Een basisvereiste voor leerkrachten godsdienst zou volgens mij moeten zijn : zelf gelovig zijn en achter het katholieke geloof staan, in al zijn aspecten, in alles wat het van ons verlangt. Dus ook de zondagsmis in ere houden en de sacramenten onderhouden. Dit zou m.i. zelfs een vereiste moeten zijn van bij de aanvang van de studies godsdienst. Uit gesprekken met mensen weet ik dat velen het met mij hierover eens zijn.

Ook al is er een grote diversiteit in de klas op gebied van geloof, ik merk steeds weer dat leerlingen nood hebben aan geloofsopvoeding. Ze willen weten waar het katholieke geloof voor staat. Ze zijn zoekend op dat gebied, maar niemand heeft nog de antwoorden. Zelfs vele godsdienstleerkrachten, die mensen van wie leerlingen net bepaalde antwoorden verwachten of zouden mogen veronderstellen dat zij die antwoorden weten, kennen ze niet meer. De leerlingen hebben een grote honger naar geloof en geloofsopvoeding.

Een leerling uit het eerste middelbaar stelde me enkele maanden geleden zelfs nog de vraag : “Waarom moeten wij over al die verschillende godsdiensten leren ? We zitten toch op een katholieke school ? Wij hebben hier toch het vak godsdienst, dat over het katholieke geloof zou moeten gaan ?” Daar sta je dan als godsdienstleerkracht. Eerlijkheidshalve heb ik geantwoord dat ik gewoon niet anders kan dan over al die andere godsdiensten ook praten, omdat het me zo opgelegd wordt, maar dat ik daar zelf ook niet mee akkoord ging. Leerlingen zien duidelijk ook dat er blijkbaar een en ander mis gaat.

Wordt vervolgd …

Zoals het de media betaamt, zetten zij opnieuw alles wat met het katholieke geloof te maken heeft in een negatief daglicht. En de onderwijswereld doet uiteraard mee. Althans … een deel van de onderwijswereld. Want ikzelf deel helemaal niet de mening van de aangehaalde onderwijswereld in de kranten.

Ook ik erger mij als godsdienstleerkracht, net als aartsbisschop Léonard, al jaren aan de verloederde cursussen godsdienst. Jammer genoeg zijn niet alle godsdienstleerkrachten overtuigd van het feit dat er godsdienst moet gegeven worden in de godsdienstles. Zelf zoekend, twijfelend, ongelovig of wat dan ook, leggen zij zich dan maar gemakkelijkheidshalve neer bij het aanbod aan cursussen en de bijhorende inhoud, die inderdaad, zoals de aartsbisschop het noemt,  neerkomt op maatschappijleer.

Men is, denk ik, in veel gevallen al blij dat er een cursus voorhanden is waar men zich kan aan houden, of in het ergste geval, zich kan achter verschuilen om maar niet te moeten toegeven dat men het zelf allemaal niet zo goed meer weet als het op geloof aankomt. Wat zal men aan de jeugd doorgeven aan geloofsopvoeding als men het zelf allemaal niet meer weet, als men zelf twijfelt aan het christelijke geloof en alles waar dat geloof voor staat ?

Gelukkig hoor ik af en toe ook andere signalen, en weet ik dat ik niet alleen sta met mijn mening. De keuze voor het vak godsdienst om er les in te geven was voor mij een heel bewuste keuze. Ik wilde het geloof doorgeven. Jammer genoeg worden wij, die het nog echt menen, in vele opzichten gedwarsboomd om dat ook echt te doen. De cursussen, doelstellingen en houding van inspecties liegen er niet om.

Wordt vervolgd …

In een samenvatting uit de verschillende kranten lezen we :

Aartsbisschop André-Joseph Léonard wil dat er opnieuw één lijn komt in het godsdienstonderwijs en dat dit onderwijs bovenal over Jezus gaat. Vlaamse godsdienstleraren zijn daar niet over te spreken, schrijven De Morgen en de Coreliokranten.

"Hij wil één lijn: zijn lijn. En dat is niet mijn lijn", zegt godsdienstleraar Jan Maes in De Morgen. Hij schreef samen met enkele collega's een open brief aan Léonard. De leerkrachten vrezen dat de opstelling van de aartsbisschop de kloof tussen jongeren en de Kerk nog zal verdiepen.
 
