Omdat Nigel vind dat we af en toe er eens tussen uitmoeten,
weg van de boerderij en de paarden, zijn we vrijdag uit gaan eten. We zijn naar
havester geweest. We hadden geen concreet plan en kwamen dit tegen. Omdat het
goed klonk zijn we dn maar gestopt. Er was een wachttijd van een halfuur. Dat kan
eigenlijk maar een ding betekenen dat het eten goed is. En dat was het ook, het
was het wachten waard. Plus dat er genoeg te vertellen was om een halfuur te
vullen. Het is daar zo dat je onbeperkt sla kan eten en frisdrank/koffie kan
drinken. Daarbij komt dan nog een hoofdschotel, paprika gevuld met kaasrisotto,
en wij zijn er helemaal voor gegaan met een dessert, chocolade brownie met karamel
en koekjesdeeg. Jamie!
Gisteren, zaterdag, zijn we naar de zee gereden. Van waar we
waren konden we Wales zien liggen, tot dat het begon te regen dan kon je niks
meer zien. We hebben daar wat rondgelopen, cafeetje gedaan en wat winkels. Zo was
de dag toch weer wat doorbroken. Want hoe graag we onze paarden ook zien, af en
toe een breek doet wel eens goed.
Vrijdag hadden we een koppel voor een rit van twee uur. Normaal
kwamen ze op zaterdag maar omdat ze slecht weer voorspelden wouden ze vroeger
komen.Voor ons was dat geen probleem,
zo hadden we meer tijd in het weekend om andere dingen te doen.
De klanten reden met Blue en Ass, wij reden met Tonto en
sweepy. Onze paarden hebben het serieus uitgehangen, ze wouden vooruit gaan. Gelukkig
waren de paarden van de klanten rustig, zij hebben een goed rit gehad. We hebben
de sprookjesrit gedaan, we hadden wat bewondering verwacht maar ze hadden er
niet echt iets over te zeggen. Misschien vonden ze het zo mooi dat ze
sprakeloos waren J.
Gisteren hadden we een vroege rit, met oude bekenden. Of toch
een van de twee, ze had een klasgenoot meegenomen die ooit ook had gereden maar
nu zeer onzeker was. Het werd dus een rustige rit, spijtig voor ons en voor de
zekere ruiter.
Vrijdagochtend hadden bijna al de paarden een modderbad
genomen. We denken dat ze een spel gespeeld hebben want op twee of drie na
waren het allemaal moddermonsters. Dit was natuurlijk zeer leuk voor ons, om ze
proper te krijgen voor de klanten. Het enig wat we echt konden doen was ons
excuseren. Ik vind dat je daar nu ook niet vies over moet doen, het zijn
paarden die buitenstaan en daar mee uit. Als je daar niet tegen kan moet je
maar op een manege gaan rijden. Niet dat er ooit al iemand geweest is die er
moeilijk over gedaan heeft.
Donderdag was mijn favoriet Chino weer aan de beurt voor een
rit. We hebben de alpaca route gedaan. Chino is een echte fijne jongen. De alpaca
route heeft namelijk 5 poorten en hij vind dat een leuke uitdaging om mij te
helpen met ze te openen en te sluiten door er tegen te duwen. We hebben een
goed galop, heuvel op gedaan. Omdat de rit te snel gedaan was naar mijn
goesting heb ik de langste weg naar huis genomen en Chino vond dit geen
probleem.
Vandaag, zondag , hadden we onze derde paar klanten van dit
weekend. We kenden hun al en ze wouden graag galopperen dus hebben we met hun
ook de alpaca route gedaan. Daar heb je, zelfs met natte grond, twee goede
galops. Zij hebben een goede rit gehad en voor ons was het ook een fijn einde
van het weekend.
Terug naar de gewone routine, alhoewel, doordat het s
ochtends altijd regende heb ik ieder ochtend de paarden buitengezet. Met dank
aan de buienradar kon ik inschatten wanneer het droog genoeg werd om de paarden
buiten te zetten. Dinsdag heb ik de paarden eerst op de binnenplaats gelaten
tot dat ik vond dat ze iets te hevig werden, dan konden ze het op de wei
spelen.
