Dinsdag 3 augustus

Vandaag zijn we naar Accra gereden om onze groepsgenoten af te zetten. Eerst reden we naar de kralen fabriek. Daar werd ons uitgelegd hoe ze de parels make. De oven maken ze van termietenheuvelzand. De mallen voor de parels maken ze ook van termietenheuvelzand. Ze bakken eerst een ronde mal en als hij gebakken is dan maken ze de gaten voor de parels in te bakken. Daarna wrijven ze de mallen in met een bepaalde klei uit een bepaalde rivier. Dan zijn ze klaar om te gebruiken. Je heb een aantal manieren om de stenen te maken. Maar ze zijn allemaal gemaakt van gerecicleerd glas of oude parels. Zo kan je bijvoorbeeld  oude flessen stuk maken en er kleine glasscherven van maken. Dan doe je de glasscherven in de mal en laat je ze een 45 tal minuten in een oven van ongeveer 900°C zitten en dan haal je ze eruit. Dan moet je er snel een gaatje in maken en de vorm rond maken.  Dan moeten ze een uur in hun mal afkoelen en dan polijsten in een bak met water. 15 minuten door het water halen en dan zijn ze klaar voor verkoop. In de shop kon je hele kettingen met dezelfde kralen kopen of klaargemaakte armbandjes. Van de hele fijne parels heb ik niet gekocht omdat ik gezien had dat die op de markt in Kpando veel goedkoper waren. Die kleine glasparels daar hebben ze ronde mallen voor van ongeveer 15 centimeter doorsnede met daar allemaal hele kleine gaatjes in. Als je ze ziet dan denk je dat het geen glasparels zijn, maar ze zijn wel degelijk van glas. Nadat iedereen (veel) kralen gekocht had, hebben we allemaal nog een armband gekregen. Nu konden we verder rijden naar Accra. Eens we bijna bij Accra waren stonden we in een reuze file. Nu is dat eigenlijk niet zo onlogisch als je het verkeer in Ghana kent. Eindelijk waren we bij de art market. Van het moment dat we daar uitstapten tot het moment dat we daar weg gingen hebben ze ons allemaal om te meeste proberen lokken en soms zelfs afzetten. Ik voelde me er niet zo goed op die markt. In het begin zeg je vriendelijk nee, maar ze dringen daar zo aan dat je op de duur zenuwachtig wordt en korter af nee zegt. Eerst gingen we naar de Djembeewinkel. Daar moesten we dan zeggen wat we op onze Djembee wilden en dan maakte ze die voor ons klaar terwijl we verder rond liepen. Voor alles wat je wilde kopen moest je aan Kudzo of Edge vragen of dit wel oké was. Voor sommige dingen wist je gewoon zelf dat het overdreven was. Dan moest er onderhandeld worden over de prijs. En als het toch te veel bleef dan gingen we gewoon verder en probeerde het enkel winkeltjes verder opnieuw. Ik was blij dat we uiteindelijk allemaal hadden wat we wilden en dat we na nog iets te drinken weg konden van de markt. De groep die in Accra bleef ging met de taxi naar het hotel en wij reden door naar het shopping center van Accra, een reuzachtig winkelcentrum. Er was een supermarkt waar de prijzen schandalig duur waren, maar onze vooraad voor het ontbijt was op en hebben we dus toch het een en ander gekocht. We hadden niet zo veel bij en hadden uiteindelijk voor 120 cedi gekocht!!!! Toen zijn we in de pizza in een pizza gaan eten. Ik nam een hawaï en ik moet zeggen een pizza was nog nooit zo lekker dan als nu. Dan ging het terug richting Kpando. Om 1uur ’s nacht waren we terug in Kkando. Ik ben echt blij dat we logeren in een plaatselijk dorpje logeren en niet in de hoofdstad dat is voor mijn niet Afrika en de mensen zijn er ook veel te opdringerig terwijl ze in Kpando zo niet zijn.

Donderdag 4 augustus

Sinds dinsdag avond zijn er drie nieuwe mensen (ook belgen) in het huis die logeren hier een weekje. Vandaag was het marktdag en ik heb hen meegenomen naar de markt. Zo kon ik hen de weg wijzen, maar van een aantal dingen ook de richtprijzen meegeven. Voor een aantal dingen is dat wel handig. Ik heb hier mijn kleine glasparels nog gekocht (die waren goedkoper dan in de parel fabriek) een lokaal washandje en een stuk zeep van hier. En slakken. Met name agaatslakken. Die kosten 1cedi voor ongeveer 8 kleine slakken (nu ja kleine voor een agaatslak dan hé) je kon er ook grote nemen, maar ik weet niet of ik ze lust dus ik heb gegokt op de kleine. Die maak ik deze middag klaar met een rood looksausje. Ik zal wel zien hoe het uitdraaid. Ik heb al zeker 2 mensen gevonden die mee willen eten: Jan de man die hier nu logeerd en Mathias. Het kan maar een keer tegen vallen hé. Dus ik naar huis. Rita wilde de slakken voor mij klaarmaken en ik heb een sausje gemaakt voor bij de slakken. Op het menu stond spaghetti met tonijn en een ei. Dus de slakken pasten hier wel bij. Ik maakte een saus met ajuin, look, wortel, paprika tomaat, palmolie en tomatenconcentraat. Ik moet zeggen dat het eigenlijk wel lekker was. Volgens de jongens moeten we de grote slakken kopen, want die zijn lekkerder. Dus een van de volgende keren dat het markt is gaan we de grote eens proberen. Ik moet wel zeggen dat enkel Mathias, Jan en ik van de slakken heb gegeten. De andere groepsleden wilden er niet van eten, want dat vonden ze maar vies. Ze wilden zelfs niet zien als we ze aan het opeten waren.  Na het eten hebben we onze eeste Djembeeles gekregen. Eerst 1 ritme aanleren. Dat ging nog redelijk goed!! Na een tijdje waren er een aantal mensen gestopt. Toen hadden Elke en ik priveles met elks onze eigen leraar. Toen moesten we een tweede ritme aanleren en dan plots op zijn teken van ritme veranderen, ik kan je zeggen dat dat niet eenvoudig is. Maar veel pogingen later lukte het al bij al redelijk goed. Als we elke avond kunnen oefenen dan zullen we toch al een beetje Djembee kunnen spelen tegen dat we naar huis gaan.  

Het verkeer in Ghana:

Snelhiedsbeperkingen zijn er en hen der in de steden wel, maar je snelheid controleren is moeilijk, want bij de meeste auto’s is de snelhiedsmeter stuk.

Als je een maneuver gaat doen den claconeer je.

Als er iemand of een dier in je weg loopt dan claconeer je.

Je rijd op stukken waar je geen beperkingen hebt vlot 100 of meer per uur.

Je zigzagd over de baan als er bulten en gaten in de baan  zitten.

Je moet vaak stoppen onderweg omdat er checkpoint zijn als je door verschillende dorpen rijdt. In het ene checkpoint mag je gewoon doorrijden, in het ander kijken ze in de auto en mag je doorrijden, in nog een ander kijken ze en stellen ze vragen en mag je doorrijden, in nog een andere ging er iemand met mij trouwen en mochten we dan toch doorrijden, en in andere proberen ze geld af te luizen omdat het een busje vol witte mensen is en na veel gepraat van Kudzo mogen we dan toch zonder te betalen doorrijden.

Je steekt overal voorbij als je daar zin in hebt, ook in bochten.

Eigenlijk zijn er dus niet zo veel regels.  

Warme groetjes Afrikaanse

Veerle