 |
|
|
| |
 |
|
| 04-09-2012 |
 Natchez Trace Parkway |
We hebben er voor gekozen om in Mississippi de Natchez Trace Parkway te volgen. Deze weg is aangelegd om de herinnering aan de Old Natchez Trace te bewaren. De Old Natchez Trace was een voetpad dat door de bossen liep van Nashville Tennesee naar Natchez Mississippi, veel gebruikt door de indianen. Heden ten dage is de Old Natchez Trace nog te volgen door hikers, The Natchez Trace Parkway is zo aangelegd dat hij de oude weg zoveel mogelijk volgt. Op verschillende plaatsen zijn historische stops. Zo hebben wij een plek bezocht waar een groep indianen vroeger leefde. Van hun leefomgeving is niet zoveel bewaard gebleven er zijn alleen nog twee dodenheuvels. Op bepaalde plekken staan borden met uitleg over de "huizen" die hier door de indianen gebouwd zijn en hun manier van leven. Wij hebben er rond gelopen en hebben geprobeerd ons voor te stellen hoe het leven hier toen was. We kwamen tot de conclusie dat de indianen een hard en moeilijk bestaan hebben gehad. Langs de plek waar zij woonden, zagen we een oude boom met heel bijzonder vruchten en wij weten niet om welke vruchten het hier gaat. Als iemand weet wat dit voor vruchten dit zijn horen we dat graag.
Delen van het bos langs de Natchez Trace Parkway, hebben erg te lijden gehad van de orkaan "Katrina" en dat is nog goed te zien
|
|
|
|
|
| 05-09-2012 |
| The Old Capitol |
Gisteren was een dag voor schoonmaak, was en boodschappen, want we nemen natuurlijk wel ons hele huishouden mee. Ik had gedacht dat ik hier heel veel tijd zou hebben om boeken te lezen en in mijn ligstoel te luieren. Hoe het komt weet ik niet, maar daar komt niet veel van terecht. In de plaats daarvan doen we nu heel andere dingen .....we storten ons in de geschiedenis en bezoeken musea en dat bevalt ons heel goed. We begrijpen steeds meer over de geschiedenis van Amerika.
We hebben vandaag het "Old Capitol" bezocht, het gebouw was in 1839 klaar en werd in gebruik genomen door "The State Government" tot 1903, toen was "The New Capitol" klaar. Het gebouw is later verbouwd tot Museum. Het eerste Museum opende in 1961 haar deuren en werd gesloten in 2005 doordat het heel erg beschadigd was door Huricane Katrina. In 2006 werd besloten het gebouw te restaureren en in 2009 werd het nieuwe museum geopend. We hebben eerst een film bekeken over de geschiedenis van het gebouw en hebben daarna het hele gebouw en de tentoonstelling bekeken. Hurican Katrina heeft heel wat aangericht.
We kwamen onze tweede bidsprinkhaan tegen op een pilaar van The Old Capitol.
|
|
|
|
|
|
| Mississippi State Capitol |
We hebben vandaag zowel het oude als het nieuwe "State Capitol" bezocht. Wat ons als eerste opviel is dat je de auto zo voor de deur kunt parkeren en er hoeft geen parkeergeld te worden betaald. Ik zie al dat we dat op het Binnenhof doen. Er is 2 jaar aan het gebouw gebouwd van 1901 tot 1903. Van 1979 tot 1982 is het nog een keer gerestaureerd. Bij binnenkomst moesten we wel door de beveiliging. De beveiligingsbeambte wilde graag in mijn tas kijken en we moesten door een poortje. Op de eerste verdieping bevonden zich een paar dames die allerlei uitleg gaven over het gebouw, daarna kun je overal rondlopen. Er is een prachtig trappenhuis en de Dome in dit gebouw was wat overdadig gedecoreerd. We konden de "Supreme Court Chamber", de "Senate Chamber" , de "House of Representatives" en de "Governor's Reception Room" bekijken, zonder dat iemand ons tegen hield. Soms vroegen mensen ons of ze ons ergens mee konden helpen. Wij verbazen ons daar nog steeds over dat je zomaar in zo'n gebouw rond kunt kijken en alle kamers in kunt gaan waar op dat moment niet gewerkt wordt.
|
|
|
|
|
| 07-09-2012 |
| Mississippi River |
Gisteren hebben we eigenlijk een beetje geklungeld en in de ligstoelen gelezen. Het was zo warm dat we probeerden zo min mogelijk te bewegen. s'Middags was het op een gegeven moment 41 graden en toen vonden we het tijd worden om een ijsje te halen. De ijsjes halen we het liefst bij McDonalds want die vinden wij het lekkerst. Bij de eerste de beste McDonalds was de ijsmachine stuk. We moesten dus een andere McDonalds zoeken, dat was nog een eind rijden, dus uiteindelijk werden het dure ijsjes omdat we aardig wat brandstof hadden verstookt.
Van de week hebben we de speeches van Michelle Obama, Clinton en Barak Obama op televisie gezien. Wat heel veel indruk op mij heeft gemaakt is de speech van Michelle, de inhoud en de performance, vond ik erg indrukwekkend.
