 |
|
|
| |
 |
|
| 13-08-2012 |
 Big Stone Cap |
|
Gisteren was een reisdag, we verwachten de hele dag te rijden over de Interstate maar dat was niet het geval. We reden voor een groot aantal miles over binnenwegen en dat is altijd vreselijk leuk. Gisteren kwamen we tot de ontdekking dat de magnetron/oven wel heel erg ver uit balans was, hij hing helemaal naar voren. Toen we hier aankwamen wilde Dick toch even kijken wat er aan de hand was. Eigenlijk durfde hij er niet meer verder mee te rijden. Om er achter te komen hoe zoiets is opgehangen moet je het hele manuel doornemen. Op een gegeven moment hebben we de magnetron van zijn plaats gehaald, toen bleek dat hij nog maar een klein stukje van het schroefdraad gebruikte om op zijn plaats te blijven. De plaat rond de schroeven was helemaal ontwricht. Samen hebben we de plaat weer in verband getikt en toen naar Lowe's om een paar ringen te kopen, die moeten voorkomen dat de boel weer ontwricht raakt. Het lukte allemaal, na verloop van tijd hing de magnetron weer zoals het bedoeld was. Toen moesten we het volgende probleem oplossen, de koelkast en vriezer deden het niet meer. We hebben behoorlijk scheef gestaan op de camping bij de rafters en ik roep altijd dat het mij niet zoveel uitmaakt of ik scheef sta, maar op een gegeven moment stoppen de koelkast en vriezer ermee, wij wisten niet dat dat kon gebeuren en dat was nu het geval. Ik kwam er achter omdat er heel veel dooiwater in de koelkast lag en we roken een rare geur ( we hadden te maken met ontdooide vis en garnalen). We hebben alles uit de vriezer en koelkast weg kunnen gooien, de hele boel schoongemaakt met Ajax en weer aangezet. We roken nog steeds een nare lucht. Vandaag heb ik de vriezer en koelkast weer ontdooid, schoongemaakt en halve citroenen er ingelegd en alles ruikt weer heerlijk fris, maar daar ben je dan wel een halve dag mee bezig.
We staan op een campground die half leeg is, alles wat hier staat, staat hier permanent. Het is hier lekker rustig en we willen een paar klussen doen en wat lezen. Vandaag hebben we wat boodschappen gedaan bij "Food City" deze keten kennen we helemaal niet. We hebben een "value" kaart aangevraagd en kregen op het aankoopbedrag gelijk 10 dollar korting. Mooi meegenomen en de winkel zag er erg schoon en verzorgd uit. Wij hoeven dus voorlopig niet naar de Walmart.
|
|
|
|
|
| 14-08-2012 |
| Jessica Lea RV Park |
Wanneer je een week ergens op een camping gaat staan om even alles te doen waar je anders niet aan toekomt, heb je natuurlijk ook niet veel te vertellen. Er gebeurt niets wat het vermelden waard is. We staan hier tot zaterdagochtend op Jessica Lea RV Park in het stadje "Big Stone Cap". We zijn hier de enige reizende mensen, verder staat iedereen hier het hele seizoen. We hebben hier nog maar weinig mensen gezien en al helemaal niet gesproken. De camping is nog lang niet vol, maar wij vermaken ons hier prima. Morgen wordt er regen verwacht, dus dat wordt lekker lezen en woensdag gaan we een scenic route rijden.
Big Stone Cap is een oud kolenmijn stadje en er staat een grote gevangenis, verder valt hier niet zoveel te beleven. Wij vinden dat niet zo erg omdat we even een week niets willen doen. We kunnen dan de tijd nemen om het vervolg van de reis te plannen, dat kost altijd veel tijd. Andere jaren heb ik de voorbereiding in de winter gedaan, maar omdat we deze keer alle plannen moesten veranderen, moet het tussendoor en dat kost toch meer tijd dan we altijd denken.
|
|
|
|
|
| 15-08-2012 |
| Natural Bridge State Park |
De weersverwachtingen voorspelden niet veel goeds voor vandaag. We besloten ons te oriënteren op het vervolg van de reis. We zijn daar eigenlijk de hele ochtend mee bezig geweest en zijn een stukje tot in Arkansas gekomen. Ik wilde heel graag naar Memphis om de leefomgeving van Elvis te bekijken, tot ik las wat dat allemaal inhield en via de webcam een kijkje kon nemen in Graceland. Wat een vreselijk toeristen circus en als je dan al iets wilt zien, moet je daar ook nogal wat geld voor op tafel leggen, dus......laat maar.
