Vandaag
hebben we een hele trip voor de boeg. We
vertrekken om 9.30uur met ons lunchpakketje naar de hoogste berg van Ghana.
Enkele onder ons denken (of misschien hopen) dat we die een heel stuk met de
auto gaan oprijden. Niets was minder waar. Toen we dichter bij de berg kwamen
zag je al snel dat je daar onmogelijk met de auto op kan rijden. Inkomgeld
betalen en ook per fototoestel dat je meeneemt moet je een halve cedi betalen!
Maar dat heb ik er graag voor over! De tocht kon beginnen. Al heel snel werd
duidelijk dat het een heel vermoeiende klim ging worden. Het is constant
klimmen!! Zelden een plat stuk! Het pad bestaat uit zand, kleine losse stenen
en grotere rotsblokken. Af en toe hangen er touwen waar je je aan kon
vasthhouden. Het pad loopt stijl omhoog en constant door de jungle je hebt dus
geen uitzicht op de omgeving. Misschien was dat ook maar goed zodat je niet zag
hoe diep je kon vallen! Op sommige stukken dacht ik echt hoe geraak in in
godsnaam weer beneden?. Ik kan je ook zeggen dat de klim zeer vermoeiend was.
Mijn longen spartelde een beetje tegen!! Maar ik wilde de top van de berg
halen!!! Met de nodige rustpauzes ben ik uiteindelijk boven geraakt. Het
laatste stukje was echt moeilijk om op te geraken. Na even uitblazen kon ik
eindelijk van het uitzicht genieten. Dat was echt wel de moeite!!!! Overal
bergen, bomen, huisjes, wegen, en de waterval!! Zo mooi we stonden op het dak
van Ghana!! De eerst volgende berg naast ons was hoger dan de onze, maar die
berg ligt in Togo! Het uitzicht was werkelijk adembenemend!! Ik was blij dat ik
daar boven stond.Na een tijdje van het
uitzicht te genieten begon de afdaling. Op de plekken waar ik in het stijgen
dacht hoe geraak ik ooit weer beneden ging het niet zo vlotjes. Gelukkig waren
de jongens van het huis mee en heeft een van hen me geholpen.De afdaling is niet zo vermoeiend als het
klimmen. Maar wel vermoeiend voor de benen. Ik was blij dat ik boven was
geweest want het uitzicht was fantastisch mooi, maar ik was toch ook blij dat ik
beneden was en dat er dan ook nog iemand stond met een koelbox vol koude
drankjes maakte hethelemaal af.Onder een afdakje hebben we ons lunchpakket opgegeten. Ik trok mijn badpak
aan (er waren daar wcs) en toen trokken we naar Wli. Daar gingen we weer naar
de waterval. Daar waren we vorige week al wel geweest, maar dat is zo mooi dat
we er terug naar toe wilden. We hadden weer geluk de toeristen die er waren
gingen weg toen wij er aan kwamen dus hadden we de waterval weer voor ons
alleen!! Zalig. Ik ben deze keer onder de waterval gaan staan. Nu dat is
makkelijker gezegd dan gedaan, hoe dichter je bij de waterval komt hoe kouder
het wordt. Er staat een koude wind van de kracht van de waterval. O ja de
waterval van Wli is de hoogste van West Afrika. Het water zelf is ook heel
koud.Hoe dichter ik bij de waterval
kwam hoe minder ik nog kon ademen. De koude snoerde mijn adem helemaal af, maar
ik moest dit toch gedaan hebben. Samen met Audrey gingen we op het gemakje naar
de waterval. Je moest dan ook nog uitkijken voor rotsblokken die onder water
zaten. Daar ben ik een paar keer bijna over gevallen. Maar uiteindelijk stond
ik onder de waterval!!! Een heerlijk gevoel!!! Na de waterval heerlijk genieten
van de zon op mijn handdoekje. Al snel ben je weer helemaal droog. Toen we in
het water stonden kwam er een regenboog op. Die is gebleven tot we weggingen.
Op een gegeven moment veranderde de windrichting zo dat de waterval plots 5
meter meer naar rechts in het water neerkwam. Een mooi zicht, zo zag je de rotsen
achter de waterval. Op de rots naast de waterval hangen honderden vleermuizen
en af en toe vliegen er eens enkele in het rond om dan weer te gaan slapen,
maar plots vlogen er echt honderden tegelijk boven ons hoofd een mooien indrukwekkend gezicht. Samen met twee
andere meisjes ben ik wat vroeger vertrokken om op de terugweg nog enkele mooie
fotos te kunnen trekken, want de flinders gaan altijd vliegen als er veel volk
aan komt. De twee andere waren al snel verderop met als voordeel dat ik dus op het
gemakje fotos kon trekken. Vlinders, libellen, een rups, een spin, een
miniduizendpoot, bomen, bergen, een soort van vlieg.
s Avond
als we weer terug in het huis kwamen waren we allemaal moe. En hadden we
honger. Als eten kregen we rijst met rode saus en een klein stukje kip!