Vanmorgen zijn we via de Natchez Trace Parkway naar Natchez gereden. Onderweg hebben we een deel van de oude route opgezocht "The sunken Trace" dit is een deel van het originele voetpad dat door de indianen werd gebruikt. In de 18e en 19e eeuw is door zoveel mensen dit pad gebruikt , waardoor het een duidelijk te volgen pad werd. Enkele delen van het pad bestaan nog steeds en zijn ook goed herkenbaar. Het is een heel bijzonder gevoel om daar te lopen met de wetenschap dat zoveel mensen hun voetstappen daar hebben achtergelaten.
Op dit moment staan we op een camping in Vidalia, Louisiana aan de oever van de Mississippi river (denk nu niet allemaal....jullie waren toch in Mississippi). Vidalia ligt precies tegenover Natchez aan de andere kant van de rivier en de rivier vormt de grens tussen Mississippi en Louisiana . Helaas kunnen we de rivier en het botenverkeer niet zien vanaf onze plek, dat komt omdat de waterstand heel erg laag is. Morgen vertrekken we hier omdat de prijs voor één nacht wel wat hoog is. Wij hebben voor één nacht 50% korting gekregen, omdat we lid zijn van PassPort America. Morgen gaan we naar een statepark hier in de buurt, omdat we toch nog wel iets van Natchez willen zien en dan zijn we wat moeilijker te bereiken.
Nog niet zolang geleden heb ik foto's op het blog gezet van een boom met vruchten die ik niet kende en de vraag of iemand hier informatie over kon geven. Mijn oudste dochter Ilona kwam met het antwoord en heeft een etentje verdiend eind oktober op Parelmoervlinder. Het zijn de vruchten van de "Osagedoorn".
|
|
|
|
|
| 08-09-2012 |
| Natchez |
Soms doet het internet het hier wel en vaak niet, dus de berichtgeving kan wat haperen. Gistermiddag zijn we even naar het State Park gereden om te kijken of we hier wel wilden staan. Het is een klein State Park met wat achterstallig onderhoud er staat bijna niemand. Er zijn 6 plekken met alle voorzieningen en wij wilden wel één van die plekken hebben. Vanmorgen hebben we dus besloten om naar het State Park te gaan. We betalen hier voor 3 nachten even veel als op onze vorige camping de prijs is voor één nacht zonder korting. Dick stond in de stromende regen alle aansluitingen buiten los te maken en dat is beslist niet leuk. Hij moest ook af en toe naar binnen, dus het was buiten en binnen een modderpoel. Zijn kleding was drijfnat, dus voor we gingen rijden heeft hij schone droge kleding aangetrokken. Zo komen wij altijd aan de hoeveelheden wasgoed. Het vervelendste is dat deze camping geen wasmachine en droger heeft, nu gaan we maar weer een laundry zoeken om te wassen en dat kost altijd heel veel tijd. Vanmorgen hebben we de boel binnen en buiten schoongemaakt en zijn s' middags naar het visitor centre gereden voor de nodige informatie.
Van de week had ik al gelezen dat er vanavond in Natchez feest zou zijn. Dat is iedere tweede zaterdag van de maand een happening. Het feest zou om 6.00 uur beginnen tot 8.00 uur. Alle winkels blijven open en men kan genieten van een hapje en een drankje en overal is muziek. Dat zijn nou de dingen die wij zo leuk vinden. Bij het visitor centre stonden we bij het rek met folders naast 2 dames die Nederlands spraken. Ik had één van de dames al steeds naar ons zien kijken, hoort ons Nederlands spreken, maar zegt niets. Dus toen zij met elkaar stonden te overleggen over wat er allemaal te doen was, heb ik ze aangesproken. Het werd een heel gezellig gesprek. Ze waren hier met vakantie, ik heb dus gelijk van het feest vanavond verteld en daar hadden zij wel oren naar. We dachten zelfs dat we elkaar wel tegen konden komen vanavond. Dick en ik hebben ons omgekleed en zijn terug naar Natchez gegaan voor de festiviteiten, toen we er aankwamen was er niets maar dan ook helemaal niets te beleven. We zijn het centrum van Natchez helemaal doorgereden en vonden één band buiten en één band ergens binnen. Er waren wel winkels open, maar er was geen publiek. Ik moest gelijk aan de dames denken die ik een feest had beloofd. Het was allemaal een beetje treurig. We moesten ook nog eten.....nu waren we al een paar keer een plaatselijk "restaurantje" tegengekomen dat heette "Mama's Tamales" als we er langs reden zagen we allemaal mensen buiten op het terras zitten. We besloten daar te gaan eten, we hebben allebei de tamales gevuld met gehakt genomen. Tamales bestaat uit gestoomde maisdeegrol al of niet gevuld. Wij kregen het geserveerd met bonen en rijst op een plastic bord en we kregen daar een plastic vork bij met nog een paar toastjes. Het kostte niets en het was ook niet veel, maar het "restaurant" stond wel op de 13e plek van 103. We hebben thuis maar een lekker glas Chablis genomen. Morgen gaan we een wandel tour door Natchez maken, want er staan schitterende huizen die te bezichtigen zijn.
