Druk, druk, druk…

We hebben besloten niet langer in onze luxe hotelkamer te blijven en we gaan samen met Bayan op appartementenjacht. De eerste appartementen die we bezochten waren echt niet te doen. Bij de volgende waren er dan weer veel te veel trappen ( meerdere maal per dag op en af naar een 4^e verdieping zien we echt niet zitten). Uiteindelijk vonden we dan kort na de middag een klein maar geschikt appartementje op de gelijkvloers en niet al te ver van het centrum en het Zhambyl hotel. 

Met de taxi zijn we naar de Gross supermarkt gereden om de nodige inkopen te doen. Een avontuur op zich. Eerst aan de taxichauffeur duidelijk maken waar we naartoe wilden en vooral dat we na het winkelen terug naar het het appart. moesten… en hoe spreek je in godsnaam dat adres uit? Nadien in de supermarkt waren al gauw al de bedienden in alle staten om ons te helpen verstaan en te vinden wat we nodig hadden. Er werd wat afgelachen. Bijna had Patricia een worst gekocht die er op het eerste zicht zeer smakelijk uitzag maar nadien zagen we dat er kleine hondjes op de verpakking waren afgebeeld. Oei deze is blijkbaar niet voor ons, eerder voor Toby.   

23-02-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

Naar de Notaris…

Vandaag zijn we samen met Bayan en Zhanara naar de Notaris geweest. Hier werden de nodige vertrouwensdocumenten opgesteld en ondertekend zodanig dat Bayane in onze naam het woord kan voeren alsook de nodige papieren regelen bij de diverse instanties, de commissie en de rechtbank.

Na de notaris werden dan nog de nodige stempels gezet op onze “Migrational cards” bij onze reispassen.

Kort na de middag zijn we dan opnieuw naar het kindertehuis gereden voor de volgende grote stap…  we kregen voor het eerst een foto van onze jongen te zien…  WAT EEN SCHATJE!!! Een moment met traantjes van geluk.

Ondertussen zouden ook de papieren ivm het kindvoorstel vertrokken zijn naar HKM en naar Kind&Gezin. Nu is het afwachten op de goedkeuring van deze laatste. Hopelijk komt deze snel en kunnen we misschien nog morgen ons schatje voor het eerst ontmoeten.

Normaal hadden vandaag Dirk en Annelies moeten aankomen op de luchthaven van Taraz. Maar hebben het spijtige nieuws ontvangen dat er op het laatste ogenblik iets is misgelopen met hun kindvoorstel en dat hun afreis voor een tijdje wordt uitgesteld. We vinden het vreselijk nieuws voor hen en wensen hun veel sterkte toe. Hou er zeker de moed in. We leven met jullie mee.

’s Avonds in het hotel hebben we kennis gemaakt met de andere Belgische koppels die ongeveer gelijk met ons hier in Taraz zijn aangekomen. Alleen worden zij begeleid door een andere coördinator en hierdoor verloopt hun dagprogramma niet gelijk met het onze.  We weten dus praktisch nooit wanneer en waar we elkaar gaan tegenkomen.

22-02-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

We kregen een LUXE kamer in hotel Zhambyl. Hotel Zhambyl is het mooiste hotel van de stad, gelegen plak in het centrum. Onze kamer bevat meerdere plaatsen met een salonnetje…tot we de deur open deden… een suite totaaaaal afgeleefd, gaten in de muur, behang volledig verkleurd (afgeschenen), donkere sombere kleuren en wat ne planche!!!

Tussen elke plaats nen entreporte van wel 4 cm hoog en zo geraken we dan in de badkamer.

Een afgeleefd bad, 1 enkele kraan voor zowel wasbak als bad, met wel een cabine die vroeger dienst deed als douche. Alleen is er nu geen kraan meer in. Deze werd waarschijnlijk verwijderd omdat de douche lekte. Onder de wasbak doet een flexibel die in S wordt geplooid met nen elastiek dienst als shifon. 

’s Morgens gingen we naar beneden voor het ontbijt maar er was een probleempje. Het restaurant was verhuurd voor een grote meeting. Dus werden er eerst een tafel gezocht om ons dan in de bar een ontbijt te serveren.