Om een uur of 2 zag het er toch naar uit dat de regen uit zou blijven dus zijn we nog maar even weggegaan. Dick had op internet gelezen over een klein State Park in de buurt, waar een natuurlijke brug zou zijn waar de trein onder door rijdt. We hebben het State Park inderdaad gevonden en je kon met een stoeltjeslift de canyon in. Ik vind dat altijd erg aantrekkelijk om met een stoeltjeslift te gaan om mijn hoogtevrees te overwinnen. Wij zijn dus in de stoeltjeslift naar beneden gegaan, er liep nog een ander stel rond. Het was prachtig maar heel kleinschalig dus we waren snel uitgekeken, toen we weer bij de stoeltjeslift aankwamen zei de jongeman die daar dienst had; "Zo vaak spreek ik geen Nederlanders en nu kwam er nog een stel uit Nederland nadat jullie naar de canyon waren gegaan". Deze mensen zijn we inderdaad tegengekomen, hebben ze gegroet maar we hadden niet door dat het landgenoten waren. Op de parkeerplaats zagen we ze weer en Dick heeft gevraagd of ze uit Nederland kwamen, dat kwamen ze en ze hadden al van de jongeman bij de lift gehoord dar er net Nederlanders de Canyon in waren gegaan....wij dus. Ze hebben ons wel gegroet maar verder niets gezegd, wat zitten Nederlanders toch raar in elkaar. We hebben even met elkaar staan praten. Ze waren hier met vakantie en moesten in 14 dagen tijd naar Denver, dat is aardig aan poten, vandaar vlogen ze weer naar huis.
|
|
|
|
|
| 16-08-2012 |
| mijnen en mijnwerkers |
We verblijven hier in een gebied met kolenmijnen en mijnwerkers. Nadat het de hele morgen had geplensd van de regen , zijn we vanmiddag naar het mijn- of mijnwerkersmuseum gegaan. Een heel enthousiaste gids kwam ons al tegemoet om ons welkom te heten en dat kan 2 dingen betekenen.....of hij is echt heel erg enthousiast of hij krijgt geen klanten en verveelt zich. Deze man was erg enthousiast, zijn vader was mijnwerker geweest en hij had zelf ook in de mijnen gewerkt. Eerst gaf hij heel erg veel informatie over de mijnen, daar ging een hoop verloren door het accent dat hij had. We konden er ongeveer de helft van verstaan, maar door de context van het verhaal begrijp je dan wel een heleboel. Er waren nog heel veel oude foto's bewaard gebleven, waar deze man ook nog opstond. Hij vertelde hoe hij iedere dag met zijn lunchblik de mijnen in ging. Mensen die in de mijnen werkten hadden toen een heel hard bestaan. De mijn is nog steeds open en dagelijks rijden er nog 10 keer treinen gevuld met kolen over het traject. We kregen van hem een aantal stukjes kool, uit de mijnen van Virginia, om mee naar Nederland te nemen.
In het mijnwerkerscentrum stond ook een oude Singer naaimachine zoals mijn moeder vroeger had.
|
|
|
|
|
| 17-08-2012 |
| Onze 2e beer |
Toen we nog in West Virginia waren had Dick de campground waar we nu zijn al op het oog. Niet alleen voor het doen van wat klussen en om even rustig aan te doen, maar ook omdat hij ontdekt had dat je hier de "Little Shepherd Trail" kon rijden. Deze trail bevindt zich niet dicht bij de camping. De trail is voor het grootste deel een "dirt road" en gaat voornamelijk over de kam van een berg. Je moet dus nog een eindje rijden voor je er bent. Dick had een rondje gevonden over scenic routes, waar "The Sheperd Trail" deel van uitmaakt . "The Shepherd Trail" is 38 mijl lang en de route die we gingen rijden om er te komen was in totaal incl. "Shepherd Trail" 130 mijl over voornamelijk smalle bergwegen. Aan het begin van de route reden we door valleien met kleine dorpjes, het is dan leuk om te zien hoe veel Amerikanen wonen. De bergen in was het een fantastische route met veel prachtige vergezichten. Heel erg smal, we hoopten maar steeds dat we geen tegenliggers tegen zouden komen. We hebben bijna geen auto gezien. Op een gegeven moment reden we op de dirt road over de kam van de berg. Op zich is dat heel erg bijzonder en ook wel een beetje eng, als je aan weerskanten van het smalle weggetje diepe afgronden ziet. Helaas is dat niet op foto vast te leggen, dus jullie moeten ons maar geloven. Ik moest verschillende keren de auto uit om Dick door de stenen en gaten in de weg te loodsen. Soms moest ik boompjes verwijderen of takken omhoog houden. We kwamen ook nog een paar modderpoelen tegen waar we door moesten. We hebben de 4wheel drive moeten gebruiken, met een auto zonder 4wheel drive kun je hier niet rijden. Op een gegeven moment zagen we een grote schotelantenne staan, (je ziet ze weleens boven op een berg staan) wij dachten dat je bij zo'n schotelantenne wel leuke foto's kon maken. Dat viel tegen, overal staat begroeiing in de weg. Toen we daar wat rondliepen, hoorden we motoren van vrachtwagens en even later kwamen er 2 vrachtwagens langs..... geladen met stenen. Als we die tegen waren gekomen op de dirt road hadden we geen kant meer op kunnen gaan. Hoe is het mogelijk dat op het moment dat wij ruimte hebben gevonden om te stoppen er 2 vrachtwagens langs komen. Ze passen nauwelijks op de weg.
Vandaag hebben we onze 2e beer gezien. We reden op een smalle weg en ineens rende er 20 meter voor ons een grote zwarte beer over de weg, voor ik mijn fototoestel kon pakken was hij verdwenen in het struikgewas.