Maandag 26
juli
Deze
ochtend toen ik wakker werd was ik niet zo stijf, maar in de loop van de dag
werd ik stijf in mijn bovenbenen.We
zijn weer naar twee scholen geweest. In de eerste school waren er weer heel
veel kinderen. En er is bijna geen structuur. De juf van de ene kleuterklas was
er niet en dus mochten we daar aan de slag zonder juf. Wij splitsten ons in
twee groepen en ik ging mee in de klas zonder juf. De kinderen lopen daar
gewoon over de tafels en stoelen!! Na veel gebaren zijn de kinderen dan toch
gaan zitten!! Klein detail in de eerste kleuterklas spreken ze bijna
uitsluitend Ewe dus dat was een hele uitdaging. Nu konden we de plasticine
uitdelen en konden de kinderen beginnen spelen. De kleuters wisten niet zo goed
wat ze er mee moesten doen. We leerden hen dus ballletjes maken en wostjes
rollen en pannenkoekjes maken. De kleuters riepen een hele tijd door elkaar.
Als je een foto wil trekken beginnen ze allemaal te gillen. In de klas naast
ons waren ze allemaal aan het kleuren. Ze kribbelde eigenlijk gewoon wat lijnen
en cirkels op het doek. Je zag duidelijk dat de kinderen geen ervaring hebben
met klei of potloden.
Hop naar de
jongensschool (kleuters gemengd). Hier werden we net als vorige week zeer
hartelijk onthaald. Weer met alle kinderen in één klas. De juffen hier zeggen
gewoon dat ze allemaal naar binnen moeten en de kinderen gaan allemaal vlotjes
naar binnen en gaan rustig zitten. Zonder dat dit gedrild was. Leuk om te zien.
Een groep begon met de plasticine en de andere begon te kleuren. Hier zag je
meteen iets helemaal anders. Deze kinderen maakte echt figuurtjes met de
placticine. Een fufu stamper, een vliegtuig, een slak, .... ook de juffen
amuseerde zich goed. Die kwamen alle 4 meedoen. Ze lieten de kinderen ook maken
wat ze zelf wilden en moedigde hen hier zelfs toe aan en gaven af en toe een
comliment. Ook bij het tekenen zag je hier een heel verschil. Ze waren eerst
wat onwenning, maar begonnen dan mannetjes, huisjes, ... te tekenen. Echt mooi
om te zien!!! Ook hier deden de juffen vlot mee. De kinderen en juffen waren zo
mee met alles dat we de doos plasticine en een deel kleurtjes al daar hebben
gelaten. Je had moeten zien hoe blij ze daar mee waren!!
Terug in
het huis hebben we verder gewerkt aan het materiaal.
Dinsdag 27
juli
Vandaad
vliegen we er in om 8uur ben ik al platen aan het afschuren. Uiteraard met de
hand. Om 10 uur vertrekken we naar de scholen. Daar spelen we weer met
plasticine en tekenen we met hen. De kinderen vinden dit enorm leuk!! In de
tweede school hebben we enkel met de plasticine gespeeld, want daar is de
kleuterschool afgebroken!! We hebben namelijk beslist dat we die opnieuw gaan
opbouwen. Die was namelijk in zeer erbarmelijke staat!!
Eens terug
in het huis hebben we gegeten en daarna weer een hele dag gewerkt. Afschuren,
schilderen, knippen, lamimeren en dit tot 18uur s avonds. Dan even naar het
internet cafe iets drinken eten en dan vanavond vroeg gaan slapen want morgen
staat er nog een drukke dag voor de boeg!! Mt name veeeeeeel materiaal maken!!!
Vandaag
hebben we weer een regenbui gehad kort maar krachtig! Voor de rest is het hier
al enkele dagen echt heel warm!!!
Vandaag
hebben we vooral materiaal gemaakt. We hebben plannen getekend van alles wat
uit hout moest gemaakt worden. Daar zijn we twee uur en half aan bezig geweest
om uit zo weinig mogelijk hout zoveel mogelijk stukken te halen. Het was niet
makkelijk, maar het is uiteindelijk gelukt.
Zaterdag 24
juli
Een
gelukkige verjaardag aan Ilan!!!!
Iedereen
ging vandaag naar HO! Internetten en zwemmen, ik blijf hier want ik mag toch
niet in een chloorzwembad zwemmen. Ik dacht om er een eenvoudig rustig dagje
van te maken. Niets was minder waar.
Ik
vertrek rond 9 uur naar de markt. Ik zeg tegen Frank dat hij voor mijn niet
moet koken, dat ik als het goed is zelf wel iets maak. Ik ga nog eerst even
iets vragen bij een plaatselijke houtsnijder en ga dan naar de markt. Onderweg
wil een man nog een foto van zichzelf. Het is best grappig dat als je met je
fototoestel rond loopt een aantal mensen willen dat je een foto van hen maakt.
