder juf. Wij splitsten ons in twee groepen en ik ging mee in de klas zonder juf. De kinderen lopen daar gewoon over de tafels en stoelen!! Na veel gebaren zijn de kinderen dan toch gaan zitten!! Klein detail in de eerste kleuterklas spreken ze bijna uitsluitend Ewe dus dat was een hele uitdaging. Nu konden we de plasticine uitdelen en konden de kinderen beginnen spelen. De kleuters wisten niet zo goed wat ze er mee moesten doen. We leerden hen dus ballletjes maken en wostjes rollen en pannenkoekjes maken. De kleuters riepen een hele tijd door elkaar. Als je een foto wil trekken beginnen ze allemaal te gillen. In de klas naast ons waren ze allemaal aan het kleuren. Ze kribbelde eigenlijk gewoon wat lijnen en cirkels op het doek. Je zag duidelijk dat de kinderen geen ervaring hebben met klei of potloden.

Hop naar de jongensschool (kleuters gemengd). Hier werden we net als vorige week zeer hartelijk onthaald. Weer met alle kinderen in één klas. De juffen hier zeggen gewoon dat ze allemaal naar binnen moeten en de kinderen gaan allemaal vlotjes naar binnen en gaan rustig zitten. Zonder dat dit gedrild was. Leuk om te zien. Een groep begon met de plasticine en de andere begon te kleuren. Hier zag je meteen iets helemaal anders. Deze kinderen maakte echt figuurtjes met de placticine. Een fufu stamper, een vliegtuig, een slak, .... ook de juffen amuseerde zich goed. Die kwamen alle 4 meedoen. Ze lieten de kinderen ook maken wat ze zelf wilden en moedigde hen hier zelfs toe aan en gaven af en toe een comliment. Ook bij het tekenen zag je hier een heel verschil. Ze waren eerst wat onwenning, maar begonnen dan mannetjes, huisjes, ... te tekenen. Echt mooi om te zien!!! Ook hier deden de juffen vlot mee. De kinderen en juffen waren zo mee met alles dat we de doos plasticine en een deel kleurtjes al daar hebben gelaten. Je had moeten zien hoe blij ze daar mee waren!!

Terug in het huis hebben we verder gewerkt aan het materiaal.

Dinsdag 27 juli

Vandaad vliegen we er in om 8uur ben ik al platen aan het afschuren. Uiteraard met de hand. Om 10 uur vertrekken we naar de scholen. Daar spelen we weer met plasticine en tekenen we met hen. De kinderen vinden dit enorm leuk!! In de tweede school hebben we enkel met de plasticine gespeeld, want daar is de kleuterschool afgebroken!! We hebben namelijk beslist dat we die opnieuw gaan opbouwen. Die was namelijk in zeer erbarmelijke staat!!

Eens terug in het huis hebben we gegeten en daarna weer een hele dag gewerkt. Afschuren, schilderen, knippen, lamimeren en dit tot 18uur ’s avonds. Dan even naar het internet cafe iets drinken eten en dan vanavond vroeg gaan slapen want morgen staat er nog een drukke dag voor de boeg!! Mt name veeeeeeel materiaal maken!!!

Vandaag hebben we weer een regenbui gehad kort maar krachtig! Voor de rest is het hier al enkele dagen echt heel warm!!!

Afrikaanse groetjes

Veerle

27-07-2010 om 00:00 geschreven door Veerle  

Vrijdag 23 juli

Vandaag hebben we vooral materiaal gemaakt. We hebben plannen getekend van alles wat uit hout moest gemaakt worden. Daar zijn we twee uur en half aan bezig geweest om uit zo weinig mogelijk hout zoveel mogelijk stukken te halen. Het was niet makkelijk, maar het is uiteindelijk gelukt.

Zaterdag 24 juli

Een gelukkige verjaardag aan Ilan!!!!

Iedereen ging vandaag naar HO! Internetten en zwemmen, ik blijf hier want ik mag toch niet in een chloorzwembad zwemmen. Ik dacht om er een eenvoudig rustig dagje van te maken. Niets was minder waar.

