 |
|
|
| |
 |
|
| 21-08-2012 |
 prachtig weer |
Ik wil nu eindelijk mijn kleed eens laten zien. Er is eigenlijk niets bijzonders aan. maar ik wilde steeds een kleed omdat ik dat zo gezellig vind staan. Tafel en stoelen erop, ligstoelen erop, zonnescherm naar beneden en ik voel mij helemaal thuis.
Vanmorgen vroeg kwam er een heel leger mensen om het gras te maaien de camping op, met de nodige apparatuur en ze zijn de hele dag bezig geweest met het nodige lawaai. De camping is nogal uitgebreid over een groot gebied, er zijn 116 plaatsen voor tenten en voor campers. Vanavond zijn we even gaan wandelen en we telden 4 (met ons mee) bezette plekken. Wij begrijpen er niets van, hier moet dik geld bij. Volgens de camphost komt dit omdat de kinderen in Amerika weer naar school zijn. We blijven hier nog 2 dagen, donderdag gaan we weg. Het is hier heerlijk ....... het water van het meer is glashelder, het is ongeveer 27 graden, lekker windje erbij, prachtig uitzicht. Dit is een prima plek.
Voor iedereen die rondreist in Amerika en op campings verblijft het volgende........Het eerste weekend van september is het Laborday weekend en bijna alle campgrounds zitten al vol. Wij hebben nog een plek kunnen vinden in Mississippi en gelijk gereserveerd.
|
|
|
|
|
| 23-08-2012 |
| dagje klussen |
We worden hier erg lui, er is hier in de omgeving niets maar dan ook niets te doen. Ik heb hier wel 2 boeken gelezen. Gisteren hadden we een paar boodschappen nodig en er was ons verteld dat hier vlakbij een kleine winkel is voor de noodzakelijke boodschappen. We hebben de winkel gevonden en er waren inderdaad maar enkele noodzakelijke boodschappen. Als je van vissen houdt, kon je voor van alles en nog wat hier terecht. We hadden in ieder geval weer drinkwater en wat broodjes. De koelkast, vriezer en kasten raken erg leeg. We moeten dus morgen voor we op onze nieuwe bestemming aan komen langs de Walmart.
Dick had graag voor vandaag een boot gehuurd, een klein bootje heeft geen zin want je zit dan open en bloot een paar uur in de zon te verbranden. Hij wilde een ponton huren, dat zijn drie drijvers met een soort van boot erop gebouwd plus een grote buitenboordmotor. Het voordeel van zo'n boot is dat er voor een deel een kanvas dak op zit. Je kunt dus in de schaduw zitten. Zo'n boot huur je voor een halve of hele dag en kost dan best wel wat geld plus de brandstof. Ik vond het wat duur. Het is heel leuk als je van vissen of van zwemmen houdt en wij houden van geen van beide, dus toen ik vroeg wat we dan de hele dag op het water gingen doen, zei Dick : "We nemen gezellig broodjes en drinken mee en kunnen gaan lezen". De broodjes en drinken moet je koud houden en hoe doen we dat. Er is geen winkel in de buurt om even een grote zak ijs te kopen en een koelbox en lezen kunnen we ook in onze ligstoel. We hebben er maar vanaf gezien en ik voelde me de spelbreker. Dick ging in plaats van met een boot spelevaren ons toilet nakijken, want het spoelwater had steeds zo'n rare kleur. Hij begon met de hele boel schoon te maken en kwam op een gegeven moment naar buiten en zei: "Ik heb een heel groot probleem".....Oh, jee. Wat was er aan de hand......hij had het toilet schoongemaakt met doekjes met lysol uit een bus en de doekjes heeft hij in het toilet gegooid en doorgetrokken........dat had hij dus niet moeten doen. De doekjes zijn van katoen en dat kan zo'n toilet niet verwerken, de boel zat goed verstopt. Nu moest het hele toilet uit elkaar en dat is een grote klus. Tot grote overmaat van ramp zei hij ook nog; "Als we nou waren gaan varen, was dit nooit gebeurd". Ik heb niets gezegd en dat vond ik erg knap. Hij is de hele middag bezig geweest en heeft het voor elkaar gekregen. Het toilet pompt beter dan het ooit heeft gedaan. Het was dus allemaal begonnen omdat het spoelwater soms een rare kleur heeft en wij zijn erachter gekomen dat het water van de camping waarschijnlijk door leidingen wordt aangevoerd waar wat roest in zit. Wij hebben een paar kranen geprobeerd en daar kwam ook geen helder water uit. Terwijl het water van het meer glashelder is. Het positieve is......als hij zo doorgaat met alles uit elkaar halen en weer in elkaar zetten, hebben we nooit meer een monteur nodig.
