Brussel blijft het grootste struikelblok op onze weg naar onafhankelijkheid. Karl en ik bekijken dit struikelblok eens van dichterbij in onderstaand opiniestuk.

Waarheen met Brussel?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In de nota van gewezen formateur Yves Leterme valt bijzonder weinig te lezen over Brussel. Wat wel opviel, was dat, na de bekendmaking van de Vlaamse eisen, de Franstalige onderhandelaars tegeneisen formuleerden die hoofdzakelijk betrekking hadden op Brussel. Het ging hierbij, spijtig genoeg, niet over de verbetering van het statuut van Brussel, maar wel over de uitbreiding van Brussel, de versoepeling van de taalwetgeving, het in vraag stellen van de gewaarborgde vertegenwoordiging van de Vlamingen en uiteraard de vraag naar (nog) meer geld.

Institutionele voorstellen tot verbetering van Brussel kwamen er dus niet. Nochtans kampt het hoofdstedelijk gewest met enorme problemen: een hoge werkloosheid, een toename van de armoede, de massale immigratie én stadsvlucht, de verpaupering van hele buurten, het ondoorzichtig kluwen van overheidsdiensten, en, uiteraard, de niet-naleving van de taalwetgeving.

Het blijft dan ook onbegrijpelijk dat (DS 15 september 2007) drie Brusselse Franstalige politici unisono zeggen dat Brussel geen nood heeft aan institutionele hervormingen, behalve dan een forse uitbreiding. Alsof de huidige structuren aangepast zijn om de genoemde problemen aan te pakken. De Franstalige politici verzwijgen hierbij dat sinds het ontstaan van Brussel als ‘région à part entière’ de werkloosheid voortdurend is gestegen, de armoede én de stadsvlucht zijn toegenomen en de gemeentelijke schuldenlast ongekende hoogten heeft bereikt. Of zou een uitbreiding van Brussel dan toch enkel de perfide doelstelling hebben om het wanbestuur van sommige Franstalige politici in de Vlaamse Rand te onttrekken aan het toezicht van de Vlaamse overheid én om tegelijkertijd duizenden, meer begoede, inwoners te verwelkomen in het Brussels Gewest?

Hoe luider de Brusselse bourgeoisie roept om de realisatie van ‘le trés grand Bruxelles’, des te groter de stilte over de eigen problemen. Zo durft geen enkele Franstalige politicus de hoogdringende fusie van gemeenten op tafel te leggen. Een inwoner blijft immers van ‘Anderlecht’, ‘Jette’, ‘Oudergem’… Alsof de vele honderdduizenden inwoners van in het verleden gefuseerde  gemeenten, hun deelgemeente niet meer koesteren. Bovendien vraagt het bedrijfsleven meer doorzichtigheid in de veelheid van overheidsstructuren: gemeenten, intercommunales, vzw’s, gewest, GGC, VGC, Cocof… Dit kluwen bemoeilijkt ontegensprekelijk de besluitvorming. Zo mist de Haven van Brussel ongetwijfeld kansen omdat ze steevast moet onderhandelen, niet met één maar met drie gemeenten. Zo loopt het Gewestelijk Expresnet naar Brussel vertraging op omdat niet één maar meerdere gemeenten vergunningen moeten afleveren…

Het is duidelijk dat zonder fusie van gemeenten het Brusselse institutionele kluwen nooit ontward zal geraken Een alternatief scenario bestaat erin de huidige Brusselse gemeenten te laten bestaan, maar dan enkel als districten met beperkte bevoegdheden. Het gros van de gemeentelijke bevoegdheden wordt in dit scenario naar het gewest overgeheveld.

Brusselse politici moeten ook maar eens ophouden met klagen over Vlaanderen en Wallonië die met 370.000 pendelaars de rijkdom van de hoofdstad in hun zakken zouden steken. Waarom slagen deze Brusselse bestuurders er dan niet in om de 90.000 werkzoekenden uit Brussel naar de arbeidsmarkt te loodsen?

Brussel zou trouwens best lering trekken uit de Vlaamse aanpak van een aantal problemen. Waarom het begeleidingstraject voor werkzoekenden van de VDAB (individuele en gerichte begeleiding) niet toepassen in Brussel? Waarom geen bijzondere aandacht besteden voor het aanleren van Nederlands en Frans in het Brussels onderwijs? Waarom geen verplichte inburgeringscursus waarbij rechten én plichten centraal staan?

We zijn het met Remi Vermeiren (DS 17 september 2007) eens dat Brussel belangrijk is zowel voor haar eigen inwoners als voor Vlaanderen en Wallonië. Brussel heeft zeker nood aan bepaalde eigen bevoegdheden en inkomsten, maar het Gewest is geen gewest als beide andere gewesten. Het vereist een specifieke structuur. Brussel moet een stadsgewest worden, waarbij de inwoners een gemeenschapskeuze kunnen maken en de Vlaamse en Franse gemeenschap dit stadsgewest financieel ondersteunen. Een Stadsgewest met een statuut sui generis, ondersteund en medebestuurd door beide Gemeenschappen, zal steeds een internationale rol blijven spelen, met of zonder de Belgische koepel.

Karl Vanlouwe

Voorzitter N-VA Brussel

 
Theo Francken
lid Jong N-VA

 De beruchte Brusselse 19: een fusie dringt zich op.



 Verplichte inburgering: wanneer ook in Brussel?