|
|
|
|
|
| 09-09-2012 |
| Natchez downtown 2 |
|
|
|
|
|
|
| Natchez downtown |
De temperatuur was vandaag prima voor een wandeltocht door Natchez. Het was 25 graden, met deze temperatuur gaat de gemiddelde Amerikaan een lange broek aan doen. Als je dan een korte broek aan hebt val je behoorlijk uit de toon. Er zijn 4 wandeltochten en wij hadden er één uit gekozen door het centrum van Natchez en een stuk langs de Mississippi river. We zijn eerst naar de Basiliek van Natchez gegaan, ik had gelezen dat de Basiliek van binnen prachtig is en dat was ook zo. Op de foto's komt het niet zo goed uit, omdat het wat donker is binnen. Daarna zijn we de trail door de stad gaan lopen en het viel ons op dat er bijna geen mensen op straat waren, buiten een handvol toeristen en wat auto's. Om kort te zijn, Natchez is geen bruisende stad. Er staan prachtige huizen, die daar zijn neergezet door katoenplanters die hun rijkdom hebben vergaard over de ruggen van de slaven. Heel veel huizen zijn in oude glorie hersteld, maar er zijn ook huizen waar niets aan gedaan wordt, dan is het een trieste aanblik.
Wat ons in dit land heel erg opvalt is, dat je een boete van 500 dollar kunt krijgen als je een papiertje op straat gooit, anderzijds staat dit land vol met huizen waarvan de bewoners vertrokken zijn. De huizen, soms met inboedel, blijven staan tot ze volledig zijn vergaan. Zo gaat het niet alleen met huizen, maar ook met auto's. Als je auto het niet meer doet laat je hem bij je huis staan en maakt gebruik van een andere auto.
Langs de weg naar de camping staan een aantal huisjes waarvan de eigenaar nog steeds hoopt dat hij ze een keer kan verkopen, een kleine bijkomstigheid is dat ze bijna instorten.
Het gebouw met de half ronde glazen entree is een kerk, ik heb nog nooit zo'n kerk gezien.
|
|
|
|
|
| 11-09-2012 |
| lekker rustig |
|
Voor onze volgers van het blog is het misschien een beetje saai, want we beleven niet veel meer. Ik heb vanmorgen voor 2 nachten bijgeboekt op deze camping omdat we het hier allebei vreselijk naar ons zin hebben. Het is heerlijk rustig en we staan hier bijna alleen. We zijn allerlei klusjes aan het doen. Zo heeft Dick vandaag alle lampen aan de voorkant van de motorhome gepolijst, ze glimmen weer prachtig. De plannen voor morgen zijn nog vaag. We hebben nog genoeg te doen in de motorhome en de temperatuur is heerlijk om te klussen. Donderdag vertrekken we naar New Orleans.
|
|
|
|
|
| 13-09-2012 |
| verblijf verlengd |
We zijn al een paar dagen aan het overleggen of het niet verstandig is om de motorhome in Mississippi onder te brengen voor de winter. Dick heeft een storage gevonden bij Jackson Mississippi, waar we de motorhome en de Jeep kwijt kunnen in een afgesloten ruimte met stroom voor de accu's. Het wordt dan even een geregel met tickets, want oorspronkelijk vliegen we vanaf Tampa. We hebben nog niet besloten wat we gaan doen, maar het scheelt ons nu en volgend jaar een hele rit als we naar het westen willen. Dit weekend nemen we een besluit. Vanmorgen heb ik tot en met zondag bijgeboekt op deze campground. Maandagmorgen vertrekken we hier, welke richting we gaan hangt van ons besluit af.
Achter de receptie van dit State Park is een groot meer. Het is geen natuurlijk meer, het Corps of Engineers heeft een dam gebouwd in de vallei en toen een deel van de vallei onder water gezet. Je kunt hier ook niet ongestraft met je bootje rond varen, want heel veel bomen hebben ze gewoon laten staan. De bomen zijn inmiddels wel dood, een gedeelte zie je boven het water uitsteken maar er zijn ook genoeg bomen die het wateroppervlak niet raken en daar wil je met je bootje niet op varen.
Dick heeft vanavond gekookt, zijn fantastische garnalen in knoflooksaus. Broodje erbij om in de saus te soppen, heerlijke salade erbij en we hebben gesmuld. Het is maar goed dat we bijna alleen staan op de camping, want er gaat een hele bol knoflook in het gerecht.
Een verblijf op een camping zoals deze, is een goede relatietest. Wij leven 24 uur per dag met elkaar op een paar vierkante meter en we zien bijna niemand. Vanmorgen waren we het over eens dat het eigenlijk heel goed gaat en we besloten spontaan om nog minimaal 30 jaar bij te tekenen, niet op deze camping natuurlijk maar voor het leven met elkaar.
|
|
|
|
|
| 15-09-2012 |
| Planning |
De plannen voor de laatste 4 weken zijn gemaakt. We staan nog steeds in een State Park dichtbij Natchez en we hebben het hier heerlijk gehad. Er viel niet veel te beleven, maar er zijn een hoop klussen afgerond. Zo heeft Dick vandaag het zonnescherm gemaakt een klus waar we bij een bedrijf zeker een paar honderd dollar voor kwijt waren geweest. Ik heb het al eerder geschreven, als hij zo door gaat hebben we nooit meer een monteur nodig. Vandaag heeft Dick ook onder de bank gekeken waar we alle natte narigheid hadden en het is er kurkdroog, een pak van ons hart.