Toenik voorbij de katedraal kwam zag ik
dat er iets ging gebeuren. Toen ik van op een afstandje stond te kijken sprak
een kind me aan. Waarom ben je zo aan het kijken?Ik vertelde dat ik wilde weten wat er ging
gebeuren. Ze vertelde me dat er iemand ging trouwen en dat ik maar wat dichterbij
moest gaan staan. Dus ging ik naar
binnen. Ga nog maar wat dichter zei ze tegen mij. Ik ging dus wat dichter
staan en vroeg aan een omstaander of ik fotos mocht trekken. Dat was geen
probleem. Toen de bruid was aangekomen ging stilaan iedereen naar binnen. Ik
zag een bekende man (iemand die meewerkt aan het project) en vroeg of het
mogelijk was of ik binnen een kijkje nam. Hij vertelde me dat iedereen
uitgenodigd was en dat ik dus gerust naar binnen mocht gaan. Ik dus naar
binnen! Ik zette me discreet op de achterste rij. De man van het project kwam
al heel snel een misboekje brengen. Niet veel later kwam een meisje vragen of
ik vooraan wilde zitten. Dat vond ik best oké en dus volgde ik haar meer naar
voor. Ik zat nu ineens in het midden van de kathedraal. Ik was de enige blanke
in de kerk, maar niemand die dat raar vond, alleen in het begin ikzelf een
beetje. Maar omdat ik me zo welkom voelde ging dat gevoel al snel over. Ik
bedacht me ook bij het begin van de dienst dat ik een nogal korte short en een
topje met een nogal blote rug aanhad en dat dat misschien toch niet zon
gepaste kledij was om in de kerk te zitten. (ik kon ook niet weten datik plots in de kerk ging belanden.) Maar
niemand maakte daar een probleem van.De
misdienst begon in het Ewe en dat begreep ik dus niet! Maar gelukkig wisselde
de stukken Ewe zich af met Engelse stukken zodat ik toch ongeveer de helft van
de dienst begrepen heb. De dienst duurde twee uur en half, maar was op geen
enkel moment saai. In het programmaboekje kon ik volgen wat er ging
gebeuren.
(dat was gelukkig in het Engels) je kan een huwelijksmis een beetje vergelijken
met een mis van bij ons. Alleen duurt ze veel langer, zijn de gebeden intenser
en word er meer gezongen en gedanst. Best indrukwekkend om te zien hoe een hele
kerk uit zijn dak gaat. Bij bepaalde liedjes zingen en dansen ze en zwaaien ze
met hun zakdoek. Net als bij ons zegt het koppel ja als er gevraagd word of ze
elkaar als man en vrouw nemen en zeggen ze een tekstje als ze de ringen geven.
Dan gaat de kerk uit zijn dak want dan moeten ze kussen. Dat is de moment dat
de bruidegom de sluier van de bruid naar achter doet en haar kust, maar de
bruidegom maakt er een spelletje van en doet eerst twee keer alsof en doet
daarna pas de sluier omhoog. De eerste offergang: de mensen steken hun gift
eigenlijk in hun zakdoek en gaan al dansend naar voor om het geld in het
offerblok te gooien. En gaan daarna al dansend weer naar hun plaats. In de
helft van de viering gaat het koppel plots naar achteren in de kerk. Je denkt
bijna dat ze verdwijnen uit de kerk, maar ze gaan achteraan de kelk met de wijn
en de hosties halen. Na de zegening van de hosties en de wijn mag iedereen te
communie gaan. Dan nog enkele gebeden en dansen en bedankingen en dan komt de
tweede offergang, deze dient om het koppel te steunen. Dus weer naar voor geld
in het offerblok en dan is de dienst gedaan. Na nog een bedanking gaat het
koppel voorgegaan door enkele officiele manen en gevolgd door familie, enkele
koningen, quen mothers en ouderen de kerk uit. Natuurlijk met het nodige gezang
en gedans. Je kan ook via de zijuitgang de kerk verlaten. Daar kom ik Liesbeth
tegen een van de kleuterjuffen waarwe
met samen werken, zij vond het geweldig dat ik in de kerk was en een hele
dienst heb meegedaan. Na de dienst
volgde nog de nodige fotomomenten en daarna kwam de receptie. In het
huwelijksboekje kon je dit helemaal volgen. Ik ben stilletjes verdwenen toen ze
aan de fotos begonnen.
Nog onder
de indruk van de dienst ben ik dan toch op de markt geraakt. Nog een stofje
gekocht, wat bissapbloemen om een van de dagen bissap te maken (de vorige zijn
al in België) en een pot oploschocomelk.
Terug thuis
gekomen heb ik een lekker ommeletje met een beetje ui, een wortel en een tomaat
gemaakt. Heerlijk.Verder ga ik er nog
wel een rustig dagje van proberen maken, maar ja dit is Afrika en alles is
mogelijk dus wie weet wat staat er me nog allemaal te wachten?
Maandag 19 juli Vandaag kwamen de leerkrachten naar ons thuis. We hebben hen het speelgoed laten zien dat wij bij hadden. Je had hun ogen moeten zien! We hebben met hen bespoken wat we nog gaan maken en daarna samen hen met het speelgoed gespeeld. Ze vonden het geweldig! Ze hebben er een hele tijd mee gespeeld, ze hadden dit waarschijnlijk nog nooit gezien!! Ze vonden het geweldig. Voor hen was dit niet zo makkelijk. Ze weten bv niet dat je een puzzelstuk kan omdraaien en dat het dan wel past. Zo zie je maar dat je die vaardigheden echt moet leren en dat die niet vanzelf komen. Ze vonden het ook heel leuk om samen met hen de prentjes voor de alfabet kaarten te kleuren en te lamineren. Dat kenden ze niet, maar dat wilde ze wel leren. Onze kleuterjuffen waar wij mee samen werken zijn echt heel enthousiaste juffen. s avonds kwamen er twee bandjes spelen. Bij de ene groep waren er ook dansers bij, allemaal kinderen! Knap om te zien.
