Parents hold their children's hands for a while and their hearts forever...
Zoeken in blog
Een blijvende herinnering aan Thibo
01-07-2013
voor de 2de keer grote broer
Dag lieve Thibo,
wat 'n verandering terug de laatste dagen: je werd voor de 2de keer grote broer ! Je zusje Loth kwam op woensdag 26 juni om 12u20 ter wereld. Nu is ons gezinnetje compleet ! (voor de liefhebbers: het geboortekaartje kan je onderaan dit berichtje aanklikken)
Ik heb het al eens eerder gezegd en ik zeg het nog eens opnieuw. Het blijft een beetje raar, ik had nooit gedacht om 3 kindjes te krijgen en de laatste week heb ik ontelbare keren moeten vertellen dat Loth ons derde kindje is...
Het is echt een schatje, en ze lijkt helemaal op je mama toen zij geboren was... Jij en je broertje Wout lijken zo sterk op je papa en nu heeft Loth de looks van je mama.
Je papa en ik vinden dat jij het zo goed doet als grote broer van Wout en vragen dus ook om daar vanuit de kabouterhemel te helpen zorgen voor je kleine zusje.
Ook aan haar zullen wij veel vertellen over jou. Hoe sterk je wel was, hoe je kon vechten, hoe je bleef lachen ook al had je het vaak moeilijk... Wout weet ook dat hij een broer en een zus heeft, ook al blijft het voor hem wel moeilijk dat hij jou niet echt kan zien. "Thibo is in de hemel omdat hij gestorven is", zegt hij dan, maar hij snapt niet wat dit echt betekent. Hij is uiteraard ook nog te klein om al echt te weten wat er jou allemaal overkomen is.
Mijn dikste vriend, op dagen zoals vandaag mis ik je echt enorm. Wat zou jij kijken naar je kleine zusje... Ik zie hoe Wout reageert en probeer me voor te stellen hoe jij al zou helpen met de pampertjes, met het geven van een badje... Normaal zou je ook al het 2de leerjaar afgesloten hebben en zouden we nu samen met ons 5 een leuke vakantie tegemoet gaan...
Ik heb me er wel al bij neergelegd dat het niet zo is en we zijn wel terug gelukkig, maar toch ontbreekt er altijd iemand. Echt helemaal compleet kan ik me niet meer voelen...
Dus, hoewel je hier niet fysiek rondloopt, toch wacht er jou een zware taak: blijven zorgen voor Wout en nu ook waken over je kleine zus.
Mijn lieve keppe, ik blijf je graag zien, jij hebt voor altijd een groot plaatsje in mijn hart !!
8 jaar geleden werd jij 's nachts geboren, het mooiste moederdag-geschenk ooit !! Nu is 8 mei ook nog een feestelijke dag, maar toch met 'n heel ander gevoel. We kunnen ons niet meer voorstellen hoe je er zou uitzien. Toen je stierf was je nog maar 3 jaar. De stap naar 8 jaar is zo groot, als kind evolueer je zo snel dat het moeilijk is om ons voor te stellen wie je zou zijn...
Ondertussen is je broertje Wout ook 3 jaar geworden, heeft hij zijn eerste schoolfeest meegemaakt en zijn we echt aan het aftellen naar de geboorte van ons 3de wondertje. De tijd gaat vooruit, het leven gaat verder. Soms is dat pijnlijk, maar het is nu eenmaal zo. We doen wel ons best om de herinnering aan jou levendig te houden. Wout weet dat het vandaag de verjaardag is van zijn grote broer, maar ik blijf me afvragen of hij echt weet wie je bent. Hij zegt dat je in de hemel woont omdat je gestorven bent, maar dat zijn maar woorden hé. Ik denk niet dat hij echt beseft wat dat betekent. En misschien maar goed ook, hij is nog veel te klein om al zo'n moeilijke dingen te moeten beseffen... Hij vindt het wel belangrijk dat hij het kaarsje mag uitblazen als hij 's morgens vertrekt naar school.
Deze week realiseerde ik me opnieuw hoe sterk jij wel was. Wout was gevallen op zijn knie en o wee, was me dat een ramp. Hij kreeg een plakkertje erop, maar durfde zijn broek er niet meer overdoen. 's Avonds wou hij ook geen pyjamabroekje aandoen om te slapen, want hij had pijn... Jij doorstond zoveel onderzoeken, zoveel prikken, zoveel slechte dingen, maar je deed daar nooit moeilijk over. Je wist precies dat het moest en liet het allemaal toe. Dat maakt me terug zo trots op jou !!
Na bijna 5 jaar zijn de mensen je nog niet vergeten, keppeke, dat merken we aan de vele berichtjes die binnenkomen. Bedankt allemaal !
Lieve lieve Thibo, ik wou zo dat je bij ons was om 8 kaarsje uit te blazen. Dat we je stoel konden versieren en je veel cadeautjes mocht opendoen. Maar het is niet zo en we moeten verder. We blijven aan je denken en weet dat je de dapperste kabouter ooit bent !!!
Dikke dikke dikke dikke knuffel van je mama ! xxxxxx
Ondertussen zijn de kerst- en nieuwjaarsdagen achter de rug en eigenlijk maar best ook. Kerst vind ik altijd tof, maar Nieuwjaar is er toch wat teveel aan.
Het zijn gezellige familiedagen, maar toch mankeert er bij ons altijd iemand: jij ! Ook nu vond ik het verschrikkelijk dat jij er niet was om de kerstboom te helpen versieren, om nieuwsgierig te zijn naar de inhoud van de pakjes die eronder lagen Oma en opa hebben altijd een klein geschenkje mee voor op je plekje en mama vindt dat wel leuk.Een beetje extra kerstversiering, dat mag altijd !
