We'r on the move again. Stipt vertrokken om 13.30u aan het 'victorian arts centre' (operahuis en concertzaal) in melbounre. De bus is een stuk comfortabeler dan de vorige, hogere rugleuning, betere kussens, iets meer beenruimte - toch aan de rechterkant. De groep is 12 mensen groot + chauffeur (philip - ik schat hem rond de 40, klein, type gymnast). Wederom een mengelmoes van leeftijden: een duits koppel van rond de 60, een fransman (±50 - werkt in Parijs - woont in Pau - jaja le sud ouest), een 50 jarige man van de UK, de rest ik is jonger dan ik, 2 duitse sympatieke meisjes waarvan eentje ook de trip naar alice springs doet, een 20-jarige israeliet, nog een brit (±25), 2 hollanders, (jongen (18) en meisje (24) - een brits meisje (20) en een japanese (±30). Deze namiddag hebben we een kleine 250 km afgemaald, maar met redelijk wat 'scenic' stops. We volgen de 'great ocean road'. Grote oceaan, kleine weg. Een 2-vaksbaan (eentje voor elke rijrichting) met heel veel volk op. Een weg gemaakt om de oorlogsveteranen van WOI werk te kunnen bieden, af en toe zie ook memorials om de gevallen soldaten te herdenken. Een slingerende baan die voortdurend de kustlijn volgt, met af en toe hoge kliffen (tot 100m hoog). En waar het ook maar kan wordt er gesurft door jong en oud. Nu het paasweekend is, wordt er geen plekje onbenut gelaten. De golven zien zwart van de wetsuits. De eerste voorziene stop aan Bells Beach - DE surfplaats van de oostkust - werd al meteen afgeblazen omwille van de RipCurl pro competiton. 's Wereld grootste van het surfcircuit (beweren ze hier natuurlijk) en deze periode onbereikbaar voor de modale dagjestoerist. De eerste echte stop was in Torquay, de wieg van 2 grote surfmerken 'rip curl' en 'quicksilver' (eerst vrienden die samen rip curl oprichtten maar na een split is er eentje quicksilver begonnen - alle twee goed af zou ik zo zeggen). Zelfs nu, zaterdag, zijn al de winkels toe. Spijtig want de zomercollectie is hier nog altijd in solden maar zo blijft mijn portemonnee zwaarder en mijn rugzak lichter. De weg is adembenemd mooi, de steeds wisselende kleuren van de oceaan (alle tinten tussen blauw en groen), zalige stranden, rotsen waar de pacific voortdurend tegen aan beukt, dat alles gecombineerd met een heerlijk zonnetje en de geuren van de oceaan. Wat heeft ne mens meer nodig om te gelukkig te zijn. We slapen in een bbh in apollo bay, redelijk maar ik heb er al beter gehad. Morgen ontbijt om 7 - we zullen geen tijd hebben om paaseieren te rapen. op het programma: een korte wandeling door een of ander regenwoud, de 12 apostelen (rotsfomaties in de zee) en de rest weet ik niet meer, maar kunnen jullie hopelijk te weten komen in het verslag van morgen. Het begint hier serieus in te korten. Ik ben vandaag tot het besef gekomen dat ik hier nog maar 2 volle weekends ga doorbrengen en dan is het verhaaltje over (al good things comes to an end - een spreuk die je in reuze van letters op de vlieghaven van wellington terugvindt - hoe kunnen ze het weten). Zo ver zijn we nog niet, de volgende 2 weken nog alle zintuigen wijd openzetten om met elke lichaamscelletje te genieten van het prachtige oceanie. G'day, slaap wel en vang de paasklokken.