gebeuren. (dat was gelukkig in het Engels) je kan een huwelijksmis een beetje vergelijken met een mis van bij ons. Alleen duurt ze veel langer, zijn de gebeden intenser en word er meer gezongen en gedanst. Best indrukwekkend om te zien hoe een hele kerk uit zijn dak gaat. Bij bepaalde liedjes zingen en dansen ze en zwaaien ze met hun zakdoek. Net als bij ons zegt het koppel ja als er gevraagd word of ze elkaar als man en vrouw nemen en zeggen ze een tekstje als ze de ringen geven. Dan gaat de kerk uit zijn dak want dan moeten ze kussen. Dat is de moment dat de bruidegom de sluier van de bruid naar achter doet en haar kust, maar de bruidegom maakt er een spelletje van en doet eerst twee keer alsof en doet daarna pas de sluier omhoog. De eerste offergang: de mensen steken hun gift eigenlijk in hun zakdoek en gaan al dansend naar voor om het geld in het offerblok te gooien. En gaan daarna al dansend weer naar hun plaats. In de helft van de viering gaat het koppel plots naar achteren in de kerk. Je denkt bijna dat ze verdwijnen uit de kerk, maar ze gaan achteraan de kelk met de wijn en de hosties halen. Na de zegening van de hosties en de wijn mag iedereen te communie gaan. Dan nog enkele gebeden en dansen en bedankingen en dan komt de tweede offergang, deze dient om het koppel te steunen. Dus weer naar voor geld in het offerblok en dan is de dienst gedaan. Na nog een bedanking gaat het koppel voorgegaan door enkele officiele manen en gevolgd door familie, enkele koningen, quen mothers en ouderen de kerk uit. Natuurlijk met het nodige gezang en gedans. Je kan ook via de zijuitgang de kerk verlaten. Daar kom ik Liesbeth tegen een van de kleuterjuffen waar  we met samen werken, zij vond het geweldig dat ik in de kerk was en een hele dienst heb meegedaan.  Na de dienst volgde nog de nodige fotomomenten en daarna kwam de receptie. In het huwelijksboekje kon je dit helemaal volgen. Ik ben stilletjes verdwenen toen ze aan de foto’s begonnen.

Nog onder de indruk van de dienst ben ik dan toch op de markt geraakt. Nog een stofje gekocht, wat bissapbloemen om een van de dagen bissap te maken (de vorige zijn al in België) en een pot oploschocomelk.

Terug thuis gekomen heb ik een lekker ommeletje met een beetje ui, een wortel en een tomaat gemaakt. Heerlijk.  Verder ga ik er nog wel een rustig dagje van proberen maken, maar ja dit is Afrika en alles is mogelijk dus wie weet wat staat er me nog allemaal te wachten?

Groetjes

Veerle

24-07-2010 om 16:56 geschreven door Veerle  

23-07-2010 om 14:01 geschreven door Veerle  

23-07-2010 om 00:00 geschreven door Veerle  

19-07-2010 om 21:29 geschreven door Veerle  

Op dinsdagavond hadden we een echte Afrikaanse hevige regenbui!! Die duurde wel een tijdje gelukkig waren we thuis, want anders zouden we erg nat geweest (lees doorweekt)!

Op woensdag hebben we een hele trip voor de boeg!! Eerst gaan we naar een apenbos! Voor een klein bedragje ging je met de gids het bos in! Daar mocht je de apen een banaan geven!! Je moest ze wel goed vasthouden, want anders was je ze al heel snel kwijt!! Dat was wel leuk wilde apen die van overal te voorschijn komen en die lekker komen eten. Het enige nadeel: mieren. Reusachtige mieren in vergelijking met de onze en natuurlijk bijt er een in mijn teen. Ik kan u garanderen dat dat pijn doet. De rest van de dag heb ik dus goed uitgekeken voor mieren.

Na de apen zijn we naar de Hogeschool voor lerarenopleiding gegaan, maar daar waren ze bezig met hun examens en daar waren we snel weer weg. Dan reden we naar de struisvogelboerderij! De struisvogels zagen er niet zo verzorgd uit als bij ons. Ze eten enkel de eieren en niet het vlees.

Tot slot reden we naar de waterval, daar betaal je inkom en mag je naar de waterval!! Een eind stappen door de jungle. De weg vinden is eenvoudig, want je moet gewoon het aangelegde padje volgen. De tocht was best vermoeiend door de warmte en de vochtigheid. Maar het resultaat was bangelijk!! Een zeer mooie waterval waar aan de rotsen ik zou niet weten hoeveel vleermuizen hingen. Af en toe fladderden ze in het rond. Het water was best wel koud. Na een tijdje moesten we weer vertrekken, want het weer zag er zeer wisselvallig uit. Terug een vermoeiend tripje door de jungle.

Op de terugrit verloor het busje een onderdeeltje, maar we konden gelukkig verder rijden!!

Donderdag zijn we met een klein groepje naar de special needs school geweest, ons buitengewoon onderwijs. Dat gebouw was in orde en ze hadden een mooie groene speelplaats. De directeur was er niet en die had de sleutel van de lokalen! Dus wij konden niet in de lokalen kijken. De motivatie van de leerkrachten was ook niet alles.