Léonard wil niet langer godsdienst als maatschappijleer. Hij wil het weer hebben over de Bijbel, het leven van Jezus en het christendom. Het Vlaamse lerarenkorps meent dat dit onrealistisch is in klassen waar ongedoopte leerlingen, moslims, christenen en atheïsten door elkaar zitten.

Wordt vervolgd …

Aartsbisschop Léonard wil godsdienstonderwijs zuiveren

Bronnen : www.gva.be

www.hln.be

eigen aanvullingen

Onlangs werd het bericht verspreid via de media, dat Aartsbisschop Léonard het godsdienstonderwijs wil zuiveren. Volgens de aartsbisschop is het godsdienstonderwijs in ons land een "pijnpunt". Hij wil opnieuw lijn brengen in het leerprogramma voor godsdienst, in plaats van het "allegaartje aan levensbeschouwelijke dingen" nu.

De godsdienstles is volgens aartsbisschop Léonard al lang geen godsdienstles meer. "Het is een allegaartje van levensbeschouwelijke dingen. Zoveel verschillende leerkrachten, zoveel verschillende handboeken, zoveel verschillende inhouden. Ik wil daar opnieuw een lijn in," aldus Léonard in De Standaard. De Bijbel, het leven van Jezus en het christendom moeten volgens hem weer centraal staan.

Het krantenartikel uit Gazet van Antwerpen van 10 mei 2010 vervolgt : “Uit reacties blijkt dat de onderwijswereld dit niet realistisch vindt. Godsdienstleraars wijzen op het onderscheid tussen de catechese op vrijwillige basis ingericht door de parochies en een verplicht vak op school. Zelfs sommige inspecteurs rooms-katholieke godsdienst in dienst van het bisdom merken op dat het logisch is dat de godsdienstles niet meer zo strengkatholiek is als twintig jaar geleden, gewoon omdat de instroom in de katholieke scholen niet meer gebonden is aan het geloof.”

Wordt vervolgd …

Tien richtlijnen voor de ziel …

Bron : Emmerickblaadje, jan. – febr. - maart 2009

Bid voortdurend. Door het gebed word je omringd door een schare van engelen.

Scheld de duivel niet uit, maar zeg gewoon :

“Ga weg, satan, want ik bemin God en behoor Hem toe.”

Denk niet dat je beter bent dan je broeder, omdat je God liefhebt.

Je kan niet weten wat God met hem voor heeft.

Bid voor de broeder die van God afgekeerd is.

Zijn kruis is zwaarder dan dat van jou.

Bied jezelf voor je verdwaalde broeder aan God aan.

Zo zal zijn straf lichter zijn, waardoor hij vlugger bij God komt.

Streef liefde na, niet enkel in woorden, maar ook in daden.

Jij die in God bent, dank Hem, want je draagt satans kruis niet.

Bekijk elke broeder met je hart, nooit met je ogen.

Ontvang de grootste zondaars en bied ze God aan.

Hij zal er parels van maken.

Leef je leven en wees altijd bereid je hart aan God te geven

als Hij je ten oordeel zal roepen.

Gewijd water kan ons en de Arme Zielen helpen. In elk huis zou zeker gewijd water bij de hand moeten zijn en regelmatig gebruikt moeten worden. Als er iets verontrustend is of als er een grote zonde gebeurt, dan zou de ruimte ermee moeten besprenkeld worden. Het is een grote bescherming tegen satan. De Arme Zielen wensen het op elk graf en ze komen bij elkaar en helpen ons waar het dikwijls wordt gebruikt. Ook op uw vragen of iets demonisch is of niet, krijgt u vlug een antwoord bij het gebruik van gewijd water. Duivels rennen er van weg en waar het wordt gebruikt, keert de vrede terug.

Er zijn vandaag ook onderzoeken die bewijzen dat gewijd water eveneens een bescherming is tegen gevaarlijke stralingen.

Iets dat door een priester gezegend of gewijd is kan ons anders nog helpen vandaag. De priesters zouden zoveel mogelijk tot volgende handelingen moeten terugkeren : het inzegenen van huizen, de oogst, auto’s en alle ondernemingen. Een goed idee is het zegenen van al het zout dat wordt gebruikt tijdens te winter om de wegen ijsvrij te houden. Dat zou het aantal ongevallen drastisch doen verminderen en dus iedereen ten goede komen.

