Ik heb zeer recent wat cijfermateriaal opgevraagd over ons migratiebeleid.


Hieruit blijkt dat om en bij de 60% tot 80% van de ontvankelijk verklaarde asielzoekers (OVA's) toch op de een of andere wijze een verblijfsvergunning weet vast te krijgen. Als we rekening houden dat volgens schattingen 10% tot 15% in de illegaliteit duikt, dan kunnen we eigenlijk stellen dat zo goed als iedereen hier de facto toch blijft, asielwetgeving of niet. Straf.

Ik weet niet of hier nieuwswaarde in zit maar het zijn bij mijn weten nog nooit eerder gepubliceerde cijfers.

Ik ben geen cijferspecialist maar jaarverslagen en websites van CGVS en VBV, en cijfers van de DVZ over het regularisatiebeleid geven het volgende resultaat:

- In 2004 + 2005 + 2006 nam CGVS 8135 + 10849 + 7522 (=26506) beslissingen in de gegrondheidsfase. Daarvan waren er 2275 + 3059 + 1914 (=7248) erkenningen.

Dat komt neer op 27 % erkenningen van ontvankelijk verklaarde asielzoekers (ova's) op het CGVS.

- De geweigerde ova's kunnen een schorsend beroep indienen bij de Vaste Beroepscommissie voor Vluchtelingen (nu Raad voor Vreemdelingenbetwistingen). Bij de VBV waren er in 2004 + 2005 + 2006 in totaal 2140 + 3279 + 4770 (=10189) beslissingen en daarvan waren er nog 99 + 689 + 477 (=1265) erkenningen. Die cijfers hebben uiteraard maar ten dele betrekking op de in diezelfde jaren door CGVS afgewezen ova's. Het gaat ook om oudere dossiers. Maar ik zou dus zeggen dat van de gemiddeld 73 % weigeringen door CGVS er nog gemiddeld 12,5 % erkenningen zijn.

- Dat brengt het totaal aantal erkenningen van ova's als "vluchteling" op ongeveer 36 %.

- Maar onder de 64 % niet-erkende ova's zijn er nog heel veel die op een andere manier een definitieve of tijdelijke verblijfsvergunning verwerven. Die cijfers zijn in grote mate, maar niet louter en alleen op ova's van toepassing:

- Er waren bij CGVS de laatste 3 jaar nog 2254 afsluitingen van asieldossiers omdat uit de feitelijke omstandigheden blijkt dat een beslissing niet meer nodig is (bv wegens afstand van de procedure door de asielzoeker, wegens overlijden of wegens bekomen van de Belgische nationaliteit). Die afsluitingen kunnen zowel in de ontvankelijkheidsfase als in de gegrondheidsfase plaatsvinden. In de meeste gevallen (behoudens overlijden van de asielzoeker) zijn de afsluitingen wellicht in het voordeel van de asielzoeker omdat hij het zelf vraagt of er geen belang meer bij heeft.

- En bij CGVS waren er de laatste 3 jaar ook 2560 afsluitingen omdat de asielzoeker op een andere basis een definitieve verblijfsvergunning verwierf. Dat gaat meestal over definitieve regularisaties. Ook die afsluitingen kunnen zowel in de ontvankelijkheidsfase als in de gegrondheidsfase plaatsvinden.

- Ook bij de VBV waren er de laatste 3 jaar 741 verzakingen en 2114 schrappingen (meestal wegens definitieve regularisatie). Dus op de VBV hebben de laatste jaren meer dan dubbel zoveel ova's een andere definitieve verblijfsvergunning gekregen dan een erkenning als vluchteling.

- Daarnaast waren er echter ook bijzonder veel tijdelijke regularisaties die onder voorwaarde van tewerkstelling bv. verlengd worden en definitief kunnen worden. Ook de tijdelijke regularisaties kunnen zowel in de ontvankelijkheidsfase als in de gegrondheidsfase plaatsvinden. In totaal nam de DVZ in 2005 + 2006 5422 + 5392 positieve beslissingen en 5549 + 6024 negatieve beslissingen in regularisatiedossiers. Qua redenen voor de positieve regularisaties was er een onderverdeling in 4745 + 3674 dossiers wegens lange asielprocedure, 236 + 392 wegens medische redenen, en 441 + 1326 wegens prangende humanitaire redenen.

- Ik denk dat ik mag vermoeden dat van de 64 % niet als "vluchteling" erkende ova's er wellicht meer dan de helft een verblijfsvergunning verwierf op een andere basis. Ik schat dus heel grof dat tussen de 60 % en de 80 % van de ova's de laatste jaren uiteindelijk in België mag blijven, hetzij als erkende vluchteling, hetzij met een subsidiaire vorm van bescherming (sinds 1/10/2006), hetzij als geregulariseerde, hetzij als partner van een Belg...

LET WEL: In de nieuwe asielprocedure is er geen echte ontvankelijkheidsfase meer. Er is wel eerst het Dublinonderzoek (verantwoordelijkheid België voor behandeling van de asielaanvraag) en het onderzoek van herhaalde (tweede, derde...) asielaanvragen. Die onderzoeken kunnen heel snel tot een definitieve afwijzing leiden door de DVZ. In dat geval is de asielprocedure meteen ten einde en is er geen gegrondheidsonderzoek van de aanvraag door CGVS. De asielaanvragen die wel tot bij CGVS geraken, worden door CGVS vervolgens onderzocht, zowel wat betreft de vroegere "onontvankelijkheidscriteria" als wat betreft de "gegrondheidscriteria". Maar de beslissing van CGVS is voortaan steeds een beslissing ten gronde. Als de vroegere onontvankelijkheidscriteria kunnen toegepast worden, valt die beslissing ten gronde vanwege CGVS al heel snel. Er is in alle gevallen wel nog een schorsend beroep bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen mogelijk.

Alle asielzoekers krijgen van het begin af aan een oranje verblijfskaart, tenzij de asielzoekers die worden opgesloten in detentiecentra voor een verkorte asielprocedure, bv. omdat ze asiel vragen aan de grens terwijl ze niet beschikken over legale binnenkomstdocumenten.

Tijdens het beroep bij de RvV krijgen de asielzoekers een bijlage 35, een maandelijks te verlengen verblijfsdocument.