Dinsdag 27 juli deel 2

Deze avond had Rita iets nieuws geprobeerd om te maken. Vis met zeeeeer pikante saus en een iets gemaakt van maïs. Dat van maïs gemaakt was vond ik echt niet lekker, zelfs met veel saus kreeg ik het niet opgegeten. Het was de eerste keer dat ik het eten echt niet lekker vond. De vis was wel lekker en die heb ik dus wel opgegeten. Blijkbaar vond eigenlijk niemand het lekker en Rita heeft voor ons dan nog maar spaghetti gemaakt. Dit hadden we niet gevraagd, maar ze had dat uit zichzelf gedaan omdat ze zag dat we het echt niet lusten. ’s Avonds toen ik ging slapen had ik een gekkobaby op de kamer. Handig die eet alle vervelende muggen op die op mijn kamer zitten.

Woensdag 28 juli

Vandaag hebben we niets anders gedaan dan gewerkt. Het hout een eerste laagje verf geven, het hout schuren, het hout schilderen, knippen, lamineren en nog eens knippen. Gelukkig hebben de jongens van het huis ons weer goed geholpen. Rond 16uur ben ik samen met iemand anders gaan kopiëren. We hadden een hele berg mee om te laten kopiëren. Ik kan u zeggen geduld is een mooie deugd als je in Afrika zit. In het eerste winkeltje hebben ze 5 kopiërmachienes staan. Maar ze haalden daar alles door elkaar en kopiërde elk bladje een voor een en als ze het 3 keer moesten kopiëren dan moesten ze drie keer op de groene knop duwen telkens als de vorige kopie klaar was. Hier konden we onmogelijk de andere documenten laten kopiëren, want dat waren contracten en zo! En dan waren we uren zoet geweest om alles te sorteren en te controleren of alles er wel in zat. Dus wij verder toen het eerste klaar was en naar het volgende kopiërwinkeltje. Hier staat maar 1 machien maar ze halen de blaadjes niet door elkaar en drukken als ze er 3 moeten hebben op het knopje 3 en dan komen er drie ineens uit. Dat ging al iets sneller. Maar telkens als er mensen binnen kwamen namen ze die kopiekes er tussen. Ja en wij hadden een hele berg die nog gekopiërd moest worden en hadden dus geen tijd om te blijven wachten. Hop naar de volgende winkel. Verder in de straat waar het wat rustiger is vinden we twee winkeltjes dicht bij elkaar en we besluiten om elk een deel van de kopietjes te laten nemen. Dit keer hadden we goed gekozen. De kopietjes werden netjes in volgorde gehouden en het ging redelijk goed vooruit. De man die mijn kopietjes nam moest zelfs papier bijbestellen, want hij had niet genoeg voor al de kopietjes. Gelukkig leveren ze in Afrika zo’n dingen heel snel. Dus 3,5uur later waren onze kopietjes eindelijk klaar. Het wachten werd verzacht door de stoel die ons werd aangeboden en gelukkig konden we in de kopiewinkel waar ik stond ook water kopen, want het was een warme dag. Op zich was het wel goed dat we in 4 winkels zijn geweest zo hebben er 4 winkels weer wat geld verdiend.

Donderdag 29 juli

Vandaag heb ik van ’s morgens tot ’s avonds geknipt, gelamineerd weer geknipt en nog meer gelamineerd. Buiten werd er druk geschilderd. Alles moet vanavond klaar zijn, want morgen overhandigen we alles aan de leerkrachten. Vandaag is het de laatste schooldag in Ghana en vanaf morgen hebben de leerkrachten hier vakantie!! 