De rest van de dag heb ik vanalles uitgeknipt!!

’s Avonds was de naaister naar het huis gekomen en heb ik aan haar verteld hoe ik mijn kleedje wil. Helemaal volgens eigen ontwerp! Ze heeft een schets gemaakt en  mijn maten genomen, mijn stofje meegenomen en dan maar hopen dat mijn kleedje voor zaterdag af is zodat ik het kan aandoen voor de kick-off party.

Vrijdag heb ik er een rustig dagje van gemaakt de hele bende ging naar Ho. Daar is snel internet en een zwembad, maar daar ik hier ook kan internetten (wel heel traag) en ik niet mag zwemmen ben ik dus niet meegegaan! Samen met Mathias en Linda ben ik naar de markt gegaan. Ik heb daar nog een stofje gekocht en bloemen om bissap te maken. Dus op mijn verjaardagsfeest als aperitief bissap. Na de markt een terrasje gedaan. Aan de overkant van de straat zat een aapje. Ik heb daar een aantal foto’s van gemaakt en als ik wilde kreeg ik de aap. Ik heb hen proberen uitleggen dat je in ons land geen aap mag houden. Dat begrepen ze niet. Maar als ik hem heel de uitleg deed vond hij het toch maar beter dat ik hem niet meenam. We zijn ook naar de potterij geweest daar hadden ze heel leuke dingetjes, moeilijk om te kiezen wat ik wilde!! Terug in het huis zijn we begonnen aan de groentensoep voor ’s avonds. Toen bijna alle groenten gekuist waren kregen we telefoon van de mensen uit het busje. Ze kwamen ons oppikken, want we waren uitgenodigd door een koning van een dorpje aan het meer om te komen eten. Ze wilde ons bedanken omdat Tsatsaboli sport daar de schoolgebouwen had opgeknapt. Dus een verwelkomsceremonie en eten. Ik heb gegeten omdat het onbeleefd zou zijn om te weigeren en het was ook lekker, maar als ik de blik van de kinderen zag die voor ons zaten dan kreeg ik amper eten binnen. Toen we naar de school waren gaan kijken zag ik een kindje huilen en toen ik over zijn buikje aaide voelde ik meteen een ondervoedingsbuik en een navelbreukje. En wij zitten daar lekker te eten voor hun ogen mijn hart brak echt als ik hun gezichtje zag. Op zo’n momenten besef je echt dat wij het heel goed hebben in België.

Ik moest natuurlijk weer naar de wc en vroeg dus waar de wc was. Deze wc was de grootste uitdaging tot nu toe. Pikdonker, gewoon een afwaterende betonnen plaat en overal lagen al hoopjes en plasjes, je moest dus goed uitkijken waar je ging staan!! Maar ja als de nood het hoogst is dan doe je dat gewoon.

 Zaterdag was de grote kick-off party daar. Evy de naaister kwam ’s morgens onze kleedjes brengen. Ik was zeer tevreden met mijn jurkje. Snel aandoen en klaar voor de party.

De party was een grote ceremonie om ons te verwelkomen in de gemeenschap. Al de koningen, queen mothers en ouderen van Kpando waren aanwezig in vol ornaat met al hun juwelen. Echt de moeite om te zien. Er was ook een prachtige parasol die enkel bij heel speciale gelegenheden buiten komt. Al de belangrijke mensen van Kpando kwamen spreken. Ze heetten ons allemaal welkom in de gemeenschap. Op het einde kregen we een welkomssteen die elk kind van Kpando krijgt een teken dat we echt opgenomen waren in de gemeenschap.

We kregen ook een handgeweven sjaal. Die is werkelijk prachtig. Aan de ene kant staat er Kpando op en aan de andere kant Antwerp. Ik vond dat een emotioneel en indrukwekkend moment. Nadien zijn we met al de koningen, ouderen en queen mothers op de foto gegaan. Tot slot hadden we de eer om nog eens binnen in het koninklijk paleis te gaan kijken. Daar zaten de koningen om nog eens te zeggen dat we welkom waren.

De rest van de dag heb ik het rustig aan gedaan.

Vandaag zondag word het onze rustdag dus veel staat er niet op het programma. Vanaf 9.30uur Linda en ik begonnen aan het eten. We hebben een beetje  moeten improviseren, want veel groenten vinden we hier niet. Dus maakten we een wortelslaatje, mangochutney, rijst en dan ajuin met zoete aardappel, tomaten en boontjes in de pan gaar laten worden. Het was best lekker voor een experiment. Voor de rest van de dag lekker luieren want het is verschrikkelijk warm hier vandaag. Enkel even naar het internet café als het een beetje frisser is om dit alles te posten.

