Gisteren is de thuiskomst op het appartement zeer, maar dan ook zeer goed verlopen. Na een uurtje verkenning van alle ruimtes en van zijn "nieuwe" bedje, hebben we hem voorgesteld om nog eens met de taxi te gaan rijden. Dit moesten we hem natuurlijk geen 2 keer vragen. We zijn dan met z'n drieën naar de supermarkt gereden. Een gok of dit wel een goed idee zou zijn, maar tenslotte moet hij dit toch leren. Hij zal dit trouwens nog dikwijls moeten doen aangezien het de favoriete sport van Patricia is. Eenmaal daar hebben we hem in het winkelkarretje gezet en zijn we in het, voor hem dan, paradijs binnengereden.

Zooooooooveel yoghurt bij elkaar had hij nog nooit gezien en alle andere artikelen waren in zijn ogen "chocolat". Eerst kochten we enkele potjes yoghurt en hij zette deze netjes in het karretje, daarna een grote zak chips, water, ... enz en alles werd, zonder te openen, in het karretje gezet. Wat een verrassing voor ons! Een echt plezier om met zo een flinke jongen te gaan winkelen. Aan de kassa ging alles netjes de band op en als beloning kreeg hij "ne lekkerstok". Dit had hij meer dan verdiend.

Eenmaal terug op het appartement hebben we hem dan al eens laten kennis maken met België. We hebben frietjes gebakken met steak. "Lekker" riep hij na zij eerste frietje. Aan de andere smaken moet hij nog wel wennen. Van tomaat moest hij eerst niet weten, nadien heeft hij ze toch geproeft maar zijn favoriet zal het niet worden.

Om 21u bedtijd. Het omkleden ging niet zo vlot. Met veel moeite zijn kleertjes uitgekregen. Stampen en spartelen en nadien zijn pyjama niet willen aandoen. Tot wijzelf ook onze pyjama aandeden, dan draaide hij bij en deed hij spontaan zelf z'n pyama aan. Het slapengaan zelf ging dan weer zeer vlot. In zijn bedje nog een kwartiertje in zijn boekje gekeken en dan samen met zijn ballon in slaap gevallen.

Vandaag zijn we omstreeks 9u wakker geworden. Mathias heeft heel de nacht doorgeslapen. En nu mag hij in bad, spelen met de eendjes en alles kleddernat spuiten... wat een pret. Tandjes poetsen? neen ...wil ik niet... tot hij door had dat deze tandpasta een veel beter smaak had dan deze van het tehuis.

De volgende leuke activiteit was samen met papa naar de bakker gaan. En hierop volgend kwam er een heerlijke boterham met jam en met choco. "Lekker"...

Alleen hebben nog niet gevonden wat hij wil drinken. We probeerden reeds koude en warme melk, chocomelk, koffie met melk... maar geen van deze lust hij. Alleen water. Waarschijnlijk dronk hij in het tehuis, bij alle gerechten, thee. Dit zullen we later dan eens uitproberen.

Na het ontbijt zijn we dan naar de 1 mei vredesoptocht gaan kijken. Er was veel muziek en veel volk. Enkele praalwagens en danseressen in traditionele kledij, met vlaggen, kleurrijke lintjes en balonnen. Hij zag er politie met grote kepi's, politiewagens en een brandweerwagen. Plotseling ging hij voor enkele soldaten staan en begon hij hen eens te tonen hoe ze moesten marcheren. De deugeniet!

De grote fonteinen op het plein waren dan weer een attraktie op zich. Met zijn handjes in het water...alles nat. "Mooi he papa" riep hij terwijl hij vol bewondering naar de zonnestralen tussen het dansende water stond te kijken. Een regenboog vormde zich in de fontein.

Het eten en het middagdutje zijn ook vlot gegaan. Alleen in de namiddag tijdens de wandeling in het park is hij opnieuw beginnen koppen. Hij kreeg zijn zin niet en al huilend zijn we huiswaarts gekeerd. Eenmaal binnen was de driftbui snel over en heeft hij flink zijn aardappelpuree opgegeten. De kip en de worteltjes luste hij niet.

In tegenstelling met de eerste nacht is de tweede niet zonder incidenten verlopen. Hij heeft wel heel de nacht door geslapen maar is 4 keer uit zijn bed gevallen. Hij valt dan op de plankenvloer en slaapt gewoon verder. Een andere keer staat hij gewoon recht, kruipt terug zijn bed in en slaapt voort. We hebben dan maar een zetel tegen z'n bedje geschoven en kussens gelegd.

Deze ochtend was het mama's beurt om met hem naar de bakker te gaan. Maar deze keer moest en zou hij met "chocolat" naar buiten gaan. Hij stond als eerste achter de toonbank. De winkelierster kon er niet mee lachen maar verstaan kon Patricia ze toch niet. Het werd dan maar brood en een frisco. Maar nu hem nog aan het verstand brengen dat hij eerst een boterham moest eten en dan pas de frisco "chocolat" krijgt...

De rest van de ochtend zijn we met het fietsje in het park gaan rijden.

Al bij al valt het goed mee en past Mathias zich heel snel aan. Hij mist blijkbaar z'n leventje in het tehuis helemaal niet.