Dinsdag 20 juli Ik trek er voor het eerst echt alleen op uit! Ik was al wel alleen naar het internetcafe geweest en naar het dorp maar vandaag ga ik alleen naar de pottenbakkerij in Fesi! Dat is een dorp verder. Met de fiets is dit een tochtje van ongeveer 20 minuten bergop en bergaf rijden. De politiecontole kwam ik vlot voorbij, ik heb vriendelijk goede morgend gezegd en mocht gewoon verder rijden. Betalen is hier niet zo eenvoudig als het lijkt!als je in de bank geld wisseld krijg je allemaal briefjes van 50cedi, maar op veel plaatsen kunnen ze hier niet op weergeven! Dus ik mee naar de huizen een eindje verder om te kunnen wisselen. Terug met de fiets naar het huis! Weer probleemloos voorbij de politiecontrole en hop naar het huis. Ik kan je zeggen dat het best vermoeiend was,want het was best warm vandaag. O ja een klein detail de remmen waren stuk! Berg op is dit niet ze erg, maar berg af vond ik dit toch een beetje spannend! s middags zijn we met een aantal leerkrachten naar de markt getrokken. Daar moet je soms goed kijken waar je loopt(er liggen veel stenen op de grond),met als gevolg dat ik dus knal tegen zon schaal op een kind zijn hoofd loop. Gelukkig bleef de schaal liggen. Maar mijn oogkas deed er wel flink zeer van! Nieuwe les= niet alleen naar de grond maar ook voorbijwandelende schalen kunnen gevaarlijk zijn!
Woensdag 21 juli Deze morgen hebben we afscheid genomen van Linda, Victor, Elly,Frank en Ad. Linda zorgde ervoor dat er elke maaltijd groenten op ons bord kwamen! Linda is nog maar een paar uur weg en de volgende maaltijd bestond uit rijst en een klein stukje kip! Ik denk dat we af en toe zelf mee op groentenjacht zullen moeten! En geloof mij dat is hier niet gemakkelijk. Op sommige marktdagen vind je amper 10 worteltjes en 3 kooltjes. Wetende dat we tot nu toe met 18 mensen moesten eten! Dan heb je niet veel groenten per persoon! Maar het was altijd heel lekker! De kleuterjuffen gaan vandaag met een deel materiaal naar 2 kleuterscholen, we willen samen met de kinderen spelen met het materiaal. Zo konden we hun reactie zien. In de eerste school was er weinig structuur en veel te veel kinderen in 1 klas! Maar de kinderen genoten er van. In de tweede school was er veel meer structuur! Liesbeth de juf die mee in het project zit ging helemaal mee in het spel. Zij begon meteen nieuwe dingen te bedenken met het materiaal. Zo begon ze de noppers volgens kleur te sorteren, ze te tellen, er letters mee te schrijven, . Leuk om te zien hoe die juf op zo een korte tijd helemaal mee is. Een lege taxi vinden is een hele uitdaging!! Wij dus zowel in het heengaan als in het terugkomen met 4 op de achterbank lekker warm. In het terugkomen moesten er zelfs twee Afrikaanse vrouwen samen op de voorbank zodat wij mee konden. En die vrouwen kende elkaar helemaal niet. Nationale feestdag in België, en wij eten frietjes, met wortsjes en een slaatje vanavond. Weliswaar frietjes van Yam.
Donderdag 22 juli Na een hele korte nacht, om 4 uur was er iemand aan het rondsleffen en kon ik dus niet meer slapen, trekken we naar de twee andere kleuterscholen. In de beide scholen was er wel structuur en deden de kinderen goed mee. Leuk om te zien dat de kinderen het materiaal tof vinden. De juffen moesten wel tolken voor ons, want de kinderen hier spreken amper Engels. Het is best vermoeiend om les te geven in een warme klas en in het Engels terwijl de kinderen je niet begrijpen. De terugtocht hebben we te voet gedaan een dik half uur wandelen in de blakke zon, want vandaag is het echt heel warm. Gisteren vroegen ze ons nog of we het niet koud hadden omdat wij in onze topjes rond lopen en het voor hen gisteren een koude dag was. Wij vonden het dus goed weer. Halverwege begon ik zo stillaan door te hebben dat mijn schouders het een beetje warm begonnen krijgen. En ja hoor tegen dat ik thuis kwam waren ze mooi verbrand!! Ik hoop dat dat mooi zal bruinen. Verder hebben we deze middag nog verder aan het materiaal gewerkt. (in de schaduw)
Op dinsdagavond hadden we een echte Afrikaanse hevige regenbui!! Die
duurde wel een tijdje gelukkig waren we thuis, want anders zouden we erg nat
geweest (lees doorweekt)!