Ik heb weer wat foto's kunnen opladen. Ze staan op de gebruikelijke plaats ttz: ftp://arg.reginapacis.eu username: condor Password: veelgezien alles in kleine letters en zonder spaties Ga naar de volgende mappen: httpdocs - oceanie - 07-04-07 (waar die van vandaag staan)
Het klassieke ochtendritueel toegepast zeker wanneer er tijd voor is, slapen tot 9.00, ontbijten, teetje en ondertussen kijken wat er in de wereld gebeurd via internet. De blogsite nadert de magische 3000 bezoeken, wie had dat ooit kunnen denken. Misschien moet ik dan toch de 'tilliaanse kloosterorde' oprichten, we zouden met veel volk zijn. Ook hier goede vrijdag maar met goed weer. Alles is hier zo dood als ne pier (naar analogie met wat er op goede vrijdag gebeurd is). Maar met zo'n weertje zijn er alternatieven genoeg. St kilda heeft een strand, de keuze was rap gemaakt, ik heb daar een uurtje gezond (eerste keer sinds ik weg ben) en heb dan een duikje (eerste keer in de pacific) genomen. Heb mij wandelend door het zonnetje laten drogen, baden in de branding (beste manier om bruin te worden - geen paniek tina, mits af en toe een zonnebankje kan je nog concurreren). Ik ben blijven wandelen en heb gans de kustlijn gedaan tot ik niet verder meer kon omwille van de monding van de Yarra rivier in de pacific. Je komt dan westelijk voorbij het centrum (iets te ver dus). Tegen beter weten in ben ik dan toch maar naar het Melbourne Park gestapt (oude olympische site - waar je niets meer van terugvindt - maar ook daar waar the open australien worden gespeeld) en in het kader van onze te spelen daviscup dit weekend, volgde ik mijn geweten om het te gaan bekijken. Zeker wel 30 tennisterrreinen en alle 30 even leeg, geen kat te zien, het gehele centrum was afgesloten. De Imax filmsessies waren allemaal volgeboekt (hoe kan het ook anders, 't is ongeveer het enige wat hier open is), dan maar door de stad terug beginnen te wandelen, richting St Kilda. De mensen in Melbourne zijn inderdaad vriendelijker dan in Sydney. Melbourne is een propere stad. Maar dat gegeven is tot hier toe een constante geweest zowel hier als in NZ. Ik ben nog geen enkele vuile toilet tegengekomen, noch in de BBH (backpackerHostel), noch langs de baan, zelfs niet in de openbare toiletten. 'T is altijd deugdoend om op je gemak op het gemak te kunnen zitten. Al de NZ-landse en australische verkeerslichten zijn uitgerust met een geluidssyteem voor de blinden, Het is trouwens opvallend hoe alles - in beide landen - is voorzien voor mindervaliden. Tot in de BBH vind je douches voor rolstoelgebruikers. De ozzies hebben ook gevoel voor humor - de opschriften op t-shirten doen je af en toe glimlachen; in een eettent waar vnl kip werd gegegeten lopen de mannelijke obers rond met 'I make chiks hot'. Het is minder subtiel dan dat van de NZ maar het mag er zijn. Morgenvoormiddag probeer ik nog wat foto's op te laden. Ik moet pas om 13.00 uur aan het Victorian art centre zijn voor het vertrek van de 3,5 daagse naar Adelaide. Ik heb er de tijd voor, hopelijk vind ik een pc waar ik mijn foto's kan comprimeren. Het grote voordeel van deze blogsite is dat ik bij mijn thuiskomst jullie niets meer hoef te vertellen, jullie hebben alles al gelezen. Dan heb ik rustig de tijd om te bekomen van mijn jetlag. Ik hoor en lees dat meerdere onder jullie mij beginnen te missen. Het is wederzijds maar mijn dagen zijn hier zo gevuld dat ik er vergeet bij stil te staan en 's avonds val ik - na een 24-aflevering - gelijk nen blok in slaap. Vannacht droomde ik dat Gust mij nen dikke knuffel gaf, en het eerste wat er vanmorgen op mijn gsm vescheen was een smsje om te zeggen dat hij mij miste. Je ziet, zelfs al ben je 20 000 km ver, de 'telepathie' blijft werken. Voor jullie allemaal: Ne hele zalige Pasen, eet niet te veel chocolade en bedankt voor de blooooemengreacties.