|
|
|
|
|
| 24-08-2012 |
| outlet |
|
Vandaag was weer een reisdag. We hebben afscheid genomen van het prachtige meer aan Lillydale campground en staan nu op een camping in een bos bij Lebanon, Tennessee, 30 mijl ten oosten van Nashville. We blijven hier 3 dagen. Toen we door Lebanon reden zag ik uit m'n ooghoek een bord dat aangaf dat er een outlet is in Lebanon. Nadat we gesettled waren vroeg Dick of ik zin had om even bij de outlet te kijken. Dat leek me een goed plan. Laat daar nu ook een winkel van Tommy Hilfiger zijn. We zijn binnen gaan kijken, maar eigenlijk zag ik niet iets van mijn gading. Tot Dick met een 7/8 spijkerbroek aankwam en vroeg of ik deze broek niet leuk vond. Ik hou niet zo van 7/8 broeken. Ik heb de broek toch gepast en inmiddels had Dick meer kleding voor mij gevonden die ik nodig even moest passen. De 7/8 broeken stonden toch wel erg leuk. Eind van het bezoek aan Tommy was dat ik met 3 broeken, een overhemd en een vest het pand verliet. Dick heeft nog 2 truien gekocht. Het aardige van de cassiere is dat ze je bij het afrekenen gaat vertellen hoeveel geld je hebt bespaard met je aankopen. We hadden aardig wat bespaard, want van een aantal zaken ging 70% af.
|
|
|
|
|
| 25-08-2012 |
| Cedars of Lebanon State Park |
We hebben hier een prima plek met veel schaduw en heel veel privacy. De schaduw is heerlijk want het was vandaag 35 graden. Op deze plek krijgen we er een poesje bij kado. Het beest zat hier al toen we aankwamen en niemand weet van wie de poes is. De poes is broodmager dus we zijn vandaag naar de supermarkt gegaan en hebben een paar blikjes kattenvoer gekocht en water in een bakje gedaan. We komen nu natuurlijk niet meer van de poes af en we kunnen haar niet meenemen, want ik wil geen huisdier meer....sorry Julie.
We hebben vandaag alle moed bijeen geschraapt (ik althans) en zijn maar weer eens naar de kapper gegaan. Dick heeft eerst op internet de recensies van de kapsalon bij de Walmart bekeken en die waren vreselijk. We hebben voor een kapsalon van een bepaalde keten gekozen, nog goedkoper dan bij de Walmart, en de kapster heeft erg haar best gedaan. Dick ziet er weer redelijk uit en mijn haar is geloof ik nog nooit zo kort geweest. Voorlopig staan er dus geen foto's van mij op het blog. Ik heb gelijk vanmiddag mijn haar hoogblond geverfd dan lijkt het nog iets. Tegen de tijd dat we weer in Nederland zijn, is het wel weer aangegroeid. Morgen gaan we naar de vlooienmarkt in Nashville.
|
|
|
|
|
| 26-08-2012 |
| vlooienmarkt |
We reden naar Nashville met op de radio een programma over de Nashville blues. In het programma werd uitleg gegeven over de verschillende instrumenten die door de verschillende artiesten werden bespeeld. Het was heel erg toepasselijk....naar Nashville rijden begeleid door de Nashville blues, heerlijke muziek.
Voor een vlooienmarkt in Amerika was deze vlooienmarkt groot. Er werd heel veel rommel verkocht en soms wat antiek. Het antiek wordt hier ook aangepast aan de Amerikaanse smaak. We zagen bijvoorbeeld een buro zoals bij Ann in de achterkamer staat, dit buro was licht blauw geschilderd en daarna was er met een schuurmachine over heen gegaan om het "oud" te doen lijken, maar dat was het al........vreselijk. We hebben nog even overwogen om Nashville in te gaan, maar er hingen al behoorlijk donkere wolken. We zijn gelijk naar de camping gereden en kregen een aardige bui onderweg.
Bij de camping is een zwembad van Olympische afmetingen en dat is deze maanden alleen in de weekenden open. We wilden graag zwemmen, maar het weer gooide roet in het eten. Vanavond was er live muziek op de camping echte country muziek vertolkt door een basgitarist en een zangeres met een gitaar. Deze mensen treden 2 uur gratis op en het hele gebeuren wordt door vrijwilligers georganiseerd. Er hangt wel een fooienpot aan het podium. Van één van de vrijwilligers hoorden we dat het zwembad vandaag niet geopend werd omdat de badmeester niet op is komen dagen.