Nu het nieuwe jaar goed begonnen is wordt het ook tijd om een fantastisch nieuwtje te vertellen: jij en Woutje worden grote broers !! We verwachten ons derde wonder tegen eind juni, net voor de grote vakantie ! Woutje beseft het allemaal nog niet zo goed, hij spreekt wel van een baby in mamas buik, maar weet eigenlijk niet zo goed wat een broer of zus is.
We vertellen wel dat mama en papa naast hem nog een kindje hebben en dat jij zijn grote broer bent, maar écht weten wat dat dan is, dat is voor hem onmogelijk. We zijn dan ook benieuwd hoe hij zal reageren als het babytje er eindelijk zal zijn.
Toen ik jonger was zei ik altijd dat ik 2 kindjes wou en dat ik zwanger wou zijn toen ik 25 jaar was. En ja hoor, toen ik 25 was, was ik zwanger van jou. Ondertussen hebben je papa en ik 2 kindjes op de wereld gezet, maar het is allemaal niet verlopen zoals we hadden gedroomd Jij bent ons eerste meesterwerkje, maar helaas loop je nu rond in de kabouterhemel in plaats van bij ons. Hoewel we 2 kindjes hebben, blijft Wout alleen om te spelen, heeft hij niet écht een broer. Daarom beslisten we om toch nog voor een broertje of zusje te gaan. Hoewel ik dus nooit gedacht had dat ik 3 keer zwanger zou zijn, zijn we superblij met de komst van dit kindje !
We hopen dus dat Woutje goed zal zorgen voor zijn kleine broertje of zusje, maar van jou weten we gewoon zeker dat je terug goed zal waken over het babytje. Je doet het fantastisch met Wout want eigenlijk is hij niet zoveel ziek en ook al heeft hij een extreem heftig karakter, hij is toch net zoals jij, een echt schatje !
Lieve Thibo, denk nu niet dat we je willen vervangen door ervoor te zorgen dat er nog een speelkameraadje komt voor Wout.Jij bent onvervangbaar ! Zoals ik daarnet zei: jij was ons eerste wondertje en dat blijf je voor altijd. We hebben samen zoveel tijd gespendeerd en dat heeft gezorgd voor ongelooflijk veel herinneringen die ik altijd met me meedraag.
Jij blijft dat speciale plekje in mijn hart behouden, voor altijd !!
Dikke knuffels voor mijn dikke dikke dikste vriend ! Je mama XXX
de hoogste tijd om jou nog eens een briefje te schrijven.
De laatste tijd zit je toch terug constant in onze gedachten hoor...
Woutje gaat sedert begin vorige week naar school ! Wat 'n grote stap in zijn jonge leven. De eerste dagen waren er wat traantjes bij het achterlaten, maar nu stapt hij al fier de klas binnen. Wat is hij al 'n grote jongen ! Natuurlijk moesten we veel aan jou denken, jij hebt die eerste stap nooit meegemaakt. Je was ooit wel ingeschreven in school, maar een eerste schooldag is er voor jou nooit aangebroken. Toen jij de leeftijd had van Wout dachten we dat het je nog ging lukken om het gewone onderwijs aan te kunnen. Nu ik Wout zie besef ik des te meer dat dat helemaal niet zou lukken. Wout babbelt non stop, jij kon met moeite enkele woordjes zeggen. Wout kan goed rondlopen en komt al huppelend uit de klas, jij moest nog altijd kiné volgen voor je evenwicht...
Binnenkort is het terug hét kinderfeest van het jaar: Sinterklaas. Wout is er toch ook al mee bezig: "Sinterklaas gaat dan straks komen met nieuwe speelgoedjes"... Jij bent je daar ook nooit echt bewust van geweest. Nieuwe speelgoedjes vond je wel leuk, maar het begrip Sinterklaas is niet tot je doorgedrongen... Jammer dat we jou tijdens die leuke periodes moeten missen. Je moest hier nog zijn om samen met Wout je schoentje te zetten en benieuwd te zijn wat de Sint zou brengen.
Enkele dagen geleden was het 1 november, "kerkhofdag" zoals ze dat bij ons noemen. Op zo'n dag gaan wij niet meer naar het kerkhof. De oma's en opa's, tante en nonkel kwamen op bezoek en dat is voor ons wel leuk. Ik mag er niet aan denken dat je op het kerkhof zou liggen. In de kou, in de regen,... Nu ben je tenminste onder ons, elke dag van het jaar, voor altijd... We branden kaarsjes zoveel we willen, zetten bloemetjes of knuffelbeertjes bij je plekje...
Onlangs keken we samen met Wout en papa naar enkele filmpjes van jou. Wat doet het dan deugd om je nog eens te zien bewegen, je fijne stemmetje nog eens te horen... De tijd staat niet stil en straks is het al 5 jaar dat je van ons weg bent en toch kan ik me nog perfect sommige zaken voor de geest halen. Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik je nog rondlopen... Wat zou ik je graag nog eens knuffelen, je mijn dikke dikke vriend noemen...
Bo'tje, nooit, maar dan ook nooit vergeten we je, je blijft onze eerste kapoen !
13 augustus blijft een zwarte dag in onze agenda. 4 jaar geleden besliste je dat het genoeg geweest was, je had genoeg gevochten... Hoe erg we het ook vonden, op dat moment zeiden we ook dat het "goed" was. Je had de dagen ervoor teveel afgezien en door de medicatie om het je wat comfortabel te maken hadden we geen contact meer met je. Je was verzonken in een diepe slaap... Al van 's morgens werd ons verteld dat het die dag waarschijnlijk je laatste dag zou worden. En gelijk hadden ze...
