Ik was vandaag met melkveehouders uit de streek op bezoek

bij MUH in Pronsfeld (D).

MUH staat voor “Milch-Union Hocheifel”

Met de melkcrisis en aanverwante toestanden waren ze er

uitgenodigd om eventueel de melk te leveren aan deze melkerij.

Ze kregen er een rondleiding en uitleg over hoe de samenwerking

eventueel zou verlopen.

Vermits het niet ging om een gewoon bezoek, ben ik maar afzijdig gebleven…

Wel deed ik een wandeling naar het dorpje (Pronsfeld) en maakte

er een paar foto’s.

Er valt niets over te vertellen, er is totaal niets te zien en ik merkte

dan ook bij het immo-kantoor dat je er heel goedkoop

een huisje kopen kan…

Terug naar de bus en rond 16 u waren de landbouwers weer present.

’t Was interessant de gesprekken in de bus te aanhoren: productie,

premies, subsidies, etc….

Boer zijn is een “moeilijke” stiel denk ik….

Vandaag de spelers van Lube Macerata  ophalen in Zaventem.

Ijskoud toen ik in de voormiddag naar de bus liep… alles bevroren. Ik start ze

en wil de verwarming aanzetten… niks, helemaal niks.

De voorruit dan maar ontdooid met warm water en op naar Bree.

Uiteindelijk een andere bus moeten nemen en zo kwam ik een paar minuutjes

te laat aan in Maaseik, waar Thieu Martens me stond op te wachten.

Wij richting Zaventem en onmiddellijk was er telefoon dat de vlucht van Lube
 
vertraging had… 45 min. ongeveer…!!!

Dus maar een koffietje gedronken in Carrestel Rotselaar (de mevrouw aan de

kassa is supporter van Averbode) en dan verder naar Brussel.

Toen we daar aankwamen had het vliegtuig al 2 uur vertraging en uiteindelijk zou

het landen om 16.48 u in plaats van 13.55 u (oorzaak: sneeuw in Bologna…).

Wij dus weeral koffie gedronken, gepraat en “mensen” gekeken.

Toch heel wat te zien op zo’n luchthaven en…… we hadden geluk, want wie

stond daar plots vlak bij ons : klein, freel, in training, heel gewoon:

onze Justine (Henin).

Mijn dag was goed en nu ik weet dat ze nog kleiner is dan ik dacht heb ik alleen

nog meer bewondering voor haar.

Ook de basketters van St-Petersburg kwamen aan

(zij spelen Europees tegen Charleroi).

En dan uiteindelijk Macerata, 20 personen, moe.

De ploeg was al van 6 u ‘s morgens onderweg…

Dus in plaats van te trainen, direct naar ‘t hotel (de Spaenjerd) en aan tafel.

Ik nam nog een foto’tje (niet zo goed gelukt...) van de ploeg en ga dan naar huis.

Ik zie ze morgen weer…..

15 en 16 december staan in het teken van de Championsleage

Noliko Maaseik speelt dinsdag Europees tegen Macerata (It)

Dinsdag doe ik de ritten tussen t hotel (de Spaenjerd) en de

Lotto-Dôme.

Vandaag met  Sporting Nelo (‘t is even wennen, Nelo is het

Belgische handbal) naar Sasja Hoboken voor een klassieker in

Om 16.15 u aan Brasserie Enbild op de Markt in Neerpelt;

we richting Sportcentrum in Hoboken.

Vandaag doen we een wandeling in Tongeren.

De inspiratie halen we andermaal uit het boek “ Wandelen door

het verleden van België “ (Lannoo), waar Tongeren, na Wéris,

Vertrek is het standbeeld van Ambiorix op de Grote Markt.

Van daaruit gaan we naar de Onze Lieve Vrouwe Basiliek.

komen zo aan het Gallo-Romeins Museum.

Via het gerechtsgebouw en het Agnetenklooster stappen we dan

richting Begijnhof.

We komen zo bij de Moerenpoort, de enige overgebleven poort

Een gemakkelijk ogende, maar zware opdracht om het werk na

zeven weken te hervatten.