Zonnige Afrikaanse groetjes

Veerle

19-07-2010 om 21:24 geschreven door Veerle  

14-07-2010 om 21:00 geschreven door Veerle  

Donderdag kwam Johan me halen en ging ik bij hem logeren om van daaruit naar Zaventem te rijden. Eindelijk was het zover!! We gingen echt naar Afrika. Op de luchthaven nog afscheid nemen en dan door alle controles op de luchthaven. Bij de handbagagecontrole hebben ze heel mijn handbagage uitgeladen, maar alles was in orde en ik mocht met alles verder gaan. Nog even drinken kopen in de taxfree shop want als we in Accra zijn is het nog minstens 4 uur rijden naar het huis. Nog door de paspoortencontrole en dan naar de terminal!!! Spannend, bijna stap ik voor de eerste keer in een vliegtuig en dan meteen in een heel groot en voor 10 uur!! We kunnen pas om 12.10 uur beginnen taxiën en naar de opstijgbaan rijden. De eerste keer opstijgen is een beetje raar maar valt best goed mee!! Mijn oren deden een beetje lastig maar niet heel erg hard. Eenmaal boven wilde ik na een tijdje naar de wc maar dan sprongen de lampjes van de gordels al weer aan! Turbulentie!! Die duurde best wel lang en ik werd er wel misselijk van!! Een beetje later kregen we gelukkig drinken en een zakje koekjes!! Over de service aan boord mogen we niet klagen! Regelmatig drinken, ’s middags warm eten: worteltjes met rundsvlees en een slaatje.  Toen ik dat allemaal op had kon ik echt niets meer eten, zo veel was het! En dan was mijn plateau nog niet leeg!! Ik had nog een broodje, een kaasje, een chocolaatje, een botertje, een watertje en een koek. Dat heb ik dan maar bijgehouden voor als ik weer honger kreeg en een tijd laten heb ik dat opgegeten!! Het was echt lekker. Om 17.45uur Belgische tijd kregen we nog een ijsje. We hebben over de woestijn gevlogen en die konden we zien, want er waren bijna geen wolken!! Prachtig! Dan was  het tijd voor de landing in Monrovia! Eerst draaien om over de zee aan te vliegen voor te landen!! Het landschap was prachtig!! Welkom in Afrika!! Overal waar je kon zien bomen en her en der water en hutjes. Vanuit de zee begon een lagune! De luchthaven stelde echter niets voor klein gebouwtje en een vliegtuig of 2. En een basis van de UN!! Wij moesten aan boord blijven terwijl er mensen uitstapten en weer instapten in totaal toch een uur aan de grond! Dan weer opstijgen en nog 1.30 uur vliegen naar Ghana! Tegen dat we daar waren was het al volledig donker!! Dus tijdens het landen konden we enkel lichtjes zien. Toen we uitstapten overviel niet de warmte (het was ongeveer 29°C) maar we voelden het vocht meteen!!! Je plakte op slag van kop tot teen een heel gek gevoel. Dan met een busje naar de aankomsthal, door de douane en naar bagageband. De eerste bagage rolde al snel van de band, maar van mij nog niets!!! Ik heb echt lang staan wachten, maar uiteindelijk kwamen ze dan toch!!! Nog even geld wisselen en hop naar de bus. Frank Noten stond ons op te wachten en heette ons hartelijk welkom. Nu naar de bus meteen een heel deel Afrikanen die je met de bagage wilden helpen. Als we het busje zagen hadden we zo onze twijfels!  Geraken wij daar allemaal in met onze bagage??? De bagage ging bovenop (een heel gepuzzel en best wel grappig) en wij er allemaal in! Lekker opgepropt! En weg waren wij naar Kpando!! We zijn om 10.10uur vertokken en aangekomen in Kpando om ongeveer 3.15uur. Op het einde begon ik te hallucineren van vermoeidheid!! Nog even bagage af de bus en kamer kiezen en slapen. Om 3.30 uur erin om 6 uur er weer uit!! Ik was nu eenmaal klaarwakker! We hebben al super veel gedaan!!

Het stadje verkend, naar 2 markten, de scholen bezocht, op het meer gaan varen. Eigenlijk op 3 dagen al super veel!!

Het is Afrika zoals ik het me echt voorgesteld had!! Het is hier zalig! De mensen zijn heel vriendelijk tegen ons!! Je kan hier ook echt veilig over straat lopen zelfs alleen!! Geen kat die je lastig valt! Ze lachen en vragen regelmatig of je een foto wil trekken! Ik heb al heel mooie foto’s getrokken.