Ben net terug van een dag slenteren door de stad. De BBH ligt hier in st kilda, een goede 10 km uit het centrum van melbourne. Vanmorgen via de kustlijn naar melbourne centrum gestapt (het equivalent van de afstand wemmel brussel-centrum - geen mens op aarde die er aan denkt om dat te voet te doen - nog maar eens het bewijs dat alles hier op het zuidelijk halfrond omgekeerd is). Onderweg even binnen gestapt in het memorial gebouw (eengebouw opgezet ter ere van al de ozzies die in een of andere oorlog zijn omgekomen) - eerder omdat ik dringend moest plassen dan iets anders, maar het was interessanter dan ik dacht en ben er iets langer gebleven. Het ligt trouwens bovenop een heuveltje en je hebt er een mooi overzicht over de stad. Aangekomen in het centrum, ben ik op de circle city tram gesprongen (zo vlot ging dat niet meer na die 10 km wandeling - of ligt het aan de leeftijd?) , een (gratis) toertje rond het centrum van Melbourne met wat uitleg over wat je tegenkomt. De tram zelf is er eentje van een 40-tal jaar geleden, met een kleine facelift (automatische deuren, soundsystem voor info,..) Morgen is hier alles dicht (goede vrijdag), het museum hier sluit maar op 1 dag en die is dus morgen. Vanmiddag heeft het hier geregend en ik ben dan maar gevlucht in het museum. De secties:Dino's, body and mind en het tropische regenwooud ben ik doorgevlamd, voor het australische gedeelte heb ik mijn tijd genomen. Veel geschiedenis en verhalen over en door de aboriginals. Het resultaat was dat ik daar gezeten heb tot na 17.00 u, en dan is al de rest toe. Nog wat rondgewandeld en geinformeerd naar het programma van de imax bioscoop want dat is ongeveer het enige dat morgen open is. Onze vorige gids heeft ons liggen, hij beweerde dat deze bbh een pick-up-point was voor mijn volgende trip, nu blijkt dit zo te zijn en moet ik zaterdagmiddag richting centrum melbourne. Er loopt gelukkig een tramlijn en bij het terug naar hier komen heb ik ze getimed om zaterdag zeker niet te laat te zijn (40 min.) Melbourne is inderdaad europees getint, alhoewel ik weinig europese steden ken met zoveel groen. Het albertpark is een groene oase middenin de stad waar je kan zeilen, joggen, fiesten,..., Het aquatic centrum waar vorige week de wereldkampioenschappen zwemmen plaats hadden, is er ook gevestigd. In de voorstad zie je veel 'victoriaanse huisjes', kleine voortuintjes met veel groen, pitoreske kantjes en hekjes, de britse invloed is nooit ver weg. Verder is elke straat (toch al diegenen die ik vandaag gedaan heb) voorzien van een voetpad met een apart fietspad ernaast. Weeral een bewijs dat de bewegingscultuur hier hoger staat aangeschreven dan bij ons. Ik stap morgen naar het rod leaver tennispark in de hoop dat ze er ook morgen rondleidingen geven maar ik vrees van niet, eerst zien en daarna geloven is dan maar het motto. Ik sluit de dag af met nog eenlichte maaltijd, nog wat lezen om nadien weg te zinken in dromenland. cu later mates!
Hi guys, Om 18.00 zijn we aangekomen in melbourne, de 2de grootste stad van australie, maar naar het schijnt de meest europees getinte. Ik zal dat de volgende dagen ontkrachten of bevestigen. Er woedt naar het schijnt een eeuwige strijd op alle vlakken tussen melbourne en sydney, ze willen elkaar constant de loef afsteken. We zijn vanmorgen weer op een sabbatjaar-onmenselijk vroeg uur moeten opstaan (6.00u) zodat we om 6.30 zouden kunnen vertrekken. In de buurt van lake entrance een heuvel opgereden tot aan een look-out-point waar we de hele uitleg kregen over lake entrance, de enige ingang van een groot meer dat een hele tijd parallel loopt met de langste kustlijn van australie (120 km). De menging van zout met zoet zorgt weer voor een specifieke fauna en flora. Weer een paar pelikanen en redelijk wat zwarte zwanen (machtige dieren met een rode bek) gespot. Nadien de weg verder gezet richting het nationaal park wilsons