satans opzet

Bron : satan’s meeting (watch and pass on)

www.youtube.com

Schoonheid is wat belangrijk is,

en ze zullen ontevreden worden

over hun echtgenote.

Lees dit, zelfs als je het druk hebt.

satan riep een wereldwijd congres van duivels samen.

In zijn openingsspeech zei hij:

“We kunnen de christenen niet tegenhouden om naar de kerk te gaan. We kunnen hen niet tegenhouden om de bijbel te lezen en de waarheid te kennen. We kunnen hen zelfs niet tegenhouden om een goede relatie te hebben met hun Redder. Eens ze die band hebben met Jezus is onze macht over hen gebroken. Dus laat hen naar hun kerken gaan en laat hen eucharistie vieren. MAAR … steel hun tijd, zodat ze geen tijd hebben om een relatie met Jezus Christus op te bouwen.”

“Dit is wat ik wil dat jullie doen,” zei de duivel. “Leid hen af van het vinden van hun Redder en  van het opbouwen van deze levensbelangrijke relatie met Hem gedurende de dag!”

“Hoe moeten we dat doen?” riepen zijn duivels.

Wordt vervolgd …

“Hou hen bezig met wat onbelangrijk is in het leven en vind ontelbare schema’s uit om hun gedachten bezig te houden,” antwoordde hij. “Daag hen uit en verleid hen om geld uit te geven, steeds maar uit te geven en uit te geven, en om geld te lenen, te lenen, te lenen.”

“Overtuig hun vrouwen om lange uren te gaan werken en de echtgenoten om zes tot zeven dagen per week te werken, 10 tot 12 uur per dag, zodat ze zich hun lege levensstijl kunnen veroorloven. Zorg ervoor dat ze niet voldoende tijd kunnen doorbrengen met hun kinderen. Hun families zullen gauw uiteen vallen en ze zullen geen schuilplaats meer zijn voor de druk van het werk.”

“Stimuleer hun geest tot het uiterste, zodat ze niets anders meer kunnen horen en aan niets anders meer kunnen denken. Bekoor hen om hun radio aan te zetten of cds te laten spelen als ze autorijden, om hun pc, DVD en tv voortdurend te laten aanstaan. Dit zal hun geest vol stoppen en de eenheid met Christus breken.”

“Vul hun koffietafels met magazines en kranten. Verpletter hun geest met het nieuws, 24 uur per dag. Val hun tijd dat ze auto rijden aan met reclameborden. Doe hun brievenbussen overstromen van reclamedrukwerk, catalogi van postorderbedrijven, folders met te winnen prijzen en alle soorten nieuwsbrieven en promoties die gratis producten, diensten en valse hoop aanbieden.”

Wordt vervolgd …

“Zet graatmagere, mooie modellen op de cover van magazines en toon hen ook op tv, zodat hun echtgenoten zullen geloven dat uiterlijke schoonheid belangrijk is en ze zullen ontevreden worden over hun vrouw. Zorg ervoor dat de echtgenotes te moe zijn om hun echtgenoot ’s avonds graag te zien. Geef hen ook hoofdpijn. Als ze hun echtgenoot niet de liefde geven die hij nodig heeft, zal hij elders beginnen kijken. Dat zal hun gezinnen snel uiteen doen vallen.”

“Geef hen de kerstman om hen af te leiden, zodat ze hun kinderen de ware betekenis van Kerstmis niet meer leren kennen. Geef hen een paashaas, zodat ze niet zullen spreken over de verrijzenis en de macht van God over de zonde en de dood.”

“Laat hen overdrijven, zelfs in hun vrije tijd. Laat hen uitgeput uit vakantie terugkeren. Houd hen zo druk bezig dat ze de natuur niet meer intrekken en niet meer nadenken over Gods schepping. Zend hen in plaats daarvan naar pretparken, sportevenementen, toneelstukken, concerten en films. Houd hen bezig, bezig, bezig!”

“En als ze samenkomen voor geestelijke samenhorigheid, laat ze zich dan bezighouden met roddels en prietpraat, zodat ze met een ongerust gemoed vertrekken. Vul hun leven met zo veel goede doelen, dat ze niet meer de tijd hebben om de kracht van Jezus op te zoeken.”