Net toen ik dit verhaal had geschreven, hoorden we een grote klap. Dick was buiten en riep er is een aanrijding gebeurd. We staan op deze camping heel dicht bij de uitgang en bij de doorgaande weg, dus nieuwsgierig als we zijn, stonden we er gelijk bij. Drie auto's waren beschadigd waarvan 2 behoorlijk en de dader was doorgereden, er werd gelijk al gezegd die komt niet ver. De auto's stonden geparkeerd voor een huis dus er waren geen mensen gewond geraakt. We hebben even gekeken hoe het verkeer door iemand werd geregeld tot de politie erbij was, toen zijn we weer naar binnengegaan. Na een half uur zag ik nog steeds zwaailichten van de politieauto en ben weer even gaan kijken. Er stond nu een 2e politie auto bij en ernaast stond iemand met handboeien om. De hanboeien werden afgedaan en hij moest een paar testen doen waaruit bleek of hij alcohol had gedronken. Voetje voor voetje had hij veel moeite mee. Het leek net of ik naar een Amerikaanse tv-serie stond te kijken. De handboeien werden weer omgedaan en mijnheer kon weer in de politieauto plaats nemen. De bergauto kwam aanrijden met zijn auto erop en deze auto zat aan de voorkant behoorlijk in elkaar. Het was ook niet zo moeilijk om hem aan te houden, hij had ook nooit ver kunnen komen want zijn radiator lekte.
|
|
|
|
|
| 19-08-2012 |
| Lillydale Campground Tennessee |
We hopen dat iedereen in Nederland de warmte een beetje kan verdragen.
Dick heeft gisteren de auto en de motorhome van buiten grondig gewassen, want het zag er allemaal niet meer uit. Verder hebben we nog de boel binnen opgeruimd, zodat we de volgende dag op tijd weg konden gaan. Het werd vanmorgen dan toch nog 9.15 uur toen we wegreden. We hadden een rit van 204 mijl voor de boeg, dat is ongeveer 326 km. Voor het eerst dit jaar heb ik ook weer een heel eind gereden (100 km.). De rit ging weer over allemaal binnenwegen en was schitterend. We hadden een camping van de Engineers uitgekozen aan een meer. We hadden niet gereserveerd en dat vind ik toch altijd weer spannend. De camping ligt in "the middle of nowhere" en om naar de supermarkt te gaan moet je 20 mijl rijden. Toen we bij de camping aankwamen, vroeg ik of er nog een plekje voor ons was. We konden uitzoeken, dat hebben we ook gedaan. We staan op een prachtige plek aan het meer. Nadat we de motorhome op de plek hadden gezet, ben ik terug gereden naar het kantoortje om ons in te schrijven. Met mijn seniorpas kregen we weer 50% korting, we staan hier dus voor 12 dollar per nacht inclusief water en electriciteit. Ik raakte met de campinghost aan de praat en hij vertelde dat er niet veel te doen was in de omgeving. Je kunt wel een stuk rond het meer wandelen en er is ergens nog een trail van 7 mijl. Ook vertelde hij dat je heel dichtbij uit eten kon gaan of eten kon afhalen. Het was niet echt een luxe restaurant, maar het eten was prima. Dick vond het wel wat om uit eten te gaan na zo'n dag rijden. Om 6 uur zijn we naar het restaurant gegaan, toen we ervoor stonden dachten we al "Wat is dit"? We zijn toch naar binnen gegaan, eenmaal binnen moesten we erg oppassen om niet vreselijk in lachen uit te barsten. Binnen stonden 3 picknicktafels met plastic kerstkleden er overheen. In de hoek van de ruimte stond nog een kunstkerstboom zonder versiering, er was geen klant te bekennen. Toen kwam de uitbaatster vragen of we wilden blijven eten of eten mee wilden nemen. De dame was ontzettend gezet, met een kort sportbroekje aan en een heel bloot hemdje. Ze liep helemaal te waggelen, maar was vreselijk vriendelijk. Ze had net onze bestelling opgenomen (we zijn voor de zelf gerookte ribjes met frites gegaan en we moeten zeggen het eten was heerlijk), toen er een dorpsgenote binnenkwam en de dames op opgewonden toon een gesprek hadden. We konden het niet helemaal volgen, maar hoorden wel dat ze het hadden over schieten en een man op een paard en de dader nog niet gevonden en de politie is al aanwezig. Toen de dorpsgenote weg ging, riep ze bij de deur nog: "Doe vannacht wel alle deuren op slot". De uitbaatster moest toch even haar verhaal aan ons kwijt en vertelde ons dat er aan de andere kant van de heuvel iemand was neer geschoten en de dader was gevlucht. De politie wist ook nog niet wie het slachtoffer was, wel is er een gewond paard gevonden. Zulke dingen komen in deze omgeving nooit voor, ze was er nogal van onderste boven. Niemand sluit ooit zijn huis af en de sleutels blijven altijd in de auto. De telefoon ging ook constant en dat waren dan dorpsgenoten die elkaar op de hoogte hielden. Op een gegeven moment kwam er een telefoontje van de sherrif die 15 broodjes bestelde voor de agenten die met het onderzoek bezig waren, want die kregen honger. De echtgenoot van de uitbaatster ging gelijk aan het werk. Ze vertelde later dat de politiehelicopter ook al in de lucht was. We werden dus tijdens de maaltijd goed op de hoogte gehouden. Toen we weg gingen, zei ze nog dat we goed op moesten passen. We zullen waarschijnlijk nooit weten wat er is gebeurd.
|
|
|
|
|
| 21-08-2012 |
| prachtig weer |
Ik wil nu eindelijk mijn kleed eens laten zien. Er is eigenlijk niets bijzonders aan. maar ik wilde steeds een kleed omdat ik dat zo gezellig vind staan. Tafel en stoelen erop, ligstoelen erop, zonnescherm naar beneden en ik voel mij helemaal thuis.