In de namiddag had ik dan weer tijd om ritjes te maken. Maandag
was Rosie mijn slachtoffer. Het was de eerste keer dat ik met haar alleen ging
wandelen dus een beetje spannend. Het was geen lange rit maar ze deed het wel
goed.
Gisteren had ik een avontuurlijkere wandeling. Ik heb Clover
mee genomen voor de rit door de bossen. Het eerste obstakel was de rivier die
we moesten oversteken. Ze wou niet door het water en niet over de brug. Uiteindelijk
heeft een voorbijganger mij kunnen helpen, anders had ik moeten terugkeren. Daarna
heeft misses mij een kleine hartaanval geven. We stonden namelijk nogal dicht
bij de rand van een afgrond en ze wou niet meer vooruit. Ik heb hoogtevrees dus
ik wou dat ze doorliep maar ze besloot achteruit te gaan. Ze doet graag het
omgekeerde van wat ik vraag maar uiteindelijk is ze toch vooruit gegaan. Toen kwamen
we op een boerderij waar een hond zit. Dus besloot mevrouw dat ze er schrik van
had en bevroor ze. Als dat allemaal nog
niet genoeg was hadden ze juist besloten om de schapen van veld te veranderen,
over de (privé)straat. Ze waren zo vriendelijk om mij voor te laten gaan maar
daardoor voelde ik me wat opgejaagd. Als laatste moesten we3 poorten doen. Daar had ze ook schrik van. De
eerste was het openen een probleem, bij de tweede het sluiten. Ze was niet snel
genoegom de poort helemaal te sluiten. Daarna
heeft ze mijn dag goed gemaakt door te galopperen. Het was een bokkige start en
een hobbelige rit maar ze heeft het toch gedaan. De derde poort deed ze ook al
veel beter.
Vandaag zijn Lynn en ik nog eens op ons favoriete duo
uitgaan rijden. We hebben een rit getimed zodat we vrijdag met de klanten een
goed twee uur rit kunnen doen.
Gisteren was de hoofdprioriteit een beetje uitslapen. Ik was
alleen s ochtends en omdat het zo mooi weer was heb ik de stallen uitgemest
zodat we in de namiddag konden gaan rijden.
Ik heb Red gereden en Lynn Tonto. Ik red omdat we hem nu
eindelijk eens echt konden uittesten. En Lynn Tonto omdat hij zo nog eens met
een ervaren ruiter kon rijden. We zijn een nieuwe route gaan doen waar Lynn had
van gehoord in de pub. Het was een schot in de roos. Een wandeling van twee uur
en een half met alleen het begin en het einde (half uurtje) op de baan. De rest
was naast de rivier Exe. Zoals Lynn het zei het was als in een sprookje. Overal
stroompjes, eilandjes en vooral geen bewoning, echt schitterend. Moet ook
fantastisch zijn om in de zomer te wandelen. Op het einde van het eerst pad kon
je de rivier dn terug oversteken en door de bossen terug rijden. Dit was de weg
waar Lynn en ik de vorige keer verloren gereden zijn. Omdat we wisten dat
andere ruiter dit als een galoppad gebruiken hebben wij dat ook gedaan. Een goede,
lange galop maakte de week goed. Na de galop waren de paarden natuurlijk wel
wakker en wouden ze blijven gaan maar dat vonden wij niet erg. Het was echt een
van de beste ritten.
s Avonds zong Nigel in de Stoodleigh Inn, tegen hun
verwachtingen in ben ik meegegaan. Ik had zin om eens buiten te komen en
misschien nieuwe mensen te leren kennen. Niet dat er veel mensen van mijn
leeftijd waren maar het was toch aangenaam.
Vandaag was een verschrikkelijke dag. Het heeft heel de dag
geregend. Het was zelfs zo erg dat we de paarden vroeger naar binnen hebben
gebracht. Enkelen van hun waren aan het bibberen, ondanks hun deken, dus ze
zullen vannacht extra blij zijn dat ze in hun stal kunnen staan.
Ondanks de regen hebben we de honden mee te wandelen genomen
op de wandeling die Lynn en ik gisteren gedaan hebben met de paarden. Het was iets
minder feeëriek,dan gisteren, door de regen maar het was nog steeds leuk.Nu konden we al de bruggetjes eens uittesten.
Het was dus een natte dag, hopelijk wordt het beter volgende
week.