“Ze zullen al snel op eigen kracht werken, en hun gezondheid en familie opofferen voor het goede doel.”

“Het zal werken! Het zal werken!”

Het was nogal een plan !

Wordt vervolgd …

De duivels begonnen gretig aan hun taak en zorgden ervoor dat christenen het steeds drukker hadden en meer opgejaagd werden met het rennen van hier naar daar, zodat ze niet veel tijd meer hadden voor God en hun familie. Zodat ze geen tijd meer hadden om anderen te vertellen over de kracht van Jezus, die hun leven kon veranderen.

Ik denk dat de vraag is:

Is de duivel erin geslaagd

om zijn programma te volbrengen?

Oordeel jij zelf maar!

Betekent “BUSY”:

Being

Under

satans

Yoke

Betekent “DRUK”: samenwerken met de duivel?

Geef dit bericht door alstublieft, als je niet te druk bezig bent…

Bedankt voor het lezen.

God zegene je.

Einde

Zuster Emmanuel Maillard en de Gemeenschap der Zaligsprekingen

Bronnen :

www.bloggen.be/medjugorje

www.bedevaart.net

Communauté des Béatitudes - Gemeenschap der Zaligsprekingen

De Gemeenschap der Zaligsprekingen [Communauté des Béatitudes] ontstond als Katholieke gemeenschap. Ze werd gesticht door twee Franse echtparen. Officieel werd de gemeenschap opgericht op 25 mei 1973 te Montpellier (Frankrijk) door broeder Ephraim Croissant, een voormalige evangelische predikant. Hij werd katholiek onder invloed van de gestigmatiseerde Franse mystica Marthe Robin.

Op 19 januari 1979 werd deze gemeenschap door de Katholieke Kerk als "vrome vereniging" op bisschoppelijk niveau erkend door Mgr. Robert Gaffy, Aartsbisschop van Albi. De benaming Gemeenschap der Zaligsprekingen dateert uit 1984. Dezelfde aartsbisschop ging op 1 januari 1985 nog een stapje verder en voortaan werd de gemeenschap erkend als "Association privée de fidèles de droit diocésain"

Op 9 december 2002 verleende de Pauselijke Lekenraad heeft 9 december de Gemeenschap de officiële kerkelijke status van "association privée internationale de fidèles" voor een proefperiode van vijf jaar. In december 2007 werd deze proefperiode verlengd voor twee jaar.

Vandaag de dag beschikt de gemeenschap over 86 huizen verspreid over alle vijf continenten en telt 1500 leden.

In een geest van Kuisheid bestaat de gemeenschap uit mensen van diverse levenstaten: echtparen, celibatairen, broeders, zusters, diakens en priesters.  Allen leven volgens de principes van de eerste Christenen.  De broeders en zusters leggen een gelofte af van gebed, gehoorzaamheid en armoede.

Deze gemeenschap heeft drie huizen in Medjugorje: het bezinningscentrum Regina Pacis aan de voet van de Verschijningsberg, Maison Ephèse voor het onthaal van Franse pelgrims, langs het paadje achter het rondpunt en Haus Sankt Josef voor het onthaal van Duitssprekende pelgrims, aan de rechterkant van de weg tussen kerk en Kruisberg.

Wordt vervolgd …

Het leven in de gemeenschap

In een geest van Kuisheid bestaat de gemeenschap uit mensen van diverse levenstaten: echtparen, celibatairen, broeders, zusters, diakens en priesters.  Allen leven volgens de principes van de eerste Christenen. De broeders en zusters leggen een gelofte af van gebed, gehoorzaamheid en armoede.

Het centrale punt in hun leven van elke dag is de Heilige Eucharistie.  Verder besteden zij aandacht aan het Getijdengebed, de stille aanbidding van het Allerheiligste Sacrament en het bidden van de Heilige Rozenkrans ter ere van moeder Maria.  Door studie en gebed proberen zij de Joodse roots van ons Christelijk geloof te doorgronden.  Verder omvat hun apostolaat: hulpverlening aan vrouwen die abortus overwegen, een hospitaal in Congo, opvang van Aidspatiënten, de verkondingen van Gods woord door missiewerk, en hulp aan de Christenen in Oost-Europa.