Vanmorgen vroeg kwam er een heel leger mensen om het gras te maaien de camping op, met de nodige apparatuur en ze zijn de hele dag bezig geweest met het nodige lawaai. De camping is nogal uitgebreid over een groot gebied, er zijn 116 plaatsen voor tenten en voor campers. Vanavond zijn we even gaan wandelen en we telden 4 (met ons mee) bezette plekken. Wij begrijpen er niets van, hier moet dik geld bij. Volgens de camphost komt dit omdat de kinderen in Amerika weer naar school zijn. We blijven hier nog 2 dagen, donderdag gaan we weg. Het is hier heerlijk ....... het water van het meer is glashelder, het is ongeveer 27 graden, lekker windje erbij, prachtig uitzicht. Dit is een prima plek.
Voor iedereen die rondreist in Amerika en op campings verblijft het volgende........Het eerste weekend van september is het Laborday weekend en bijna alle campgrounds zitten al vol. Wij hebben nog een plek kunnen vinden in Mississippi en gelijk gereserveerd.
|
|
|
|
|
| 23-08-2012 |
| dagje klussen |
We worden hier erg lui, er is hier in de omgeving niets maar dan ook niets te doen. Ik heb hier wel 2 boeken gelezen. Gisteren hadden we een paar boodschappen nodig en er was ons verteld dat hier vlakbij een kleine winkel is voor de noodzakelijke boodschappen. We hebben de winkel gevonden en er waren inderdaad maar enkele noodzakelijke boodschappen. Als je van vissen houdt, kon je voor van alles en nog wat hier terecht. We hadden in ieder geval weer drinkwater en wat broodjes. De koelkast, vriezer en kasten raken erg leeg. We moeten dus morgen voor we op onze nieuwe bestemming aan komen langs de Walmart.
Dick had graag voor vandaag een boot gehuurd, een klein bootje heeft geen zin want je zit dan open en bloot een paar uur in de zon te verbranden. Hij wilde een ponton huren, dat zijn drie drijvers met een soort van boot erop gebouwd plus een grote buitenboordmotor. Het voordeel van zo'n boot is dat er voor een deel een kanvas dak op zit. Je kunt dus in de schaduw zitten. Zo'n boot huur je voor een halve of hele dag en kost dan best wel wat geld plus de brandstof. Ik vond het wat duur. Het is heel leuk als je van vissen of van zwemmen houdt en wij houden van geen van beide, dus toen ik vroeg wat we dan de hele dag op het water gingen doen, zei Dick : "We nemen gezellig broodjes en drinken mee en kunnen gaan lezen". De broodjes en drinken moet je koud houden en hoe doen we dat. Er is geen winkel in de buurt om even een grote zak ijs te kopen en een koelbox en lezen kunnen we ook in onze ligstoel. We hebben er maar vanaf gezien en ik voelde me de spelbreker. Dick ging in plaats van met een boot spelevaren ons toilet nakijken, want het spoelwater had steeds zo'n rare kleur. Hij begon met de hele boel schoon te maken en kwam op een gegeven moment naar buiten en zei: "Ik heb een heel groot probleem".....Oh, jee. Wat was er aan de hand......hij had het toilet schoongemaakt met doekjes met lysol uit een bus en de doekjes heeft hij in het toilet gegooid en doorgetrokken........dat had hij dus niet moeten doen. De doekjes zijn van katoen en dat kan zo'n toilet niet verwerken, de boel zat goed verstopt. Nu moest het hele toilet uit elkaar en dat is een grote klus. Tot grote overmaat van ramp zei hij ook nog; "Als we nou waren gaan varen, was dit nooit gebeurd". Ik heb niets gezegd en dat vond ik erg knap. Hij is de hele middag bezig geweest en heeft het voor elkaar gekregen. Het toilet pompt beter dan het ooit heeft gedaan. Het was dus allemaal begonnen omdat het spoelwater soms een rare kleur heeft en wij zijn erachter gekomen dat het water van de camping waarschijnlijk door leidingen wordt aangevoerd waar wat roest in zit. Wij hebben een paar kranen geprobeerd en daar kwam ook geen helder water uit. Terwijl het water van het meer glashelder is. Het positieve is......als hij zo doorgaat met alles uit elkaar halen en weer in elkaar zetten, hebben we nooit meer een monteur nodig.