Woensdag hadden we dus zes nieuwe kinderen. We hebben dat
ook voor het grootste deel hetzelfde gedaan. Gelukkig was deze groep al iets
zelfstandiger dus moesten we ze niet heel de tijd entertainen. Blue was weer
het slachtoffer voor het trimmen van de vacht. Deze groep mocht de rommel
opruimen van de vorige groep, hij zag er namelijk een beetje ziek uit. Nu zie
hij er als een echt sportpony uit. Tonto begint serieus verveeld te geraken met
al die kinderen rond hem. Normaal heeft hij donderdag een dagje vrij. Het is
spijtig dat de dag pas zo laat eindigt want anders zouden we hem hebben
uitgenomen voor een echt rit, zodat hij wat stoom kon afblazen.
Donderdag was de ergste dag. Het was koud en nat. Plus de
kinderen waren niet de tofste. We hadden 3 6-jarige, een 7-jarige die drie
dagen komt (woensdag tot vrijdag) en een 11-jarige. Ik vond het zeer spijtig
voor het meisje van elf dat ze juist deze dag kwam want de drie jongste waren
echt vervelende snotneuzen. Gelukkig beleven de ouders er wel bij maar dan nog.
Uiteindelijk ben ik s middags staarten beginnen invlechten en dan was ik toch
iets beter gezind.
Zoals ik gehoopt had was vrijdag de perfecte afsluiter van
de week. Niet alleen was het weer zalig, ook de kinderen waren leuker. Er waren
twee zussen van wie de mama ook een pony heeft gehad voor de dag. Deze kinderen
er wel die volgens mij altijd krijgen wat ze willen. De jongste begon te wenen
omdat ze niet los mocht rijden, dit omdat ze niet kon rijden? Uiteindelijk
heeft iedereen een goed dag gehad; wij waren zeer blij dat we de poort voor de
laatste keer konden sluiten.
Het was de eerste keer dat Lynn dit organiseerde maar ze
heeft er wel al lessen uitgetrokken. In de paasvakantie gaat ze het opnieuw
doen maar wel een beetje anders.
De eerste twee dagen van de half term zitten erop. Ik was
vergeten hoe snel kinderen verveeld geraken. Als wij geplant hadden om iets een
uur te laten duren zijn zij het na een halfuur al beu. Toch zijn we er in
geslaagd, vandaag beter dan gisteren, om ze van half negen tot half 5 bezig te
houden.
De dag verloop ongeveer al volgend. Als ze toekomen krijgen
ze hun pony toegewezen. Het eerste wat ze dan mogen doen is de vuile job,
namelijk uitmesten. Daarna de hooinetten vullen en water geven. Daarna laten ze
hun hoofdstel schijnen en ondertussen leren ze de onderdelen. Daarna komen de
leukere dingen. Te beginnen met hun pony te borstelen. Als ze helemaal proper
zijn mogen ze opzadelen. En dan komt het onderdeel waar de meeste naar
uitkijken, rijden. Ze blijven wel aan een leidtouw en voor de eerst rit rijden
we een parkoers op het binnenplein. Daarna gaan de paarden terug op stal zodat
de paarden kunnen rusten en wij kunnen eten.
Na het eten is er iedere dag een andere focus; hoefsmid,
zadels, trimmen, En daarna mogen ze
terug opzadelen. Deze keer gaan we buiten wandelen met de hulp van wat
dorpsgenoten. Na de wandeling worden de paarden de laatste keer geborsteld en
dan mogen ze gaan slapen. Als voorlaatste is het terug wat vuil werk, al de
rommel opruimen, vegen en alles klaar maken voor de volgende dag. Als laatste
krijgen ze allemaal een rosset. Van 1 tot 6 voor de beste stal/ best gereden,
En dan nog speciale voor iemand die iets speciaal gedaan heeft.
Morgen zijn het 5 andere kinderen dus kunnen we het zelfde
doen zonder in herhaling te vallen.
Vrijdag de 13de heeft me geen ongeluk gebracht
dus daar mag ik blij mee zijn. Voor de rest was het een rustige dag. Het was
slecht weer dus ik heb enkel de stallen gedaan en ben niet uit gaan rijden. In de
namiddag zijn Lynn en ik bij een van de buren langs geweest om haar
infrastructuur eens te bekijken.