Maandag vertrekken we van hier naar Baton Rouge, de hoofdstad van Louisiana. Vandaar gaan we naar Lafayette, vanuit Lafayette willen we een toer door de swamps gaan maken (krokodillen kijken). Daarna naar New Orleans, dichtbij New Orleans willen we op een State Park staan. Daarna naar Hattiesburg, Mississippi en als laatste naar Morton Mississippi. Vlakbij Morton, in Brandon gaan we de motorhome in de stalling zetten. Met de Jeep rijden we dan in 2 dagen naar Tampa en nadat we de post hebben opgehaald bij Bruce en Mila stallen we de Jeep in een stalling vlakbij Tampa airport, die we al hebben gereserveerd. We slapen dan voor één nacht in een hotel.
We wilden eerst het hele wagenpark in Brandon stallen en vanaf Jackson gaan vliegen, daarvoor moesten we de tickets veranderen. Gezien de ervaring van Joop en Ine hebben we daar vanaf gezien.
|
|
|
|
|
| 17-09-2012 |
| Louisiana |
We hebben ons vandaag gedurende ongeveer 35 mijl in Nederland gewaand. De route leek heel erg veel op de weg langs de IJsselmeerdijk richting Volendam. Aan de linkerkant de dijk met daarachter de Mississippi en aan de rechterkant landbouwgrond zover het oog rijkt of katoenplantages. De lucht was grijs en het regende. Je kunt de interstate nemen in Mississippi, maar ik had gekozen voor een Highway in Louisiana. We reden van Natchez naar Lafayette, over binnenwegen en we hebben nog nooit zulke slecht onderhouden wegen gezien en dat dan over een afstand van 154 mijl. We kwamen bijna geen auto tegen laat staan toeristen, die wagen zich hier niet aan. De lucht was grijs en het regende. Ik probeer altijd positief te blijven en zei tegen Dick dat door de regenbuien en het water op de weg, de motorhome en Jeep aan de onderkant lekker schoon zouden worden. We zagen het tegendeel toen we ergens stopten om te lunchen. We hebben nog nooit zo'n smerig wagenpark gehad. De Jeep zag er smeriger uit dan wanneer je er een hele dag mee door een off road park rijdt.
We zijn nog even verdwaald.....Dick zei nog we lopen straks vast en kunnen geen kant meer uit en inderdaad, we kwamen bij een gebied met mobile homes en de weg stopte daar. Gelukkig heeft Dick in de loop der tijd wat ervaring met sturen opgedaan en hij keerde de hele karavaan weer vlekkeloos. Door te verdwalen en in buurten te komen waar je eigenlijk niets te zoeken hebt, zie je wel wat een vreselijk bestaan een groot deel van de Afro-Amerikaanse bevolking heeft, zelfs zoveel jaar nadat de apartheid is afgeschaft. Kinderen die geen enkele kans op scholing hebben, alleen het vooruitzicht van een zelfde droef bestaan als hun ouders.
We staan op een camping in een stadspark in Lafayette. Het is hier heel rustig want het seizoen is zo'n beetje voorbij. We hebben geboekt voor 3 nachten, zodat we de tijd hebben om Lafayette te bekijken en eens uit te zoeken of we nog een boottochtje kunnen maken door de swamp. Na het eten hebben we de Jeep en motorhome gewassen, dat kan gelukkig op dit soort campings. Het wagenpark blinkt weer.
|
|
|
|
|
| 18-09-2012 |
| Breaux Bridge |
De motorhome en Jeep waren toch niet zo schoon geworden als we hadden gedacht in het schemerdonker. Dick kon vandaag dus weer met borstel en water aan de slag om de Jeep schoon te krijgen. De motorhome komt van de week aan de beurt voor we weggaan.
In Nederland wist ik al dat ik een tocht met een bootje door de swamps wilde maken met Norbert LeBlanc. Op alle sites van Nederlanders die in dit deel van de USA zijn geweest kwam deze naam steeds boven drijven als de beste gids voor dit soort boottochten. Zoek dan maar eens uit waar hij woont en hoe je contact met hem kan krijgen. Daar heb ik dus de afgelopen winter alle tijd voor gehad en wat ik zo leuk vind, is dat we hem ook nog hebben gevonden. Het is een Amerikaan van Franse afkomst, zoals zoveel mensen hier. Hij spreekt ook nog steeds Frans. De enige manier om met deze mijnheer in contact te komen is via het visitorcenter in Breaux Bridge. Eigenwijs als we zijn, hebben we eerst zijn woonadres opgezocht. Je bent dan op het adres aangekomen, waar geen kantoor is alleen een woning. Het is niet onze bedoeling om daar zomaar aan te bellen, we zijn dus naar het visitorcenter gegaan. Bij het visitorcenter ontmoetten wij een ontzettend enthousiaste mevrouw die ons heel veel informatie gaf. Ze belde bijvoorbeeld het nummer van Norbert LeBlanc om voor ons een afspraak te maken. Helaas was hij niet thuis, maar zijn vrouw zei dat we na 5 uur nog even moesten bellen voor de afspraak. We hebben na 5 uur gebeld en een afspraak kunnen maken voor morgenochtend om 9.30 uur bij de swamp. De dame van het visitorcenter vroeg of we nog wilden lunchen en zij had een suggestie voor een `restaurant` waar we zouden kunnen lunchen en als we een lichte lunch wilden, moesten we vragen naar de `Po Boy`. Dat is een broodje met beleg naar keuze, maar wel echt Cajun food. De Po Boy sandwich is ontstaan om arme mensen de gelegenheid te geven om een lekker broodje voor weinig geld te kopen. Wij kozen voor een broodje catfish en een broodje garnalen, de broodjes werden doorgesneden zodat we ieder een helft hadden van zowel de catfish als de garnalen. Het waren heerlijke broodjes. Voor het diner werd ons een echt Cajun restaurant aanbevolen met iedere avond live music, daar gaan we morgen eten.