|
|
|
|
|
| 24-08-2012 |
| outlet |
|
Vandaag was weer een reisdag. We hebben afscheid genomen van het prachtige meer aan Lillydale campground en staan nu op een camping in een bos bij Lebanon, Tennessee, 30 mijl ten oosten van Nashville. We blijven hier 3 dagen. Toen we door Lebanon reden zag ik uit m'n ooghoek een bord dat aangaf dat er een outlet is in Lebanon. Nadat we gesettled waren vroeg Dick of ik zin had om even bij de outlet te kijken. Dat leek me een goed plan. Laat daar nu ook een winkel van Tommy Hilfiger zijn. We zijn binnen gaan kijken, maar eigenlijk zag ik niet iets van mijn gading. Tot Dick met een 7/8 spijkerbroek aankwam en vroeg of ik deze broek niet leuk vond. Ik hou niet zo van 7/8 broeken. Ik heb de broek toch gepast en inmiddels had Dick meer kleding voor mij gevonden die ik nodig even moest passen. De 7/8 broeken stonden toch wel erg leuk. Eind van het bezoek aan Tommy was dat ik met 3 broeken, een overhemd en een vest het pand verliet. Dick heeft nog 2 truien gekocht. Het aardige van de cassiere is dat ze je bij het afrekenen gaat vertellen hoeveel geld je hebt bespaard met je aankopen. We hadden aardig wat bespaard, want van een aantal zaken ging 70% af.
|
|
|
|
|
| 25-08-2012 |
| Cedars of Lebanon State Park |
We hebben hier een prima plek met veel schaduw en heel veel privacy. De schaduw is heerlijk want het was vandaag 35 graden. Op deze plek krijgen we er een poesje bij kado. Het beest zat hier al toen we aankwamen en niemand weet van wie de poes is. De poes is broodmager dus we zijn vandaag naar de supermarkt gegaan en hebben een paar blikjes kattenvoer gekocht en water in een bakje gedaan. We komen nu natuurlijk niet meer van de poes af en we kunnen haar niet meenemen, want ik wil geen huisdier meer....sorry Julie.
We hebben vandaag alle moed bijeen geschraapt (ik althans) en zijn maar weer eens naar de kapper gegaan. Dick heeft eerst op internet de recensies van de kapsalon bij de Walmart bekeken en die waren vreselijk. We hebben voor een kapsalon van een bepaalde keten gekozen, nog goedkoper dan bij de Walmart, en de kapster heeft erg haar best gedaan. Dick ziet er weer redelijk uit en mijn haar is geloof ik nog nooit zo kort geweest. Voorlopig staan er dus geen foto's van mij op het blog. Ik heb gelijk vanmiddag mijn haar hoogblond geverfd dan lijkt het nog iets. Tegen de tijd dat we weer in Nederland zijn, is het wel weer aangegroeid. Morgen gaan we naar de vlooienmarkt in Nashville.
|
|
|
|
|
| 26-08-2012 |
| vlooienmarkt |
We reden naar Nashville met op de radio een programma over de Nashville blues. In het programma werd uitleg gegeven over de verschillende instrumenten die door de verschillende artiesten werden bespeeld. Het was heel erg toepasselijk....naar Nashville rijden begeleid door de Nashville blues, heerlijke muziek.
Voor een vlooienmarkt in Amerika was deze vlooienmarkt groot. Er werd heel veel rommel verkocht en soms wat antiek. Het antiek wordt hier ook aangepast aan de Amerikaanse smaak. We zagen bijvoorbeeld een buro zoals bij Ann in de achterkamer staat, dit buro was licht blauw geschilderd en daarna was er met een schuurmachine over heen gegaan om het "oud" te doen lijken, maar dat was het al........vreselijk. We hebben nog even overwogen om Nashville in te gaan, maar er hingen al behoorlijk donkere wolken. We zijn gelijk naar de camping gereden en kregen een aardige bui onderweg.
Bij de camping is een zwembad van Olympische afmetingen en dat is deze maanden alleen in de weekenden open. We wilden graag zwemmen, maar het weer gooide roet in het eten. Vanavond was er live muziek op de camping echte country muziek vertolkt door een basgitarist en een zangeres met een gitaar. Deze mensen treden 2 uur gratis op en het hele gebeuren wordt door vrijwilligers georganiseerd. Er hangt wel een fooienpot aan het podium. Van één van de vrijwilligers hoorden we dat het zwembad vandaag niet geopend werd omdat de badmeester niet op is komen dagen.
Oké.......... toch foto's van mijn korte kapsel, omdat Dick het toch wel leuk vindt staan.
|
|
|
|
|
| 27-08-2012 |
| schoolbus camper |
Vlakbij de camping was dit weekend ook een vlooienmarkt. We zijn daar gistermiddag even gaan kijken. Dit was een markt voor Mexicanen, de handelaren waren van Mexicaanse afkomst en een groot deel van het publiek ook. Dick en ik waren echte buitenstaanders. Toen we weer terug kwamen op de camping stond er wel een heel bijzondere camper. Het was een oude schoolbus omgebouwd tot camper. Ik wilde heel graag wat foto's maken, maar dat kan je niet zomaar doen. Op een gegeven moment ben ik naar de schoolbus gegaan, de eigenaren zaten buiten en ik heb gevraagd of ik een foto mocht maken. Dat mocht en als ik wilde mocht ik ook binnen kijken en foto's maken. Ik kwam met het echtpaar (hij 78 en zij 74 jaar) in gesprek en ze vertelden dat ze jaren geleden zelf de schoolbus hebben verbouwd tot camper. Hij heeft de buitenkant in de grijze primer gezet, want die gele schoolbuskleur vond hij niet mooi. Mevrouw vond het erg jammer want zij vond de gele kleur prachtig en ik ben het helemaal met haar eens. Binnen was een slaapkamer met douche en toilet, een keuken met heel grote koelkast er stond een bank en een tafeltje en 2 stoelen en een televisie. Alles wat je nodig hebt was aanwezig, plus een airco niet op het dak, zoals gebruikelijk, maar in een raam van de bus gebouwd.