Wordt vervolgd …

Spiritualiteit

Kenmerkend voor de Gemeenschap der Zaligsprekingen (‘Béatitudes’) is haar charismatische spiritualiteit en de sterke hang naar de Joodse en Byzantijnse liturgie. De gemeenschap leeft naar het voorbeeld van de eerste Christenen: biddend, in gemeenschap van goederen, in kuisheid, getuigend en wachtend op de komst van het Rijk Gods. Opmerkelijk is de grote aandacht voor de Joods-Hebreeuwse wortels van het christendom. Zo wordt iedere vrijdagavond de sabbat gevierd. Het gebedsleven van de leden is geïnspireerd door de heilige karmelietes Theresia van Lisieux.

Het centrale punt in het leven van elke dag is de H. Eucharistie.  Verder wordt er aandacht besteed aan het Getijdengebed, de stille aanbidding van het Allerheiligste Sacrament en het bidden van de H. Rozenkrans ter ere van moeder Maria.  Door studie en gebed probeert men de Joodse roots van ons Christelijk geloof te doorgronden.  Verder omvat het apostolaat: hulpverlening aan vrouwen die abortus overwegen, een hospitaal in Zaïre, opvang van Aidspatiënten, de verkondingen van Gods woord door missiewerk, en hulp aan de Christenen in Oost-Europa.

Wordt vervolgd …

Zuster Emmanuel

De gemeenschap der Zaligsprekingen is in Medjugorje vooral bekend geworden door Zuster Emmanuel Maillard.  Zij trad in 1976 toe tot de gemeenschap en werd in december 1989 naar Medjugorje gezonden.  Vandaar begon zij haar maandelijkse 'faxen', nu nieuwsbrieven, te verspreiden. Vooral tijdens de oorlogsjaren was dit quasi de enige informatie die vanuit Medjugorje de buitenwereld bereikte.

Zuster Emmanuel werd in 1947 geboren in Frankrijk en studeerde theologie met kardinaal Danielou. Zij studeerde verder de Geschiedenis der Beeldende Kunsten aan de Sorbonne Universiteit van Parijs, waar zij afstudeerde in 1970.

Zij rapporteert over de boodschappen van Onze-Lieve-Vrouw en is auteur van diverse boeken. Ze neemt vele interviews af, gaat op zoek naar nieuws op de achtergrond, praat met bedevaarderes, priesters, bisschoppen en kardinalen. Ze heeft haar "Children of Medjugorje" website en wordt wereldwijd erkend als door de Hemel geroepen en gezegend door de Paus om op een bijzondere wijze mee te werken aan de verspreiding van de boodschappen van Medjugorje.

In november 1996 werd zij uitgenodigd te Rome voor een privé ontmoeting met Paus Johannes Paulus II. Zij vertelde aan de Heilige Vader: “Ik woon nu al 7 jaar in Medjugorje en mijn opdracht is om de boodschappen te verspreiden door boeken, opnamen, TV, interviews en gesprekken overal ter wereld. Weet u ..." Ik heb nooit mijn zin kunnen afmaken, want toen de Heilige Vader deze woorden hoorde, legde hij zijn hand op haar voorhoofd en kwam er een schittering op zijn gelaat. Hij maakte het kruisteken op haar voorhoofd en zei: "Ik zegen u!"

Toen zij hem haar boek over Medjugorje en haar kinderboek: "Kinderen, help Mijn Hart om te overwinnen", dat zij doorbladerde, zegende hij haar voor een derde maal.

Zuster Emmanuel vertelde later: "De uitdrukking van vreugde op het gelaat van de Heilige Vader, toen hij hoorde dat de Medjugorje oproepen over de hele wereld werden verspreid, was voor mij het grootste geschenk van onze ontmoeting."