Wat we toen "goed" vonden, nu vinden we dat niet meer zo goed. Toen vonden we het goed dat je niet meer zou afzien. We konden ons niet voorstellen hoezeer we je zouden missen. Je was al enkele dagen niet meer echt bij ons, maar we konden je nog vastpakken, knuffelen, kusjes geven, toespreken... Plots was dat allemaal weg, wat overbleef was een grote leegte. Een leegte die blijft en die ook nooit zal verdwijnen. Het is fantastisch om Wout nu in ons gezinnetje te hebben en het is een schat (ons krullewietje), maar hij kan jouw plaats niet innemen.
Aan de vele sms-jes, kaartjes, bloemetjes en bezoekjes voelen we dat je nog door anderen gemist wordt.
Enkele weken geleden waren we op vakantie in Frankrijk. Het was een heel leuke vakantie, maar je werd toch ook gemist. Het kon zo leuk zijn: jij en Wout spelen op het strand, schelpjes zoeken, emmertjes vullen met water... Wat zou Wout opkijken naar zijn grote broer !
Vandaag zei Wout dat jij in de hemel was, maar hij begrijpt nog niet echt wat dat betekent. Heb hem verteld dat de hemel hoog boven de wolkjes is. Hij weet al dat hij vliegtuigen en de maan en zo niet kan pakken omdat dat hoog is de lucht is... Heb hem dus ook verteld dat we jou niet konden zien omdat je helemaal boven de wolkjes bent. Echt begrijpen doet hij het natuurlijk nog niet. Maar we zullen ervoor zorgen dat hij supertrots op jou wordt. We zullen hem vertellen dat je een echte vechter was. Als Wout nu eens valt of hij heeft ergens pijn, dan kan hij echt overdrijven. Dan is het echt van: "ik heb piiiijjjjjjnnnnn !!!!" Heel vaak moet ik dan aan jou denken. De pijn die Wout soms heeft is niets in vergelijking met hetgeen jij moest doormaken. Zoveel operaties, zoveel prikjes, zoveel onderzoeken, de chemo, de bestralingen... Gelukkig weet Wout niet wat het is om zoveel te moeten doormaken en laat het ons vooral zo houden !!
Om mijn briefje naar jou te eindigen wil ik nog een spreuk neerschrijven die ik onlangs tegenkwam: "In elke traan van verdriet, schuilt een glimlach van herinnering..." Bedankt Thibo dat er zoveel mooie herinneringen zijn, bedankt voor je mooie glimlach die je ons gegeven hebt, bedankt gewoon om wie je was !!
Woutje kijkt naar een film en ik had plots de nood om nog eens een briefje naar jou te schrijven. Zo zie je maar, er moet niet altijd een speciale gelegenheid zijn, ook op andere momenten denken wij aan jou. Dagelijks en zelfs meermaals per dag nog ben jij in mijn gedachten.
Onlangs was het vaderdag. Ik heb samen met je broertje geprobeerd om enkele leuke dingen te maken voor je papa en hoop dat we daarin geslaagd zijn. Ook al zegt jouw papa het niet, ik weet dat hij jou op zo'n dagen extra hard mist. Welk geschenkje zou jij gemaakt hebben in de klas? Zou je een mooi versje voordragen? Ik probeer samen met Wout mijn best te doen, maar wij kunnen jou niet vervangen hé.
Onlangs beleefden we een leuk weekendje, ééntje waar de herinneringen aan jou voor het rapen lagen. Misschien lijkt dat raar, maar ik vind het wel leuk om nog eens plaatsen te bezoeken waar we met jou naartoe geweest zijn. Op die manier maken we dit nog eens opnieuw mee en dat zorgt er dan weer voor dat je toch weer iets dichter bij ons bent...
Wout is ondertussen ingeschreven in school. In november mag hij starten. Een grote stap... een beetje loslaten... Jij was ooit ook ingeschreven in een school, maar het noodlot zorgde ervoor dat je nooit 1 dag kon gaan. Nog even en het vergelijken zal echt stoppen. We kunnen niet zeggen: "zo was Thibo's eerste schooldag".
Ik heb het al een paar keer gezegd, maar ik kan nog altijd niet geloven dat Wout nu nog jonger is dan jij was. Hij kan al zoveel, zegt al zoveel zinnetjes (soms teveel) en heeft vaak al echte "pubermanieren". Nu besef ik des te meer hoe moeilijk het voor jou was dat je je niet goed kon uitdrukken. Hoe frustrerend het moet geweest zijn dat we je niet snapten. We deden allemaal ons best, maar het was vaak echt moeilijk. Vooral op het laatste toen je bijna niets meer kon zeggen was het echt raden naar hoe je je voelde. Met een ballon onder je trui kon je papa je nog opfleuren ! Misschien is het daardoor dat Wout enorm graag de film "UP" ziet, waar een meneer rondvliegt in zijn huisje aan wel miljoenen ballonnen...
Als ik aan Wout vraag waar jij bent, dan zegt hij soms "in de hemel". Hij begrijpt wel nog niet wat dat juist betekent, maar stilletjesaan moeten we ons voorbereiden op het feit dat hij dat wel zal begrijpen. Ik hoop maar dat we dan op een goede manier kunnen uitleggen wat er juist gebeurd is. Tijd brengt raad.
Ondertussen heeft Woutje zijn fruit opgegeten (voor de televisie - foei!) en zullen we samen een nieuw kaarsje aansteken bij jouw plekje !
dinsdag was het zover. 8 mei 2012, je 7de verjaardag...
7 jaar zou je al zijn... Ik kan me niet voorstellen hoe je er zou uitzien. Je blijft toch voor altijd ons klein kaboutertje...