promentary, een schiereiland met heel wat granieten rotsen en meteen ook het meest zuidelijke punt van australie. In het park heel wat skippy's, emoe's (zeer schuchtere beesten en ze lopen weg wanneer je dichter komt dan 100m) en zeer uitzonderlijk - zeker overdag want het zijn nachtdieren- : wormbats, gezien. Je ziet wel overal roadsigns van die beesten maar ik had ze niet zo groot verwacht. Het is familie van de koala maar ze leven in pijpen onder de grond. Ze zijn bijna zo groot als een varken (zeker de mannetjes) en hebben een zeer hoog knuffelgehalte. In het park nog een 5km lange (korte?) wandeling gedaan, via de granieten rotsen en over een redelijk groot strand (zalig temperatuurke, great surfing waves - maar geen wetsuit mee, noch zwempak, 't zat trouwens vol met roze kwalletjes en omdat de gids niet meewandelde (om ons op te pikken aan het einde van de wandeling), wist ik niet of ze kwaad konden of niet en ben ik zelfs niet met mijn voeten in het water gegaan (het zekere voor het onzekere, alhoewel dat het wreed pikte). De laatse 250 km naar melbourne in enen trek (met een paar plaspauzes) gereden met als resultaat dat ik nu weer zit in te tikken op de pc's van den backbacker (brother, deze keer zijn het hp's). Morgen nen grasse matinee en op t gemak melbourne en omstreken onveilig maken. Het enige wat mij tegensteekt op het zuiderlijk halfrond, is het vroeg vallen van de nacht om 18.00 is alles hier donker. CU xxxxxxxx
Opgestaan om 7.00, heel lekker ontbijt. We reden vandaag zo'n 500 m, waarvan 120 over anverharde weg. Na het stevige ontbijt over de charlotte pass (hoogst gelegen weg van australie) naar boven (kosciusko national park) gereden. Een park van velle 1000den hectare groot waarvan 3% geexploiteerd zijn voor het skitoerisme. De enige plek in australie waar je kan wintersporten. Antony kan zin liefde voor dit oord niet verbergen, hij kent elk heokske en kantje van dit skigebied. Niet verwonderlijk, heeft hier als skimonitor, gewerkt en geleefd en wordt nu nog gesponsord door salomon voor demo's en materiaaltests. Boven gestopt voor een bergwandeling naar the blue lake (10 km heen en terug). Eigenlijk een grote afdaling en een grote klim en dan terug. Volle bak genoten van de fysieke inspanning. HIer ligt ook het gebied waar the snowy river (the man from snowy river) ontspringt om 500 km verder uit te monden in de pacific. Geluncht in Jindabyne, en via de barry way onze tocht door de blauwe bergen verder gezet. De 120 km onverharde hard hebben we 3 uur mogen ondergaan maar het was dik de moeite. Ongekende fauna en flora, anders dan NZ maar zeker even boeiend. Het nationaal park gaat over in alpine nationaal park, ongeveer daar waar we de provinciegens naar victoria state overschrijden. In 2003 heeft een bosbrand meer dan 100 000 hectare verteerd en de sporen zijn nog duidelijk aanwezig, maar de natuur is volop bezig zich te herstellen. Het bos bestaat voor 90% uit eucalytusbomen van verschillende soorten (blijkbaar komt onze saunaeucalyptus van de pepermunteucalyptus). Na de nationale parken kom je terecht in Buchan, een dorpje dat bekent staat voor het spotten van kangaroe's en de grotten (ik weet niet of we hier een causaal verband moeten zoeken). Skippy's zin beesten die niet in staat zijn om achteruit te vorderen (net zoals emoe's) en hun sterke staart is geen verlenging van het staartbeentje maar is een gewricht, voorzien van pezen en ligamenten.We hebben er een paar gespot maar blijkbaar minder dan gewoonlijk. Een super kort bezoekje aan een even klein grotje was de tweede attractie van dit dorpje. We slapen in een bbh (ettelijke categorien minder dan de vorige - 1 douche en toilet voor 12) in de buurt van lake entrance waar ze ons morgen van alles over gaan wijsmaken. Buiten de kangaroe's heb ik vandaag kakatoe's, emoe's, verschillende soorten papegaaien, pelikanen , soort van kraanvogels, en zwatrte zwanen gezien. Een rijkelijk gevulde dag dus. Intussen heb ik en verkoudheid opgelopen, waarschijnlijk een gratis soeveniertje van een of andere kamergenote in de bbh van Sydney, er was er eentje constant aan niezen en hoesten, mijn solidariteit is grenzeloos. De (onwettelijk vergaarde) eucalyptusbladeren hebben een kans om hun heilzame werking te bewijzen. Ik kruip onder de wol, morgen moeten we hier om 6.00 (oerhard voor iemand die in een sabbaatjaar zit) vertrekken, een van de gevolgen van de gecomprimeerde versie van deze trip. tot ooit