De priester uit Polen die hen vergezelde schreef later: "...het was zo belangrijk voor Zuster Emmanuel om de zegen van de Heilige Vader te mogen ontvangen voor het werk dat ze levert in het verspreiden van de boodschappen die door Maria worden doorgegeven te Medjugorje. Zij wenste zo graag een teken van bevestiging door de Kerk te ontvangen voor haar opdracht. Toen ze naar de Paus keek had zij het gevoel dat deze ontmoeting voor hem even belangrijk was als voor haar. De getuigenis over haar werk en haar plannen voor te toekomst, met de betrekking tot de boodschappen van Medjugorje, kregen de volledige goedkeuring van de Paus. Het bezorgde hem zelfs vreugde."

Wordt vervolgd …

Medjugorje

Deze gemeenschap heeft drie huizen in Medjugorje: het bezinningscentrum Regina Pacis aan de voet van de Verschijningsberg, Maison Ephèse voor het onthaal van Franse pelgrims, langs het paadje achter het rondpunt en Haus Sankt Josef voor het onthaal van Duitssprekende pelgrims, aan de rechterkant van de weg tussen kerk en Kruisberg.

Internet

Zij heeft haar eigen website (www.childrenofmedjugorje.com) waar men haar maandelijkse nieuwsbrieven kan lezen en zij is auteur van verscheidene boeiende boeken over Medjugorje.

Op de website www.medjugorje.nl kunnen eveneens boeken van Zuster Emmanuel Maillard gekocht worden. U kan er ook haar  maandelijkse nieuwsbrief en de boodschappen aan de zieners lezen.

Einde

Gelukkig dat er Engelen bestaan

Bron : www.medjugorje.nl

Naar de nieuwsbrief van Zuster Emmanuel,

15 februari 2010

De ramp in Haïti heeft iedereen diep getroffen. Bij het zien van zoveel hulp die nodig is en bij de aanblik van zoveel lijden zou ons een gevoel van onmacht kunnen overmeesteren. Maar wij zijn niet onmachtig om hulp te bieden, integendeel. Naast de financiële steun aan organisaties die hulp bieden ter plaatse, bestaat er een wonderbaar middel waar we te weinig aan denken. Om u een beeld te geven hoe dit middel werkt, zal ik u een gebeurtenis vertellen die mijn broer, Pascal (diaken) mij heeft verteld:

“Dit is de geschiedenis van de Russisch schrijver, Alexander Ogorodnikov. Hij heeft me dit verhaal zelf verteld. Voor zijn bekering geloofde hij onder andere in het nihilisme en andere verwoestende theorieën van de 20ste eeuw. Hij was leraar filosofie en had een grote passie: met zijn kompanen ’s nachts inbreken in huizen. In de jaren ’70 heeft hij zich bekeerd, in dezelfde tijd als een andere intellectuele, Tatiana Goritcheva.

Daaropvolgend stichtte hij een geestelijk huis in Moskou. Het was een soort gemeenschap van gelovige intellectuelen die samen baden, over het geloof nadachten en samen naar de waarheid zochten… natuurlijk allemaal in het geheim en clandestien. Maar niet zo geheim als hij had gewild, want hij werd meerdere keren gearresteerd en tenslotte hebben ze hem voor de keuze gesteld: of naar de gevangenis of verbannen worden. Alexander weigerde verbannen te worden en moest dus naar de gevangenis.

Wordt vervolgd …

In tien jaar tijd leerde hij verschillende vormen van gevangenschap kennen: politieke opsluiting, gevangenschap naar burgerrechterlijk recht, samen met de grootste criminelen. Maar de laatste keer dat ze hem gevangen namen, was het ergste. Toen hebben ze hem naakt in een ijskast gegooid. De wanden en vloeren waren met ijs bedekt. Hij was er helemaal alleen. Een afschuwelijke marteling. Hij dacht dat hij dood zou gaan. Hoe het gegaan is, weet ik niet, maar het is hem gelukt om zijn moeder een brief te laten bezorgen waarin hij haar vertelde onder welke omstandigheden hij gevangen zat. Hij vertelde over zijn doodsangst, de psychologische martelingen, enz. Hij smeekte zijn moeder om deze brief naar het Westen te smokkelen. Zo werd deze brief openbaar in Duitsland en Frankrijk, in de lente van 1986. Er zijn duizenden en nog eens duizenden petities geschreven en Alexander werd vrijgelaten.