Zaterdag begon een druk weekend, niet omdat er veel ritten
waren maar omdat we alles klaar moesten maken voor volgende week.We hadden wel een rit, een koppeltje dat
samen wou rijden. We waren het alleen een beetje vergeten. We waren halverwege
onze rit naar de winkel toen dat ze belden omdat ze de weg niet vonden. Wij zijn
dus terug geracet. Gelukkig waren het
zeer relaxte mensen die het niet erg vonden om even te wachten. Ze hebben dan
ook een goede rit gehad. Ze waren totaal niet ervaren maar deden het beter dan
sommige die wel ervaring hebben.
Zondag hebben we ons beste beentje voorgezet om alles inorde
te brengen. Al de zadels, helmen en zo verder naar boven brengen. Het lokaaltje
aankleden.
We hebben Red ook een snelle rit gegeven om te zien hoe hij
is. Hij is echt een brave jongen. Het enige probleem is dat hij zeer slecht loopt.
We hopen dat een paar hoefijzers dat kan oplossen. We hopen vooral dat er niks
anders aan de hand is. Hij is goed gekeurd door de veearts dus normaal zou er
geen probleem mogen zijn.
s Namiddags hebben we de honden in de auto gestoken en zijn
we naar de Tarr steps gereden. Deze zijn gelegen in Exmoor national park. Voordat
we er waren hebben we al wat exmoor ponys gespot. We hebben de Tarr steps, eeuwen
oude stenen (soort van brug) over het water, bewonderd. En een kort wandeling
gemaakt.
De paarden mochten buiten blijven zodat het gemakkelijker is
voor morgen.
Woensdag was de kust aan de beurt. Je kan namelijk niet op
een eiland zitten dekust niet gezien
hebben. Van hier uit is de dichtstbijzijnde zee zon veertig minuten rijden. We
zijn in Croyde gestopt om een wandeling te maken op het strand en op de
kliffen. Zeer mooi en eens wat anders. Een van de air ambulances was een
training aan het doen boven de zee en op het strand. Ze zijn voor onze neus
geland op het strand, kom je ook niet zo vaak tegen.
Vanuit Croyde zijn we terug gereden naar Barnstaple en
onderweg kwamen we een visrestaurant tegen, op het goede uur. Dus zijn we daar
lekker gaan eten. We hebben dat dorpje dan nog even verkent voor dat we door
gereden zijn naar Barnstaple. Daar zijn we eigenlijk niet zo lang gebleven omdat er niet echt iets te doen viel. We hebben
wel lekkere chocolade melk gedronken bij Costa.
Vandaag zijn we hier in de buurt gebleven. We zijn een huis
in Tiverton gaan bezoek, of toch de tuinen. Zo ver als je kon zien waren er
tuinen. Ideaal om eens een dag door te brengen in de zomer, met een picknick. Wij
hebben vooral van de zon, en het uitzicht genoten.
Nadien zijn we in Tiverton een broodje gaan eten en hebben
we wat boodschappen gedaan.
Terug hier heb ik Clover opgezadeld en zijn mama, Clover,
Rosie en ik een wandeling gaan maken. Ik ging alleen Clover mee nemen maar
Rosie volgde zo mooi dat ik ze ook mee heb genomen. In het begin van op Clover
en nadien heeft mama haar over genomen. Het was fijn om eens met mama op stap
te zijn en haar de omgeving te laten zien.
Deze avond was het weer zumba. Ik voelde me al heel de week
niet zo goed maar ik ben toch geweest. Eens wat lichaamsbeweging doet altijd
goed. Er was deze keer ook een dochter van een van de dames mee. Iemand van
mijn leeftijd dus J.
Morgen afscheid nemen en dan terug naar de gewone routine.
Maandag was het dan zo ver, mama en malie zijn gearriveerd
om mij hier een week te entertainen. Omdat ze toch pas in de late namiddag
toekwamen verliep de dag zoals de meeste dagen. In de voormiddag stallen en in
de namiddag een rit. Deze keer was het Blue die met mij van de zon mocht
genieten.Het was dan ook echt een rit
om gewoon te genieten, niet te snel J.