Oké.......... toch foto's van mijn korte kapsel, omdat Dick het toch wel leuk vindt staan.
|
|
|
|
|
| 27-08-2012 |
| schoolbus camper |
Vlakbij de camping was dit weekend ook een vlooienmarkt. We zijn daar gistermiddag even gaan kijken. Dit was een markt voor Mexicanen, de handelaren waren van Mexicaanse afkomst en een groot deel van het publiek ook. Dick en ik waren echte buitenstaanders. Toen we weer terug kwamen op de camping stond er wel een heel bijzondere camper. Het was een oude schoolbus omgebouwd tot camper. Ik wilde heel graag wat foto's maken, maar dat kan je niet zomaar doen. Op een gegeven moment ben ik naar de schoolbus gegaan, de eigenaren zaten buiten en ik heb gevraagd of ik een foto mocht maken. Dat mocht en als ik wilde mocht ik ook binnen kijken en foto's maken. Ik kwam met het echtpaar (hij 78 en zij 74 jaar) in gesprek en ze vertelden dat ze jaren geleden zelf de schoolbus hebben verbouwd tot camper. Hij heeft de buitenkant in de grijze primer gezet, want die gele schoolbuskleur vond hij niet mooi. Mevrouw vond het erg jammer want zij vond de gele kleur prachtig en ik ben het helemaal met haar eens. Binnen was een slaapkamer met douche en toilet, een keuken met heel grote koelkast er stond een bank en een tafeltje en 2 stoelen en een televisie. Alles wat je nodig hebt was aanwezig, plus een airco niet op het dak, zoals gebruikelijk, maar in een raam van de bus gebouwd.
Het plan was om vandaag te vertrekken richting Tupelo Mississippi. Ik heb daar in een State Park al een plaats gereserveerd en betaald tot na Laborday weekend. We wilden vandaar naar Baton Rouge en New Orleans en dan via de kust langs de Mexicaanse Golf naar Florida. Ik ben bang dat we onze reisplannen weer moeten herzien. In 4 staten is de noodtoestand uitgeroepen vanwege de mogelijke orkaan en er zijn al mensen geëvacueerd. We blijven dus nog één nacht op deze camping om te kijken hoe het weer zich ontwikkeld. We kunnen wel besluiten naar het oosten te gaan, maar alle campings zijn voor het weekend al volgeboekt vanwege Laborday.
|
|
|
|
|
| 29-08-2012 |
| Natchez Parkway |
Gisteravond ben ik de hele avond bezig geweest met een campground zoeken ten oosten van waar we zaten, alle campgrounds zijn het weekend volgeboekt, i.v.m. Laborday weekend. De enige campground die we konden vinden met plek was een KOA campground voor $ 45.-- per nacht en dat gaan wij niet betalen. We hebben gisteravond laat nog een mail gestuurd naar de campground waar we al een plek hadden gereserveerd om te melden dat we een dag later zouden arriveren. We hebben geen afscheid van de poes kunnen nemen, want de nieuwe buren die we hadden gekregen vonden dat het hun poes was en die hadden wij zo maar ingepikt. Gisteravond hoorden we al iemand de poes roepen, maar die gaf geen gehoor. Ze had van ons net een ons biefstuk gekregen, Dick had namelijk lever voor de poes gekocht en daar haalde ze haar neus voor op. Dick wilde toen weer in de auto stappen om een blikje kattenvoer te kopen en dat ging me te ver. Ik heb een stuk van onze biefstukken afgesneden en dat viel wel heel erg in de smaak. Ik had tegen de buurman gezegd dat ik het zo'n leuke poes vond en dat ik haar best mee wilde nemen. Hij heeft haar vanmorgen waarschijnlijk met kattenvoer gelokt. Toen wij weg wilden gaan kwam hij triomfantelijk vertellen dat de poes weer bij hun caravan zat, ook goed. Ze krijgt dan in ieder geval te eten.
Dick is gisteravond de hele avond bezig geweest met de route.
Ik wilde heel graag de Natchez Parkway rijden, maar de Garmin stuurt je daar niet naar toe. Om dan de route via de Natchez Parkway te vinden is een heel gedoe, omdat het afwijkt van de route die de Garmin aangeeft, maar het is weer gelukt en het was een fantastische route door 3 Staten, Tennessee, Alabama en een stuk Mississippi. De route liep via Nashville dus we hebben de skyline van Nashville nog even kunnen bewonderen, een stukje snelweg en dan voor het grootste deel van de 190 mijl via de Natchez Parkway, geweldig. Het was prachtig weer, lekker zonnetje en schapenwolkjes, we hebben genoten. We blijven hier staan tot 3 september en hopen dat we onze weg dan kunnen vervolgen zonder in een tornado terecht te komen. Er zijn hier veel trails te lopen dus zolang het weer nog redelijk blijft, vermaken we ons hier prima. Als het geweld toch los gaat barsten (T- Storms) hebben we altijd onze E-readers nog, want van lezen is tot nu toe niet veel terecht gekomen.