Wanneer een huis zogezegd wordt gekweld door plaaggeesten, kunnen we vlug achterhalen of het de Arme Zielen zijn of iets demonisch, satanisch. Als er op een bepaalde manier kan worden achterhaald of het verband houdt met iemand die daar ooit heeft geleefd, dan is het een Arme Ziel die gebeden nodig heeft. Maar als het hoe dan ook onsmakelijk, gewelddadig, duister en zelfs stinkend is dan moet er een uitdrijvingsgebed worden gebeden in en rond de plaats. In beide gevallen moet er gewijd water worden gesprenkeld om het kwade te verjagen. Als het dan nog blijft duren, dan is het ongetwijfeld een Arme Ziel die een Mis, gebeden en goede daden nodig heeft om hogerop te geraken en om zo de plaats te verlaten.

Einde

Gewijde voorwerpen zijn heel belangrijk. We zouden er steeds gebruik moeten van maken en de Arme Zielen houden ervan, zoals gewijd water, olie, medailles, kaarsen enz. Ik kan u een heel mooi en interessant verhaal hierover vertellen :

Ik kende een vrouw die aan de Arme Zielen de belofte had gedaan om voor hen elke zaterdag een gewijde kaars te branden. Op een bepaalde zaterdag zei haar man: "Stop daarmee, u hoeft dat niet te doen. Het is uit de mode en de doden zijn gelukkig. Ze trekken zich dat niet aan, ongeacht wat u hen beloofd hebt." De vrouw was uiteraard bedroefd door deze uitspraak, maar ze wilde toch doorgaan met het branden van gewijde kaarsen, zonder ongehoorzaam te willen zijn aan haar man. Ze dacht : "Goed, ik plaats de kaars in de houtkachel. Dan bemerkt George het niet. Daar heeft hij toch niets te zoeken." Ze zette de kaars in de houtkachel en sloot de kleine deur, waarin zich een raampje bevond. Toen verliet zij het huis en spoedig kwam haar echtgenoot thuis. Toen hij iets in de papiermand wilde gooien bemerkte hij tot zijn verbazing licht in de kachel. Dit bracht hem in de war en hij opende het deurtje om erin te kijken. Toen werd hij echt bleek, want tot zijn verbazing zag hij niet enkel de brandende kaars maar ook zes paar biddende en gevouwen handen. Hij sloot de deur en wachtte op de terugkeer van zijn vrouw. Toen ze thuiskwam, zei hij: "Waarom heb je de kaars in de kachel geplaatst en niet op de tafel?"

Wordt vervolgd …

Maria Simma vertelt over wijwater het volgende :

Een Arme Ziel vertelde me ooit dat indien iedereen een schietgebedje zou bidden voor bescherming van de Arme Zielen en de Beschermengelen en regelmatig wijwater zou gebruiken vooraleer hij of zij met de auto vertrekt, er 80 % van de ongelukken niet zou gebeuren. 80 % !! Vele verzekeringsmaatschappijen zouden overbodig worden. Het zou ook de medische kosten overal doen zakken. En een gelijkaardig aantal van alle overige ongelukken wordt ook veroorzaakt door het kwade.

Vele dingen die we in verband kunnen brengen met de moderne kerken baren de zielen in het vagevuur ernstige zorgen. Kerken dienen enkel om te bidden en om Jezus en Maria te ontmoeten. De Arme Zielen zeggen dat ze geen gesofisticeerde apparatuur nodig hebben, geen vloertapijten of iets anders dat doet denken aan een weelderige leefruimte. De kerken zijn er opdat u en Jezus daar alleen zouden zijn. Versieringen die tot geen enkel ander doel dienen moeten weg, omdat ze afleiden. En de Arme Zielen hebben ook vernoemd dat vele van de zogenaamde moderne kunst hen met afschuw vervult. Veel ervan is verschrikkelijk lelijk, om historisch onjuist nog niet te vernoemen. En voor Maria zou een voorname plaats moeten worden voorbehouden.

Het meest belangrijke van al is dat alle tabernakels zich moeten in het midden bevinden. In het midden van de kerk, niet aan de zijkant of een aparte kamer. Enkel in het midden. Als Jezus niet langer in het midden staat, dan zal ook Hij spoedig volledig verdwijnen. Dan blijft er alleen maar een stadshal over.