Tijdens de nacht van maandag op dinsdag gebeurde er iets raars... Rond 4u45 werd Wout plots wakker. Hij had nood aan een knuffel en moest even bij ons in bed liggen. Na enkele minuutjes ging hij gewoon terug in zijn bedje verder slapen. Op zich lijkt dit nu niet zo raar, maar hij wordt nooit wakker 's nachts. Hij is een flinke slaper, hij wordt wel wat vroeg wakker 's morgens, maar hij slaapt altijd goed door. Die nacht dus niet... raar... Toen ik 's morgens vroeg aan je papa of hij nog wist welk uur jij precies geboren werd. Voor de zekerheid namen we ons trouwboekje er even bij en daar stond het zwart op wit: jij kwam ter wereld om 4u50 !! Daar zag ik de bevestiging van mijn vermoeden: dit was geen toeval vannacht ! Je gaf ons een teken via Wout !! Volgens papa is dat allemaal toeval en misschien is dat ook zo, maar toch kreeg ik er koude rillingen van... De volgende nacht sliep Wout terug perfect door...
We zijn niet de meest gelovige mensen, maar als je je kind verliest, dan vraag je je toch meer dan andere mensen af of er iets zou zijn na ons leven hier. Van dat soort dingen zijn er voor- en tegenstanders en we hebben ook nog niet vaak iets ondervonden, maar voor mij was dit nu toch een duidelijk teken. Iemand anders mag dit gerust lachwekkend of overdreven vinden, maar ik ben blij dat je iets van je hebt laten horen.
En zo begon de 8ste mei met een raar voorval...
Ik had terug een dagje verlof genomen, Wout was naar de crèche, dus ik had veel tijd om een mooie ballon te gaan kiezen voor bij je plekje. In de brievenbus vonden we terug heel wat kaartjes van je hevigste fans. Van oma en opa kregen we terug een passend bloemstukje en ook je tante D. bracht een leuk bloempje. Van een vriendin stond er iets moois aan de deur en vorige week had de kinderarts al voor een leuke verrassing gezorgd. Je plekje is door deze attenties weer helemaal opgefleurd ! Bedankt aan iedereen om te laten weten dat jullie nog aan Thibo denken. Het bloempje, kaartje, mailtje of sms-je, het is ons allemaal evenveel waard !
Toen ik aan Wout vertelde dat het je verjaardag was, gaf hij een zoentje op je foto. Hij zei dat je aan het slapen was. Het is de eerste keer dat hij zoiets zegt en eigenlijk wil ik dat niet. Straks krijgt hij schrik om zelf te gaan slapen. Ik heb hem dan verteld dat je een beetje ziek was en nu in de hemel bent, maar dat bleek wat ingewikkeld te zijn (tjah, hij is ook nog maar 2 hé!). Later hebben we dan samen met papa en Wout opnieuw ballonnetjes naar je toegestuurd. Er was helemaal niet veel wind, ze vlogen recht omhoog, dus ik ben zeker dat ze ondertussen toegekomen zijn ! Is er nog plaats voor al die ballonnen, want de laatste tijd heb je er toch heel wat ontvangen hé?
Je ziet Thibo, ook nu is weer gebleken dat je in de gedachten van velen blijft... Het blijft pijnlijk om je niet bij ons te hebben, maar blijf vooral verder van die tekens geven (maar dan liever niet meer 's nachts ) en dan voelen we je aanwezigheid terug.
Soms sta ik versteld hoeveel ik je nog mis. Het is draaglijker, dat wel, maar het is een leegte die niet niet meer gevuld wordt...
7 dikke knuffels 7 dikke zoenen 7 aaitjes door je haar 7 keer kriebelen in je buik (en nog zoveel meer)...
zondag was het zover, Rune, je neefje, deed zijn eerste communie. Met zijn mooiste kleertjes aan was hij helemaal klaar voor zijn grote dag. Wat zag hij er goed uit, een knappe kerel !
Jij zou normaal ook je eerst communie doen, dus het was een dag met gemengde gevoelens. Blij voor Rune, maar triestig omdat dit weer een feest was waar je niet bij kon zijn en vooral ook triestig omdat jij nooit je eerste communie zal doen.
En toch was het ook een mooie dag... Want ook vandaag werd jij niet vergeten. Van oma en opa kreeg jij een communie-kaars voor bij je plekje. Je zal dit extra lichtje wel zien hé, vanuit de kabouterhemel. Tijdens het feest nam je nonkel P. het woord en sprak hij over jou. Over hoe je Rune zijn beste vriend was, over hoe je erbij moest zijn, over hoe we nog vaak aan je denken... Voor alle kindjes was een witte ballon voorzien waar we een kaartje konden aanhangen met je foto erop. We konden op dit kaartje een boodschap schrijven voor jou. Toen we met z'n allen naar buiten gingen om de ballonnen naar jou te sturen, kwam plots de zon piepen ! Dit was jouw geschenk voor Rune !! De laatste dagen regende het constant en ook die dag alleen maar regen, tot op dat moment... Misschien was het niet voor iedereen zo duidelijk, maar je papa en ik hebben je teken goed ontvangen. En Rune was heel blij met dit zonnetje, zo konden alle kindjes fijn buiten spelen. Dus, lieve Thibo, van alle geschenkjes die Rune kreeg, ik weet zeker dat hij die van jou de leukste vond !
Ik was heel ontroerd door de mooie woorden en het gebaar van de witte ballonnen. Ik vond het fijn dat er eens publiekelijk over jou gesproken werd. Dat je naam genoemd werd, dat iedereen mag weten dat je in ons hart blijft verder groeien en dus nu al bijna 7 jaar bent. Toen ik ook nog 2 kaartjes kreeg, was het voor mij helemaal duidelijk: jij wordt nooit vergeten !!
Bedankt aan iedereen die meevoelt met ons, bedankt dat jullie Thibo ook missen, bedankt dat jullie begrijpen dat ons verdriet blijft, bedankt dat jullie zijn naam blijven noemen, bedankt !
Voilà Thibo, nog eventjes en het is jouw verjaardag. Eerst is je opa aan de beurt (hij wordt al 60!) en een paar daagjes later is het jouw dag ! Ook al ben je niet meer bij ons, toch willen we elk jaar met plezier denken aan die mooie dag toen jij in ons leven kwam.