Om 11u zijn we dan samen met Bayan en Zhanara vertrokken naar het kindertehuis. Onderweg nog even de nodige documenten gaan afgeven bij diverse instanties om dan omstreeks 12u in het tehuis aan te komen. We werden er vriendelijk ontvangen door de directrice die ons nog enkele vragen stelden, zoals: zijn jullie getrouwd en hoe lang? Hebben jullie reeds kinderen? En dan stelde ze ons, ons jongetje voor aan de hand van enkele documenten.

Ze vertelde dat het een Russisch, jongetje is van ongeveer vier jaar oud. Zijn naam is Seraphim. Verder vertelde ze dat hij tot zijn 2 jaar bij zijn ouders heeft gewoond maar dat zijn moeder met de noorderzon verdween en  hem dan achterliet bij zijn vader.  Deze laatste kon wegens financiële problemen niet langer voor Serapfim blijven zorgen en bracht hem naar het tehuis. Aanvankelijk bezocht hij nog geregeld zijn zoon, maar de laatste tijd bleven de bezoeken meer en meer uit. Laatst lede heeft de papa van Seraphim, die ondertussen reeds 2 jaar in het tehuis verblijft, hem ter adoptie achtergelaten. Alleen kon hij bij de verklaring tot afstand geen bewijs voorleggen dat hij de wettelijke vader is. Tot nog toe heeft geen van beide (officiële) ouders nog van zich laten horen.

21-02-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

Dinsdag 19/2, 12u ‘s middags, gepakt en gezakt met veel te zware koffers werden we uitgewuifd door mijn ouders in het Zuidstation van Brussel. Onze trein stond reeds klaar aan het perron. Na enkele emotionele momenten namen we dan afscheid voor een zeer lange reis.

De ICE-trein  bracht ons, na 3,5u  in de luchthaven van Frankfurt. En daar was het dan wel wat zoeken om de juiste vertrekhall te vinden. De luchthaven van Frankfurt is heel wat groter dan deze van Zaventem en bestaat uit 2 naast elkaar liggende terminals. We moesten terminal 2  vinden waar we via de “skyline train” werden naartoe gebracht. En natuurlijk helemaal achteraan in de gigantische hall was de incheckbalie van Air Astana.  We hadden natuurlijk prijs…onze bagage was veel te zwaar. Er zat dus niets anders op dan een  klein supplement te betalen. Nog even de luchthaven gaan  verkennen en weldra was het tijd om langs de douanepost te passeren. Patricia verstond er zich niet uit…rondom ons stonden een 4-tal lange rijen aan te schuiven en we stonden daar helemaal alleen tussen allemaal Aziatische mensen. “Gaan die allemaal naar Kazachstan?” vroeg ze mij. Nadien bleek dat er net voor onze vlucht een vliegtuig van Singapore Airlines vertrok.

Met een klein uur vertraging konden we dan omstreeks  20.30u inschepen richting Astana.

Rekening houdend met het uurverschil van 5u zijn we dan omstreeks 6.30u in de morgen geland in Astana. Lokale temperatuur -16°C en een ijzige wind. Als één van de laatste kwamen we bij  de paspoortcontrole. Patricia was niet op haar gemak, “ En als ze mij iets vragen? Wat moet ik zeggen? Ik versta geen Kazachs … en mijn Engels is ook alles behalve…” Resultaat op 1,2,3, was Patricia door de controle en bij mij was het checken en herchecken en nog eens de foto goed bekijken om mij dan na een 5-tal minuten toch het land binnen te laten. De bagage ging supersnel en zoals was afgesproken met Annemie van HKM moesten we nu nog enkel uitkijken naar onze coördinatrice die met een bordje, met onze naam erop, zal klaarstaan. In de aankomsthal stonden heel wat blikken ons aan te staren… taxi, taxi… werd ons toegeroepen, maar geen bordje en geen coördinatrice te bespeuren!

En nu? Ze is misschien wat later? Of zou ze al weg zijn? Aangezien onze vlucht een uur vertraging had. We zullen maar een beetje wachten… Het is wel een prachtige luchthaven, ze lijkt helemaal nieuw en met een grote koepel boven de centrale inkomhall.