|
|
|
|
|
| 30-08-2012 |
| Civil War Corinth |
We hebben ons vandaag weer eens in de Civil War gestort. Op 30 mijl afstand van de campground ligt het dorp Corinth. Ook al in de periode van de Civil War was hier de kruising van twee belangrijke zuidelijke spoorlijnen. De betreffende kruising is er nog: zie foto. Zowel voor de Unionists als de Confederates van strategisch belang om dit punt in handen te krijgen. Er is hier in 1862 dan ook behoorlijk gevochten met name in het gebied wat nu het Shiloh Battlefield genoemd wordt, ongeveer 30 mijl ten noorden van Corinth. We zijn begonnen in Corinth waar het Civil War Interpretive Center is. Een prachtig museum in een modern gebouw, niet al te groot maar qua opzet zeer leuk gedaan en interessant. Een tiental kamers met uitleg van de politieke situatie, de krijgshandelingen, veel aandacht voor de positie van de slaven en ook een beeld van de soldaten in het veld. Aparte ruimten met video presentaties en veel tekst en fotos op de wanden. De soldaten van beide partijen waren trouwens niet of nauwelijks getraind. Zonen van planters, boerenzonen, fabrieksarbeiders en kantoorklerken kregen een geweer in hun handen geduwd en konden het slagveld op. In het museum zijn boeken met brieven van de soldaten in het veld aan het thuisfront. Als je een aantal van die brieven leest dan krijg je een gevoel bij wat de soldaten destijds hebben meegemaakt, het gemis van hun geliefden en kinderen, hun angsten en soms de verveling. Het besef dat je een kijkje krijgt in het persoonlijk leven van iemand die het misschien niet overleefd heeft, geeft een extra dimensie aan de getallen van de duizenden doden en gewonden die zijn gevallen.
Na het bezoek aan het museum zijn we naar het gebied gegaan waar de oorlog om Corinth voor het grootste deel gevoerd is, het Shiloh Battlefield. Het is een keurig onderhouden parkachtig gebied waar met borden met tekst, monumenten en heel veel kanonnen een beeld wordt gegeven van wat er destijds gebeurd is. Bij het Visitor Center hebben we een kaart gehaald met de Battlefield tour die langs alle hoogtepunten van de strijd gaat. Het bezoek aan een battlefield doet altijd wat onwerkelijk aan. Het besef dat de grond destijds doordrenkt was van bloed en de serene rust die er nu heerst. De route liep ook langs de Tennessee River. Indrukwekkend, zie foto.
|
|
|
|
|
| 01-09-2012 |
| Tishomingo State Park |
Gisteren hebben we nog een stuk van dit park bezichtigd. We kwamen niet ver want het begon iedere keer als we de auto uitstapten te regenen.
We staan hier op een camping die anders is dan de andere campings. Het is een klein State Park met camping en heel veel achterstallig onderhoud. Er zijn hier aardig wat sites, sommige voor tenten of voor caravans die toe kunnen met 30 amp, maar ook redelijk veel sites voor 50 amp altijd plus water. Ik probeer altijd een camping te vinden met wasmachine en droger en dat was deze camping. Er zijn hier 3 comfort zones (douches, wastafels en toiletten met warm en koud water) bij één comfort zone zou een wasmachine en droger zijn......niet dus. Comfort zone 1 heeft alleen warm water in de dames afdeling, comfort zone 2 heeft maar één douche en comfort zone 3 is gesloten. Tot vandaag maakte dat voor ons niet veel uit, want er waren niet zoveel kampeerders. Vandaag loopt de camping ineens vol (Laborday weekend). Morgen gaan we onze tanken lozen en dan kunnen we weer douchen wat we willen in eigen huis. Toen ik na ging vragen waar ik kon wassen vertelde de receptioniste mij doodleuk dat de wasmachine en droger waren weggehaald. Ik kon links de weg af 8 mile ongeveer 12,8 km rijden of rechtsaf 11 mile, in de praktijk bleek dat 16 mile, bijna 20 km rijden te zijn. Vanmorgen zijn we dat avontuur dus aan gegaan en hebben gelijk wat boodschappen gedaan, om de kleding, handdoeken enz. te wassen ben je dus een halve dag onderweg, dit hebben we nog nooit meegemaakt. Onderweg terug naar de camping kregen we een staartje van de orkaan mee, hevige slagregens. Verder gaat de orkaan met een grote boog om ons heen. Het thuisfront hoeft zich dus geen zorgen te maken.
|
|
|
|
|
| 02-09-2012 |
| Herdenking van the battle of Iuka |
Wij hebben totaal geen last van het verwachte slechte weer i.v.m. de orkaan. De orkaan gaat met een grote boog om ons heen. De camping is vandaag goed vol met voornamelijk jonge gezinnen die een weekend op de camping verblijven met familie i..v.m. Laborday.