Dus, binnenkort terug een briefje naar jou, keppeke Tot dan Oneindig veel knuffeltjes
gisteren Pasen, hét chocoladefeest voor alle kindjes.
Ook Woutje vond het super om paaseitjes te zoeken in de tuin en vindt de
'kokolade'
echt wel lekker.
Jij hebt dat nooit echt kunnen doen, paaseitjes zoeken. Toen je daar oud
genoeg voor was,
lag je in het ziekenhuis te herstellen van je laatste operatie...
Je moest vechten voor je leven, dus paaseitjes zoeken kwam niet echt in ons op.
Als je er over nadenkt is het zo spijtig dat je dat allemaal niet mag meemaken.
De verbazing, de "oh's" en "ah's" als er eitjes gevonden
worden.
Kind zijn is toch fantastisch...
Woutje schilderde een paashaasje voor op je plekje en van oma en opa kreeg
je zoals gewoonlijk een mooi bloemstukje op je plekje weer op te vrolijken.
Mama is altijd blij als er toch ook iets voor jou gedaan wordt. Dan
voelen we dat je er
nog altijd bijhoort.
Onlangs zei iemand dat die persoon wou dat hij nooit aan kinderen begonnen was
als hij het allemaal geweten had. Als ik dat hoor, dan draait mijn maag
zich om en word
ik letterlijk misselijk. Gezonde kinderen hebben is een wonder die
gekoesterd moet
worden. Perfect kunnen ze niet zijn, maar zie ze graag zoals ze bestaan.
Het gaat misschien niet altijd even makkelijk, maar leer relativeren.
Voor elk probleem is er een oplossing. Ik wou dat wij nog altijd konden
zoeken
naar de oplossing van jouw probleem. Dat betekende tenminste dat je nog
bij ons was !!
Mama is weer aan het zagen hé Bo'tje, maar ik kan daar wel boos om
worden.
Sommige mensen weten echt niet waar ze over spreken.
Nog een maand en je bent jarig. 7 jaar zou je al worden...
Als ik kindjes zie van jouw leeftijd kan ik me niet voorstellen hoe jij geweest
zou zijn.
Je was nog zo klein toen je ons verliet dat ik me geen beeld kan vormen van hoe
groot je nu al zou zijn.
Hoe zouden je haartjes eruitzien, hoe zou je stemmetje klinken.
Zou je al goed kunnen lezen en schrijven?
Welke kleertjes zou je aandoen op je communiefeest?
Normaal zouden we druk in de weer zijn met de voorbereiding hiervan.
Maar normaal is niet meer normaal...
We weten dat, we beseffen dat en hebben ons daarbij neergelegd, maar toch
doet het nog veel pijn.
Deze week bezochten we Plopsaland. Dat was een beetje jouw land hé Thibo.
Je ging daar zo graag naartoe. Woutje begint het nu ook leuk te
vinden. Er was niet
zoveel volk dus konden bijna alle attracties doen voor zijn leeftijd. En
hij heeft geen schrik.
Zelfs de koffietassen vond hij super (mama wordt daar misselijk op).
Daar merkten we ook terug dat hij al zoveel verder staat dan jij. Hij
wachtte flink in de rij tot het
zijn beurt was. Weende niet toen hij er terug af moest.
Hoewel we zeer graag met jou gingen, was het ook telkens een drama. Dat
wachten ging jou niet af
en owee als de attractie stopte. Je begreep niet echt dat je niet kon
blijven zitten...
Omdat Wout niet zoveel tv kijkt zijn we niet naar de shows gaan kijken.
Jij vond die wel fantastisch hé.
En toen je op de schoot van Klus of Smal mocht kon je dag niet meer
kapot.
Weet je nog dat je vertelde aan Smal dat je nieuwe schoenen had??
Met deze mooie herinnering sluit ik dit briefje af.
Ik stuur je veel kabouterknuffels en hoop dat je in de kabouterhemel ook
paaseitjes hebt mogen zoeken.
heb je die nieuwe sterretjes wegwijs gemaakt in die grote wereld waar jullie nu samen zijn Zo verschrikkelijk wat er deze week gebeurde, een autobus vol met kinderen heeft in Zwitserland op de terugweg naar België een groot ongeval gehad. 22 kinderen en 6 volwassenen zijn overleden. 28 gezinnen zijn kapot, 28 stoelen blijven leeg...
Vandaag was het een nationale rouwdag uit respect voor de slachtoffers. Iedereen hield vandaag om 11u 1 minuut stilte... De beelden zijn aangrijpend, verschrikkelijk.
Op zo'n moment pakt iedereen zijn kindjes een extra goed vast en prijst zich gelukkig dat ze gezond zijn.
Uiteraard denken we ook op zo'n dagen ook nog extra veel aan jou. We weten hoe het voelt om plots zonder jou verder te moeten gaan en toch is dit nog helemaal iets anders. Hoe moeilijk het ook was, wij hebben afscheid kunnen nemen. Wij wisten dat de fatale dag kwam. Bij deze kinderen en volwassenen was het zo plots. Het ene moment zaten ze nog te zingen op de bus en dan ... niets meer... Niet meer kunnen zeggen hoe graag je je kindje wel ziet, het niet meer kunnen overladen met alle kusjes die je in je lichaam hebt, niet kunnen zeggen dat je het nooit zal vergeten... Zelfs wij kunnen ons niet voorstellen hoe dit als ouder voelt.
Wel weten we hoeveel pijn het doet, hoe het verdriet en het gemis blijft, ongeacht hoelang het geleden is. Lieve Thibo, wij zijn zo blij dat wij de tijd gekregen hebben om afscheid te nemen. Even dachten we dat het in Villa Pardoes jouw laatste momenten waren. Wat zijn we blij dat je toen besliste om nog even bij ons te blijven.