1 uur te vroeg wakker (beter dan een uur te laat). Uitgechekt in de bbh, ingechekt voor de 3 (ipv de voorziene 4 - vanaf 1 april wordt de toer gecomprimeerd naar 3 dagen) - daagse naar Melbourne (zonder omwegen ca 900 km). Busje van 20 man met remorkske voor de bagage (die ze ten andere niet cheken op gewicht). Chauffeur: Antony - Tom en Jacky een brits koppeltje (beiden 22), Chris (23) eveneens een brit, cahty nog een britse en Edith (60) een zwitserse van Bern. Plaats zat op het busje, het zou veel minder zijn bij een volle kar, de zeteljes zijn klein en staan dicht tegen elkaar. Autostrade naar Canberra, 2 rijvakken, rondom de stad is er tol te betalen. Fietsers zijn toegelaten en je ziet er regelmatig op de pechstrook rijden. De files voor het inkomend verkeer naar sydney zijn al even erg als die van Brussel, gelukkig rijden we Sydney uit. Een eerste stop is aan een meer dat volledig droog ligt. Australie ondergaat de droogste periode sinds de blanken hier arriveerden. Tweede stop: Canberra (aboriginals voor meeting place) hoofstad van de natie. Grote stad, heel brede wegen, veel groen, geen hoogbouw. Als hoofdstad gebombardeerd als compromis om niet te moeten kiezen, begin 1900, voor Sydney of Melbourne. Een rondleiding van een uurke in het parlement, pas 19 jaar in gebruik, helemaal ingekapseld in een heuvel, Groot gebouw, geen gebrek aan plaats hier om zo iets neer te zetten. Britsachtige outlook van de 2 kamers (senaat en vertegenwoordigers) maar uiteraard australisch getint. Doorgereden door begin van de blauwe bergen. Derde stop was een bezoekje aan een 'snowyhydro' museumpje, waar ze alles toelichten hoe ze de snowy mountains gebruiken om de grote steden van elekticiteit te voorzien. Een technische hoogstandje (200 km pijpen die in tunnels liggen, 7 dammen,....). Na een 600 km toegekomen in Jindabyne, het skioord (enige) in australie, aan de voet van de hoogste berg mt Kosciusko (2228m - niet echt om naar huis over te schrijven). Het logement was super de luxe, ruime kamer van 8, echte handdoeken, minikeuken, tv,... De groep is klein en gezellig en het is reuze om te kunnen genieten van het landschap zonder op de weg te moeten letten. Volop tijd om door de verrekijker te gluren of foto's te trekken. Antony weet ontzettend veel over de aboriginals, ik hang aan zijn lippen (neer figuurlijk, niet letterlijk)
snel een update van de laatste 2 dagen. gisteren vroeg vertrokken, een gropeje van 6 (4 jonge britten en 1 oudere zwitserse dame), 1 gids op een bus van 20 - we zitten comfortabel. gisteren een stop in canberra, parlement bezocht - groot nieuw gebouw - een kopie van the house of lords met een ozzietintje.doorgereden tot jindabyrne - het skioord van de oziies, Vanmorgen een zeer mooie wandeling naar the blue lake - 10km in de bergen - weer de moeite. via barry way naar lake entrance - waar we nu slapen - De barry way is een onverharde weg van 120 km waar we 3 uur over gedaan hebben en ligt midden op de grens tss new sout wales en victoria. 2 grote staten in australie. Morgen om 6.00 vertrekken naar melbourne met weer een wandeling in een nationaal park. de 4-daagsse trip werd sinds 1/4 ingekort tot 3 dagen, we hebben te maken met een gecomprimeerde versie, beetje spijtig maar niets aan te doen. dit betekent 1 dag langer in melbourne - nog 1 minuut voor ik er uitgesmeten word. see you.
