Bart De Wever is onze enige kandidaat voor het partijvoorzitterschap. Niemand durft de handdoek tegen hem op te nemen, en terecht, hij is en blijft onze rots in de branding. Ik steun zijn kandidatuur met overtuiging. Met mensen als Bart De Wever, Geert Bourgeois, Frieda Brepoels, Jan Jambon en Ben Weyts aan het roer, zal ons partijtje met haar krachtig onafhankelijkheidsdiscours het nog héél ver schoppen. Tot spijt van wie het benijdt...


Bart's intentieverklaring geef ik graag even mee:

Beste N-VA’ers,

Ruim drie jaar geleden stelde ik mij kandidaat voor het voorzitterschap van onze partij. In mijn motivatie van destijds waarschuwde ik u expliciet voor het feit dat ik een man ben met minstens evenveel gebreken als kwaliteiten. Vandaag heb ik dan ook geen enkele moeite om te erkennen dat tijdens mijn voorzitterschap niet alles vlekkeloos is verlopen. Integendeel, onder mijn verantwoordelijkheid liep het soms ook wel eens grondig fout.

Toch durf ik mij vandaag opnieuw kandidaat stellen voor een tweede termijn als nationaal voorzitter. Want dankzij de hulp van het hele partijbestuur en van onze bescheiden, maar sterke personeelsploeg, meen ik dat we kunnen terugblikken op een periode waarin het goede overheerste.

Drie verkiezingsoverwinningen op rij

In juni 2004 wonnen we de Vlaamse en Europese verkiezingen. De N-VA telt vandaag zeven Vlaamse volksvertegenwoordigers en één Europees parlementslid. Mijn voorganger, Geert Bourgeois, werd minister in de Vlaamse regering. Bij de gemeente- en provincieraadsverkiezingen van 2006 wist onze partij haar aantal lokale mandatarissen gevoelig uit te breiden en in de provincie Antwerpen bekwamen we een bestendig afgevaardigde. Bij de federale verkiezingen van 2007 overtroffen we de stoutste verwachtingen. Het Vlaams kartel steeg tot 30%, waardoor de N-VA nu niet minder dan zes kamerleden en twee senatoren telt.

Ondanks al die campagnes en verkiezingen lag inmiddels de partijwerking zeker niet stil. De N-VA werkte zich voortdurend in de kijker: met de gedurfde actie in Strépy waar we de Vlaams-Waalse geldstroom aan de kaak stelden, met onze actie aan de fl itspalen in Vlaanderen als voorbeeld van de vele scheeftrekkingen, met onze betoging in avondkledij tegen de manifestatie van het FDF in Linkebeek, met originele webstekken als www.sos-mug.be of www.vollebussen.be,... Inhoudelijk pakte de partij uit met een hele reeks hoogstaande colloquia en congressen: over de Vlaamse natievorming in een globaliserende wereld, over lokale economie, over asiel en migratie, over de Vlaamse gezondheidszorg, over 50 jaar Europese integratie en over de Vlaamse grondwet.

Goed bestuur voor Vlaanderen

Binnen de Vlaamse meerderheid gaf de N-VA mee gestalte aan een goed bestuur voor Vlaanderen. Zo blies onze minister onder meer het Vlaamse buitenlands beleid eindelijk weer nieuw leven in. Vlaanderen slaat weer zijn vleugels uit in de wereld, tot spijt van de velen die het benijden. Onze parlementsleden oefenden hun controle- en initiatiefrecht ten volle uit, waarvan onze leden via de elektronische post op de hoogte werden gehouden. Een bijzondere vermelding verdient het beleid voor de Vlaamse rand dat dankzij de N-VA wordt gevoerd. Ik denk daarbij onder meer aan de nieuwe Wooncode die vereist dat men Nederlands moet leren als men in Vlaanderen een  sociale woning aanvraagt en het decreet dat de voogdij over het faciliteitenonderwijs opeist. Persoonlijk ben ik trots op mijn bijdrage aan het verplicht inburgeringsbeleid voor nieuwkomers, volledig volgens de visie van het N-VA-congres dat we daarover organiseerden.

Maar het belangrijkste resultaat dat onze partij de afgelopen periode boekte, is ongetwijfeld dat de communautaire problematiek weer bovenaan de politieke agenda is gezet. Na grondig onder mat te zijn geveegd door de paarse regering en door tal van opiniemakers, zorgden wij er na de verkiezingen van 10 juni voor dat letterlijk de hele wereld zicht kreeg op het erbarmelijke Belgische huwelijk. In het Vlaams kartel hielden wij stand rond de eis tot een grote staatshervorming. Daardoor zal 2007 de geschiedenis ingaan als het jaar waarin België zijn langste crisis ooit beleefde, waarin het Belgische establishment zijn greep op de gebeurtenissen verloor, waarin de keuze voor een evolutie naar Vlaamse onafhankelijkheid voor tal van Vlamingen bespreekbaar en wenselijk werd. De N-VA speelde hierin een doorslaggevende rol. In 2008 zullen wij onwrikbaar doorgaan met het verdedigen van het algemeen Vlaams belang. Onze partij, realistisch in haar optreden maar rotsvast in haar overtuiging, is en blijft de beste Vlaamse garantie.

Ik ben dankbaar dat ik hieraan als voorzitter kon meewerken en hoop op uw steun om dit in de toekomst te mogen blijven doen. Alvast bedankt voor uw steun en vertrouwen!

Met vriendelijke groeten,