Mama en malie kwamen juist op tijd toe om kennis te maken
met al de paarden ondertussen dat wij ze naar stal brachten. Mama is al
verliefd op Charlie, een van de veulens.
Dinsdag was het dan de eerste drukke dag. vroeg opgestaan zodat
ik de stallen kon doen voordat we naar Exeter vertrokken. Lynn had geen zin om
te werken dus heeft ze mij geholpen. Omdat het toevallig ook juist deze dag
terug veiling was, zijn we daar een kijkje gaan nemen. Zodat M&M dat ook
eens hadden gezien.Deze keer waren er
veel meer mensen. De paarden die geveild werden waren ook veel interessanter. Er
was een paard bij, als ik in Engeland had gewoon en er de plaats voor had gehad
zou die met mij zijn meegekomen. Het was
een soort Tinker, zwart met lange witte haren aan de poten. En als je ze er mee
bezig zag een dood braaf beest.
Lynn had ook enkele paarden gezien die ze interessant vond.
toen dat we terug kwamen van ons bezoek aan Exeter bleek ze dan ook thuis
gekomen te zijn met een grote pony. Nummer twaalf is mister red, omdat hij echt
een rode kleur heeft.
Exeter was ook de moeite waard, om eens te shoppen. Zalig om
eens naar een Primark te kunnen gaan waar geen Hysterie/Hype is. Hier is dat
gewoon een winkel zoals al de andere. Ik heb een leuke winterjas gekocht, een
echt koopje.
Vandaag was het een super mooie dag. Je zou bijna denken dat
het zomer was. We hebben dan ook van de zon genoten. In de namiddag hadden we
een gevorderde rit. Ik heb weer met Tonto gereden.Het was een goede rit waar iedereen, paard en
mens, van genoten hebben.
Vrijdag heb ik een super rit gehad. Ik ben met Tonto de
hangmanhill route gaan doen. Tonto is de pony die iedereen de eerste keer
krijgt omdat hij zo rustig is. De laatste tijd was hij nogal onrustig. Ik weet
nu waarom, hij had te veel energie. We hebben een zeer goede rengalop gedaan,
totdat hij al zijn energie kwijt was. Geen hoofdgeschud deze keer, alleen een
gelukkig paard.
Rosie en Clover, de twee merries, zijn zeer goede
vriendinnen aan het worden. Ze zijn bijna altijd samen en ik denk dat die nog
streken gaan uithalen met hun tweetje.
Gisteren heb ik met Rosie gereden.Ze blijkt kleiner te zijn dan gedacht, juist
groot genoeg om mij met haar te laten rijden.Om tien maanden niet gereden geweest te zijn deed ze het zeer goed. We
gingen een route doen die Lynn nog maar een keer had gedaan. Het was er aan te
zien. Ik ga niet zeggen dat we verloren gereden zijn maar we hebben niet
helemaal de route gedaan die ze wou doen. Het was wel een mooie route, zeker in
de zomer J.
Woensdag heeft Blue een goed work-out gekregen. We zijn een
wandeling van twee uur gaan doen. Normaal is hij nogal nerveus in zijn eentje
maar vandaag viel het goed mee. Hij heeft alleen de halve weg geroepen op de
andere paarden. De weg die ik gekozen had ga ik niet meer alleen doen want de
poorten zijn amper te open van op een paardenrug.Ik ben dan ook voor twee van de drie poorten
moeten afstappen. Gelukkig is Blue gemakkelijk om terug op te stappen.
s Avonds hebben we de film Buck gekeken over het leven van
Buck Branaman.Ik had die al gezien in
Gent maar vond het zeker niet erg om hem nog eens te zien.
Donderdag heb ik Clover weer uitgenomen voor een rit. Zij
zag dat niet echt zitten maar eens dat we vertrokken waren heeft ze het toch
weer goed gedaan. We zijn niet zover geweest omdat ik een beetje snelheid wou
maken. Een beetje draf en galop. De draf is gelukt maar de galop heb ik er niet
uit gekregen.
s Avonds was het weer zumba les.Het is super leuk. Deze keer moesten de rijen
na ieder nummer wisselen dus ik heb niet heel de tijd van voor gestaan.Ik moet zeggen dat ik het niet zo erg vind om
van voor te staan dan zie je goed wat je moet doen. Ik kijk nu al uit naar de
volgende keer.