De priesters zouden opnieuw de preekstoelen moeten gebruiken. De priesters tot het niveau brengen van de parochianen was een van de overige kneepjes van satan. Bovenop de preekstoel wordt er meer eerbied verkregen.

Er moeten ook geen sociale werken besproken worden in de kerken, enkel heilige werken. Breng ook de Heiligen terug, minstens de Heilige Jozef, de Heilige Aartsengel Michaël en de Heilige naar wie de Kerk is genoemd. En ook heb ik reeds de Communiebank vernoemd. Al deze dingen die worden gemist en het gemak dat is toegevoegd de laatste decennia, scheiden ons van Jezus, en dat maakt satan erg gelukkig. Ik heb weet van koffie die wordt opgediend, dieren op de schoot en televisies die in de Kerk worden geplaatst. Ik ben naar kerken geweest zonder gewijd water aan de deuren en zonder bidbanken. Niets van dit alles is goed, en niets van dit alles is naar de wens van Jezus.

Wordt vervolgd …

Welke zegeningen en waarborgen van zaligheid, verdiensten en genaden zou je in de loop van het jaar niet winnen voor u, uw familie en vrienden en voor ontelbare mensen, indien je deze eenvoudige, kleine liefdedaad zou uitvoeren. En dan spreken we nog niet over de massa voorsprekers die je u zou verzekeren in het leven, bij de dood en voor het vagevuur !

Indien men wist dat er op enkele uren van zijn land een dokter woont die gratis een medicijn levert, dat al oneindig veel zieken heeft genezen, maar dat je elke acht dagen bij de dokter moet afhalen, wat een haast zouden de mensen niet hebben om die moeite te doen ! Geloof me, wijwater is een uitstekend medicijn. Enkele duizenden werden al genezen door het te gebruiken met een gelovig gebed en hebben ongeluk verwijderd van huis, stalling en velden.

Elke dag is onze ziel blootgesteld aan het gevaar verloren te gaan. We hebben dus hulp nodig ! Een van de gemakkelijkste en meest doeltreffende middelen om de aanvallen van de vijand af te slaan, is het vroom gebruik van wijwater. Telkens als we het gebruiken, zendt de Verlosser hulp, troost en sterkte om het goede te doen en het kwaad te vermijden.

Mocht je de noodklok horen luiden en brand horen roepen, je zou zeker onmiddellijk weglopen om zo snel mogelijk alles te verschaffen wat kan dienen om de brand te blussen. Maar je bent er niet vast genoeg van overtuigd dat er in het vagevuur een ongelooflijk fel vuur brandt, en dat miljoenen en nog eens miljoenen aan dit vreselijk vuur blootgesteld zijn.

Bijna zonder moeite noch krachtinspanning kunnen we de zielen in de vlammen ter hulp komen. Een druppel wijwater heeft zo’n krachtige uitwerking ! En we zouden te lui zijn om ons die geringe moeite te getroosten ??

Wordt vervolgd …

De eerbiedwaardige Dominicus van Jezus had, volgens een gebruik in de Karmelorde, een doodshoofd op zijn tafel. Toen de eerbiedwaardige er eens wijwater op gesprenkeld had, begon dit hoofd te spreken en riep : “Nog meer ! Nog meer wijwater !” Hij voegde eraan toe : “Dat is omdat wijwater de vlammen van dit kruisigend vuur uitdooft.” Een druppel wijwater is dus zonder twijfel van een grotere kracht dan een lang gebed, omdat ons gebed helaas maar al te vaak lauw en vol verstrooidheden is.

Het is heel anders gesteld met het gebed van de Kerk dat aan wijwater verbonden is. Dit gebed behaagt de goddelijke Verlosser op elk ogenblik en overal, telkens wanneer het Hem wordt aangeboden, waar het ook zij, door wie het ook zij. Daarom verlangen de zielen in het vagevuur zozeer naar wijwater.  Konden we maar zien welke hevige pijn hen foltert. Konden we hun dringende smeekbede maar waarnemen : “Geef ons een druppel wijwater !” Het lijdt geen twijfel dat we tenminste ’s morgens en ’s avonds zouden moeten proberen om wijwater te werpen naar de zielen in het vagevuur. We zouden het zelfs meermaals per dag doen !

