Hei Botje,
Wat dacht je, mijn mama is me vergeten met kerst en nieuwjaar?
Tuurlijk ben ik je niet vergeten, integendeel.
Tijdens de kerstdagen en met de overgang van oud naar nieuw denken we altijd nog eens extra aan jou.
Al de 4de keer dat we door deze periode moeten zonder jou.
Maar toch ligt er voor jou ook nog altijd een pakje onder de kerstboom.
Ongelooflijk hoe de tijd toch verder gaat. Nog vaak kan ik niet geloven dat je er niet meer bent.
Met oudejaar hadden we een wensballon gekocht voor jou.
Met zijn allen staken we hem aan en hoopten we dat hij tot bij jouw raakte.
Hoewel we ook allemaal weten dat dit niet echt kan, was het toch een mooi moment
Als we het internet mogen geloven zit Wout volledig in zijn peuterpubertijd. Hij kan echt boos worden en zijn hand heeft al vaak mijn kaak gevonden. We moeten streng zijn, maar eerlijk gezegd, t is moeilijk.
Hij is toch zo schattig en als je dan boos wordt, dan weent hij nog meer.
En ik ben natuurlijk de beginperiode van je ziekte niet vergeten. Je had plots ook zon agressie in jou en
iedereen ook maar zeggen dat we strenger moesten zijn.
Ik ben er 300% zeker van dat het met Wout iets anders is, dat hij gewoon echt koppig is,
maar het blijft toch in het achterhoofd zitten.
2012 zal het jaar zijn waarin jij normaal je eerste communie zou doen. Mooie kleertjes aandoen, een leuk feestje.
Jammer dat we je dat niet meer kunnen geven...
Zo zie je maar, er blijft altijd wel iets waardoor het pijnlijk blijft dat je niet meer bij ons bent.
Dit jaar zal Wout ook voor het eerst naar school gaan. Opnieuw iets wat jij ook niet hebt mogen meemaken.
Nog even en het vergelijken zal echt ophouden.
Nu al staat Wout zoveel verder dat jouw kunnen en dat terwijl hij nog geen 2 jaar is.
We waren in de overtuiging dat jij ondanks je beperkingen vrij veel dingen kon, maar nu Wout zo snel evolueert
beseffen we dat we daar eigenlijk mis in waren.
Alle tests wezen toen uit dat je een grote achterstand had, maar wij geloofden dat toen niet.
Je deed immers zo je best. Nu moeten we toegeven dat je inderdaad heel wat minder kon dan wat normaal zou moeten.
Maar waar we wel van overtuigd blijven is dat je supergoed je best deed om telkens iets meer te kunnen !
Je was zo'n vechtertje, dat kan iedereen die jou een beetje kende beamen !
Thibo, ook in het nieuwe jaar zullen we je enorm missen.
Elke dag blijf je door mijn hoofd spoken. Ik probeer me een beeld te vormen van hoe je er nu
uit zou zien, maar eerlijk gezegd, dat lukt me niet.
Je was fantastisch zoals je was en dat blijf ik me voor altijd herinneren !
2012 dikke kabouterzoenen
Je mama xx
04-01-2012 om 00:00
geschreven door mama 
|