Deze week zal voor mij inteken staan van de lieve ponys
hier. Zij zullen mij na deze week misschien niet meer zo graag zien komen. Over
twee weken is het namelijk de own a pony dagen en ik vind dat de ponys nog wel
wat kunnen trainen voordat het zo ver is.
In de voormiddag mest ik de stallen uit zodat ik in de
namiddag al de tijd heb om te gaan rijden. De eerste pony die aan de beurt was,
was miss Clover. Zij heeft het denk ik het hardste nodig. Clover doet een
beetje het omgekeerde van de meeste paarden, op de heenweg gaat ze goed vooruit
en op de terugweg, is ze waarschijnlijk zo moe dat ze niet meer vooruit gaat. Ik
heb ook ontdekt dat Clover niet de ideale poorten opener is. Het kan er ook wel
aan liggen dat de poorten nogal stug waren. Bij de eerste poort ging het mis.
De poort was namelijk nog niet helemaal open maar ze wou er toch tussen. Het ging
goed alleen bleef mijn stijgbeugel achter. Die was namelijk in het slot blijven
steken en los gekomen. Dus kon ik afstappen om alles terug in orde te maken. Dan
bleken er ook nog schapen in de wei te staan dus ben ik maar naast Clover
blijven lopen.
Ik heb voor het eerst twee passen galop gedaan met haar.Ze wou het zelf doen, met veel hoofdgeschud
en gebok maar na twee passen was haar energie al op. Halverwege onze rit besloot
mevrouw dat ze er genoeg van had. Ze was niet meer vooruit, achteruit of opzij
te krijgen. Ik heb dan maar gewacht tot dat ze terug verder wou. Na 5 minuten
konden we onze rit vervolgen.
Als alles volgens plan verloopt dan zal ze donderdag terug
aan de beurt zijn.
Dinsdag was lieve Chino terug aan de beurt. Nu dat hij terug
ijzers heeft gaat het wandelen toch wel wat vlotter. We hebben de avontuurlijke
boswandeling gedaan. Chino doet alles voor jou, behalve door een rivier lopen J. Gelukkig was er een
voetgangersbrug. Verder hebben we een goed galop gedaan waar we allebei van
genoten hebben.
Vandaag is Blue boy aan de beurt.Ik moet alleen nog beslissen welke route we
gaan nemen.
Vandaag, zondag, was een drukke dag. Gelukkig een drukke dag
die betaalde. We hadden een rit van twee uur in de voormiddag en een van een
uur in de namiddag.
De rit in de voormiddag waren twee vriendinnen die samen
wouden rijden. De ene was ervaren, de andere ook maar ze had al een tijdje niet
meer gereden en was nerveus. De paarden waren ook wat springerig,
waarschijnlijk door de kou, sneeuw en wind. Na een kwart van de rit kwamen we
aan een heuvel die we altijd op galopperen geen probleem, alleen had Tonto geen
geduld en was hij weg voordat iedereen er klaar voor was. Daarna was de
onzekere dame nog onzekerder. Uiteindelijk zijn Lynn en ik opgesplitst. Ik heb
de zekere ruiter meegenomen voor nog een extra uur en ondertussen is Lynn
teruggekeerd met de andere. Zo heeft iedereen er toch nog iets aan gehad.
In de namiddag was het een moeder met dochter voor de mama
haar verjaardag. De mama had al een tijdje niet meer gereden maar ze deed het
zeer goed. Ookal is ze halverwege van paard veranderd. Aussie werd namelijk
nogal hevig en daarom heeft ze de rest van de rit met Bleu gereden wat een
betere combinatie was.
Het was een week zonder veel paardrijden dus de komende week
ga ik wat meer proberen te rijden.
Vrijdag zijn we Rosie gaan ophalen. We hebben ze direct aan
de kudde voorgesteld maar wel met een hek ertussen. Morgen zullen ze echt aan
elkaar voorgesteld worden.
Zaterdagochtend kwam de hoefsmid. Dat kwam goed uit want zo
konden Rosie haar hoeven direct bijgewerkt worden en moest ze niet langer met
slecht onderhouden voeten rond lopen.We
hadden gedacht dat de hoefsmid zon twee uur werk ging hebben maar het werden
er dubbel zoveel.In die tijd hebben wel
twee paarden twee hoefijzers gekregen en twee paarden een volledige set.