Op woensdag hebben we een hele trip voor de boeg!! Eerst gaan we naar
een apenbos! Voor een klein bedragje ging je met de gids het bos in! Daar mocht
je de apen een banaan geven!! Je moest ze wel goed vasthouden, want anders was
je ze al heel snel kwijt!! Dat was wel leuk wilde apen die van overal te
voorschijn komen en die lekker komen eten. Het enige nadeel: mieren.
Reusachtige mieren in vergelijking met de onze en natuurlijk bijt er een in
mijn teen. Ik kan u garanderen dat dat pijn doet. De rest van de dag heb ik dus
goed uitgekeken voor mieren.
Na de apen zijn we naar de Hogeschool voor lerarenopleiding gegaan, maar
daar waren ze bezig met hun examens en daar waren we snel weer weg. Dan reden
we naar de struisvogelboerderij! De struisvogels zagen er niet zo verzorgd uit
als bij ons. Ze eten enkel de eieren en niet het vlees.
Tot slot reden we naar de waterval, daar betaal je inkom en mag je naar
de waterval!! Een eind stappen door de jungle. De weg vinden is eenvoudig, want
je moet gewoon het aangelegde padje volgen. De tocht was best vermoeiend door
de warmte en de vochtigheid. Maar het resultaat was bangelijk!! Een zeer mooie
waterval waar aan de rotsen ik zou niet weten hoeveel vleermuizen hingen. Af en
toe fladderden ze in het rond. Het water was best wel koud. Na een tijdje
moesten we weer vertrekken, want het weer zag er zeer wisselvallig uit. Terug
een vermoeiend tripje door de jungle.
Op de terugrit verloor het busje een onderdeeltje, maar we konden
gelukkig verder rijden!!
Donderdag zijn we met een klein groepje naar de special needs school
geweest, ons buitengewoon onderwijs. Dat gebouw was in orde en ze hadden een
mooie groene speelplaats. De directeur was er niet en die had de sleutel van de
lokalen! Dus wij konden niet in de lokalen kijken. De motivatie van de
leerkrachten was ook niet alles.
De rest van de dag heb ik vanalles uitgeknipt!!
s Avonds was de naaister naar het huis gekomen en heb ik aan haar
verteld hoe ik mijn kleedje wil. Helemaal volgens eigen ontwerp! Ze heeft een
schets gemaakt enmijn maten genomen, mijn
stofje meegenomen en dan maar hopen dat mijn kleedje voor zaterdag af is zodat
ik het kan aandoen voor de kick-off party.
Vrijdag heb ik er een rustig dagje van gemaakt de hele bende ging naar
Ho. Daar is snel internet en een zwembad, maar daar ik hier ook kan internetten
(wel heel traag) en ik niet mag zwemmen ben ik dus niet meegegaan! Samen met
Mathias en Linda ben ik naar de markt gegaan. Ik heb daar nog een stofje
gekocht en bloemen om bissap te maken. Dus op mijn verjaardagsfeest als
aperitief bissap. Na de markt een terrasje gedaan. Aan de overkant van de
straat zat een aapje. Ik heb daar een aantal fotos van gemaakt en als ik wilde
kreeg ik de aap. Ik heb hen proberen uitleggen dat je in ons land geen aap mag
houden. Dat begrepen ze niet. Maar als ik hem heel de uitleg deed vond hij het toch
maar beter dat ik hem niet meenam. We zijn ook naar de potterij geweest daar
hadden ze heel leuke dingetjes, moeilijk om te kiezen wat ik wilde!! Terug in
het huis zijn we begonnen aan de groentensoep voor s avonds. Toen bijna alle
groenten gekuist waren kregen we telefoon van de mensen uit het busje. Ze
kwamen ons oppikken, want we waren uitgenodigd door een koning van een dorpje
aan het meer om te komen eten. Ze wilde ons bedanken omdat Tsatsaboli sport
daar de schoolgebouwen had opgeknapt. Dus een verwelkomsceremonie en eten. Ik
heb gegeten omdat het onbeleefd zou zijn om te weigeren en het was ook lekker,
maar als ik de blik van de kinderen zag die voor ons zaten dan kreeg ik amper
eten binnen. Toen we naar de school waren gaan kijken zag ik een kindje huilen
en toen ik over zijn buikje aaide voelde ik meteen een ondervoedingsbuik en een
navelbreukje. En wij zitten daar lekker te eten voor hun ogen mijn hart brak
echt als ik hun gezichtje zag. Op zon momenten besef je echt dat wij het heel
goed hebben in België.
Ik moest natuurlijk weer naar de wc en vroeg dus waar de wc was. Deze wc
was de grootste uitdaging tot nu toe. Pikdonker, gewoon een afwaterende
betonnen plaat en overal lagen al hoopjes en plasjes, je moest dus goed
uitkijken waar je ging staan!! Maar ja als de nood het hoogst is dan doe je dat
gewoon.
Zaterdag was de grote kick-off party daar. Evy
de naaister kwam s morgens onze kleedjes brengen. Ik was zeer tevreden met
mijn jurkje. Snel aandoen en klaar voor de party.