In dit deel van Louisiana wonen veel mensen die afkomstig zijn uit Frankrijk. De Franse taal speelt ook nog steeds een grote rol. Vanmiddag zijn we in 2 grote antiekzaken geweest en het was net of we op de Looier rond liepen maar dan kleiner. We hebben een paar leuke stukjes gezien, maar verder is er veel nagemaakt. We herkenden wat antiek afkomstig uit Frankrijk, waaronder een prachtig geslepen karafje. Ik heb nog in dubio gestaan om het te kopen, maar hoeveel karaffen wil een mens hebben en hoe krijg ik het zonder schade in Nederland.
In dit deel van Louisiana heerst een totaal andere sfeer dan we gisteren hebben ervaren. Gisteren hebben we vooral veel Afro Amerikanen gezien die volgens ons in grote armoede leven. In dit deel van Louisiana zien we veel mooie huizen, meer Amerikanen van Franse afkomst en goed geklede mensen. De kinderen gaan hier in schooluniform naar school.
We zien hier ook Katholieke kerken en die kom je bijna niet tegen in andere delen van Amerika. De begraafplaatsen zien er ook totaal anders uit dan in de rest van Amerika. Wij hebben altijd begraafplaatsen gezien waar mensen in de grond worden begraven. In dit deel van Amerika bevinden de graven zich boven de grond. Dit wordt uit voorzorg gedaan omdat het grondwaterpeil erg hoog is en bij veel regen of overstromingen kan dat veel problemen geven.
|
|
|
|
|
| 19-09-2012 |
| Norbert LeBlanc alligator hunter foto's |
|
|
|
|
|
| 20-09-2012 |
| Norbert LeBlanc swamptour |
Vanmorgen liep de wekker op tijd af want we werden om 9.30 uur bij de boot van Norbert LeBlanc verwacht. Al een jaar geleden hoopte ik dat ik ooit een toer door de swamp zou maken met Norbert. Op alle sites van Amerikagangers werd zijn naam genoemd en iedereen die een toer met hem had gemaakt was heel erg enthousiast. Norbert is 25 jaar een alligator jager geweest. Hij is van Franse afkomst, spreekt vloeiend Frans en woont al heel zijn leven aan dit meer hij kent ieder plekje van de swamp. Hij heeft nu de respectabele leeftijd van 78 jaar bereikt. Hij stookt zijn eigen illegale whiskey en bood ons om 10 uur s'morgens een slokje whiskey aan. Wij zijn geen whiskey drinkers dus het goedje brandde alleen maar in onze keel.
Het jagen op alligators is alleen toegestaan in de maand september en je hebt hier een vergunning voor nodig. De jacht is in het leven geroepen om het aantal alligators in de hand te houden. De jagers verdienen natuurlijk ook geld aan de huid en het vlees.
We kwamen 10 minuten voor de afgesproken tijd aan en Norbert stond al op ons te wachten. Ik herkende hem gelijk van internet, we sprongen in de boot en vertrokken. Het was 20 graden met een strak blauwe hemel en we waren in deze tijd van het jaar de enige mensen op het meer en in de swamp. De nodige ingrediënten voor een fantastische ochtend. Norbert heeft ons heel veel verteld over de vogels, de vegetatie en de bomen in de swamp, sommige bomen zijn 1000 jaar oud. Ook groeien er veel Lotus planten, helaas was het te laat voor de bloeitijd. Er stonden nog maar een paar bloemen. We hebben in totaal 10 alligators gezien, dit aantal was boven verwachting omdat het nog jachtseizoen is en de alligators dan erg schuw zijn.
Midden op het meer staan ook een aantal hutten, waar jagers zich kunnen verbergen als ze op eenden jagen. De boot op de foto is een bed en breakfast geweest voor toeristen die graag in de swamp wilden overnachten. Nog niet zolang geleden is de boot helemaal leeggeroofd en ligt nu aan de rand van het meer zonder doel.
Het was een fantastische ervaring om de schoonheid en de stilte van de swamp te beleven, het was een ochtend met een gouden randje. Deze ochtend hadden we voor geen goud willen missen.
|
|
|
|
|
| 21-09-2012 |
| Cajun restaurant |
We hebben de stallingen geregeld, de motorhome komt in Brandon Mississippi te staan in een afgesloten ruimte met stroom en de Jeep wordt in Tampa gestald ook in een afgesloten ruimte dichtbij het vliegveld.