Het plan was om vandaag te vertrekken richting Tupelo Mississippi. Ik heb daar in een State Park al een plaats gereserveerd en betaald tot na Laborday weekend. We wilden vandaar naar Baton Rouge en New Orleans en dan via de kust langs de Mexicaanse Golf naar Florida. Ik ben bang dat we onze reisplannen weer moeten herzien. In 4 staten is de noodtoestand uitgeroepen vanwege de mogelijke orkaan en er zijn al mensen geëvacueerd. We blijven dus nog één nacht op deze camping om te kijken hoe het weer zich ontwikkeld. We kunnen wel besluiten naar het oosten te gaan, maar alle campings zijn voor het weekend al volgeboekt vanwege Laborday.
|
|
|
|
|
| 29-08-2012 |
| Natchez Parkway |
Gisteravond ben ik de hele avond bezig geweest met een campground zoeken ten oosten van waar we zaten, alle campgrounds zijn het weekend volgeboekt, i.v.m. Laborday weekend. De enige campground die we konden vinden met plek was een KOA campground voor $ 45.-- per nacht en dat gaan wij niet betalen. We hebben gisteravond laat nog een mail gestuurd naar de campground waar we al een plek hadden gereserveerd om te melden dat we een dag later zouden arriveren. We hebben geen afscheid van de poes kunnen nemen, want de nieuwe buren die we hadden gekregen vonden dat het hun poes was en die hadden wij zo maar ingepikt. Gisteravond hoorden we al iemand de poes roepen, maar die gaf geen gehoor. Ze had van ons net een ons biefstuk gekregen, Dick had namelijk lever voor de poes gekocht en daar haalde ze haar neus voor op. Dick wilde toen weer in de auto stappen om een blikje kattenvoer te kopen en dat ging me te ver. Ik heb een stuk van onze biefstukken afgesneden en dat viel wel heel erg in de smaak. Ik had tegen de buurman gezegd dat ik het zo'n leuke poes vond en dat ik haar best mee wilde nemen. Hij heeft haar vanmorgen waarschijnlijk met kattenvoer gelokt. Toen wij weg wilden gaan kwam hij triomfantelijk vertellen dat de poes weer bij hun caravan zat, ook goed. Ze krijgt dan in ieder geval te eten.
Dick is gisteravond de hele avond bezig geweest met de route.
Ik wilde heel graag de Natchez Parkway rijden, maar de Garmin stuurt je daar niet naar toe. Om dan de route via de Natchez Parkway te vinden is een heel gedoe, omdat het afwijkt van de route die de Garmin aangeeft, maar het is weer gelukt en het was een fantastische route door 3 Staten, Tennessee, Alabama en een stuk Mississippi. De route liep via Nashville dus we hebben de skyline van Nashville nog even kunnen bewonderen, een stukje snelweg en dan voor het grootste deel van de 190 mijl via de Natchez Parkway, geweldig. Het was prachtig weer, lekker zonnetje en schapenwolkjes, we hebben genoten. We blijven hier staan tot 3 september en hopen dat we onze weg dan kunnen vervolgen zonder in een tornado terecht te komen. Er zijn hier veel trails te lopen dus zolang het weer nog redelijk blijft, vermaken we ons hier prima. Als het geweld toch los gaat barsten (T- Storms) hebben we altijd onze E-readers nog, want van lezen is tot nu toe niet veel terecht gekomen.
|
|
|
|
|
| 30-08-2012 |
| Civil War Corinth |
We hebben ons vandaag weer eens in de Civil War gestort. Op 30 mijl afstand van de campground ligt het dorp Corinth. Ook al in de periode van de Civil War was hier de kruising van twee belangrijke zuidelijke spoorlijnen. De betreffende kruising is er nog: zie foto. Zowel voor de Unionists als de Confederates van strategisch belang om dit punt in handen te krijgen. Er is hier in 1862 dan ook behoorlijk gevochten met name in het gebied wat nu het Shiloh Battlefield genoemd wordt, ongeveer 30 mijl ten noorden van Corinth. We zijn begonnen in Corinth waar het Civil War Interpretive Center is. Een prachtig museum in een modern gebouw, niet al te groot maar qua opzet zeer leuk gedaan en interessant. Een tiental kamers met uitleg van de politieke situatie, de krijgshandelingen, veel aandacht voor de positie van de slaven en ook een beeld van de soldaten in het veld. Aparte ruimten met video presentaties en veel tekst en fotos op de wanden. De soldaten van beide partijen waren trouwens niet of nauwelijks getraind. Zonen van planters, boerenzonen, fabrieksarbeiders en kantoorklerken kregen een geweer in hun handen geduwd en konden het slagveld op. In het museum zijn boeken met brieven van de soldaten in het veld aan het thuisfront. Als je een aantal van die brieven leest dan krijg je een gevoel bij wat de soldaten destijds hebben meegemaakt, het gemis van hun geliefden en kinderen, hun angsten en soms de verveling. Het besef dat je een kijkje krijgt in het persoonlijk leven van iemand die het misschien niet overleefd heeft, geeft een extra dimensie aan de getallen van de duizenden doden en gewonden die zijn gevallen.