Na 2 u wachten hebben we dan maar besloten om Annemie uit haar bed te bellen. Even later kregen we van haar een telefoontje terug dat we op de 2^e verdieping moesten gaan wachten en dat er binnen de 20 min. iemand ons zou komen oppikken. We hadden ons geïnstalleerd met zicht op de roltrap. Na nog eens een uur wachten hadden we elke dame in het oog die de roltrap op kwam… zou ze dat zijn?... neen… zou ze dat zijn?... neen … uiteindelijk na 1,5u werden we aangesproken door Victoria, een van de medewerkers van het adoptiebureau. Ze verontschuldigde zich uitgebreid voor het misverstand. Ze dacht dat we op een andere dag en op een ander uur zouden aankomen. Ook wist ze ons te vertellen dat er pas om 15.15u een vlucht was naar Taraz maar dat ze wel al onze ticketten voor de vlucht was gaan halen. Ze overhandigde ons 2 van de 4 ticketten die ze bij zich had. Na nog wat uitleg over hoe, wat en waar, nam ze na een tijdje afscheid van ons. Toch nog even checken op de ticketten, ….uur, welke incheckbalie … en onze naam. Hela, dit zijn niet onze namen. Ze had ons de verkeerde gegeven. Gelukkig hadden we dit nog net op tijd gezien.

De Concorde naar Taraz was eentje met propellers. Een toestel van meer dan 40 jaar oud. Een autobus met zo’n verouderd  interieur zou bij ons al lang niet meer mogen rondrijden. En een lawaai dat deze bak maakte; je kon met moeite iets tegen elkaar zeggen. Maar doodvermoeid we waren zijn we al snel na het opstijgen in slaap gevallen. Na een 3-tal uur vliegen zijn we veilig aangekomen in Taraz. En ja hoor… daar stonden ze ons op te wachten, Bayan onze coördinatrice en Zhanara, onze tolk. We zijn dan maar onmiddellijk doorgereden naar ons hotel voor een welverdiende nachtrust.      

20-02-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

14-02-2008 om 21:50 geschreven door Patsy & Eddy  

31-01-2008 om 21:45 geschreven door Patsy & Eddy  

04-01-2008 om 23:05 geschreven door Patsy & Eddy  

01-01-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

Het bleef lang stil op de blog. Maar geduld blijkt dus toch een mooie deugd...

Zaterdag 29 december omstreeks 18u .... 
HET TELEFOONTJE van Annick van HKM  "Er wachten twee kindjes op jullie in een tehuis in Taraz"

Meer informatie over de kindjes is er spijtig genoeg niet. Maar wat zeker is, een mooier nieuwjaarsgeschenk konden we niet dromen.
We kunnen het nog steeds niet goed geloven. Een onbeschrijfelijk gevoel. We hebben er 2 nachten niet van geslapen.
Nu is het waarschijnlijk nog enkele dagen/weken wachten op de officiële uitnodiging uit Kazachstan. Nadien zal de afreisdatum volgen.

Familie en vrienden worden op de hoogte gebracht.
Help wat nu... waarmee moeten we nu eerst beginnen?

31-12-2007 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

De maand Oktober is voorbij. De belangrijkste gebeurtenissen ivm onze adoptieprocedure tot nu toe waren wachten, wachten en nog eens wachten. Van de zijde van HKM blijft  het zo stil dat we er zelf aan twijfelen dat we nog dit jaar zullen vertrekken. Ons dossier blijkt wel helemaal volledig en in orde te zijn, maar tot nu toe werd het niet doorgestuurd naar een regio. Het is pas wanneer dit is gebeurd dat we gaan weten naar welke stad we zullen gaan en wanneer.

We hebben dan maar onze reistassen opnieuw leeggemaakt.

Ondertussen volgen we met veel aandacht het reilen en zeilen van de andere adoptieouders. Zij die reeds vertrokken zijn en zij die net als wij nog aan het wachten zijn. Op 12 oktober kwam er fantastisch nieuws binnen van Katelijn. Katelijn is een goede vriendin die we hebben leren kennen tijdens de voorbereidingscursus twee jaar geleden. Ze kreeg haar uitnodiging om haar adoptiedochtertje op te halen in Ethiopië.

Op dinsdag 16 oktober was het grote vertrek en op 23 oktober zijn ze opnieuw geland op Zaventem. Zij, samen met haar juweeltje van een dochtertje... ENI.

We wensen hun samen het aller, aller beste toe!

Graag zouden we even iedereen willen bedanken die ons via de reacties op deze blog, de e-mails, telefoontjes ...enz., een riem onder het hart steken. Jullie medeleven doet ons echt plezier!