De temperatuur is op dit moment veel aangenamer dan we de laatste weken hebben meegemaakt. 's Morgens is het een graad of 18 en 's middags 25 tot 27 graden. Temperaturen voor de gemiddelde Amerikaan om een lange broek en een trui aan te trekken. Ik zag van de week bij de supermarkt zelfs een dame lopen met een dikke trui en handschoenen aan.
We hebben tot maandagmorgen bijgeboekt op deze camping. We hebben hier nog niet alles gezien. We wilden vanmiddag een trail om het meer met de swamps lopen, maar bij nader inzien was de trail 8 km lang en dat vonden we teveel. We hebben ervoor gekozen om een boardwalk boven de swamps te lopen (een boardwalk is een aangelegd houten pad meestal gebouwd boven drassige of moeras grond). Om er te komen reden we over een dirt road langs de swamps. Op een gegeven moment zag ik een schildpad op een boomstronk zitten en we zijn gestopt om een foto te maken. Ik liep naar de kant van de weg een stukje het gras in maakte de foto en zie uit mijn ooghoek iets bewegen, sta ik toch bijna op de staart van een alligator. Ik schrok me naar.
Vanavond zijn we gaan eten in een Cajun restaurant, dit restaurant was ons aanbevolen door een dame van het visitor center. Toen ik aan onze alligator jager vroeg of hij nog een restaurant wist waar goed Cajun eten werd bereid, kwam hij met hetzelfde restaurant. Hij at er ook regelmatig. Iedere avond is er live Cajun muziek en wordt er gedanst. Dit restaurant moest het dus worden. We waren er een beetje vroeg, maar al snel kwamen er meer mensen binnen. De band zou om 7 uur gaan spelen. We hebben ieder een ander voorgerecht genomen, Dick ging voor de gebakken alligator en ik voor de gumbosoep. Zo konden we van elkaar proeven. De alligator smaakte best lekker, het lijkt op kippenvlees maar dan iets steviger van structuur. De gumbosoep was ook erg lekker, goed gekruid en garnalen erin.Voor het hoofdgerecht koos Dick catfisch en ik een visschotel die bestond uit allerlei zeedieren (mosselen, een oester, garnalen, een stukje vis, krabvlees en een kikkerpoot) dit alles was door beslag gehaald en gefrituurd en het smaakte ook alleen maar naar frituur. De catfisch van Dick kreeg ook al geen voldoende. Heel erg jammer, want we weten uit ervaring dat Cajun gerechten heel erg lekker kunnen zijn. De muziek was echt Cajun muziek en zodra de eerste tonen van de band werden gespeeld, stonden er een aantal mensen op om te dansen. Het is een heel speciale manier van dansen. Ik heb aan de serveerster gevraagd hoe deze wijze van dansen heet en zij wist er geen naam voor, het is gewoon de manier waarop mensen op deze muziek dansen.
|
|
|
|
|
| 22-09-2012 |
| Nature center |
|
De reden waarom we hier dagen hebben bijgeboekt is omdat er van alles te doen zou zijn het hele weekend. Van s'morgens 9.00 uur tot 9.00 uur s'avonds. Er zouden op diverse plekken in Lafayette tentjes staan waar je kon eten, dus voor het eten hoefde ik niet te zorgen. Gisteren om een uur of 5 vroeg Dick of ik even wilde kijken op internet welke festiviteiten ik mee wilde maken, er waren een aantal locaties in West Lafayette. Ik was nog ergens mee bezig tot ik Dick hoorde zeggen....Oh, oh. Wat was het probleem hij kwam er achter dat de festiviteiten die hij had uitgekozen in West Lafayette, Indiana werden gehouden. Dat is heel ver hier vandaan. In Lafayette waar wij "wonen" werd het hele weekend niets georganiseerd. Hij is hier een aardige tijd mee bezig geweest om leuke activiteiten voor het weekend op te zoeken. Het was een aardige teleurstelling en we moesten de plannen aanpassen. Dick wilde nog ergens eten dus hij heeft de reviews van een aantal restaurants gelezen, maar ik dacht al ...laat maar....we eten wel thuis. Dat hebben we ook gedaan, alleen nu hadden we een heel weekend voor ons in Lafayette waar we een invulling aan moesten geven. Ik heb vandaag de boel schoongemaakt en Dick heeft de administratie gedaan en vanmiddag zijn we naar het "nature center" hier op de camping gegaan. Er had een heel enthousiaste jonge dame dienst en eerst heeft ze ons van alles verteld over giftige slangen en de spinnen waar we voor moeten oppassen. Er leven bijvoorbeeld 9 giftige slangensoorten in Louisiana, terwijl ik dacht dat het 3 soorten waren, dus extra opletten. Van de spinnensoorten leven hier ook de zwarte weduwe......heel giftig en de tarantula. We hebben de boardwalk in het bos rond de campground gelopen en we zijn geen slang of gevaarlijke spin tegen gekomen. De dame van het "nature center" is ook met ons naar buiten gegaan om de verschillende struiken en bomen te laten zien, waaronder "poison ivy" de plant waar je bij aanraking heel grote blaren van kan krijgen. Zij was een paar dagen geleden in aanraking met de plant gekomen en had allemaal kleine blaren op haar armen. Ze heeft ons ook de gomboom laten zien en legde uit dat voor de tijd van de kauwgom men gom uit de boom haalde en er dan op kauwde , zoals later op kauwgom.