Ik moet in opdracht van De Toerist een transfer rijden naar

Parijs, meer bepaald naar de luchthaven Charles-de Gaulle in Roissy.

Het idee om te wandelen in Wéris, een minder bekende deelgemeente van het

overbekende Durbuy, komt uit het boek

“Wandelen door het verleden van België” (Lannoo).

In dit boek worden 50 wandelingen uitgezet in funktie van “stenen” en wandeling nr. 1,

is Wéris, een unieke plaats in België met menhirs en dolmen.

Het behoort overigens ook tot de 22 mooiste gemeenten van Wallonië

(Les plus beaux Village de Wallonie).

We volgen dan ook de wandeling zoals ze in het boek is uitgestippeld.

De bijgevoegde teksten komen van Oersteen (http://users.telenet.be/oersteen/).

De wandeling begint aan de kerk en eindigt bij het museum.

Ze is ongeveer 10 km lang.



Eerste stop, 'la Pierre Haina".

We lopen even langs de Menhir Danthine.

Le Menhir Danthine heeft zijn naam te danken aan de hoogleraar H. Danthine.

Deze man liet de menhir, die in een weiland stond, in 1947 verplaatsen om

 hem voor vernieling te behoeden.

Nu staat de steen naast de weg van Barvaux naar Érezée, zo'n 500 m ten

noorden van de Zuidelijke Dolmen.

Deze monoliet is waarschijnlijk de meest authentieke menhir qua vorm die België
 
te bieden heeft.

De steen weegt tussen de 7,5 en 8 ton. De maximale hoogte is 3,6 m. Naast de

menhir staan een aantal ondersteunende stenen.



We komen dan aan Dolmen Wéris II.

In 1888 werd de dolmen ontdekt door boeren tijdens ploegwerken. Hij was

toen overdekt door een grafheuvel.
 
De dolmen is bijna 10 m lang, 5 m breed en 2 m hoog.

De vloer is verhard met platte, tegelvormige stenen. De ruimte tussen de vloer

en de deksteen bedraagt 0,7 m tot 0,9 m.

In 1996 werden bij een opgraving aan de buitenzijde sporen van een pad

van platte stenen teruggevonden van ongeveer 8 m lang en 0,4 tot 0,8 m breed.
 
Dit is reden om te geloven dat de dolmen niet altijd onder een grafheuvel lag.
 
Anders zou een pad niet veel zin gehad hebben.

Een steen met een Seeleloch of zielegat verschaft toegang tot het ganggraf.

In de dolmen zijn fragmenten van vuurstenen werktuigen gevonden en botten

van minstens negen individuen.

De scherven van aardewerk stammen uit de Klokbekercultuur. Het is zeer

waarschijnlijk dat mensen van de Seine-Oise-Marnecultuur de dolmen

als grafmonument hebben opgericht en dat de Klokbekerbevolking

de plek hergebruikt heeft.

Een tiental meter van de  Zuidelijke dolmen verwijderd staan vier menhirs, een vijfde

ligt plat op de grond. Deze werden in de grond teruggevonden. Naar verluidt

zijn ze in de 16de eeuw weggestopt onder het oppervlak. In 1997 werden vier van de vijf

menhirs op hun oorspronkelijke plaats heropgericht. Van één menhir was deze

echter onbekend.

Ten zuiden van de  Zuidelijke dolmen staan onder een pruimelaar in een veld

drie menhirs. Oorspronkelijk zou het hier om twee menhirs gegaan hebben.

Een van de twee zou gebarsten zijn. In 1906 de “drie” menhirs rechtop gezet en in 1942

zijn ze gerestaureerd. Het valt onmogelijk te zeggen of ze op de originele plaats

zijn teruggezet.

De drie stenen steken respectievelijk 2, 2,2 en 2,7 m boven het aardoppervlak uit.

We sluiten af in het Museum bij de kerk en dit met een welverdiende "Dolmentus",

een (niet zo lekker) plaatselijk bier...

Einde van een leerrijke dag...

Hier veel afbeeldingen van Wéris.