Toen we gisteren in de wasserette waren heeft Dick in een plaatselijk krantje gelezen dat er dit weekend van alles te doen is in een dorpje op 16 mijl afstand van onze camping i.v.m. Laborday. In 1862 was hier een belangrijke battle en dat wordt het hele weekend herdacht. Het dorp had bij de telling in 2000 ongeveer 3000 inwoners en het weekend worden er 15.000 mensen verwacht om de feestelijkheden mee te maken. In het centrum van het dorp werden heel veel oldtimers ten toon gesteld en wat ons opviel was dat al deze auto's uit de regio kwamen. Er zijn dus heel veel antieke auto's bewaard gebleven. De auto's waren prachtig, sommige waren met heel veel liefde gerestaureerd. Ook was er een een antieke tractorshow, dat sprak ons niet zo aan. Het plaatselijke stadspark stond helemaal in het teken van de feestelijkheden, met kraampjes waar je de nodige streekproducten kon kopen. Er was een grote muziek tent. Het viel ons op dat het vooral een sociaal gebeuren was, men ontmoette elkaar weer .
In de heuvels waar de battle heeft plaatsgevonden, was een kamp te bezichtigen zoals dat 150 jaar geleden bij de battle er uitzag. Het werd heel erg duidelijk hoe de soldaten er toen hebben geleefd. Het was afzien 150 jaar geleden. De enige manier om bij het kamp te komen was met een hooiwagen, een tractor met een kar er achter en daarop aan beide zijden balen hooi die dienden als zitbank, heel bijzonder. We zijn met de hooiwagen naar het kamp gereden, hebben daar een tijdje rondgelopen en zijn toen weer met de hooiwagen terug gereden naar de parkeerplaats. Bij de parkeerplaats stonden een paar eettentjes, waarvan één aangaf dat ze hotdogs verkochten. Geloof het of niet, maar ik heb nog nooit van mijn leven een hotdog gegeten. Al een tijdje zeg ik tegen Dick dat als de gelegenheid zich voor doet, ik graag een hotdog wil eten. Het was alleen het verkeerde moment, alle hotdogs waren uitverkocht. Ik zeg dus tegen die mevrouw dat ik nog nooit een hotdog heb gegeten en ik de eerste hotdog in mijn leven bij haar wilde nuttigen, ze keek me heel verbaasd aan en vroeg of ik er morgen weer zou zijn. Als dat zo was zou ze een hotdog voor me bewaren. Dat kwam mooi uit want morgen wordt de battle van 150 jaar geleden nagespeeld in de heuvels en dat willen we graag zien.
|
|
|
|
|
|
| foto's behorende bij 1 september |
|
|
|
|
|
| 03-09-2012 |
| Trail lopen |
|
|
|
|
|
|
| the battle of Iuka |
We hebben vandaag eerst een trail gelopen in de bossen rond de camping, deze trail stond beschreven in een brochure en zou langs een aantal rotsformaties en grotten leiden. De trail was maar 3.2 km. lang dus dat kwam mooi uit want we wilden vanmiddag nog naar de battle van Iuka. Het natuurschoon was weer prachtig, heel mooie rotsformaties, we zijn zelfs over wat stroomversnellingen geleid en een stuk van de trail leidde langs de rivier. We hebben er een klein uur over gedaan. Daarna zijn we snel naar de motorhome gereden om andere schoenen aan te trekken, want voor vanmiddag stond de nagespeelde battle van Iuka op het programma. Van heinde en ver kwamen de toeschouwers. We spraken een mijnheer die helemaal uit Colorado kwam, 1400 mijl hier vandaan om deze nagespeelde battle te kunnen zien. Het was heel bijzonder er waren een paar duizend mensen aanwezig die allemaal hun stoeltjes hadden meegenomen om zo relaxed mogelijk van het schouwspel te kunnen genieten. Wij waren behoorlijk op tijd bij het gebeuren, eerst moest de auto geparkeerd worden, dat wordt allemaal geregeld door vrijwilligers die je de weg wijzen. Daarna zijn we de tent op gaan zoeken van de dame die de hotdogs maakt, ze herkende ons gelijk en vroeg één of twee hotdogs. Voor ons ieder één graag. Ze vertelde dat ze het gisteren nog met haar man over ons had gehad, hij dacht dat we Duitsers waren en zij dacht van niet, maar waar we dan wel vandaan kwamen kon ze niet bedenken. De hotdogs waren voor haar rekening, omdat het onze eerste hotdogs ooit waren. Ze waren erg lekker. Daarna op naar het veld waar de battle plaats zou vinden. Er stonden wat kanonnen in het veld en er reed constant iemand op een paard rond om de zaken in goede banen te leiden. Om 2 uur werd met een kanonschot de aanvang van de battle aangegeven. Dat kanonschot voel je helemaal door je lichaam gaan zo'n lawaai is het. Het was een heel bijzonder moment omdat hier de veldslag van Iuka werd nagespeeld zoals die 150 jaar geleden plaatsvond gedurende de civil wars. Dick en ik vonden het heel bijzonder om daar getuige van te zijn. Er is 35 minuten "gevochten" met kanonschoten en geweerschoten en de nodige slachtoffers, de zuiderlingen wonnen uiteindelijk de battle.