|
|
|
|
|
| 23-09-2012 |
| Chinees buffet |
|
Morgen vertrekken we van deze camping naar Baton Rouge, de hoofdstad van Louisiana. We hebben dan precies nog 3 weken voor we in het vliegtuig stappen, de tijd gaat razend snel. We moeten vanaf nu ook alles goed gaan plannen, want er is nog het nodige aan de motorhome te klussen. Dit jaar moeten we de motorhome ook winter klaar maken omdat het kan gaan vriezen op de plek waar we hem achterlaten. Vanavond zouden we ons verblijf hier afronden met een etentje in een echt cajun restaurant, toen Dick het adres op ging zoeken op internet kwam hij er achter dat het restaurant op zondag gesloten is. Het zit niet mee met onze etentjes in cajun restaurants. Wij aten vanavond dus in cajun country in een chinees buffetrestaurant, die zijn altijd open.
|
|
|
|
|
| 24-09-2012 |
| Lange Brug |
We zijn vandaag van Lafayette verhuisd naar Baton Rouge. We staan hier op een camping behorende bij een manege zoals ik nog nooit heb gezien. Het is een heel uitgebreid gebied met allemaal stallen en heel veel paarden, een mekka voor "paardenmeisjes".
Als je van Lafayette naar Baton Rouge reist via Interstate 10 kom je over de één van de langste bruggen van de USA. De brug waar wij overheen reden leidde over swamps, moerassen en rivieren. We reden gedurende 30 minuten met een snelheid van 60 mijl/96km. per uur over de brug, dit om aan te geven hoe lang de brug is. Het was heel erg bijzonder en ik heb geprobeerd het op foto vast te leggen.
We wilden vanmiddag nog een natuurgebied bezoeken, zodat we morgen alle tijd hebben om Baton Rouge te bekijken. Het natuurgebied is op maandag gesloten. We hebben al heel wat staten bezocht en dit hebben we nog nooit meegemaakt. Het is al de derde keer in Louisiana dat we op zondag of maandag ergens voor een gesloten deur staan. Morgen hebben we dus een heel vol programma, we willen graag naar een aantal bezienswaardigheden in Baton Rouge.
|
|
|
|
|
| 25-09-2012 |
| Baton Rouge |
We zijn vandaag eerst naar het nature center van de swamp geweest. We hebben allerlei dieren bekeken die in de swamp voorkomen en zijn toen de trail gaan lopen. Door de droogte van de afgelopen tijd stond er geen water in de swamp, het rook er niet zo fris. Wij denken ook dat we erg verwend zijn door de boottocht met Norbert LaBlanc, want dat was prachtig, daar valt iedere swamp een klein beetje bij in het niet.
Baton Rouge is de hoofdstad van Louisiana en tevens een belangrijke universiteitsstad. In Baton Rouge is het State Capitol gevestigd. In de jaren 30 van de 20ste eeuw had Gouverneur Huey P. Long een droom om een nieuw State Capitol te bouwen en hij realiseerde deze droom, gedurende de grote depressie van de jaren 30 van de 20ste eeuw. In 1935 toen Huey P. Long senator was is hij vermoord. Eén kogelgat is nog te zien in een gang van het nieuwe State Capitol. Senator Long is begraven in de tuin voor het nieuwe State Capitol er staat een grote beeltenis van hem, met het gezicht gericht naar het State Capitol.
We hebben zowel het oude State Capitol als het nieuwe State Capitol vandaag bezocht. Het oude State Capitol is een prachtig gebouw met veel marmer, prachtige gebrandschilderde ramen en een indrukwekkende draaitrap. Op iedere trede van de buitentrap voor het nieuwe State Capitol staat een staat met jaartal gebeiteld, alleen Hawai en Alaska worden in één trede genoemd. Het nieuwe State Capitol zou veel Art Deco bevatten en daar hebben we helaas niet veel van terug gezien alleen de kroonluchters zijn prachtig, maar ik vond deze niet echt Art Deco. In het nieuwe State Capitol konden we met de lift naar de 27ste verdieping, daar kun je buiten rond de toren lopen en hebt een prachtig uitzicht over de omgeving. Ik stond met bibberende benen van het uitzicht te genieten. Ik hou niet zo van grote hoogten, maar het uitzicht over de Mississippi river was prachtig.
Hierna zijn we nog naar een museum gegaan, waar men de geschiedenis van Baton Rouge kan volgen. Het was een volgeboekt programma en we vonden het allemaal heel erg interessant.