Ondertussen is Woutje 2 jaar geworden en zitten we volop in de pipi-potje-periode. En wat zijn we trots op hem ! Hij doet het echt supergoed. Op een kleine week tijd is hij proper. Nu en dan heeft hij nog eens een accidentje, maar eigenlijk doet hij het fantastisch. Zelfs 's nachts blijven de pampers droog. Ook deze fase doet ons zo vaak terugdenken aan jou. Ook jij was snel proper, op 3 dagen tijd ! En dan zei je altijd: "titi". Je kon zo weinig zeggen en daardoor was het schitterend dat je je hierover wel duidelijk kon maken. Na je laatste operatie op 14 maart had je het zo moeilijk, maar je was nog in het ziekenhuis toen je alweer op het potje begon te zitten, zo leuk vond je dat.
Ik kreeg vandaag een zeer mooi sms-je die liet weten dat het lintje aan haar auto ook voor jou was. Op zo'n momenten ben ik echt blij dat er ook nog anderen vaak aan jou denken, dat je echt nog niet vergeten bent.
We hebben je tijdens je laatste momenten beloofd dat we je altijd graag blijven zien, je nooit zullen vergeten en we houden onze belofte zonder problemen. Je bent en blijft mijn grote schat. En op 13 augustus heb ik je nog vele kusjes gegeven, maar nu krijg je er ook nog dagelijks...
Ik hoop dat de ouders en familieleden van het busdrama dit ooit ook zullen kunnen...
Wat dacht je, mijn mama is me vergeten met kerst en nieuwjaar? Tuurlijk ben ik je niet vergeten, integendeel. Tijdens de kerstdagen en met de overgang van oud naar nieuw denken we altijd nog eens extra aan jou. Al de 4de keer dat we door deze periode moeten zonder jou. Maar toch ligt er voor jou ook nog altijd een pakje onder de kerstboom. Ongelooflijk hoe de tijd toch verder gaat. Nog vaak kan ik niet geloven dat je er niet meer bent.
Met oudejaar hadden we een wensballon gekocht voor jou. Met zijn allen staken we hem aan en hoopten we dat hij tot bij jouw raakte. Hoewel we ook allemaal weten dat dit niet echt kan, was het toch een mooi moment
Als we het internet mogen geloven zit Wout volledig in zijn peuterpubertijd. Hij kan echt boos worden en zijn hand heeft al vaak mijn kaak gevonden. We moeten streng zijn, maar eerlijk gezegd, t is moeilijk. Hij is toch zo schattig en als je dan boos wordt, dan weent hij nog meer.
En ik ben natuurlijk de beginperiode van je ziekte niet vergeten. Je had plots ook zon agressie in jou en iedereen ook maar zeggen dat we strenger moesten zijn. Ik ben er 300% zeker van dat het met Wout iets anders is, dat hij gewoon echt koppig is, maar het blijft toch in het achterhoofd zitten.
2012 zal het jaar zijn waarin jij normaal je eerste communie zou doen. Mooie kleertjes aandoen, een leuk feestje. Jammer dat we je dat niet meer kunnen geven... Zo zie je maar, er blijft altijd wel iets waardoor het pijnlijk blijft dat je niet meer bij ons bent. Dit jaar zal Wout ook voor het eerst naar school gaan. Opnieuw iets wat jij ook niet hebt mogen meemaken. Nog even en het vergelijken zal echt ophouden.
Nu al staat Wout zoveel verder dat jouw kunnen en dat terwijl hij nog geen 2 jaar is. We waren in de overtuiging dat jij ondanks je beperkingen vrij veel dingen kon, maar nu Wout zo snel evolueert beseffen we dat we daar eigenlijk mis in waren. Alle tests wezen toen uit dat je een grote achterstand had, maar wij geloofden dat toen niet. Je deed immers zo je best. Nu moeten we toegeven dat je inderdaad heel wat minder kon dan wat normaal zou moeten. Maar waar we wel van overtuigd blijven is dat je supergoed je best deed om telkens iets meer te kunnen ! Je was zo'n vechtertje, dat kan iedereen die jou een beetje kende beamen !
Thibo, ook in het nieuwe jaar zullen we je enorm missen. Elke dag blijf je door mijn hoofd spoken. Ik probeer me een beeld te vormen van hoe je er nu uit zou zien, maar eerlijk gezegd, dat lukt me niet. Je was fantastisch zoals je was en dat blijf ik me voor altijd herinneren !
heb je het gehoord tot in de kabouterhemel? Eindelijk, eindelijk kan je broertje Wout jouw naam zeggen !
Dit weekend bekeken we samen met hem wat filmpjes van jou en plots zei hij "Thibo". Zo schattig, zo ontroerend, zo.... Het klonk echt fantastisch !! Nu zegt hij ondertussen ook al "dada Thibo" als we gaan slapen of vertrekken en hij helpt het kaarsje uitblazen.
Je papa en ik hebben er lang naar uitgekeken en veel geoefend samen met hem en zijn zo blij dat hij het eindelijk doet. Als we vragen "waar is je broer", dan wijst hij naar je plekje en zegt hij "kijken". Dan kijken we samen even naar je foto en de vele geschenkjes die op je plekje staan. Toegegeven, het is vooral de grote kabouter Plop die hem interesseert, maar toch...
Nog effekes en hij zal zich vragen beginnen stellen...
Zie je Bo'tje, elke dag nog ben je bij ons, elke dag spreken we over jou, en nu kan zelfs je broer ook al over jou spreken. Super toch !
Binnenkort terug Sinterklaas en de feestdagen en dat zijn toch ook altijd dagen met een dubbel gevoel. Maar zoals elk jaar slaan we er ons ook nu weer door.
We missen je, zelfs elke dag nog iets meer...
