“Geachte heer en mevrouw, Wij hebben uw aanvraagformulier goed ontvangen en sturen u de informatiemap ‘Interlandelijke Adoptie’ toe” … zo luide de eerste zin in de brief die we op 1 juni ’05 ontvingen van K&G.

Bij deze was dan de eerste stap van ons adoptieavontuur gezet. Kort na het ontvangen van de informatiemap volgde de uitnodiging voor het volgen van het voorbereidingsprogramma. Deze werd ingericht door Triobla en vond plaats tijdens de maanden september en oktober te Asse.

We hadden zo iets van “een voorbereidingscursus… moet dat nu echt?” maar we kregen er echt heel wat nuttige informatie en stof tot nadenken. Tijdens deze infonamiddagen werden ook de verschillende mogelijkheden van adoptie en de verschillende adoptiediensten voorgesteld. Het is dan ook hier dat wij definitief besloten te adopteren in een (ex)Russische- of een Balkanstaat. Er werd ons ook aangeraden te werken via een adoptiedienst. Van de vier, in Vlaanderen, erkende adoptiediensten was “Horizon” de enige dienst die met deze landen werkt.

Met het van Triobla verkregen attest konden we dan weer een sta verder en op 27 oktober kregen we dan, van het VCA, de opdracht om een uitgebreide vragenlijst in te vullen en ons levensverhaal op papier te zetten.

De volgende stap was het indienen van een verzoekschrift bij de jeugdrechtbank ter bekomen van het geschiktheidsvonnis.
Na het verzamelen van de nodige documenten bij de diverse gemeentehuizen stapten we begin november naar de balie van de jeugdrechtbank te Brussel.

En toen was het wachten … op de uitnodiging voor de verschijning … welke dan pas plaats zal vinden op 20 jan. ’06.

De jeugdrechter vroeg naar onze motivaties om te gaan adopteren en gaf dan de opdracht om het “beruchte” maatschappelijk onderzoek op te starten. Dit maatschappelijk onderzoek omvatte een huisbezoek, een gesprek met een sociaal assistent en een reeks van 4 gesprekken met de psycholoog.
Deze gesprekken verliepen tamelijk vlot en in de loop van april ’06 werden we opnieuw op de rechtbank uitgenodigd ter inzage van het sociaal verslag.

Dit is het moment van de waarheid. Want op dit verslag zal de rechter zich baseren voor het al dan niet toekennen van ons geschiktheidsvonnis. Het is echt verrassend hoe goed je persoonlijkheid wordt weergegeven in zo’n verslag. Maar wat ons het meest interesseerde was de besluitvorming op einde van het verslag en die zag er veel belovend uit.

Op 19 mei ’06, bijna een jaar na het starten van de hele procedure, mochten we dan uiteindelijk en hopelijk voor de laatste maal, verschijnen voor de jeugdrechter. Nog even duidelijk onze motivaties op een rijtje zetten, enkele bemerkingen ivm het verslag bespreken en … ja hoor …eind juni ’06 kregen we per aangetekend schrijven ons vonnis. We mogen 2 kindjes gaan adopteren.   
                                                                                                                                                           vervolg ... zie verder