Hei Bo'tje,
vandaag, 13 augustus, rond 20u 's avonds is het exact 3 jaar geleden
dat je ons verliet.
3 jaar !!!!!
Kort na je 3de verjaardag kregen we het verdict dat je echt ongeneeslijk
ziek was. Nu leven we al 3 jaar zonder je lichaampje in ons midden.
Ik kan niet zeggen dat je er niet meer bent, want je staat natuurlijk centraal
in ons huis, maar toch...
Hoe zou je er nu uitzien? Hoe zou je klinken? Je stem is één van de
dingen waar ik het het moeilijkst mee heb om me te herinneren.
Gelukkig hebben we vele filmpjes waarop we je kunnen horen.
Eigenlijk is het ongelooflijk hoe de tijd toch vooruit gaat, terwijl we soms
willen dat hij stil blijft staan.
Heb je het gezien dat we deze zomervakantie met een leuk gezin enkele
dagen op reis waren? We hebben ons echt goed geamuseerd en Wout was
in de wolken met de massa's aandacht die hij kreeg.
Toen we een zoo bezochten moest ik echt nóg meer dan anders aan jou denken,
vooral toen we bij de beren waren.
De herinneringen aan de Beekse Bergen toen we verbleven in Villa Pardoes
kwamen veel volop tot leven. Je had het toen al zo lastig, maar toch had
je er ook nog plezier in om naar die dieren te kijken.
Dat was de laatste uitstap die we met jou konden doen. Enkele dagen later
kon je al niet meer stappen...
Je kleine broer lijkt echt supergoed op jou. Inderdaad, jij was wel al ziek
op zijn leeftijd, maar hij heeft toch dezelfde glimlach en blik in zijn ogen.
Uiteraard is hij veel actiever dan jij was, maar jij had dan ook al 2 zware
operaties achter de rug.
1 ding is echt wel verschillend van jou: Wout kijkt niet graag naar tv.
Plop of Bumba, het interesseert hem echt niet.
De bezoekjes naar Plopsaland worden dus nog even uitgesteld.
Toch liep Wout deze week even met je Plop-muts rond en
echt waar, het was net alsof ik jou terug voor me zag staan !!
Onlangs vond ik een mooi gedichtje terug en wou het toch even
op je blog plaatsen:
Kon ik maar toveren,
Ik zou jou sterretje een gezichtje geven zodat
we je konden zien.
Kon ik maar toveren,
Ik zou jou sterretje oogjes- neusje en mondje geven zodat
we je kusjes kon geven.
Kon ik maar toveren,
Ik zou jou sterretje armpjes geven zodat we je konden knuffelen.
Kon ik maar toveren,
Ik zou jou sterretje beentjes geven zodat je op
ons kon toestappen.
Maar ik kan helaas niet toveren en alles blijft zoals het is...
Bo'tje toch, kon ik je maar nog eens écht vertellen hoezeer ik je mis.
Ik zou alles geven om je nog 1 keer te kunnen vastpakken.
Maar ja, zoals hierboven ook te lezen staat: ik kan niet toveren...
1 ding is zeker, ik (en ook je papa) blijven je elke dag missen.
Zelfs nog meer dan ooit !!
Dikke dikke dikke superknuffel
Je mama
xxxxx
|