Toen mijn broer in Frankrijk deze brief onder ogen kreeg begon hij te huilen en hij besloot samen met zijn verloofde dat zij hun lijden en gebeden voor hem zouden opofferen. Maar ze besloten ook om hun bewaarengel naar zijn cel te sturen om hem te sterken en te helpen overleven.

Wordt vervolgd …

Na zijn vrijlating in 1986 was Alexander in de gelegenheid om op bedevaart te gaan. Hij ging naar Lisieux in 1987 met Zr. Tamara, missionaris in Rusland, die met een bus met 50 Russen kwam om hen de gelegenheid te geven Thérèse van Lisieux te leren kennen en om tot haar te bidden. Tijdens een maaltijd zat mijn broer aan tafel tegenover een man met een klein baardje: ze stelden zich aan elkaar voor… De man met het baardje was Alexander Ogorodnokov. Onnodig de emotie te beschrijven toen mijn broer aan de Russische schrijver vertelde dat hij en zijn verloofde hun bewaarengel elke dag naar hem hadden gezonden in zijn cel, en vele anderen gevraagd hadden dat ook te doen. Toen vertelde Alexander hem dat hij in die verschrikkelijke ijskast, waar ze hem in hadden gestopt om te sterven, bezocht was door engelen van christenen uit het westen die voor hem baden. Hij kon in zijn cel de warmte van deze engelen voelen die hem omringden als een mantel. Hij werd zich ervan bewust dat deze genade hem ten deel viel vanwege het gebed van christenen uit het westen. Dankzij deze bewaarengelen heeft hij de ijskast overleefd, en mede dankzij de warmte van het gebed dat hem sterkte gaf in zijn eenzaamheid.

Deze vurig Orthodox christen, die nog steeds in Moskou woont, heeft vele mystieke ervaringen gehad toen hij in de gevangenis zat en van alles en iedereen was afgesneden. Hij vindt het bijna spijtig dat hij de vrijheid heeft teruggekregen, omdat hij daardoor deze voelbare nabijheid ten aanzien van het goddelijke ook heeft moeten achterlaten… Op Haïti hebben de ontelbare slachtoffers die hun pijn uitschreeuwen nood aan uw bewaarengel, aan al onze engelen, elke dag. En niet alleen de mensen op Haïti. Zoveel mensen op aarde verkeren in wanhoop. Wij zullen er geen spijt van hebben hun onze dierbare vrienden, engelen te hebben gezonden, zoals Pater Pio dat deed en Zr. Faustina en Paus Johannes de XXIII enz. In de hemel zullen we zien hoeveel goed zij gedaan zullen hebben met deze “bijzondere opdrachten”.

Einde

Vervolging van de Kerk

Bron : www.medjugorje.nl

Naar de nieuwsbrief van Zuster Emmanuel,

15 april 2010

Wat er met onze paus gebeurt, gebeurt met ieder van ons.  Het is de hele Kerk, die langs hem, vervolgd wordt.  Gospa heeft ons geleerd hoe de beproeving te milderen en zelfs de werken van de duisternis te annuleren … door de vasten en het gebed en natuurlijk door de zonde te verwerpen.  Er zijn de laatste dagen heel wat initiatieven in die zin genomen, het is prachtig om de solidariteit van de christenen te zien rond de Paus !  Laten we ook bidden voor de bewerkers van het kwaad want het zijn zij, de ongelukkigen !  Ze zijn zelf de put aan het delven waar ze zullen in vallen !