Hoeveel keer gaat een mens niet heen en weer op een dag ? Boodschappen doen, zoveel plaatsen waar we  naartoe gaan. Ware het dan voor u een grote inspanning om een druppel wijwater in het vagevuur te werpen, telkens wanneer je de kamer verlaat ? Wat een vreugde zou je aan de zielen in het vagevuur schenken ! Welk een dienst zou je jezelf en de uwen daarmee bewijzen ! Want de zielen in het vagevuur zijn geen ondankbaren ! Op het ogenblik dat je hen een dienst bewijst, heffen ze hun handen op ten hemel en bidden voor hun weldoeners met een vurigheid, die de heiligste schepsels op aarde nooit zullen kunnen bereiken. En God aanhoort hun gebeden met evenveel genoegen als de gebeden die door zijn zuiverste bruiden hier beneden naar Hem toe gestuurd worden. Hij zendt Zijn gaven en genaden overvloedig naar hen die de zielen ter hulp komen.

Neen, een christen mens zou nooit zijn kamer mogen verlaten zonder drie druppels wijwater te geven. Volgend gebed kan hierbij gezegd worden :

Heer Jezus, een eerste druppel wijwater schenk ik voor mijzelf, mijn vrienden en familie, opdat God ons behoede voor alle schade naar ziel en lichaam. Een tweede druppel wijwater schenk ik voor de stervenden, vooral voor de stervende zondaars, opdat God hen nog, op het laatste uur, de genade van bekering zou gunnen. En een derde druppel wijwater schenk ik voor de zielen in het vagevuur.

Wordt vervolgd …

Wijwater, een machtige hulp voor de zielen in het vagevuur

Bronnen : Foldertje over wijwater, met imprimatuur (E. Touze, vic. gen., 8 mei 1925)

“Get us out of here” (Nicky Eltz in gesprek met Maria Simma)

Een gelovig en vertrouwend gebruik van wijwater is heilzaam voor lichaam en ziel en zeer geschikt om de zielen uit het vagevuur te helpen. Telkens als de priester water wijdt om er wijwater van te maken, handelt hij in de hoedanigheid van vertegenwoordiger van de Kerk. Wie het ook zij voor wie de Kerk bidt, de Verlosser neemt haar gebeden altijd met welbehagen aan. Wie zichzelf, een andere aanwezige of voorwerpen met wijwater besprenkelt, mag er zeker van zijn dat het gebed van de Kerk telkens ten hemel stijgt. Zij zal genaden bekomen voor lichaam en ziel.

Aan alle voorwerpen, die door wijwater aangeraakt worden, zal de Kerk een heiliging schenken. Het ontreddert de macht van de boze geesten. Vandaar het spreekwoord : “Hij is bang voor dit of voor dat … als de duivel voor wijwater.” Men zou miljoenen voorbeelden kunnen opsommen die bewijzen met welke onzeglijke schrik wijwater de duivel vervult.

Hoe komt het dat men wijwater kan geven aan verwijderde mensen en aan zielen in het vagevuur, en dat men ze zo ter hulp kan komen ?

Alles wat reeds hierboven is vermeld, legt dit al uit. Telkens als je wijwater geeft aan een afwezig kind of aan uw broeder, klimt het gebed van de Kerk, dat ermee verbonden is, naar het Hart van Jezus en zet het aan om de ziel en het lichaam van uw verwanten onder zijn bescherming te nemen. Zo is het ook als men wijwater schenkt aan de zielen in het vagevuur. Niemand kan de lafenis beschrijven die ene enkele druppel wijwater kan brengen aan de zielen die lijden in de vlammen.

Wordt vervolgd …

Ach mensen, reinig toch uw ziel in het H. Sacrament van de biecht. Red uw ziel. De hel staat open voor velen door de ongehoorzaamheid, door hun dwaze, zondige bestaan van hebzucht en seks en hoererij. Dat is waar velen nog voor leven en daardoor hun ziel verliezen. Door kinderen te verkrachten en misbruiken voor hun zieke genot. Ach, de Vader zal hun straffen door hen met een molensteen om hun hals tot in de diepste krochten van de hel te werpen als gij uw leven niet verbetert ! Zwart zal de aarde worden. Angstig zullen velen zijn, doordat velen Zijn Liefde niet aan willen nemen. De chaos is bijna compleet. Zijn zuivering zal dramatisch worden.