Om Rosie te introduceren in de kudde hebben we haar en Chino
eerst naar beneden gebracht. En dan de rest stilletjes aan bijgevoegd. Het ging
echt goed. Tonto heeft zich al opgeworpen tot haar bewaker. Nu hebben we twee
merries in de kudde en ze hebben allebei hun eigen boyfriend.
Zaterdagnamiddag zijn we uit geweest.We zijn eerst gestopt bij een paardenopvang
om te zien of zij geen paarden in de aanbieding hadden. Er stonden heel veel
ponies, enkele paarden maar geen die bereden zijn. Daarna
zijn we naar een outletshoppingcenter geweest.Het was leuk om er eens tussen uit te zijn maar ik heb niks gekocht. Een
omdat ik niks nodig heb en vooral omdat ik niet te veel mag kopen als ik alles
mee naar huis wil nemen.
Bij het naar binnenbrengen hebben de veulens zich zelf naar
boven gebracht. Ze waren tussen de poort geglipt en zelf naar boven gelopen. Gelukkig
weten ze waar ze moeten zijn.
Woensdag was het dan de grootte dag waar we toch al enkele
weken naartoe aan het werken waren. De grootte verhuis naar de nieuwe stallen. Nu
kunnen al de paarden s nachts binnen om op te warmen en vooral te drogen. Het is
vanaf nu wel iedere dag een gedoe om al de paarden van de wei naar de stallen
te brengen en s ochtends omgekeerd.Zoals
met alles dat nieuw is, waren ze wat nerveus maar al bij al waren ze allemaal
zeer snel gesettelde.
De volgende dag stonden ze nog allemaal in hun stal wat goed
nieuws is, de stallen zijn goed gekeurd. Vanaf nu heb ik iedere dag 10 stallen
die uitgemest moeten worden. Ik moet zeggen dat het zeer goed mee valt. Op twee
uur tijd zijn al de stallen uitgemest, van water, hooi en eten voorzien. Nu alleen
nog een radio op het binnenplein en alles zal zeer vlot verlopen.
Donderdag was er nog iets om naar uit te kijken. We zijn
naar een pony gaan kijken. Deze keer niet op twee uur rijden maar op twintig
minuten. Daarom hadden we nog geen
trailer mee, zodat we eerst goed konden kennis maken voordat we een deal
sloten. Bell, ondertussen Rosie, is een nieuw forest pony. Ze is super schattig
maar was een beetje verwaarloosd. Ze had al een hele tijd geen hoefsmid gezien.
En ze is de afgelopen 10 maand niet meer berden. Omdat we een pony nodig hebben
voor de own a pony en omdat ze de eigenaars kennen, heeft Lynn besloten om de
pony te kopen. Ook al was ze een aan de dure kant.
Dinsdagochtend was een zware ochtend, op vlak van werk. Er lag
een grootte hoop mest op mij te wachten die weggevoerd moest worden. Dit kwam
omdat de buggy weer enkele dagen had plat gelegen. Gelukkig werkten hij vandaag
wel. De eerste keer dat ik probeerde werkten het niet en de moed zakte me al in
de schoenen. Om dat ik het echt niet zag zitten alles met de kruiwagen te doen
heb ik het nog een tweede keer geprobeerd. Gelukkig zag ik dat de versnellingspook
nog in M (medium) stond in plaats van in N (neutraal). Dus zo kon ik voor de
eerste keer echt met de buggy rijden en werd het werk wat minder zwaar.
Lynn was vroeger terug van haar werk dan gedacht en omdat we
nog wat uurtje daglicht hadden zijn we gaan wandelen. We hebben met ons
favoriete duo, Sweepy en Claydon, een bospad verkent. Het was zeer modderig. In
de zomer is het echter perfect voor een avontuurlijke galop.
Vandaag zijn we van plan om de paarden definitief naar
boven, de nieuwe stallen, te verhuizen. Het is hier namelijk stromachtig weer. Dan
is het voor de paarden ook wel fijn dat ze enkele uren droog en warm kunnen
staan.