De party
was een grote ceremonie om ons te verwelkomen in de gemeenschap. Al de
koningen, queen mothers en ouderen van Kpando waren aanwezig in vol ornaat met
al hun juwelen. Echt de moeite om te zien. Er was ook een prachtige parasol die
enkel bij heel speciale gelegenheden buiten komt. Al de belangrijke mensen van
Kpando kwamen spreken. Ze heetten ons allemaal welkom in de gemeenschap. Op het
einde kregen we een welkomssteen die elk kind van Kpando krijgt een teken dat
we echt opgenomen waren in de gemeenschap.
We kregen
ook een handgeweven sjaal. Die is werkelijk prachtig. Aan de ene kant staat er
Kpando op en aan de andere kant Antwerp. Ik vond dat een emotioneel en
indrukwekkend moment. Nadien zijn we met al de koningen, ouderen en queen
mothers op de foto gegaan. Tot slot hadden we de eer om nog eens binnen in het
koninklijk paleis te gaan kijken. Daar zaten de koningen om nog eens te zeggen
dat we welkom waren.
De rest van
de dag heb ik het rustig aan gedaan.
Vandaag zondag
word het onze rustdag dus veel staat er niet op het programma. Vanaf 9.30uur
Linda en ik begonnen aan het eten. We hebben een beetjemoeten improviseren, want veel groenten
vinden we hier niet. Dus maakten we een wortelslaatje, mangochutney, rijst en
dan ajuin met zoete aardappel, tomaten en boontjes in de pan gaar laten worden.
Het was best lekker voor een experiment. Voor de rest van de dag lekker luieren
want het is verschrikkelijk warm hier vandaag. Enkel even naar het internet
café als het een beetje frisser is om dit alles te posten.
Donderdag
kwam Johan me halen en ging ik bij hem logeren om van daaruit naar Zaventem te
rijden. Eindelijk was het zover!! We gingen echt naar Afrika. Op de luchthaven
nog afscheid nemen en dan door alle controles op de luchthaven. Bij de
handbagagecontrole hebben ze heel mijn handbagage uitgeladen, maar alles was in
orde en ik mocht met alles verder gaan. Nog even drinken kopen in de taxfree
shop want als we in Accra zijn is het nog minstens 4 uur rijden naar het huis.
Nog door de paspoortencontrole en dan naar de terminal!!! Spannend, bijna stap
ik voor de eerste keer in een vliegtuig en dan meteen in een heel groot en voor
10 uur!! We kunnen pas om 12.10 uur beginnen taxiën en naar de opstijgbaan
rijden. De eerste keer opstijgen is een beetje raar maar valt best goed mee!!
Mijn oren deden een beetje lastig maar niet heel erg hard. Eenmaal boven wilde
ik na een tijdje naar de wc maar dan sprongen de lampjes van de gordels al weer
aan! Turbulentie!! Die duurde best wel lang en ik werd er wel misselijk van!! Een
beetje later kregen we gelukkig drinken en een zakje koekjes!! Over de service
aan boord mogen we niet klagen! Regelmatig drinken, s middags warm eten:
worteltjes met rundsvlees en een slaatje.Toen ik dat allemaal op had kon ik echt niets meer eten, zo veel was
het! En dan was mijn plateau nog niet leeg!! Ik had nog een broodje, een
kaasje, een chocolaatje, een botertje, een watertje en een koek. Dat heb ik dan
maar bijgehouden voor als ik weer honger kreeg en een tijd laten heb ik dat
opgegeten!! Het was echt lekker. Om 17.45uur Belgische tijd kregen we nog een
ijsje. We hebben over de woestijn gevlogen en die konden we zien, want er waren
bijna geen wolken!! Prachtig! Dan washet tijd voor de landing in Monrovia! Eerst draaien om over de zee aan
te vliegen voor te landen!! Het landschap was prachtig!! Welkom in Afrika!!
Overal waar je kon zien bomen en her en der water en hutjes. Vanuit de zee
begon een lagune! De luchthaven stelde echter niets voor klein gebouwtje en een
vliegtuig of 2. En een basis van de UN!! Wij moesten aan boord blijven terwijl
er mensen uitstapten en weer instapten in totaal toch een uur aan de grond! Dan
weer opstijgen en nog 1.30 uur vliegen naar Ghana! Tegen dat we daar waren was
het al volledig donker!! Dus tijdens het landen konden we enkel lichtjes zien.
Toen we uitstapten overviel niet de warmte (het was ongeveer 29°C) maar we voelden het
vocht meteen!!! Je plakte op slag van kop tot teen een heel gek gevoel. Dan met
een busje naar de aankomsthal, door de douane en naar bagageband. De eerste
bagage rolde al snel van de band, maar van mij nog niets!!! Ik heb echt lang
staan wachten, maar uiteindelijk kwamen ze dan toch!!! Nog even geld wisselen
en hop naar de bus. Frank Noten
stond ons op te wachten en heette ons hartelijk welkom. Nu naar de bus meteen
een heel deel Afrikanen die je met de bagage wilden helpen. Als we het busje
zagen hadden we zo onze twijfels!Geraken wij daar allemaal in met onze bagage??? De bagage ging bovenop
(een heel gepuzzel en best wel grappig) en wij er allemaal in! Lekker
opgepropt! En weg waren wij naar Kpando!! We zijn om 10.10uur vertokken en
aangekomen in Kpando om ongeveer 3.15uur. Op het einde begon ik te hallucineren
van vermoeidheid!! Nog even bagage af de bus en kamer kiezen en slapen. Om 3.30
uur erin om 6 uur er weer uit!! Ik was nu eenmaal klaarwakker! We hebben al
super veel gedaan!!