En tussen al de e-mails zat er vorige week plots eentje tussen van ... HKM. Vlug geopend... en .... nieuws? Neen, het waren alweer bijkomende documenten die moeten worden ingevuld en verder nog enkele onkostennota’s om te betalen.

31-10-2007 om 13:08 geschreven door Patsy & Eddy  

18 september 2007:

Schitterend nieuws!!!

Via de blog van Stefan, Heidje en Mikiël vernemen we dat hun dossier is vrijgekomen en dat ze vertrekken naar Astana. Ook de dossiers van een 10-tal andere koppels is vrijgekomen en hebben hun bestemming gekregen.

Wij zijn ontzettend blij en wensen hen allemaal het allerbeste toe!

Natuurlijk konden we het ons niet laten om zo snel mogelijk kontakt op te nemen met HKM. En ja het klopt! Annick bevestigde dat er een 10-tal dossiers zijn vrijgegeven en dat er snel nog enkele andere zullen volgen. Normaal had ook jullie dossier er moeten bij geweest zijn, zei ze...ALLEEN, er is een probleem met jullie dossier...

De laatste documenten die bij het dossier moesten worden toegevoegd, werden vanuit de Kazachse ambasade verstuurd via de diplomatieke post. Nu blijken deze, in Kazachstan,  niet te zijn aangekomen. Hierdoor is jullie dossier nu onvolledig en wordt het niet verder behandeld.

Volgens Annick is de Consul erg begaan met het ongemak en doet hij er alles aan om de vermiste documenten op te sporen. We zullen enkele dagen moeten afwachten...

Maandag 24 september 2007:

Er is nog geen nieuws i.v.m. de vermiste documenten. Ondertussen hebben we reeds de copy’s van de documenten in kwestie klaar gelegd. Maar Annick vertelt ons dat de ministerie in Kazachstan enkel originele dokumenten wil en dat er niets ander zal opzitten dan deze opniew op te maken en te voorzien van originele handtekeningen en  stempels.

Daar gaan we weer voor een extra rondje ... gemeentehuis, doktersattest, stempels, vertaalster ....enz.

Zaterdag 29 september ... Kazachjesdag in Mol:

Vandaag zijn we naar de Kazachjesdag geweest in Mol. Het was een zeer fijne namiddag waar we heel wat boeiende gesprekken hadden met tal van ouders die reeds in Kazachstan adopteerden alsook met onze lotgenoten die net als wij met volle moed en met de vele “ups and downs” aan hun dossiers aan het werken zijn. .

We hebben er zeker elkaar heel wat moed kunnen inspreken! En alleen al het zien van zoveel gelukkige en lieve gezichtjes van al die Kazachse kindjes die erbij waren!!!

En het beste nieuws kwam er van Annick. Zij kwam ons vertellen dat  ze onze verloren documenten, in Kazachstan, hebben teruggevonden en het dus niet meer nodig is om nieuwe exemplaren op te sturen.

Dit wil dus zeggen dat ons dossier terug uit de kast wordt gehaald en dat we weer kunnen hopen op verder en hopelijk goed nieuws. Alleen zal er dit waarschijnlijk pas binnen enkele weken aankomen en zal ook ons vertrek niet meer voor de komende weken zijn.

Er zit maar één ding op: opnieuw AFWACHTEN!!!

30-09-2007 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

Het is al een tijdje stil gebleven i.v.m. de procedure… de vakantieweken? Of stilte voor de storm?

Het zal het tweede worden. Op 11 augustus krijgen we een E-mail met de fijne mededeling dat de Kazachse autoriteiten 3 extra documenten willen om aan het dossier toe te voegen. En dat deze opnieuw moeten voorzien worden van gewettigde handtekeningen + apostilles van buitenlandse zaken en vertaald. Daar gaan we weer... Eerst een afspraak gemaakt bij de notaris en nadien met de documenten naar Brussel. Vanaf hier zorgden Annemie en Annick  er dan verder voor dat ze worden vertaald en bezorgd aan de Consul op de Kazachse ambasade.

Kort daarop opnieuw een E-mail. Het medisch verslag dat zich in het dossier bevind is vervallen. Deze heeft namelijk een geldigheidsduur van 3 maanden en die zijn ondertussen verstreken. Dus er moet een nieuw verslag worden bezorgd, voorzien van doktershandtekening.