De own a pony for a day, een soort kampje dat we hier in de
februari half term organiseren is helemaal vol geboekt dus dat is goed nieuws. Het
zal alleen een heel drukke week worden met iedere dag 5 kinderen van 8 tot 4
maar ik kijk er al naar uit.
Ik weet niet meer wat ik maandag gedaan heb dus ik zal mijn
dagboek er eens bij moeten halen.
We hebben DIY verhuizen gedaan. We moesten een waterton waar
1000 liter in kan naar de nieuwe stallen brengen. Aangezien de buggy niet
werkten(sorry voor de herhaling) was het plan B de jeep. Alleen waren de
sleutels daarvan spoorloos verdwenen. Dus moesten we het doen met plan C de
gewone auto. De koffer was natuurlijk wel te klein maar waar een wil is is een
weg. Met enkele koorden en traag rijden is de ton toch op zijn plaats geraakt. We
moesten ook geen openbare weg op anders hadden we het niet op deze manier
gedaan. we zijn ook begonnen met het vullen van deze ton, je zou kunnen zeggen dat het wat tijd in neemt. we hebben de kraan rond 1 uur open gezet en rond 5 uur hadden we nog maar 1/4 gevuld. ben ik blij dat we de water emmers vanuit deze ton gaan vullen en niet vanuit de kraan want de zou uren duren.
Verder heb ik wat leid oefeningen gedaan met de veulens. Het
ging al een pak beter dan de vorige keer. Ik kon op een redelijk normaal tempo
wandelen zonder een paard vooruit te moeten sleuren. Dit is goed nieuws want binnenkort
moeten ze iedere dag naar de nieuwe stallen en het is toch fijn als dat niet
iedere keer een halfuur duurt. Het moeilijkste was ze terug in de paddock
krijgen, dat zagen ze niet zitten.
Als laatste ben ik begonnen met een zeer leuke job namelijk
het binnenplein, waar de nieuwe stallen zijn, helemaal te vegen. Het is een
zware job maar wel een met voldoening. Je ziet echt wel wat je gedaan hebt.
Zaterdag ben ik uit mijn bed gezet J om naar een equestrian car
boot sale te gaan. Het was aan de zee op
een klein uurtje rijden van hier. Er was echter een klein details, de sale
begon âs in de namiddag. Normaal geen probleem maar we hadden klanten dus
konden niet blijven. We zijn dan maar in een dorpje gestopt om iets te drinken.
In de namiddag hebben we dan een wandeling van een uurtje
gedaan. Het was een van de vaste klanten. Ze kwam met haar vriend, die even
goed kon rijden dan haar. Alleen was zijn eerste vraag aan mij, welke commandos
moet ik mijn paard geven. Geen goed begin dus. Ik heb met Claydon de leiding
genomen. Het meisje kan wel rijden en zij heeft met Lynn enkele keren
achtergebleven zodat ze konden draven en galopperen.
Na de rit moesten de stallen nog gedaan worden. In een van
de drinkemmers lag een dode muis. Iek! Het heeft me wat tijd gekost maar
uiteindelijk heb ik al mijn moed verzameld om de emmer leeg te kiepen. Na de
avondshift zijn we nog naar de nieuwe stallen gegaan om het water in orde te
brengen. En ik dacht er ineens aan dat we morgen (zondag) de trailer nodig
hadden maar die zat nog vol met stro. Dus hebben we nog een halfuur stro
uitgeladen.
We hadden de trailer nodig omdat we vandaag naar een paard
ging kijken dat zeer waarschijnlijk ook met ons mee naar huis kwam. Het was een
lange rit, twee en een half uur. Het was een mooi paard en als je de eigenaars
hoorde perfect voor de wandelingen. Er was een klein mispuntje, geen respect. We
gingen meneer inladen en hij zag de trailer nog maar en maakte rechtsomkeer. We
hebben hem terug gevangen maar deze keer stranden we nog verder weg van de
trailer. Uiteindelijk hebben we het zo gelaten, zeggend dat we volgend weekend
terug kwamen. Alleen zal dat waarschijnlijk niet waar zijn.
Zo waren we dus het grootste deel van onze dag kwijt. En om
onze frustratie wat te bekoelen hebben we sweepy en Claydon uitgenomen voor wat
sneller werk. We moesten wel want we hadden nog maar een uur voordat het donker
was.