Na het bezoek aan het museum zijn we naar het gebied gegaan waar de oorlog om Corinth voor het grootste deel gevoerd is, het Shiloh Battlefield. Het is een keurig onderhouden parkachtig gebied waar met borden met tekst, monumenten en heel veel kanonnen een beeld wordt gegeven van wat er destijds gebeurd is. Bij het Visitor Center hebben we een kaart gehaald met de Battlefield tour die langs alle hoogtepunten van de strijd gaat. Het bezoek aan een battlefield doet altijd wat onwerkelijk aan. Het besef dat de grond destijds doordrenkt was van bloed en de serene rust die er nu heerst. De route liep ook langs de Tennessee River. Indrukwekkend, zie foto.
|
|
|
|
|
| 01-09-2012 |
| Tishomingo State Park |
Gisteren hebben we nog een stuk van dit park bezichtigd. We kwamen niet ver want het begon iedere keer als we de auto uitstapten te regenen.
We staan hier op een camping die anders is dan de andere campings. Het is een klein State Park met camping en heel veel achterstallig onderhoud. Er zijn hier aardig wat sites, sommige voor tenten of voor caravans die toe kunnen met 30 amp, maar ook redelijk veel sites voor 50 amp altijd plus water. Ik probeer altijd een camping te vinden met wasmachine en droger en dat was deze camping. Er zijn hier 3 comfort zones (douches, wastafels en toiletten met warm en koud water) bij één comfort zone zou een wasmachine en droger zijn......niet dus. Comfort zone 1 heeft alleen warm water in de dames afdeling, comfort zone 2 heeft maar één douche en comfort zone 3 is gesloten. Tot vandaag maakte dat voor ons niet veel uit, want er waren niet zoveel kampeerders. Vandaag loopt de camping ineens vol (Laborday weekend). Morgen gaan we onze tanken lozen en dan kunnen we weer douchen wat we willen in eigen huis. Toen ik na ging vragen waar ik kon wassen vertelde de receptioniste mij doodleuk dat de wasmachine en droger waren weggehaald. Ik kon links de weg af 8 mile ongeveer 12,8 km rijden of rechtsaf 11 mile, in de praktijk bleek dat 16 mile, bijna 20 km rijden te zijn. Vanmorgen zijn we dat avontuur dus aan gegaan en hebben gelijk wat boodschappen gedaan, om de kleding, handdoeken enz. te wassen ben je dus een halve dag onderweg, dit hebben we nog nooit meegemaakt. Onderweg terug naar de camping kregen we een staartje van de orkaan mee, hevige slagregens. Verder gaat de orkaan met een grote boog om ons heen. Het thuisfront hoeft zich dus geen zorgen te maken.
|
|
|
|
|
| 02-09-2012 |
| Herdenking van the battle of Iuka |
Wij hebben totaal geen last van het verwachte slechte weer i.v.m. de orkaan. De orkaan gaat met een grote boog om ons heen. De camping is vandaag goed vol met voornamelijk jonge gezinnen die een weekend op de camping verblijven met familie i..v.m. Laborday.
Toen we gisteren in de wasserette waren heeft Dick in een plaatselijk krantje gelezen dat er dit weekend van alles te doen is in een dorpje op 16 mijl afstand van onze camping i.v.m. Laborday. In 1862 was hier een belangrijke battle en dat wordt het hele weekend herdacht. Het dorp had bij de telling in 2000 ongeveer 3000 inwoners en het weekend worden er 15.000 mensen verwacht om de feestelijkheden mee te maken. In het centrum van het dorp werden heel veel oldtimers ten toon gesteld en wat ons opviel was dat al deze auto's uit de regio kwamen. Er zijn dus heel veel antieke auto's bewaard gebleven. De auto's waren prachtig, sommige waren met heel veel liefde gerestaureerd. Ook was er een een antieke tractorshow, dat sprak ons niet zo aan. Het plaatselijke stadspark stond helemaal in het teken van de feestelijkheden, met kraampjes waar je de nodige streekproducten kon kopen. Er was een grote muziek tent. Het viel ons op dat het vooral een sociaal gebeuren was, men ontmoette elkaar weer .
In de heuvels waar de battle heeft plaatsgevonden, was een kamp te bezichtigen zoals dat 150 jaar geleden bij de battle er uitzag. Het werd heel erg duidelijk hoe de soldaten er toen hebben geleefd. Het was afzien 150 jaar geleden. De enige manier om bij het kamp te komen was met een hooiwagen, een tractor met een kar er achter en daarop aan beide zijden balen hooi die dienden als zitbank, heel bijzonder. We zijn met de hooiwagen naar het kamp gereden, hebben daar een tijdje rondgelopen en zijn toen weer met de hooiwagen terug gereden naar de parkeerplaats. Bij de parkeerplaats stonden een paar eettentjes, waarvan één aangaf dat ze hotdogs verkochten. Geloof het of niet, maar ik heb nog nooit van mijn leven een hotdog gegeten. Al een tijdje zeg ik tegen Dick dat als de gelegenheid zich voor doet, ik graag een hotdog wil eten. Het was alleen het verkeerde moment, alle hotdogs waren uitverkocht. Ik zeg dus tegen die mevrouw dat ik nog nooit een hotdog heb gegeten en ik de eerste hotdog in mijn leven bij haar wilde nuttigen, ze keek me heel verbaasd aan en vroeg of ik er morgen weer zou zijn. Als dat zo was zou ze een hotdog voor me bewaren. Dat kwam mooi uit want morgen wordt de battle van 150 jaar geleden nagespeeld in de heuvels en dat willen we graag zien.