Maar er zat ook een leuk bericht bij de E-mail. Namelijk de uitnodiging voor de langverwachte reisvoorbereiding. Al de kloppels die in de komende maanden gaan afreizen worden op woensdagnamiddag verwacht in de kantoren van HKM voor een informatieronde.

 


15 augustus 2007

Opnieuw een kleine vertraging…

Wegens de verkiezingen in Kazachstan heeft het Ministerie laten weten dat alle lopende adoptiedossiers met 2 weken worden vertraagd. Dit betekend dus dat de koppels, die klaar stonden om te vertrekken, zullen moeten wachten tot eind september. Voor ons betekend dit ook dat het vertrek met 2 weken wordt opgeschoven. We vertrekken dus pas begin Oktober.

24-09-2007 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

5 juli 2007…

Vanmorgen was er vergadering tussen Kind en Gezin (VCA) en Het Kleine Mirakel. Daar werd bevestigd dat volgende vrijdag (de 13de ...) de definitieve goedkeuring zou afgeleverd worden.

Ondertussen zijn de  nieuwe dossiers overhandigd aan de Consul op de Kazachse ambasade in Brussel. Van hieruit vertrekken ze dan naar het Ministerie van educatie in Kazachstan.

15 juli 2007 …in een stroomversnelling

Eindelijk is het zover… weliswaar een maand later dan voorzien… de brief ter bevestiging van  de goedkeuring voor het kanaal Kazachstan is aangekomen bij de adoptiedienst HKM. En ondertussen zijn ook onze dossiers al aangekomen in Kazachstan. Vanaf nu is het nog 2,5 tot 4 maand wachten op de uitnodiging van het Ministerie. Annemie zegt dat het waarschijnlijk snel zal gaan en dat we ons moeten klaar houden om te vertrekken eind september, begin oktober. Nu beginnen we pas echt zenuwachtig te worden… we kunnen het haast niet geloven…HET VERTREK KOMT IN ZICHT!

Toby verstaat er zich niet uit… wat zeggen mijn baasjes nu toch altijd? “Gaan er kindjes komen??? Ga je braaf zijn met de kindjes???”  Ja, ja …laat ze maar zeggen, maar ik blijf toch de  baas in huis!?

23-09-2007 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

De maand juni 2007…

Nu de 3 proefdossiers afgerond zijn is het wachten op de definitieve herkenning van HKM als adoptiedienst en op de officiële opening van het kanaal Kazachstan.

Alleen moet hiervoor het VCA zijn goedkeuring geven en deze laten op zich wachten…!

Ondertussen is ons dossier vertrokken naar de vertaalster. Al onze mooi geschreven tekstjes onze motivaties en de diverse attesten worden vertaald in het Russisch. Binnen een 2-tal weken zullen we bericht krijgen van de vertaalster als alles klaar is.

Vandaag minder prettig nieuws gekregen…

Annick en Annemie van Het Kleine Mirakel hebben ons laten weten dat er een document  in ons dossier ontbreekt. Een document dat zij ons vergaten te bezorgen en dat nu zo spoedig mogelijk moet worden ingevuld en ondertekend. Op zich niet zo een probleem, is het niet dat we opnieuw naar de notaris moeten om de handtekeningen te laten wettigen. Daarna met het document naar het ministerie van buitenlandse zaken in Brussel en ten slotte opnieuw naar de vertaalster. 

22-09-2007 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

Voorbereiding adoptie Kazachstan …De maand mei 2007:   

Precies 2 jaar verlopen sinds het opstarten van onze adoptieprocedure …

We zijn reeds een hele maand druk bezig geweest met het verzamelen van een waslijst aan documenten en attesten. Al deze documenten moesten voorzien worden van de nodige handtekeningen en deze dienden nadien te worden gelegaliseerd. We hebben nogal wat afgereden, van ene gemeentehuis naar het andere, van werkgever via onze huisarts naar de notaris…enz.

Daarna hebben we onszelf, de familie en ons huis voorgesteld aan de hand van een reeks foto’s. Dit alles werd gebundeld en ons dossier was klaar om te overhandigen aan de dames van Het Kleine Mirakel.

Met de verschillende dossiers wordt er naar Brussel getrokken, naar het ministerie van buitenlandse zaken. Daar moet elk document voorzien worden van een stempel (en de inkt voor de stempels is duur in Brussel … 10 €/stempel en we hebben er zeker 25 nodig…).