Dit alles is nog maar het begin. De schrik zal uw hart verlammen door wat de wereld zal overkomen. Bidt toch tot de Vader. Vraag om vergeving en Zijn hulp. Anders zijn er velen te laat. Zij zullen de liefde nimmer beminnen door de haat die vele harten gevangen houdt door de heiligschennissen die worden begaan. Hoe durft gij Mij in uw hart ontvangen als uw ziel aan satan toebehoort ! Waar zijn de goddelozen gebleven ? Gij ziet de weg van het licht niet meer door de duisternis in uw hart.

Denk toch na voordat de Vader ook de zuivering over u laat gaan ! Dan zullen er velen verloren gaan ! Wat een drama’s zullen er nog komen door angst en berouw. Kom, nu het nog kan, naar de Vader, naar het ene, ware geloof : het Rooms-Katholieke geloof. Luister toch ! Dit is de weg, de waarheid en het leven ! Amen.

Hille Kok

Einde

Boodschap van 22 april 2010 aan Hille Kok (Volendam)

Bron : www.volendam-hillekok.nl

De straffen komen …

Mijn volk …

Ach, hoe stralend is Mijn Hart voor alle mensen. Weinigen beseffen hoeveel liefde de Vader alle mensen toe zou wensen. Maar neen, ze willen Zijn Liefde niet ! Hoe duister en liefdeloos zijn vele harten van de mensen die ronddolen in de duisternis van satan. De wereld is een broedhol van zonden en verderf. Hard en bitter zijn ze geworden.

Ach, het doet de Vader leed door het mensdom te moeten zuiveren en straffen. Niemand denkt aan de dag van het Goddelijk Gerecht die eens zal komen, waar de ziel zijn plaats zal vinden. Vele rampen, zullen nog over de aarde gaan. Mens en dier lijden daaronder. Hoe vaak moet de Vader de mensen nog waarschuwen ?

De tijd is kort. Wees waakzaam. Zie om u heen. De droogte zal delen van de aarde bereiken. De natuur zal niet meer zo zijn zoals de Vader het had geschapen. Verwoest zal alles worden door de vele zonden. Zijn gramschap zal over de aarde gaan. Geen gevoel hebben velen nog in hun hart. Egoïstisch en hard zijn velen geworden. Ach, waar is uw gevoel van eer gebleven ?

Wordt vervolgd …

Soms kunnen mensen niet vergeven, omdat hun trots gekrenkt werd en het hen voorkomt dat het niet vergeven de pijn enigszins verzacht. Sommigen weigeren te vergeven, omdat door vast te houden aan het kwaad dat anderen hen hebben aangedaan, de aandacht afgeleid wordt van hun eigen fouten. Zeker een blijk van hoogmoed is het wanneer de ene zondaar de andere niet wil vergeven. Als we niet vergeven, beletten we dat Christus ten volle in ons leven kan binnenkomen omdat we geen gehoor geven aan Zijn woorden. Door niet te vergeven zeggen we immers dat, terwijl Christus iedereen vergeeft, ik dat niet zal doen, of nog, dat mijn oordeel juister is dan het oordeel van Christus. Door niet te vergeven vergeten we ook dat we aan de Vader vragen ons te vergeven ‘zoals ook wij aan anderen vergeven’. Dus als we anderen geen vergiffenis schenken, hoe kunnen we dan voor onszelf vergiffenis verwachten van de Vader ?

Ja, het is waar dat veel mensen verschrikkelijk gekwetst zijn geworden door anderen, lichamelijk, geestelijk en gevoelsmatig. Ja, het is waar dat velen door onrecht uitgebuit zijn geworden. En toch, de Heer wist dat allemaal heel goed toen Hij ons opgeroepen heeft tot vergeving. Hij heeft niet gezegd dat we sommigen wel moeten vergeven en anderen niet, Hij zei dat we iedereen moeten vergeven, wat hij of zij ook gedaan heeft. Onze Heer, die meer dan welke mens ter wereld ook geleden heeft, riep nog met Zijn laatste woorden in liefde uit : “Vader, vergeef het hen, want zij weten niet wat zij doen.” Hij leefde en stierf in het woord dat Hij sprak. En dan is Hij opgestaan om de macht en de waarheid te tonen van deze woorden. Welnu, gaan wij dan gevangen blijven in het graf van het niet vergeven, of gaan wij met onze liefhebbende en vergevingsgezinde harten mee met Christus opstaan tot de hoogten van heiligheid waartoe Hij ons roept ? Aan ieder van ons de keuze.

