|
Lieve lieve Thibo,
neen, ik ben je met deze feestdagen niet vergeten hoor.
Ik schrijf nu pas dit briefje omdat ik wist dat ik hiervoor vandaag iets meer tijd had.
De sinterklaas- en eindejaarsperiode is terug achter de rug, altijd een heel drukke tijd.
Wout en Loth zijn in de wolken met al hun speelgoed en geschenkjes.
December is toch dé kindermaand bij uitstek.
En net daardoor is het ook een maand waarin onze gedachten extra vaak afdwalen naar jou, Thibo.
Ondertussen zou je al weten dat Sinterklaas en Zwarte Piet niet echt door de schoorsteen naar
binnen komen. Maar wat zou je het super vinden dat dit ons geheim is en je broertje en je zusje daar wel nog in geloven !
Dan konden we samen speelgoed voor hen uitkiezen...
Gelukkig zorgden oma en opa er wel voor dat er ook altijd voor jou een pakje komt van de Sint en
dat er onder de kerstboom ook iets ligt om bij je plekje te zetten. Dank je wel hiervoor, oma en opa !
Je ziet, Thibo, je blijft altijd bij ons, ook al ben je iets verder dan je eigenlijk zou moeten.
Op de kerstmarkt in Kortrijk vond ik eindelijk de kaars waar ik al 7 jaar naar zocht. Een kaars met de tekst: "als ik kon toveren".
Het eerste geschenkje onder de kerstboom was er ééntje voor jou !
2016... 10 jaar geleden werd je ziek, in de maand augustus... 10 jaar... als ik dat uitspreek, dan kan ik dat eigenlijk niet geloven...
Zo lang geleden... toch nog zo fris in ons geheugen...
Het onbegrip van de kinderarts toen, het weglachend gebaar... Nog altijd kan ik daar zo boos om worden...
Vandaag was het de eerste schooldag voor je zusje Loth. Ze vond het plezant tot ze op de speelplaats was.
De nodige traantjes waren er, maar 's middag liet ze toch blijken dat ze het leuk vond.
Veel mensen vragen of ik het er niet moeilijk mee heb, of ik geen traantje moet laten.
Maar eigenlijk niet, en dan kijken de mensen ook wel raar. Ik ben gewoon blij dat ze oud genoeg mag worden
om naar school te gaan, dat ze gezond is en de kans krijgt om te starten.
OK, het doet me iets dat ze al zo groot is, maar het is eerder een gevoel van trots zijn.
Jammergenoeg kreeg jij niet de kans om een eerste schooldag te beleven.
Een eerste boekentas hing nooit aan onze kapstok, geen foto's van eerste schooldag,...
Normaal zat je al in het vijfde leerjaar, je eerste franse woordjes...
Ja, Thibo, het blijft ongelooflijk hoe snel de tijd gaat.
Het klinkt ongelooflijk cliché, maar het is toch de realiteit. Hoe vaak ik ook zo willen
dat we de klok konden terugkeren of de tijd doen stilstaan, dat kan niet...
Mijn dikke vriend, ik mis je zo hard, er gaat nog altijd geen enkele dag voorbij
dat ik niet aan je denk. Bij alles wat er gebeurt flits je door mijn gedachten...
Een heel grote plaats in mijn hart is helemaal alleen voor jou !
Dikke kus
Je mama
04-01-2016 om 13:42
geschreven door mama 
|