Toch wel aardig om te horen hoe de verdeling van de spelers tussen de Unionisten ( de noordelingen) en de Confederates (de zuiderlingen) plaats vindt. Oude sentimenten komen dan weer boven. We zitten in het zuiden en niemand wil hier dan ook de Unionist spelen. Dat is als volgt opgelost. De strijders uit het organiserende dorp Iuka zijn de noordelingen en de gastspelers uit andere dorpen mogen de zuiderlingen spelen.
|
|
|
|
|
| 04-09-2012 |
| Natchez Trace Parkway |
We hebben er voor gekozen om in Mississippi de Natchez Trace Parkway te volgen. Deze weg is aangelegd om de herinnering aan de Old Natchez Trace te bewaren. De Old Natchez Trace was een voetpad dat door de bossen liep van Nashville Tennesee naar Natchez Mississippi, veel gebruikt door de indianen. Heden ten dage is de Old Natchez Trace nog te volgen door hikers, The Natchez Trace Parkway is zo aangelegd dat hij de oude weg zoveel mogelijk volgt. Op verschillende plaatsen zijn historische stops. Zo hebben wij een plek bezocht waar een groep indianen vroeger leefde. Van hun leefomgeving is niet zoveel bewaard gebleven er zijn alleen nog twee dodenheuvels. Op bepaalde plekken staan borden met uitleg over de "huizen" die hier door de indianen gebouwd zijn en hun manier van leven. Wij hebben er rond gelopen en hebben geprobeerd ons voor te stellen hoe het leven hier toen was. We kwamen tot de conclusie dat de indianen een hard en moeilijk bestaan hebben gehad. Langs de plek waar zij woonden, zagen we een oude boom met heel bijzonder vruchten en wij weten niet om welke vruchten het hier gaat. Als iemand weet wat dit voor vruchten dit zijn horen we dat graag.
Delen van het bos langs de Natchez Trace Parkway, hebben erg te lijden gehad van de orkaan "Katrina" en dat is nog goed te zien
|
|
|
|
|
| 05-09-2012 |
| The Old Capitol |
Gisteren was een dag voor schoonmaak, was en boodschappen, want we nemen natuurlijk wel ons hele huishouden mee. Ik had gedacht dat ik hier heel veel tijd zou hebben om boeken te lezen en in mijn ligstoel te luieren. Hoe het komt weet ik niet, maar daar komt niet veel van terecht. In de plaats daarvan doen we nu heel andere dingen .....we storten ons in de geschiedenis en bezoeken musea en dat bevalt ons heel goed. We begrijpen steeds meer over de geschiedenis van Amerika.
We hebben vandaag het "Old Capitol" bezocht, het gebouw was in 1839 klaar en werd in gebruik genomen door "The State Government" tot 1903, toen was "The New Capitol" klaar. Het gebouw is later verbouwd tot Museum. Het eerste Museum opende in 1961 haar deuren en werd gesloten in 2005 doordat het heel erg beschadigd was door Huricane Katrina. In 2006 werd besloten het gebouw te restaureren en in 2009 werd het nieuwe museum geopend. We hebben eerst een film bekeken over de geschiedenis van het gebouw en hebben daarna het hele gebouw en de tentoonstelling bekeken. Hurican Katrina heeft heel wat aangericht.