Moge de Heer u overvloedig zegenen.

Alan Ames

Einde

Zeventig maal zeven maal vergeven

Bron : Tijdschrift van de rozenkrans

april 2010

Boodschap van Alan Ames ter gelegenheid van Pasen, 4 april 2010

In deze heilige Paastijd worden wij herinnerd aan de majesteit, het wonder en de macht van de barmhartige en vergevende liefde van de Heer. Wij worden eraan herinnerd hoe Onze Heer? In Zijn Goddelijk Offer, riep tot Zijn Vader om vergiffenis voor de hele mensheid en hoe deze vergiffenis in bloed en water uitgegoten werd door Zijn barmhartig Hart om de wereld schoon te wassen.

De Heer bood vergiffenis aan en gaat nog altijd door met het aanbieden van Zijn vergiffenis aan alle mensen, zelfs aan de ergste zondaars. Dit is de grote boodschap van Pasen en van ons Katholiek geloof. Hoe droevig is het vast te stellen dat er veel katholieken zijn die niet kunnen of willen vergeven. Sommigen zijn vergeten dat de vergiffenis een wezenlijk onderdeel is van ons geloof en dat we bereid moeten zijn alle mensen te vergeven, als we werkelijk willen leven zoals Christus, onze Heer, het van ons verlangt. Als iemand niet kan of niet wil vergeven, dan kan hij of zij Christus niet kennen.

Niet vergeven werpt een barrière op, niet alleen tussen ons onderling, maar ook tussen God en de mens, want wanneer sommigen, omdat ze kwaad zijn, geen vergiffenis willen schenken, kunnen zij gedreven worden tot zonde door daden van wraak. Iemand die geen vergiffenis schenkt, kan gegrepen worden door bitterheid, wrok en zelfs haat, allemaal gesteltenissen die indruisen tegen de onderrichtingen van Onze Heer.

Wordt vervolgd …

Het trouw bidden van dit gebed leidt naar volmaaktheid, want het is het hulpgeroep van de arme tot God, en de Heer kan Zijn hulp niet weigeren aan de mens die Hem zijn onvermogen en zijn ellende onder het oog brengt. (De H. Maagd Maria te Porto aan San Stefano)

Voorziet u van de rozenkrans als van een wapen en maakt dat de rozenkrans in uw woningen als een harmonisch lied van liefde weerklinkt. Dit gebed is verheven door zijn macht, door zijn kracht, en door de genade. (De H. Maagd Maria te Porto aan San Stefano)

De rozenkrans is gebed, boete en meditatie. Met het rozenkransgebed verheerlijkt u de Allerheiligste Drie-eenheid. Er is geen volmaakter gebed dan de rozenkrans. Daarom vraag ik u zo vaak om hem te bidden. Maar de duivel tracht dit zeer goede werk dat mijn kinderen voor God doen, te vernietigen, omdat hij weet dat de genaden die u door de rozenkrans van God de Vader ontvangt, uiterst groot zijn. Als u eens wist hoeveel zielen u bevrijd hebt door de rozenkrans ! Veel van uw broeders hebben door dat genademiddel het Licht verkregen. U hebt niet alleen diegenen geholpen die zich buiten de aarde bevinden, maar ook hen die bij u op aarde leven. Bidt en verbreidt de rozenkrans  voor het heil van velen. Geeft aan de wereld, zelfs als hij het niet wil, gebed en liefde. Zo zult u ertoe bijdragen hem te redden. (De H. Maagd te El Escorial)

Einde

De grote waarde van het rozenkransgebed

Bron : Emmerickblaadje, april – mei – juni 2010

Hieronder vindt u enkele uitspraken over het belang en de waarde van het rozenkransgebed door paus Pius XI, Zuster Lucia uit Fatima en O.-L.-Vrouw zelf.

