Separatisme vs 'de drie S'en'

Hoe meer zand er in de Belgische motor terechtkomt, hoe strategischer de Franstaligen zich voorbereiden op de splitsing van België. De oprichting en doorgedreven werking van de commissie Wallo-Brux is een mooi staaltje van visionaire geopolitiek. De bedoeling is het creëren van een gezamenlijke Franstalige federatie om zo elke Vlaamse claim op Brussel van tafel te kunnen vegen tijdens de finale onderhandelingsronde over België. Wij, de Vlamingen, zijn het immers die België willen opblazen, en dus zullen wij een prijs moeten betalen. Die prijs wordt Brussel, no doubt. 

Tijdens de 'final round' zullen drie hoofdknopen doorgehakt moeten worden, ik noem ze de drie S'en die elk separatisme danig bemoeilijken: de Staatsschuld, het Statuut van Brussel en de Supranationale erkenning. (De resterende discussiepunten: bvb Quid Albert en compagnie? Quid faciliteitengemeenten? ... zijn uiteraard ook discussiepunten maar van een andere (minder belangrijke) orde). 

De komende weken ga ik dieper in op elk van deze drie Gordiaanse knopen en probeer ik een duidelijk antwoord te formuleren, uiteraard binnen het onafhankelijkheidsscenario. Vast staat dat als we niet met open vizier en zonder taboes aan deze laatste ronde beginnen, we de onafhankelijkheid nooit of te nimmer zullen bereiken... 



 Vlaamse onafhankelijkheid: enkel mogelijk mits het incasseren van een resem kaakslagen