De tijden zijn hard maar de genaden zijn immens !  Hier in Medjugorje zitten we op de eerste rij om dat te zien. Dit gezegd zijnde, het is mogelijk dat de vervolgingen in de nabije toekomst nog zullen toenemen, omdat de zonde een zo grote plaats heeft ingenomen in de harten !  Het is mogelijk dat men de Paus een inwendig martelaarschap laat ondergaan en dat hij tot zwijgen zal verplicht worden, het is mogelijk dat de Kerk een tijd van nood zal kennen, zoals haar Meester en Bruidegom op het moment van zijn lijden.  Het uur van de duisternis zal echter niet blijven duren.  De aanklagers en de verraders zullen niet lang de bovenhand hebben.  Zijn ze vergeten dat Jezus aan Petrus de beloften van het Eeuwig Leven heeft gegeven voor de Kerk en hem verzekerd heeft dat de “Poorten van de Hel haar niet zullen overweldigen” ? (Mt.16,18)  Kennen ze de voorspelling van Maria in Fatima niet : “Op het einde zal mijn Onbevlekt Hart triomferen” ?  Mogen zij terug keren nu het nog de tijd is en zo vermijden zichzelf te veroordelen tot de wanhoop !

Maria spreekt ons in Medjugorje over de “nieuwe tijd” die zich aandient. Daarom moeten wij het “hoofd oprichten”, zoals Jezus zegt. Het is aan ons om de tijd van beproeving te verkorten. We hebben er de macht voor en we weten hoe we dat moeten doen.  En, mochten we het niet weten, dan volstaat het voor ons om de boodschappen te herlezen, die al enkele jaren aan Mirjana gegeven werden op de 2^de van de maand. Alles is er heel duidelijk in uitgelegd door onze hemelse Moeder !

Kunt u echt luisteren ?

Naar een tekst uit de

Praktische gezondheidswijzer,

uitgegeven door HSA, 1991

Elkaars klankbord zijn

De schrijfster Margaret Lane kreeg eens bezoek van een aantal dames en besloot na te gaan of de mensen wel goed luisteren. Ze presenteerde soesjes en zei : “Proef ze maar. Ik heb ze gevuld met rattenvergif.” Niemand aarzelde. “Heerlijk,” weerklonk het, “u moet me beslist het recept geven.”

Dergelijke verhalen gebeuren écht, misschien onder een andere vorm. Let er maar eens op hoe weinig u écht beluisterd wordt… en hoe weinig u zelf écht luistert naar wat anderen vertellen. En toch is één van onze diepste verlangens, dat wij iets mee kunnen delen. Dat we ons hart eens kunnen uitstorten. En toch kan dat maar als we iemand hebben, die écht naar ons luistert. Ook al weet die andere niet onmiddellijk een oplossing voor onze problemen. Maar alleen al het feit dat er geluisterd wordt, is een troost, een houvast, een manier om voor onszelf eens alle feiten op een rijtje te zetten. Eigenlijk zouden we allemaal wat meer elkaars klankbord moeten zijn.

Wordt vervolgd …

Luisteren naar de stilte

We leven in een wereld van lawaai. We moeten al een verre uithoek zoeken als we niet willen geconfronteerd worden met de achtergrondgeluiden van onze moderne technologie. Sommigen beweren dat ze wennen aan die geluiden. Jammer eigenlijk, want ongezien en ongeweten knaagt het achtergrondlawaai vooral aan onze geestelijke gezondheid. Het doet ons iets, ook al hebben we de indruk van niet.

Daarom doet het enorm deugd om geregeld eens de stilte van de natuur op te zoeken, met volkomen natuurlijke geluiden : vogels die zingen, de wind die ruist in de bomen, de regen die valt, … Ons dan bewust worden van de stilte, die toch weer niet volledig geruisloos is, maar toch natuurlijk. Als we dan proberen er één mee te worden en beseffen dat we er deel van uitmaken : dat is wellicht de beste remedie tegen overspanning en rusteloosheid.

Wordt vervolgd …

Goed luisteren

Een goed menselijk klankbord vermijdt zorgvuldig alles wat de ander de indruk zou kunnen geven dat er niet aandachtig geluisterd wordt. Af en toe op uw horloge kijken, wegdromen, naar buiten kijken naar iets wat daar gebeurt, terwijl de ander aan het spreken is, bezig zijn met wat u later op de dag nog moet doen … het getuigt van weinig respect voor de ander en voor hetgeen hij of zij ons vertelt. Diegene die aan het woord is, zal dat spontaan aanvoelen.