Baton Rouge is qua oppervlakte een grote stad. Het is een universiteitsstad, met heel veel studentenwoningen. Het is alleen een stad zonder hart en dat is heel jammer. De Stad bestaat uit heel veel "gated communities", met prachtige huizen. We zagen hier ook veel "townhouses", huizen in een rij gebouwd bestaande uit 2 of 3 verdiepingen. Baton Rouge downtown ligt bijna aan de Mississippi river, toen wij er rondliepen hadden we niet het idee in een bruisende stad te zijn. Wat ons opviel was dat alle gebouwen langs de Mississippi river met de achterkant van het gebouw naar de rivier gekeerd staan en dat geeft een heel rommelige aanblik. Wij denken dat wanneer een stad aan zo'n prachtige rivier wordt gebouwd, je daar gebruik van moet maken door een mooie boulevard aan te leggen en je de belangrijke gebouwen met het front naar de rivier moet bouwen. Amerikanen denken hier kennelijk anders over.
|
|
|
|
|
| 26-09-2012 |
| Saint Bernard State Park |
We hebben Baton Rouge vandaag verlaten en zijn naar een State Park gegaan een half uur rijden van het French Quarter in New Orleans. Onderweg hebben we weer een groot gedeelte over een brug over de swamps gereden. Door de drukte op de weg beseften we dat we New Orleans steeds meer naderden. Op een gegeven moment was het één wirwar van wegen en heel veel verkeer, zie dan maar eens de juiste weg er uit te pikken, maar Dick deed het weer geweldig. Op één van de foto's is de skyline van New Orleans te zien. Het vergt toch wel veel energie je in het drukke verkeer van zo'n grote vreemde stad te begeven. We waren dan ook blij toen we op de Garmin zagen dat we er bijna waren. Dick zei tegen mij ...nog 3 bruggen en dan zijn we er, dat werd dus aftellen. De eerste brug was een kleine brug, de tweede werd al hoger en de derde..........was geen brug. We reden zo in een fuik voor de ferry boot en konden geen kant meer heen. Er stonden alleen maar personenauto's en een zandauto. Geen toerist haalt het in zijn hoofd om met zijn hele hebben en houden op een ferry boot de Mississippi river over te gaan. De ferry boot voer net weg, dus dat werd wachten. Op een gegeven moment stonden er 2 mannen naast de motorhome, waarvan er een vroeg hoe lang de motorhome plus Jeep waren. Dick zei meer dan 50 foot, de heren keken heel bedenkelijk en zeiden dat ze verwachtten dat we dan niet op de ferry boot zouden passen. In eerste instantie dachten wij dat deze heren bij de ferry boot hoorden, maar het waren mensen die ook naar de overkant wilden en zij wilden voorkomen dat wij in de problemen zouden komen. Op hun advies hebben we de Jeep afgekoppeld. Eén van de mannen vroeg waar we naar toe wilden en toen wij vertelden dat we naar een State Park aan de overkant wilden gaan, zei hij dat hij voor ons uit zou rijden want hij moest daar toch langs met zijn zandwagen. Inmiddels was de ferry boot ook gearriveerd, alle auto's werden op de ferry boot geleid alleen Dick moest met de motorhome blijven staan en mocht pas als laatste de ferry boot op. Hij kon er dan aan de overkant makkelijk afrijden. Dick was dus als eerste van de ferry boot af en onze "gids"was ook één van de eerste auto's die van de ferry boot reed. Ik kwam met de Jeep de ferry boot pas af, toen Dick en de "gids" al niet meer te zien waren. Je kunt namelijk in zo'n rij auto's die van een ferry boot rijden niet even stoppen, dan hou je de hele boel op. Daar stond ik dus, ik kon links af of rechts af of recht door rijden. Geen motorhome te bekennen en de "gids" was vergeten mij te vertellen welke kant ik op moest. Nu kan je weinig doen als je in een rij met andere automobilisten een ferry boot afrijdt, je kunt alleen maar met de stroom of naar links of naar rechts meegaan. Gelukkig kon ik op een klein stukje gras parkeren bij een aantal mannen die zaten te kijken naar de auto's die van de ferry boot reden. Op mijn vraag of ze ook een motorhome van de ferry boot hebben zien komen en misschien hebben gezien welke kant hij opging, zeiden zij dat er niet één motorhome van de ferry boot kwam. Waarop ik licht geïrriteerd antwoordde dat er wel degelijk een motorhome op de ferry boot heeft gestaan en dat dat mijn motorhome was met mijn man er in en dat ik niet weet welke kant hij was opgereden. Op dat moment zag ik Dick hevig staan zwaaien bij een benzinepompstation, dus alles kwam weer goed. We zijn dus met een kleine karavaan naar de camping gereden, de "gids", Dick met de motorhome en ik met de Jeep.
In de afstand van de ferry boot naar de camping heb ik kunnen zien wat de tropische storm "Isaac" heeft aangericht. Het was een diep trieste aanblik en je zou er tranen van in je ogen krijgen. Huizen die zo vreselijk beschadigd zijn, dat de eigenaren er nooit meer kunnen wonen, hele inboedels die op elkaar gegooid in de tuin liggen, schuren die omgewaaid zijn een mobile home die op zijn kant lag. Het was een vreselijke aanblik.
We hebben hier tot maandagmorgen een plek besproken, omdat we hopen dat er in het weekend leuke dingen in New Orleans te doen zijn. Dat gaan we morgen uitzoeken.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