Het fietsje blijft alle dagen dienst doen. Ik denk dat het nog nooit zo veel km's heeft afgelegd. Maar Mathias laat zich ook graag rijden door Zeline (zie foto). Ook de schommel achter het appartement vind Mathias geweldig. Dan roept hij van 1, 2, 3...10 ( jawel in het vlaams, alstubelieft !!!) en schatert hij heel de buurt bij elkaar. De taal vormt bijna geen probleem meer; hij verstaat zo goed als alles. Ook hij kan zich al behoorlijk goed verstaanbaar maken met heel wat vlaamse woordjes. Uitdrukkingen zoals in de frigo zetten, op de tafel, in de vuilbak, wassen, tandjes poetsen, in het bad/bed, groot, klein, warm, koud, kusje, kijk papa, licht aan, schommelen, trap op/af, boterham met choco/confituur/kaas, drinken, yoghurt, flink, alles goed? ....enz

We zijn met hem zelfs al eens op restaurant geweest. We hebben het wel niet te lang getrokken, maar het heel goed verlopen. Eerst kam de dienster een mandje brood op de tafel zetten. Mathias riep naar haar "hmm boterham met choco". Bij het brengen van de drank was het "drinki" en telkens met vriendelijk "spasiba". Ook de pizza en de kebab hebben hem geweldig gesmaakt. Omdat hij zo lief en vriendelijk was bood de dienster ons, aan het eind van de maaltijd, nog een gratis dessert aan. Ondertussen heeft hij reeds zowat alles al leren eten. Hij eet goed en telkens we hem weer iets nieuws laten proeven, kijkt hij ons zo aan met van die guitige oogjes waarin je echt kan zien dat het hem smaakt. "Lekker" zegt hij dan!

Ook van de kwajongens streken blijven we niet gespaard. Bij het fietsen naast de berm hadden we zeker al 10 keer gezegd "pas op", maar toch is hij met zijn fiets de berm van wel 5 meter hoog afgereden en holder de bolder over zijn fietsje het gras in. Papa er achter gesprint...eens goed gevreven, enkele kusjes waar het pijn deed en na twee minuutjes waren de traantjes reeds geruild voor een lachbui. Nog geen uurtje later bij de fontein... met zijn handjes aan het water voelen... "pas op Mathias, niet te ver, je gaat er in vallen". Maar hij zag andere kindjes die met hun voetjes in het water hingen en dit wou hij natuurlijk ook doen... zijn shoentjes en kousjes uitgedaan, zijn broek opgerold en hij ging voorzichtig, aan mijn hand, op de rand van de ondiepe fontein zitten. Ik had nog maar net zijn schoentjes weggezet of meneer stond al recht in het water. "Mathias blijf zi..." hij had nog geen twee stappen gezet, of pardoes in het water. Nat van kop tot teen. Gelukkig was het zeer warm weer en waren we snel terug aan het appartement.

Naast al het plezierige zij er ook de minder goede kanten. Hij is ons geweldig aan het testen en aan het uitdagen. Als we hem zeggen " neen niet doen, of neen mag niet, niet aankomen, dan gaat hij graag uitdagen en het juist wel doen. En telkens weer opnieuw. Ook het koppen wanneer hij zijn zin niet krijgt blijft een groot probleem. Hij kan bv. tijdens het wandelen een grote fiets zien staan en wil daar dan absoluut mee rijden; of plots wil hij met een vreemde auto meerijden; of hij ziet iets waarvan hij denkt dat het chocolade is en wil het absoluut hebben.... Meestal staat hij te koppen op straat en wil hij niet meer verder komen. Hij kan dit zeker langer dan 15 min. uithouden. Als we hem dan willen optillen, gaat hij op de grond liggen, begint hij te schoppen, te spartelen met armen en benen en huilt heel de buurt bij één. Er zit dan niets anders op dan recht naar huis en hem laten uitrazen in of eerder naast z'n bed.

Bayan ging al het mogelijke doen om tegen vandaag de documenten klaar te krijgen. Morgen is het hier nationale feestdag en dan weer weekend. Als de documenten er tegen vanavond niet zijn wil dit zeggen, 3 a 4 dagen langer blijven.

Joepie, in de late namiddag kregen we een SMS dat het paspoort reeds klaar was. Nu nog zijn uitreisvisum bemachtigen! Een tijdje later liet Farida, een van de tolken, weten dat ze alles in handen had. Ook de copy's van de documenten zouden reeds in België bij de vertaler zijn aangekomen. Dit wist Annick van HKM me te bevestigen. En tegen de avond kregen we zelfs het TRACKING NR. van DHL-express doorgestuurd. Dus de documenten zijn vertrokken naar Brussel!!!!

Nu kunnen we pas echt beginnen aftellen.

Heel waarschijnlijk gaan we dinsdag of woesdag naar Almaty kunnen rijden om dan daar naar de Nederlands-Belgische ambassade te gaan.

Nationale feestdag in Kazachstan:

- militaire parade op de grote markt

- veel volk op de been

- Alle gebouwen rond het marktplein zijn versierd

- alle fonteinen in de parken zijn in werking gesteld

... en dit levert de volgende beelden...

En Mathias ging nog eens tonen hoe de soldaten marcheren.

Toen we terugkwamen van de supermarkt stond Farida ons op te wachten om met ons naar het station te rijden. Daar hebben we reeds onze treinticketten gekocht om woensdagavond naar Almaty te rijden. Een eerste stapje huiswaarts. Dus vanaf dondardag ochtend zullen we in Almaty zijn.

Nadien hebben we dit een klein beetje gevierd met een ijsje op een terras. Alleen vond Mathias zo 'n ijsje toch bijzonder koud... maar lekker!

Ondertussen is het koppen en het gedrag van Mathias al stukken verbeterd. Hij gedraagd zich al heel de dag bijzonder flink. Een echt plezier! Hopelijk blijft dit zo.