Vrijdag 30 juli

Vandaag is het de grote dag!! Onze ghanese collega’s krijgen al hun materiaal!! Ik sta deze morgenvroeg op om de laatste dingen mee klaar te maken. Na het ontbijt (het was verloren brood. Vorige week had iemand van ons dit gemaakt en nu had Frank die mee kookt dit voor ons gemaakt zonder dat wij het hadden gevraagd. Het is echt een schatje.) alles in de camionet steken (per school) en dan naar het educational center. Wij konden niet meer mee in de camionette dus vertrokken er een deel te voet. De andere volgde in de corsa. Halverwege kwam de lege corsa ons oppikken. We waren nog met zeven en ja hoor we zijn allemaal in de corsa geraakt. Met 6 op de achterbank. Nu ik zat vooraan en had een heel mooi zicht over de collega’s die achterin zaten. Het was namelijk zo dat we deze week een paar keer de taxi hebben genomen om naar scholen te gaan en dat ik dan ook vooraan moest zitten omdat enkele andere bang zijn als ze vooraan zitten. Het rijgedrag hier is dan ook niet te vergelijken met die van België. En eerst waren we dus maar met 4 om in de corsa te stappen en ze zeiden meteen “Veerle jij vanvoor.” En nadien pikte we nog 3 mensen op en die zijn allemaal achterin gekropen. In het educational center hebben we alles per school op tafels gezet. Eerst was er een bijeenkomst. Waarin een aantal Ghanezen nog eens vertelde dat ze het project zeker gaan opvolgen en dat ze willen dat de uitgekozen scholen een voorbeeld worden voor heel kpando, het hele district en zelfs van heel Ghana. Verder hebben wij het contract uitgelegd wat iedereen moest onderteken. Hier staat oa. in dat het een samenwerking is voor meerdere jaren, dat er een evaluatie moet komen in de loop van elk jaar, dat de scholen zullen geïnspecteerd worden door het educational office, het educational comite en door de mensen van Tsatsaboli. Er staat ook in dat de volgende studenten in dezelfde lijn zullen gaan werken, dat de mensen zelf ook kunnen vertellen waar er nood aan is in hun school. Maar ook dat als blijkt dat ze de materialen niet gebruiken of ze verdwenen zijn dat de samenwerking onmiddelijk kan verbroken worden en dat het materiaal zelfs kan weggehaald worden. Dus hebben we onze collega’s nog eens op het hard gedrukt het materiaal te gebruiken en als er iets stuk gaat door het gebruik dat dit geen ramp is als het maar gebruikt wordt!! Na de hele uitleg en het tekenen van het contract zijn we per school naar buiten gegaan en hebben we hen al hun materiaal laten zien. Het was precies sinterklaas. Ik kan je zeggen dat het leuk was om al die dingen waar we erg lang aan hebben gewerkt te kunnen geven aan hun. Hun gezichten waren geld waard. Liesbeth de kleuterjuf van RC boys was dolgelukkig toen ze zag dat ze de puzzel had gekregen waarbij de kinderen het patroon moeten zoeken bij het juiste prentje. We hadden zo maar 1 puzzel en we moesten dus kiezen aan wie we hem gingen geven. Ik had toen gevraagd om hem aan haar te geven omdat zij er zo mee bezig was toen we hem mee naar de klassen hadden  genomen. Ze was heel blij. Ze waren allemaal blij. We hebben ook ijzeren kisten laten maken voor alles in te steken zodat het materiaal op slot kon. Er was echter nog maar 1 kist klaar dus die hebben we al laten zien. We hebben elke school 1 kist beloofd en van elke school komt er 1 juf hem halen als ze klaar zijn. Je moest zien hoe gelukkig ze er mee waren. Ook de springtouwen en de ballen die ze kregen vonden ze erg goed!! De scholen hebben echt niets om spelletjes mee te spelen of om de kinderen mee  buiten te laten spelen. Sommige scholen kregen iets wat een andere school niet gekregen had en dat vonden ze eerst wel wat raar, maar als je hen dan uitlegde dat we bijvoorbeeld nu maar 1 ervan hadden, maar dat er volgend jaar meer van zullen komen of dat die nog moeten komen omdat ze besteld zijn maar nog niet klaar dan was het wel oké. De school waar ik de kleuterjuf alles uitlegde kwam voor enkele onder ons heel ondankbaar over omdat die niet enthousiast stonden te springen, maar toen ik begon te praten met de kleuterjuf was ze wel heel blij met al het materiaal. Ook de directeur van die school was heel blij en had een goed zicht op wat er nog allemaal ontbrak in haar school. Zo zie je maar weer dat een eerste indruk niet altijd klopt. Ik ben echt blij dat ik verder heb gepraat met die school. Dat het niet bleef bij hier is je materiaal en trek er je plan mee. Zo vertelde de directeur me dat ze hier per kind 4,5 ghanese cedi krijgen per kind per jaar en daar moeten ze het met doen. Omgerekend als je een goede wisselkoers hebt is dat 2,5€ per kind per jaar. Als wij dan zien dat een ijzeren kist al 160 cedi kost dan heb je het geld van 35,5 kinderen al opgebruikt. Ook de andere materialen die we hier gemaakt hebben zijn verschrikkelijk duur als je weet met hoe weinig geld ze rond moeten komen per kind. We hebben onze adressen uitgewisseld en nog een beetje gebabbeld. Bijvoorbeeld over het weer. Het is moeilijk voor de mensen hier om te begrijpen dat de winters bij ons heel koud kunnen zijn en dat het dan soms vriest en sneeuw. En dat we dan ook naar school moeten vinden ze helemaal raar. Nadat ik had uitgelegd dat we dus 3 soorten kleren hebben voor winter, tussenseizoen en zomer en dat er ook verwarming is in onze huizen en scholen en dat onze gebouwen helemaal toe zijn begrepen ze het al een heel klein beetje. Ze vonden het wel gek dat wij dus kleren moeten hebben voor elk seizoen en vroegen me of we het dan opbergen en volgende winter weer dragen. Ze zouden graag eens naar België komen om te zien hoe wij wonen en werken. Maar daar zijn een aantal opstakels die het een beetje ingewikkeld maken. 1 een visum krijgen voor hen is niet makkelijk, 2 geld om hen naar België te halen, want de mensen hier hebben het geld niet om het vliegtuigticket te betalen. De leerkrachten hebben ons verder nog 100 keer bedankt voor alles wat we hen gegeven hebben. Ze zeggen ook dat ze ons gaan missen en om eerlijk te zijn ik ga enkele van de kleuterjuffen ook wel missen. Het zijn zo’n toffe mensen. 

Morgen moeten we vroeg opstaan, want we gaan naar de kust. We gaan tot maandag avond of dinsdag morgend naar daar dus ten vroegste dinsdag komt er weer een bericht op de blog.

Zonnige groetjes met af en toe een wolk

Veerle