We kwamen onze tweede bidsprinkhaan tegen op een pilaar van The Old Capitol.
|
|
|
|
|
|
| Mississippi State Capitol |
We hebben vandaag zowel het oude als het nieuwe "State Capitol" bezocht. Wat ons als eerste opviel is dat je de auto zo voor de deur kunt parkeren en er hoeft geen parkeergeld te worden betaald. Ik zie al dat we dat op het Binnenhof doen. Er is 2 jaar aan het gebouw gebouwd van 1901 tot 1903. Van 1979 tot 1982 is het nog een keer gerestaureerd. Bij binnenkomst moesten we wel door de beveiliging. De beveiligingsbeambte wilde graag in mijn tas kijken en we moesten door een poortje. Op de eerste verdieping bevonden zich een paar dames die allerlei uitleg gaven over het gebouw, daarna kun je overal rondlopen. Er is een prachtig trappenhuis en de Dome in dit gebouw was wat overdadig gedecoreerd. We konden de "Supreme Court Chamber", de "Senate Chamber" , de "House of Representatives" en de "Governor's Reception Room" bekijken, zonder dat iemand ons tegen hield. Soms vroegen mensen ons of ze ons ergens mee konden helpen. Wij verbazen ons daar nog steeds over dat je zomaar in zo'n gebouw rond kunt kijken en alle kamers in kunt gaan waar op dat moment niet gewerkt wordt.
|
|
|
|
|
| 07-09-2012 |
| Mississippi River |
Gisteren hebben we eigenlijk een beetje geklungeld en in de ligstoelen gelezen. Het was zo warm dat we probeerden zo min mogelijk te bewegen. s'Middags was het op een gegeven moment 41 graden en toen vonden we het tijd worden om een ijsje te halen. De ijsjes halen we het liefst bij McDonalds want die vinden wij het lekkerst. Bij de eerste de beste McDonalds was de ijsmachine stuk. We moesten dus een andere McDonalds zoeken, dat was nog een eind rijden, dus uiteindelijk werden het dure ijsjes omdat we aardig wat brandstof hadden verstookt.
Van de week hebben we de speeches van Michelle Obama, Clinton en Barak Obama op televisie gezien. Wat heel veel indruk op mij heeft gemaakt is de speech van Michelle, de inhoud en de performance, vond ik erg indrukwekkend.
Vanmorgen zijn we via de Natchez Trace Parkway naar Natchez gereden. Onderweg hebben we een deel van de oude route opgezocht "The sunken Trace" dit is een deel van het originele voetpad dat door de indianen werd gebruikt. In de 18e en 19e eeuw is door zoveel mensen dit pad gebruikt , waardoor het een duidelijk te volgen pad werd. Enkele delen van het pad bestaan nog steeds en zijn ook goed herkenbaar. Het is een heel bijzonder gevoel om daar te lopen met de wetenschap dat zoveel mensen hun voetstappen daar hebben achtergelaten.
Op dit moment staan we op een camping in Vidalia, Louisiana aan de oever van de Mississippi river (denk nu niet allemaal....jullie waren toch in Mississippi). Vidalia ligt precies tegenover Natchez aan de andere kant van de rivier en de rivier vormt de grens tussen Mississippi en Louisiana . Helaas kunnen we de rivier en het botenverkeer niet zien vanaf onze plek, dat komt omdat de waterstand heel erg laag is. Morgen vertrekken we hier omdat de prijs voor één nacht wel wat hoog is. Wij hebben voor één nacht 50% korting gekregen, omdat we lid zijn van PassPort America. Morgen gaan we naar een statepark hier in de buurt, omdat we toch nog wel iets van Natchez willen zien en dan zijn we wat moeilijker te bereiken.
Nog niet zolang geleden heb ik foto's op het blog gezet van een boom met vruchten die ik niet kende en de vraag of iemand hier informatie over kon geven. Mijn oudste dochter Ilona kwam met het antwoord en heeft een etentje verdiend eind oktober op Parelmoervlinder. Het zijn de vruchten van de "Osagedoorn".
|
|
|
|
|
| 08-09-2012 |
| Natchez |
Soms doet het internet het hier wel en vaak niet, dus de berichtgeving kan wat haperen. Gistermiddag zijn we even naar het State Park gereden om te kijken of we hier wel wilden staan. Het is een klein State Park met wat achterstallig onderhoud er staat bijna niemand. Er zijn 6 plekken met alle voorzieningen en wij wilden wel één van die plekken hebben. Vanmorgen hebben we dus besloten om naar het State Park te gaan. We betalen hier voor 3 nachten even veel als op onze vorige camping de prijs is voor één nacht zonder korting. Dick stond in de stromende regen alle aansluitingen buiten los te maken en dat is beslist niet leuk. Hij moest ook af en toe naar binnen, dus het was buiten en binnen een modderpoel. Zijn kleding was drijfnat, dus voor we gingen rijden heeft hij schone droge kleding aangetrokken. Zo komen wij altijd aan de hoeveelheden wasgoed. Het vervelendste is dat deze camping geen wasmachine en droger heeft, nu gaan we maar weer een laundry zoeken om te wassen en dat kost altijd heel veel tijd. Vanmorgen hebben we de boel binnen en buiten schoongemaakt en zijn s' middags naar het visitor centre gereden voor de nodige informatie.