De straten zijn wel een beetje chaos, en redelijk vuil! Wat opvalt is dat mensen ook overal plassen!! Als ze op de markt zijn en moeten plassen dan doen ze dat gewoon waar ze zijn!!! In de scholen is een groot verschil te merken! In de ene is wel wat materiaal in de andere niets. In de ene geweldige leerkrachten in de andere wat minder!

Ik heb mijn eerste wilde slang gezien. Nu ja lees slangetje ongeveer 20 centimeter lang. En we zaten in het busje dus niets aan de hand!! Rond het huis wonen gekko’s en een soort van hagedis. Leuke diertjes. Als je hier rondloopt dan zie je regelmatig geiten, schapen en kippen gewoon los rond lopen, die zijn van mensen, maar die lopen gewoon rond.

We zijn ook al bij de koning geweest en op een begrafenis. We hadden ook geluk dat de grote koning in de stad was (dat gebeurt niet zo vaak) en dat hij ons wilde ontvangen!!

Het is hier echt zo druk geweest dat ik nu pas de kans heb om naar het internetcafé te komen!! Volgende keer meer details over mijn belevenissen.

Natuurlijk heb ik al 10 muskietenbeten en 3 mierenbeten.

O ja de wc’s (die zijn er wel degelijk) zijn hier nogal verschillend! Je hebt de betonplaat die afwatert naar een afvoertje en een hokje zonder deur met een gat in de grond en een mand voor je wc papier! Gelukkig zijn er in het huis gewone wc’s, maar de Afrikaanse heb ik ook al wel moeten gebruiken.

Dinsdag ontmoeten we de leerkrachten van de scholen. Eerste even samen zitten per school om te vragen hoeveel kinderen er per klas zijn, hoeveel leerkrachten, waar ze nood aan hebben? Daarna per graad, dus wij met de kleuterjuffen. Meteen werd duidelijk dat in de kleuterschool er wel een leerplan was, maar geen materiaal om het uit te voeren en dat ze ook niet altijd wisten hoe ze het moesten doen! Maar wat heel belangrijk is ze weten wel wat ze willen. Ze willen eigenlijk al spelend leren, maar ze weten niet hoe ze er aan moeten beginnen en ze hebben het materiaal ook niet voor. Ze begrijpen ook niet alles wat in hun leerplannen staat. Wij hebben dus gezegd dat ze mogen zeggen wat ze niet snappen en dat wij er dan samen over kunnen spreken en een oplossing zoeken!! Ze haalden meteen hun leerplan boven en begonnen vragen te stellen. Ze waren heel blij met de antwoorden die we hen gaven. Ze zeiden meteen dat ze heel veel plezier gingen maken met ons. Het eerste contact was zeer positief!! Ze vertelden ons dat ze eigenlijk een beetje aan hun lot werden overgelaten door de overheid. Ze krijgen hun leerplan en dat moeten ze maar uitvoeren en zien dat ze niet van de leerstof mogen afwijken. Terwijl zij met hun kinderen willen spelen en zo leren! We hebben maandag afgesproken om samen verder te praten en te beginnen werken. Ze vroegen meteen (met een gefronst gezicht) of dat de enige keer was dat we gingen samen komen. We vertelde hen dat we heel veel gaan samenwerken en dat was een hele opluchting voor hen. Ze vertelde ons ook dat er in 1 school studenten waren geweest en dat ze daar veel van geleerd hadden, maar dat ze al hun materiaal weer meegenomen hebben! Dus stonden ze weer bij nul!!

Kleine vooruitblik: morgen gaan we naar de watervallen en zaterdag is het kick-off party!! Natuurlijk kan er hier in Afrika veel veranderen in het programma dus je zal de volgende keer wel lezen wat we effectief gedaan hebben.

Door een hevige stortbui gisteren kon ik niet naar het internetcafe komen. 

Afrikaanse groetjes

Veerle

14-07-2010 om 20:55 geschreven door Veerle  

Bijlagen:
BILD4019.JPG (1.3 MB)   

03-07-2010 om 10:41 geschreven door Veerle  

Bijlagen:
IMG_0745.JPG (162.3 KB)   
IMG_0746.JPG (27.9 KB)   
IMG_0747.JPG (178.7 KB)   
IMG_0749.JPG (166.9 KB)   
IMG_0750.JPG (180.1 KB)   
IMG_0768.JPG (180.4 KB)   
IMG_0772.JPG (207.4 KB)   
IMG_0797.JPG (100.8 KB)   
IMG_0812.JPG (196.7 KB)   

20-06-2010 om 00:00 geschreven door Veerle