Het stadje
verkend, naar 2 markten, de scholen bezocht, op het meer gaan varen. Eigenlijk
op 3 dagen al super veel!!
Het is
Afrika zoals ik het me echt voorgesteld had!! Het is hier zalig! De mensen zijn
heel vriendelijk tegen ons!! Je kan hier ook echt veilig over straat lopen
zelfs alleen!! Geen kat die je lastig valt! Ze lachen en vragen regelmatig of
je een foto wil trekken! Ik heb al heel mooie fotos getrokken.
De straten
zijn wel een beetje chaos, en redelijk vuil! Wat opvalt is dat mensen ook
overal plassen!! Als ze op de markt zijn en moeten plassen dan doen ze dat
gewoon waar ze zijn!!! In de scholen is een groot verschil te merken! In de ene
is wel wat materiaal in de andere niets. In de ene geweldige leerkrachten in de
andere wat minder!
Ik heb mijn
eerste wilde slang gezien. Nu ja lees slangetje ongeveer 20 centimeter lang.
En we zaten in het busje dus niets aan de hand!! Rond het huis wonen gekkos en
een soort van hagedis. Leuke diertjes. Als je hier rondloopt dan zie je
regelmatig geiten, schapen en kippen gewoon los rond lopen, die zijn van
mensen, maar die lopen gewoon rond.
We zijn ook
al bij de koning geweest en op een begrafenis. We hadden ook geluk dat de grote
koning in de stad was (dat gebeurt niet zo vaak) en dat hij ons wilde
ontvangen!!
Het is hier
echt zo druk geweest dat ik nu pas de kans heb om naar het internetcafé te
komen!! Volgende keer meer details over mijn belevenissen.
Natuurlijk
heb ik al 10 muskietenbeten en 3 mierenbeten.
O ja de
wcs (die zijn er wel degelijk) zijn hier nogal verschillend! Je hebt de
betonplaat die afwatert naar een afvoertje en een hokje zonder deur met een gat
in de grond en een mand voor je wc papier! Gelukkig zijn er in het huis gewone
wcs, maar de Afrikaanse heb ik ook al wel moeten gebruiken.
Dinsdag
ontmoeten we de leerkrachten van de scholen. Eerste even samen zitten per
school om te vragen hoeveel kinderen er per klas zijn, hoeveel leerkrachten,
waar ze nood aan hebben? Daarna per graad, dus wij met de kleuterjuffen. Meteen
werd duidelijk dat in de kleuterschool er wel een leerplan was, maar geen
materiaal om het uit te voeren en dat ze ook niet altijd wisten hoe ze het
moesten doen! Maar wat heel belangrijk is ze weten wel wat ze willen. Ze willen
eigenlijk al spelend leren, maar ze weten niet hoe ze er aan moeten beginnen en
ze hebben het materiaal ook niet voor. Ze begrijpen ook niet alles wat in hun
leerplannen staat. Wij hebben dus gezegd dat ze mogen zeggen wat ze niet
snappen en dat wij er dan samen over kunnen spreken en een oplossing zoeken!!
Ze haalden meteen hun leerplan boven en begonnen vragen te stellen. Ze waren
heel blij met de antwoorden die we hen gaven. Ze zeiden meteen dat ze heel veel
plezier gingen maken met ons. Het eerste contact was zeer positief!! Ze
vertelden ons dat ze eigenlijk een beetje aan hun lot werden overgelaten door
de overheid. Ze krijgen hun leerplan en dat moeten ze maar uitvoeren en zien
dat ze niet van de leerstof mogen afwijken. Terwijl zij met hun kinderen willen
spelen en zo leren! We hebben maandag afgesproken om samen verder te praten en
te beginnen werken. Ze vroegen meteen (met een gefronst gezicht) of dat de
enige keer was dat we gingen samen komen. We vertelde hen dat we heel veel gaan
samenwerken en dat was een hele opluchting voor hen. Ze vertelde ons ook dat er
in 1 school studenten waren geweest en dat ze daar veel van geleerd hadden,
maar dat ze al hun materiaal weer meegenomen hebben! Dus stonden ze weer bij
nul!!
Kleine
vooruitblik: morgen gaan we naar de watervallen en zaterdag is het kick-off
party!! Natuurlijk kan er hier in Afrika veel veranderen in het programma dus
je zal de volgende keer wel lezen wat we effectief gedaan hebben.
Door een hevige stortbui gisteren kon ik niet naar het internetcafe komen.
Morgen is het zo ver!! Dan vertrek ik eindelijk naar Ghana!! Het is best wel spannend. De eerste keer vliegen, de eerste keer zo ver en zo lang weg. Maar ik kijk er enorm naar uit alle dingen die we gaan meemaken!! Het busje waarmee ze ons van de vlieghaven moeten komen halen was deze week stuk, dus hopelijk is dat klaar tegen we aankomen. Net zoals hier was het in Ghana heel warm!!