|
|
|
|
|
|
| foto's behorende bij 1 september |
|
|
|
|
|
| 03-09-2012 |
| Trail lopen |
|
|
|
|
|
|
| the battle of Iuka |
We hebben vandaag eerst een trail gelopen in de bossen rond de camping, deze trail stond beschreven in een brochure en zou langs een aantal rotsformaties en grotten leiden. De trail was maar 3.2 km. lang dus dat kwam mooi uit want we wilden vanmiddag nog naar de battle van Iuka. Het natuurschoon was weer prachtig, heel mooie rotsformaties, we zijn zelfs over wat stroomversnellingen geleid en een stuk van de trail leidde langs de rivier. We hebben er een klein uur over gedaan. Daarna zijn we snel naar de motorhome gereden om andere schoenen aan te trekken, want voor vanmiddag stond de nagespeelde battle van Iuka op het programma. Van heinde en ver kwamen de toeschouwers. We spraken een mijnheer die helemaal uit Colorado kwam, 1400 mijl hier vandaan om deze nagespeelde battle te kunnen zien. Het was heel bijzonder er waren een paar duizend mensen aanwezig die allemaal hun stoeltjes hadden meegenomen om zo relaxed mogelijk van het schouwspel te kunnen genieten. Wij waren behoorlijk op tijd bij het gebeuren, eerst moest de auto geparkeerd worden, dat wordt allemaal geregeld door vrijwilligers die je de weg wijzen. Daarna zijn we de tent op gaan zoeken van de dame die de hotdogs maakt, ze herkende ons gelijk en vroeg één of twee hotdogs. Voor ons ieder één graag. Ze vertelde dat ze het gisteren nog met haar man over ons had gehad, hij dacht dat we Duitsers waren en zij dacht van niet, maar waar we dan wel vandaan kwamen kon ze niet bedenken. De hotdogs waren voor haar rekening, omdat het onze eerste hotdogs ooit waren. Ze waren erg lekker. Daarna op naar het veld waar de battle plaats zou vinden. Er stonden wat kanonnen in het veld en er reed constant iemand op een paard rond om de zaken in goede banen te leiden. Om 2 uur werd met een kanonschot de aanvang van de battle aangegeven. Dat kanonschot voel je helemaal door je lichaam gaan zo'n lawaai is het. Het was een heel bijzonder moment omdat hier de veldslag van Iuka werd nagespeeld zoals die 150 jaar geleden plaatsvond gedurende de civil wars. Dick en ik vonden het heel bijzonder om daar getuige van te zijn. Er is 35 minuten "gevochten" met kanonschoten en geweerschoten en de nodige slachtoffers, de zuiderlingen wonnen uiteindelijk de battle.
Toch wel aardig om te horen hoe de verdeling van de spelers tussen de Unionisten ( de noordelingen) en de Confederates (de zuiderlingen) plaats vindt. Oude sentimenten komen dan weer boven. We zitten in het zuiden en niemand wil hier dan ook de Unionist spelen. Dat is als volgt opgelost. De strijders uit het organiserende dorp Iuka zijn de noordelingen en de gastspelers uit andere dorpen mogen de zuiderlingen spelen.
|
|
|
|
|
| 04-09-2012 |
| Natchez Trace Parkway |
We hebben er voor gekozen om in Mississippi de Natchez Trace Parkway te volgen. Deze weg is aangelegd om de herinnering aan de Old Natchez Trace te bewaren. De Old Natchez Trace was een voetpad dat door de bossen liep van Nashville Tennesee naar Natchez Mississippi, veel gebruikt door de indianen. Heden ten dage is de Old Natchez Trace nog te volgen door hikers, The Natchez Trace Parkway is zo aangelegd dat hij de oude weg zoveel mogelijk volgt. Op verschillende plaatsen zijn historische stops. Zo hebben wij een plek bezocht waar een groep indianen vroeger leefde. Van hun leefomgeving is niet zoveel bewaard gebleven er zijn alleen nog twee dodenheuvels. Op bepaalde plekken staan borden met uitleg over de "huizen" die hier door de indianen gebouwd zijn en hun manier van leven. Wij hebben er rond gelopen en hebben geprobeerd ons voor te stellen hoe het leven hier toen was. We kwamen tot de conclusie dat de indianen een hard en moeilijk bestaan hebben gehad. Langs de plek waar zij woonden, zagen we een oude boom met heel bijzonder vruchten en wij weten niet om welke vruchten het hier gaat. Als iemand weet wat dit voor vruchten dit zijn horen we dat graag.
Delen van het bos langs de Natchez Trace Parkway, hebben erg te lijden gehad van de orkaan "Katrina" en dat is nog goed te zien
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