Dikke knuffel van mama en papa en een "dada" van Wout xxxx
De bloemen fleuren het kerkhof weer op en ook wij hebben terug enkele mooie bloemstukjes mogen krijgen om bij je plekje te plaatsen.
Ik zal hier waarschijnlijk overkomen als een oude zaag, maar wat vliegt de tijd Straks is het al de 3de kerstmis die we zonder jou moeten vieren.Hoe langer ik daar over nadenk, hoe ongelooflijker dat lijkt.
En toch is het waar en we kunnen dit het best zien aan Wout, hoe snel hij groeit. Jij hebt het geluk niet gehad om je zo goed te voelen als hij en dat merken we duidelijk. Hij voelt zich super in zijn vel en dat is allemaal maar fantastisch om te zien. Hij doet zijn best om zich verstaanbaar te maken en het lukt hem al vrij aardig. Zoveel woordjes heb jij van je ganse leventje nooit kunnen zeggen.
Soms ben ik vergeten hoe jij klonk, maar gelukkig hebben we een paar filmpjes zodat de herinneringen altijd blijven.
Thibo, eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet schrijven. Dat we je missen, dat weet je al. Dat we je nooit vergeten, weet je ook al. Dat we je graag zien, weet je al lang.
Maar toch wil ik nog even herhalen dat ik me nog altijd jouw mama voel en dat zal nooit veranderen !
Vandaag ben ik jarig Moet eigenlijk een leuke dag zijn en pas op, dat is het ook, maar toch altijd met een dubbel gevoel. Waarom was jij er nu vanmorgen niet om me net als Wout en papa een gelukkige verjaardag te wensen?Waarom kon jij geen liedje zingen? t Lijkt eigenlijk heel simpel, maar meer zou ik echt niet nodig hebben. Gewoon je lachend gezichtje nog 1 keer zien, dat was mijn wens voor vandaag.
Wout begint echt veel te veranderen.Hij doet zijn best om veel woordjes te zeggen en dat is fantastisch leuk !Het begint ook meer en meer duidelijk te worden dat hij veel sneller evolueert dat jij toen je die leeftijd had. Vanaf nu mag ik niet meer vergelijken want dat is ook niet echt fair hé, jij had niet dezelfde mogelijkheden.
We proberen Wout echt jouw naam te doen zeggen, maar hij zegt altijd iets wat lijkt op Botje en op zich is dat ook goed, maar hij zegt hetzelfde tegen boterham en das niet de bedoeling hé. Wel kan hij al goed helpen om jouw kaarsje uit te blazen en zwaait hij altijd naar jou als we weggaan. Dat is ook echt wel schattig om te zien. Nog een beetje geduld en hij zal zich vragen beginnen stellen rond jouw foto en zo, denk ik. Ook dat zal niet zo makkelijk worden, maar we gaan alles proberen zo goed mogelijk uit te leggen.
Eigenlijk komen al de briefjes die ik naar je schrijf altijd op hetzelfde neer: we missen je, we missen je, we missen je. Enkele dagen geleden zei je papa het ook dat het fantastisch ging zijn, moest je de hand van Wout kunnen nemen en hem meenemen op ontdekkingstocht Je ziet, je komt nog zo vaak ter sprake.Voor altijd blijf jij een onderdeel van ons gezinnetje, ook al is dat op een andere manier dan normaal zou moeten.
Geef je eens een seintje als mijn briefje is aangekomen?
1 september 2011, de dag dat jij naar het eerste leerjaar zou trekken met je grote boekentas Een speciale dag
Iedereen is volop in de weer met boeken kaften, schoolgerief halen. Sommigen kunnen er ook wat over klagen, maar eigenlijk moeten ze gewoon blij zijn dat hun kind naar school kan. Ik hoor mensen vaak zeggen: hoe groter de kinderen, hoe groter de problemen.En met alle respect, ik begrijp dat. Opgroeiende kinderen zijn niet altijd makkelijk. Maar je kan ook met kleine kinderen zeer grote problemen hebben en vaak is dat dan nog van een veel ergere soort En niet iedereen (of bijna niemand) denkt daaraan.
Ik zou miljoenen euros geven om je vanmorgen te mogen afzetten aan de schoolpoort. Waarschijnlijk wel met een traantje in de ogen, maar toch ook supertrots.
Je broertje heeft een mooie boekentas gekleurd en vanaf vandaag staat die dan ook bij jouw plekje. Op die manier is 1 september dit jaar toch ook een beetje speciaal.
Het is een kort briefje deze keer, maar ééntje met een boodschap voor iedereen die dit leest en opgroeiende kinderen heeft: Het is niet altijd makkelijk, dat besef ik, maar wees blij dat je kinderen gezond en gelukkig zijn en naar school mógen gaan. Wees blij dat het druk is om ze te halen en te voeren naar hun activiteiten. Wees blij dat ze zagen om vanalles te krijgen of uit te mogen gaan. Wees gewoon blij dat ze nog bij jullie zijn en dat ze dat allemaal kunnen doen
Superknuffel dikke vriend en tot een volgend briefje.
vandaag, 13 augustus, rond 20u 's avonds is het exact 3 jaar geleden dat je ons verliet. 3 jaar !!!!! Kort na je 3de verjaardag kregen we het verdict dat je echt ongeneeslijk ziek was. Nu leven we al 3 jaar zonder je lichaampje in ons midden. Ik kan niet zeggen dat je er niet meer bent, want je staat natuurlijk centraal in ons huis, maar toch...
Hoe zou je er nu uitzien? Hoe zou je klinken? Je stem is één van de dingen waar ik het het moeilijkst mee heb om me te herinneren. Gelukkig hebben we vele filmpjes waarop we je kunnen horen.
Eigenlijk is het ongelooflijk hoe de tijd toch vooruit gaat, terwijl we soms willen dat hij stil blijft staan.