Zo ik ben er klaar voor: de koffers staan klaar, al de nodige medicatie gekocht (en geloof me dat zijn er echt veel)de katten oppas is geregeld dus ik kan met een gerust hart vertrekken.
In bijlage een foto van mijn twee katten die ik erg ga missen.
Het volgende bericht zal er eentje zijn uit Kpando Ghana.
Het is vakantie!! Nu komt het vertrek wel heel dicht bij!!
Ik moet nog het een en het ander in orde brengen!! Laatste medicijnen kopen, checken of ik wel alles heb opgeschreven wat mee moet.
Ik kijk er enorm naar uit om te vertrekken, maar ik vind het ook wel heel spannend. Ik heb dan ook nog nooit gevlogen en nu ga ik in een keer 7 uur vliegen!!
Om 12 uur waren we in de hangar van park spoor noord. We begonnen alles klaar te zetten, een bar, tafels, stoelen en een geïmproviseerde keuken. Alles ging heel vlot en al snel stond alles klaar. Wij waren er klaar voor alleen...... De Afrikanen die waren er nog niet!!! En zij hadden het eten en een aantal echt Afrikaanse drankjes bij!! Maar ja de Afrikaanse tijd loopt niet samen met de onze!! Om 14.45uur waren de eerste Afrikanen er dan toch. Voor ons was dit een goede oefening om alvast te wennen aan het feit dat de Afrikanen zo nu en dan eens te laat komen!!! Maar het was het wachten waard want van zodra alle muziekinstrumenten klaar stonden begonnen ze muziek te maken, te zingen en te dansen!! De sfeer zat er al snel goed in. Later op de avond kwam er een jazzband spelen. Op het einde speelde de Afrikanen en de jazzband samen muziek!! Dat was echt super!! Het eten dat rook niet alleen lekker het was ook super lekker met als gevolg dat we eigenlijk redelijk snel zonder bonen zaten. Wat later was ook de rijst op. Ondertussen kan ik al 1 Afrikaans gerechtje zelf klaarmaken: bakbananen (plantin). Eigenlijk is het heel eenvoudig koop enkele bakbananen (soms te verkrijgen in de colruyt) . Let op gebruik de bakbananen pas als ze echt rijp zijn!! Bakbananen worden net als onze bananen ook zwart, maar hoe zwarter de bakbananen worden hoe zoeter ze worden. Schil de bakbananen en snij ze in stukken, strooi er wat zout over en bak de stukjes in het frietvet. Als ze goed bruin zijn zijn ze klaar. Het is een beetje oefenen om te zien wanneer ze klaar zijn!!! Ze moeten een beetje wak zijn vanbinnen als ze te hard zijn dan zijn ze niet lekker!! Ik zou zeggen probeer het gewoon eens. Ik voeg ook enkele sfeerbeelden bij!!!
De reis komt stilaan in zicht!! De studenten die dit
schooljaar in Kpando geweest zijn willen graag hun ervaringen met ons delen! En
wij staan te poppelen om de ervaringen te horen!!
De studenten vertelden vlot en enthousiast over hun
ervaringen!! Nu weten we ook met welke scholen we goed kunnen samen werken en
die dankbaar zijn om de materialen die we gaan maken.
Nu ik die studenten zo
bezig heb gehoord sta ik helemaal te popelen om te vertrekken!! Ik tel af om te
vertrekken.
Op 9 juli vertrek ik samen met 12 andere leerkrachten naar Kpando in Ghana West Afrika. We gaan daar een onderwijsproject opstarten. De bedoeling is dat wij gaan samenwerken met de lokale leerkrachten! We gaan dus niet vertellen hoe het moet, maar wel vragen hoe zei daar lesgeven en daar zo ook iets van leren. Ook gaan we samen met hen op zoek naar welk materiaal ze nodig hebben. Samen zoeken we dan naar manieren waarop wij hen kunnen helpen.
Iets heel concreet is bv de schoolborden die ze ter plaatse hebben zijn geschilderd met het roet uit autobatterijen!!! Kan je je dit voorstellen ze zijn wel functioneel, maar ze zijn wel super giftig!! De kinderen en de leerkrachten worden hier elke dag aan blootgesteld. Dit willen we dus alvast veranderen. Maar uiteraard kost dit geld.
Wil je ons project sponsoren? dan heb je enkele manieren 1: neem een kijkje op ghana.stedelijkonderwijsgaatvreemd.be en kijk bij sponsoring. 2: stort geld op de rekening van Tsatsaboli: nr: 738-0214308-57 3: kom op 19 juni naar de benefiet in park spoor noord en kom heerlijk Afrikaans eten, drinken en dansen.
De dagen voor de dag van de buren heb ik volop wafels gebakken. Die konden de mensen bestellen en dan kopen. Ook weer om het project te steunen. Het huis rook heerlijk naar wafels!!
Ook had ik Afrikaanse glasparels bij: armbandjes, sleutelhangers, kettingen allemaal te koop voor het goede doel!!
Ook de collega's op school kochten wafels en armbanden!! Ook zij vinden het een tof project en willen me graag steunen.
Dag van de buren!