Van de week had ik al gelezen dat er vanavond in Natchez feest zou zijn. Dat is iedere tweede zaterdag van de maand een happening. Het feest zou om 6.00 uur beginnen tot 8.00 uur. Alle winkels blijven open en men kan genieten van een hapje en een drankje en overal is muziek. Dat zijn nou de dingen die wij zo leuk vinden. Bij het visitor centre stonden we bij het rek met folders naast 2 dames die Nederlands spraken. Ik had één van de dames al steeds naar ons zien kijken, hoort ons Nederlands spreken, maar zegt niets. Dus toen zij met elkaar stonden te overleggen over wat er allemaal te doen was, heb ik ze aangesproken. Het werd een heel gezellig gesprek. Ze waren hier met vakantie, ik heb dus gelijk van het feest vanavond verteld en daar hadden zij wel oren naar. We dachten zelfs dat we elkaar wel tegen konden komen vanavond. Dick en ik hebben ons omgekleed en zijn terug naar Natchez gegaan voor de festiviteiten, toen we er aankwamen was er niets maar dan ook helemaal niets te beleven. We zijn het centrum van Natchez helemaal doorgereden en vonden één band buiten en één band ergens binnen. Er waren wel winkels open, maar er was geen publiek. Ik moest gelijk aan de dames denken die ik een feest had beloofd. Het was allemaal een beetje treurig. We moesten ook nog eten.....nu waren we al een paar keer een plaatselijk "restaurantje" tegengekomen dat heette "Mama's Tamales" als we er langs reden zagen we allemaal mensen buiten op het terras zitten. We besloten daar te gaan eten, we hebben allebei de tamales gevuld met gehakt genomen. Tamales bestaat uit gestoomde maisdeegrol al of niet gevuld. Wij kregen het geserveerd met bonen en rijst op een plastic bord en we kregen daar een plastic vork bij met nog een paar toastjes. Het kostte niets en het was ook niet veel, maar het "restaurant" stond wel op de 13e plek van 103. We hebben thuis maar een lekker glas Chablis genomen. Morgen gaan we een wandel tour door Natchez maken, want er staan schitterende huizen die te bezichtigen zijn.
|
|
|
|
|
| 09-09-2012 |
| Natchez downtown 2 |
|
|
|
|
|
|
| Natchez downtown |
De temperatuur was vandaag prima voor een wandeltocht door Natchez. Het was 25 graden, met deze temperatuur gaat de gemiddelde Amerikaan een lange broek aan doen. Als je dan een korte broek aan hebt val je behoorlijk uit de toon. Er zijn 4 wandeltochten en wij hadden er één uit gekozen door het centrum van Natchez en een stuk langs de Mississippi river. We zijn eerst naar de Basiliek van Natchez gegaan, ik had gelezen dat de Basiliek van binnen prachtig is en dat was ook zo. Op de foto's komt het niet zo goed uit, omdat het wat donker is binnen. Daarna zijn we de trail door de stad gaan lopen en het viel ons op dat er bijna geen mensen op straat waren, buiten een handvol toeristen en wat auto's. Om kort te zijn, Natchez is geen bruisende stad. Er staan prachtige huizen, die daar zijn neergezet door katoenplanters die hun rijkdom hebben vergaard over de ruggen van de slaven. Heel veel huizen zijn in oude glorie hersteld, maar er zijn ook huizen waar niets aan gedaan wordt, dan is het een trieste aanblik.
Wat ons in dit land heel erg opvalt is, dat je een boete van 500 dollar kunt krijgen als je een papiertje op straat gooit, anderzijds staat dit land vol met huizen waarvan de bewoners vertrokken zijn. De huizen, soms met inboedel, blijven staan tot ze volledig zijn vergaan. Zo gaat het niet alleen met huizen, maar ook met auto's. Als je auto het niet meer doet laat je hem bij je huis staan en maakt gebruik van een andere auto.
Langs de weg naar de camping staan een aantal huisjes waarvan de eigenaar nog steeds hoopt dat hij ze een keer kan verkopen, een kleine bijkomstigheid is dat ze bijna instorten.
Het gebouw met de half ronde glazen entree is een kerk, ik heb nog nooit zo'n kerk gezien.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