 

25 MEI 2007…

We hebben goed nieuws ontvangen van de 3 koppels die afgelopen maanden in Kazachstan waren …

Zij zijn vertrokken kort na onze inschrijving bij HKM en zijn de eerste koppels die afreisden sinds de officiële herkenning van HKM als adoptiedienst en sinds de nieuwe adoptiewet.

Er werd aan elk een prachtig kindje toegewezen en vandaag, na 9 lange weken in Kazachstan, zijn de fiere ouders met hun schatjes thuis gekomen.

Van harte proficiat aan de kersverse ouders. We wensen jullie veel succes!

WELKOM THUIS ROOS, WARD EN RUNE!

21-09-2007 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

20-09-2007 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

Wat er vooraf ging ... slot

In de maand September ’06  zijn we dan maar gaan aankloppen bij Minister Vervotte om er ons verhaal te doen en om raad te vragen. Er werd ons aangeraden om enkele maanden af te wachten. Er zou namelijk een akkoord in de maak zijn voor een samenwerking tussen Vlaanderen en Wallonië. Na vele telefoontjes en e-mailtjes en na de verkiezingen… bleek het wachten een maat voor niets te zijn geweest. Er komt geen samenwerking tussen beide gewesten.

Maar tijdens een van onze gesprekken met een medewerker van Minister Vervotte vingen we geruchten op over een eventueel nieuw kanaal met Kazachstan. Tijdens een ander gesprek vingen we iets op over een vereniging met de naam “Het kleine mirakel”. En ten slotte na  meer dan 6 maanden wachten komt het verlossende bericht: Vlaanderen erkent een 5^e adoptiedienst “Het kleine mirakel”.

Het heeft dan ook niet lang geduurd of we zaten rond de tafel met twee zeer sympathieke dames Annick en Annemie van Het kleine mirakel. Daar staan we nu als een van de eerste ingeschreven op de wachtlijst.

19-09-2007 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

Wat er vooraf ging ... vervolg

Met het goede nieuws i.v.m. ons vonnis hebben we zo snel mogelijk een nieuwe afspraak gemaakt bij de adoptiedienst “Horizon” .Op dat moment was Horizon het enige erkende bureau in Vlaanderen dat met één van de door ons gekozen landen werkte. Namelijk met Rusland.

Maar de ontgoocheling was groot met wat we daar te horen kregen! Jaarlijks werkte Horizon slechts een relatief klein aantal adopties af, waardoor de wachttijd ondertussen was opgelopen tot 2,5 a 3 jaar voor een jongen en tot meer dan 4 jaar voor een meisje. En dit wetende dat het geschiktheidsvonnis slechts een geldigheidsduur heeft van 3 jaar… Daarenboven is de procedure in Rusland zeer omslachtig met 3 maal afreizen en tussen elke afreis zit opnieuw een lange wachttijd.

We hebben er dan nog eens goed over nagedacht en besloten op zoek te gaan naar een andere adoptiedienst. Bij de 3 overige Vlaamse adoptiediensten kon we niet terecht. Maar we vonden wel andere Belgische diensten die met een van de door ons gekozen landen werkte. We werden hartelijk ontvangen bij Larisa, de adoptiedienst uit Luik die met Oekraine werkt en bij de adoptiedienst “A la croisée des chemins” die eveneens met Rusland werkt. Bij deze Waalse diensten waren de wachttijden heel wat korter, ze hadden het over een aannemelijke 8 à 12 maanden. Alsook de procedure ter plaatse was veel eenvoudiger en korter, vooral dan in Oekraine.

Alleen… nu blijkt in België geen overeenkomst te bestaan tussen Vlaanderen en Wallonië waardoor Vlamingen zich niet mogen inschrijven bij een Waalse dienst en omgekeerd. Daar stonden we dan…! Reeds een hele procedure doorzwommen en nu stonden we met onze rug tegen de muur.

Een zelfstandige adoptie? Hoe moeten we daar aan beginnen? Het zag er alles behalve eenvoudig uit… al die documenten en dan de taal waar we niet zo sterk in zijn… Nee, daar beginnen we niet aan!

                                                                                                                                                                   vervolg... zie verder

18-09-2007 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  

15-09-2007 om 01:09 geschreven door Patsy & Eddy  

15-09-2007 om 01:06 geschreven door Patsy & Eddy