Goed luisteren vereist dus een bepaalde houding : oogcontact, een aanmoediging door een begrijpend hoofdknikje of een aansporend handgebaar. Allemaal heel belangrijke tekens dat we aandachtig luisteren. Maar het vereist wel onze concentratie.

Hou ook rekening met het volgende :

Onderbreek de ander zo weinig mogelijk, zeker niet met allerlei eigen interpretaties of een oordeel. Gun hem de kans om zich uit te spreken, ook al keurt u zijn gedrag af.

Mensen verhullen vaak pijn of miserie, maar bepaalde intonaties of aarzelingen kunnen wijzen op wat eigenlijk achter de woorden schuilt. Wees daar aandachtig voor.

Wees er u van bewust dat niet alles wat je vertelt zo belangrijk is, en dat anderen ook wel eens aan het woord mogen komen.

Einde

De grote waarde van het rozenkransgebed

Bron : Emmerickblaadje, april – mei – juni 2010

Hieronder vindt u enkele uitspraken over het belang en de waarde van het rozenkransgebed door paus Pius XI, Zuster Lucia uit Fatima en O.-L.-Vrouw zelf.

De rozenkrans is het bevoorrechte middel onder alle andere om de terugkeer van Christus in de mensen, de gezinnen en de naties te bewerkstelligen. (Paus Pius XI)

De rozenkrans is de meest volmaakte uitdrukking van christelijke, kinderlijke liefde. De rozenkrans is een gebed dat met geen enkel ander gebed vergeleken kan worden, en dat van een verheven doeltreffendheid is. (Paus Pius XI)

Sinds de H. Maagd ons het afdoende middel van de heilige rozenkrans gaf, is er geen enkel probleem, materieel of geestelijk, nationaal of internationaal, dat niet opgelost kan worden door het bidden van de rozenkrans en door onze offers. (Zr. Lucia uit Fatima)

De wereld verkeert in nood. U zegt dat voor nieuwe kwalen nieuwe geneesmiddelen nodig zijn. Ik zeg u dat u de nieuwe kwalen met oude geneesmiddelen moet overwinnen. Het geneesmiddel voor de grootste kwaal waaraan de mensheid lijdt, is de rozenkrans. (De H. Maagd Maria te Porto aan San Stefano)

Wordt vervolgd …

Het trouw bidden van dit gebed leidt naar volmaaktheid, want het is het hulpgeroep van de arme tot God, en de Heer kan Zijn hulp niet weigeren aan de mens die Hem zijn onvermogen en zijn ellende onder het oog brengt. (De H. Maagd Maria te Porto aan San Stefano)

Voorziet u van de rozenkrans als van een wapen en maakt dat de rozenkrans in uw woningen als een harmonisch lied van liefde weerklinkt. Dit gebed is verheven door zijn macht, door zijn kracht, en door de genade. (De H. Maagd Maria te Porto aan San Stefano)

De rozenkrans is gebed, boete en meditatie. Met het rozenkransgebed verheerlijkt u de Allerheiligste Drie-eenheid. Er is geen volmaakter gebed dan de rozenkrans. Daarom vraag ik u zo vaak om hem te bidden. Maar de duivel tracht dit zeer goede werk dat mijn kinderen voor God doen, te vernietigen, omdat hij weet dat de genaden die u door de rozenkrans van God de Vader ontvangt, uiterst groot zijn. Als u eens wist hoeveel zielen u bevrijd hebt door de rozenkrans ! Veel van uw broeders hebben door dat genademiddel het Licht verkregen. U hebt niet alleen diegenen geholpen die zich buiten de aarde bevinden, maar ook hen die bij u op aarde leven. Bidt en verbreidt de rozenkrans  voor het heil van velen. Geeft aan de wereld, zelfs als hij het niet wil, gebed en liefde. Zo zult u ertoe bijdragen hem te redden. (De H. Maagd te El Escorial)

