xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> De VVB reageert op de politieke situatie. Het heeft lang geduurd, maar het is wel een terechte reactie.

Hoopvol wachten wij,

Meer dan twee maanden na de verkiezingen is de regeringsvorming nog steeds in volle gang. Tot nu toe heeft de Vlaamse Volksbeweging (VVB) vooral geluisterd, gelezen en gezwegen. Waarom? Onze eisen zijn bekend en veel om op te reageren is er – nog steeds –  niet. Maar wij blijven hoopvol. Vandaar dat we nu de Vlaamse onderhandelaars een hart onder de riem willen steken.

De VVB stelt tevreden vast dat er voor het eerst in de geschiedenis van de communautaire onderhandelingen eenheid is onder de Vlaamse partijen. Met enig optimisme kunnen we spreken van een Vlaams front. De VVB wacht hoopvol op de realisaties van die Vlaamse hardnekkigheid.

Het belangrijkste onderdeel van de onderhandelingen in Hertoginnedal is de staatshervorming. De Vlaamse partijen hebben hoog ingezet op dat thema, de verwachtingen zijn navenant. Wij vernemen dat er lijsten opgesteld zijn met de Vlaamse eisen. Mogen wij er aan herinneren dat de Vlaamse eisen al tien jaar vastliggen in de bekende resoluties van het Vlaams Parlement? Besef Vlaamse onderhandelaars dat de Vlaamse beweging u daarop zal afrekenen. Wie twijfelt aan de inhoud kan de resoluties raadplegen op

 www.woordhouden.be/files/file/Resoluties%201999.pdf.

De VVB verwacht veel van de ‘doortastende’ staatshervorming die ons beloofd is. Voor de VVB moet een staatshervorming leiden naar meer kwaliteitsvol en efficiënter bestuur. Om daartoe te komen is er een coherente verdeling van de bevoegdheden nodig (de zogenaamde homogene bevoegdheidspakketten) dit gaat uiteraard gepaard met ruime financiële en fiscale autonomie. In de resoluties van het Vlaams Parlement staat een aan te bevelen lijst met bevoegdheden die gedefederaliseerd moeten worden. Beter zou het zijn de bevoegdheden voor de federale staat vast te leggen en alle andere, ook de restbevoegdheden over te hevelen naar de deelstaten. Met de resoluties in de hand vragen wij een tweeledig federalisme, met een specifiek statuut voor Brussel en de Duitstalige Gemeenschap. De deelgebieden moeten maximaal betrokken worden in de Europese en internationale besluitvorming.

Een heikel punt is altijd weer de – zogenaamde – solidariteit, in Vlaanderen beter bekend als de transfers. Solidariteit moet kunnen, maar enkel op basis van objectieve, duidelijke en doorzichtige mechanismen en omkeerbaarheid. (zie de resoluties). Daarom blijft de Vlaamse beweging bij haar eis voor een splitsing van de sociale zekerheid. Wie daarover meer wil weten kan altijd terecht op www.akvsz.org.

We zijn hoopvol, maar willen toch nog een opmerking maken. We lezen in de nota’s van de formateur hier en daar iets over betere samenwerking tussen de deelstaten en het federaal niveau. We juichen dat toe, het past in de Vlaamse resoluties, maar het mag geen opstap zijn naar een herfederalisering, de Vlaamse beweging past voor een staatshervorming van de stap achteruit.

Naast de staatshervorming is er ook nog de splitsing van het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Wij hebben altijd geëist dat dit buiten de onderhandelingen over de staatshervorming moet blijven. De VVB is ongerust dat dit nu niet het geval is. Er is een parlementaire meerderheid voor die splitsing, laat die haar werk doen. De VVB is ook ongerust door de eerste teksten over de splitsing van het gerechtelijk arrondissement. Daarin lijken de onderhandelaars het eens te worden over een tweetaligheid van de dienst in Brussel. Dat is voor de Vlaamse beweging een brug te ver. Wij blijven bij onze eis voor de tweetaligheid van de ambtenaren, zo staat het ook in de resoluties van het Vlaams parlement. Daarnaast willen we ingaan op enkele voorstellen die de Franstaligen graag in de media verspreiden: Een wijziging van de grenzen van het Vlaamse (ten voordele van het Brusselse) gewest is voor ons onbespreekbaar. Net zo onbespreekbaar is de piste dat de Franse gemeenschap bevoegdheden zou krijgen in Vlaanderen. We rekenen erop dat de Vlaamse onderhandelaars op deze punten niets toegeven.

De onderhandelingen duren lang, maar de VVB wacht hoopvol af. Ofwel vernemen we een grote ‘doortastende’ stap in de staatshervorming ofwel zullen de Vlaamse onderhandelaars het op een dag met ons eens moeten zijn dat we België beter splitsen. Al die energie en tijd moeten opofferen om toch maar een kwaliteitsvol en efficiënt bestuur in Vlaanderen mogelijk te maken…is dat nog verdedigbaar? “Met België als het kan, zonder België als het moet” was ooit een slogan van de Vlaamse beweging. Vlaamse onderhandelaars, het bewijs wordt geleverd dat het bij het zoveelste ‘non’ almaar moeilijker binnen België kan en misschien binnenkort zonder België moet.

Namens het dagelijks bestuur van de VVB

Pieter Bauwens

Waarnemend co-voorzitter