Heb je het gezien dat we deze zomervakantie met een leuk gezin enkele dagen op reis waren? We hebben ons echt goed geamuseerd en Wout was in de wolken met de massa's aandacht die hij kreeg. Toen we een zoo bezochten moest ik echt nóg meer dan anders aan jou denken, vooral toen we bij de beren waren. De herinneringen aan de Beekse Bergen toen we verbleven in Villa Pardoes kwamen veel volop tot leven. Je had het toen al zo lastig, maar toch had je er ook nog plezier in om naar die dieren te kijken. Dat was de laatste uitstap die we met jou konden doen. Enkele dagen later kon je al niet meer stappen...
Je kleine broer lijkt echt supergoed op jou. Inderdaad, jij was wel al ziek op zijn leeftijd, maar hij heeft toch dezelfde glimlach en blik in zijn ogen. Uiteraard is hij veel actiever dan jij was, maar jij had dan ook al 2 zware operaties achter de rug. 1 ding is echt wel verschillend van jou: Wout kijkt niet graag naar tv. Plop of Bumba, het interesseert hem echt niet. De bezoekjes naar Plopsaland worden dus nog even uitgesteld. Toch liep Wout deze week even met je Plop-muts rond en echt waar, het was net alsof ik jou terug voor me zag staan !!
Onlangs vond ik een mooi gedichtje terug en wou het toch even op je blog plaatsen:
Kon ik maar toveren,
Ik zou jou sterretje een gezichtje geven zodat we je konden zien.
Kon ik maar toveren,
Ik zou jou sterretje oogjes- neusje en mondje geven zodat we je kusjes kon geven.
Kon ik maar toveren,
Ik zou jou sterretje armpjes geven zodat we je konden knuffelen.
Kon ik maar toveren,
Ik zou jou sterretje beentjes geven zodat je op ons kon toestappen.
Maar ik kan helaas niet toveren en alles blijft zoals het is...
Bo'tje toch, kon ik je maar nog eens écht vertellen hoezeer ik je mis. Ik zou alles geven om je nog 1 keer te kunnen vastpakken. Maar ja, zoals hierboven ook te lezen staat: ik kan niet toveren... 1 ding is zeker, ik (en ook je papa) blijven je elke dag missen. Zelfs nog meer dan ooit !!
donderdag moest we weer extra veel aan jou denken, want we brachten een bezoekje aan het UZ in Gent. Onlangs verhuisde de alombekende afdeling 3k6 naar een spiksplinternieuw gebouw en we wilden wel eens zien hoe "mooi" de nieuwe afdeling was. Normaal is mama altijd een beetje nerveus om terug richting Gent te rijden, omdat zelfs het gebouw op zich heel wat herinneringen oproept: de typische geur van zodra de deur opengaat, de piepende liften,... Nu was ik helemaal niet nerveus, met de nieuwe afdeling hebben we geen band, er zijn geen herinneringen.. En ja, het gebouw en de afdeling is mooi, alles is nieuw, maar zowel papa als ikzelf vonden het nogal kil. Op 3k6 hing er een huiselijke, oude sfeer en die is volledig weg. Vroeger kende iedereen iedereen en nu is dat niet meer zo het geval. Maar de accommodatie is voor de kindjes én hun ouders wel veel beter, dus dat is een enorme stap vooruit. Ons bezoekje heeft dus niet dezelfde indruk nagelaten als anders en daardoor was mama wel 'n beetje ontgoocheld... Binnenkort wordt het ganse oude gebouw met de grond gelijk gemaakt en dan is het echt wég. Uiteraard zitten alle herinneringen in ons hart, maar toch is het raar. Het gebouw waar we zoveel meemaakten: moeilijke, pijnlijke momenten, maar ook veel herinneringen waarom we moeten lachen : Thibo die speelt met het grote uurwerk, Thibo die het bad herontdekt, Thibo die de dvd-speler als beste vriend heeft, dansen op de studio 100 muziek, ...
Ondertussen is Wout 16 maanden... Toen jij zo oud was had je al zo'n zware operatie achter de rug. Wout stapt gezellig rond en kan al fantastisch goed "neen" zeggen... Jij moest zo hard vechten om te blijven leven... Het contrast is groot. Elke dag vraag ik me nog af hoe het eigenlijk kan dat je er niet meer bent. Het zou super zijn om je te zien spelen met je kleine broertje in de tuin.
Maar het is niet zo en het kan ook nooit zo worden. We hopen dat je gelukkig was de tijd dat je bij ons kon zijn en blijven ervan overtuigd dat je ergens over ons waakt...
Volgende week gaan we voor een aantal dagen op reis met vrienden. Jij mag terug bij oma en opa logeren, maar je foto nemen we uiteraard mee. Alles wat we doen en overal waar we naartoe gaan, daar ben jij ook !!
Keppeke, we missen je, we missen je, we missen je ! Ik kan het nog duizend keer zeggen, nog drukt het niet uit hoe groot het gemis wel is.
Thibo's speelkameraadjes in de kabouterhemel: Rytse, Laura, Emily-Grace, Soetkin, Rune, Lotte, Seppe, Sebbe, Jason, Kyara, Jolien, Willem
Speciale dank-je-wel aan: - oma en opa voor de zorg voor Thibo en voor mama en papa - familie, vrienden en collega's voor de blijvende steun - dokters, verplegers en Koester van 3k6 van het UZ Gent voor de medische hulp - psychologe Nathalie voor de ondersteuning - spelbegeleidster Charlotte voor het entertainment - kinderarts Dr Demeerster voor de goede zorgen voor Thibo en voor de blijvende steun aan mama en papa - juf Ulrike voor de leuke knutselwerkjes - kinesisten Anja en Kimberly voor de leuke klimoefeningen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Mijn allerdikste vriend,
) en dan voelen we je aanwezigheid terug.
Hei Bo'tje,
Hei Bo'tje,