Einde

Zeventig maal zeven maal vergeven

Bron : Tijdschrift van de rozenkrans

april 2010

Boodschap van Alan Ames ter gelegenheid van Pasen, 4 april 2010

In deze heilige Paastijd worden wij herinnerd aan de majesteit, het wonder en de macht van de barmhartige en vergevende liefde van de Heer. Wij worden eraan herinnerd hoe Onze Heer? In Zijn Goddelijk Offer, riep tot Zijn Vader om vergiffenis voor de hele mensheid en hoe deze vergiffenis in bloed en water uitgegoten werd door Zijn barmhartig Hart om de wereld schoon te wassen.

De Heer bood vergiffenis aan en gaat nog altijd door met het aanbieden van Zijn vergiffenis aan alle mensen, zelfs aan de ergste zondaars. Dit is de grote boodschap van Pasen en van ons Katholiek geloof. Hoe droevig is het vast te stellen dat er veel katholieken zijn die niet kunnen of willen vergeven. Sommigen zijn vergeten dat de vergiffenis een wezenlijk onderdeel is van ons geloof en dat we bereid moeten zijn alle mensen te vergeven, als we werkelijk willen leven zoals Christus, onze Heer, het van ons verlangt. Als iemand niet kan of niet wil vergeven, dan kan hij of zij Christus niet kennen.

Niet vergeven werpt een barrière op, niet alleen tussen ons onderling, maar ook tussen God en de mens, want wanneer sommigen, omdat ze kwaad zijn, geen vergiffenis willen schenken, kunnen zij gedreven worden tot zonde door daden van wraak. Iemand die geen vergiffenis schenkt, kan gegrepen worden door bitterheid, wrok en zelfs haat, allemaal gesteltenissen die indruisen tegen de onderrichtingen van Onze Heer.

Wordt vervolgd …

Soms kunnen mensen niet vergeven, omdat hun trots gekrenkt werd en het hen voorkomt dat het niet vergeven de pijn enigszins verzacht. Sommigen weigeren te vergeven, omdat door vast te houden aan het kwaad dat anderen hen hebben aangedaan, de aandacht afgeleid wordt van hun eigen fouten. Zeker een blijk van hoogmoed is het wanneer de ene zondaar de andere niet wil vergeven. Als we niet vergeven, beletten we dat Christus ten volle in ons leven kan binnenkomen omdat we geen gehoor geven aan Zijn woorden. Door niet te vergeven zeggen we immers dat, terwijl Christus iedereen vergeeft, ik dat niet zal doen, of nog, dat mijn oordeel juister is dan het oordeel van Christus. Door niet te vergeven vergeten we ook dat we aan de Vader vragen ons te vergeven ‘zoals ook wij aan anderen vergeven’. Dus als we anderen geen vergiffenis schenken, hoe kunnen we dan voor onszelf vergiffenis verwachten van de Vader ?

Ja, het is waar dat veel mensen verschrikkelijk gekwetst zijn geworden door anderen, lichamelijk, geestelijk en gevoelsmatig. Ja, het is waar dat velen door onrecht uitgebuit zijn geworden. En toch, de Heer wist dat allemaal heel goed toen Hij ons opgeroepen heeft tot vergeving. Hij heeft niet gezegd dat we sommigen wel moeten vergeven en anderen niet, Hij zei dat we iedereen moeten vergeven, wat hij of zij ook gedaan heeft. Onze Heer, die meer dan welke mens ter wereld ook geleden heeft, riep nog met Zijn laatste woorden in liefde uit : “Vader, vergeef het hen, want zij weten niet wat zij doen.” Hij leefde en stierf in het woord dat Hij sprak. En dan is Hij opgestaan om de macht en de waarheid te tonen van deze woorden. Welnu, gaan wij dan gevangen blijven in het graf van het niet vergeven, of gaan wij met onze liefhebbende en vergevingsgezinde harten mee met Christus opstaan tot de hoogten van heiligheid waartoe Hij ons roept ? Aan ieder van ons de keuze.

Moge de Heer u overvloedig zegenen.

Alan Ames

Einde