De rozenkrans is het bevoorrechte middel onder alle andere om de terugkeer van Christus in de mensen, de gezinnen en de naties te bewerkstelligen. (Paus Pius XI)

De rozenkrans is de meest volmaakte uitdrukking van christelijke, kinderlijke liefde. De rozenkrans is een gebed dat met geen enkel ander gebed vergeleken kan worden, en dat van een verheven doeltreffendheid is. (Paus Pius XI)

Sinds de H. Maagd ons het afdoende middel van de heilige rozenkrans gaf, is er geen enkel probleem, materieel of geestelijk, nationaal of internationaal, dat niet opgelost kan worden door het bidden van de rozenkrans en door onze offers. (Zr. Lucia uit Fatima)

De wereld verkeert in nood. U zegt dat voor nieuwe kwalen nieuwe geneesmiddelen nodig zijn. Ik zeg u dat u de nieuwe kwalen met oude geneesmiddelen moet overwinnen. Het geneesmiddel voor de grootste kwaal waaraan de mensheid lijdt, is de rozenkrans. (De H. Maagd Maria te Porto aan San Stefano)

Wordt vervolgd …

Goed luisteren

Een goed menselijk klankbord vermijdt zorgvuldig alles wat de ander de indruk zou kunnen geven dat er niet aandachtig geluisterd wordt. Af en toe op uw horloge kijken, wegdromen, naar buiten kijken naar iets wat daar gebeurt, terwijl de ander aan het spreken is, bezig zijn met wat u later op de dag nog moet doen … het getuigt van weinig respect voor de ander en voor hetgeen hij of zij ons vertelt. Diegene die aan het woord is, zal dat spontaan aanvoelen.

Goed luisteren vereist dus een bepaalde houding : oogcontact, een aanmoediging door een begrijpend hoofdknikje of een aansporend handgebaar. Allemaal heel belangrijke tekens dat we aandachtig luisteren. Maar het vereist wel onze concentratie.

Hou ook rekening met het volgende :

Onderbreek de ander zo weinig mogelijk, zeker niet met allerlei eigen interpretaties of een oordeel. Gun hem de kans om zich uit te spreken, ook al keurt u zijn gedrag af.

Mensen verhullen vaak pijn of miserie, maar bepaalde intonaties of aarzelingen kunnen wijzen op wat eigenlijk achter de woorden schuilt. Wees daar aandachtig voor.

Wees er u van bewust dat niet alles wat je vertelt zo belangrijk is, en dat anderen ook wel eens aan het woord mogen komen.

Einde

Luisteren naar de stilte

We leven in een wereld van lawaai. We moeten al een verre uithoek zoeken als we niet willen geconfronteerd worden met de achtergrondgeluiden van onze moderne technologie. Sommigen beweren dat ze wennen aan die geluiden. Jammer eigenlijk, want ongezien en ongeweten knaagt het achtergrondlawaai vooral aan onze geestelijke gezondheid. Het doet ons iets, ook al hebben we de indruk van niet.

Daarom doet het enorm deugd om geregeld eens de stilte van de natuur op te zoeken, met volkomen natuurlijke geluiden : vogels die zingen, de wind die ruist in de bomen, de regen die valt, … Ons dan bewust worden van de stilte, die toch weer niet volledig geruisloos is, maar toch natuurlijk. Als we dan proberen er één mee te worden en beseffen dat we er deel van uitmaken : dat is wellicht de beste remedie tegen overspanning en rusteloosheid.

Wordt vervolgd …

Kunt u echt luisteren ?

Naar een tekst uit de

Praktische gezondheidswijzer,

uitgegeven door HSA, 1991

Elkaars klankbord zijn

De schrijfster Margaret Lane kreeg eens bezoek van een aantal dames en besloot na te gaan of de mensen wel goed luisteren. Ze presenteerde soesjes en zei : “Proef ze maar. Ik heb ze gevuld met rattenvergif.” Niemand aarzelde. “Heerlijk,” weerklonk het, “u moet me beslist het recept geven.”

Dergelijke verhalen gebeuren écht, misschien onder een andere vorm. Let er maar eens op hoe weinig u écht beluisterd wordt… en hoe weinig u zelf écht luistert naar wat anderen vertellen. En toch is één van onze diepste verlangens, dat wij iets mee kunnen delen. Dat we ons hart eens kunnen uitstorten. En toch kan dat maar als we iemand hebben, die écht naar ons luistert. Ook al weet die andere niet onmiddellijk een oplossing voor onze problemen. Maar alleen al het feit dat er geluisterd wordt, is een troost, een houvast, een manier om voor onszelf eens alle feiten op een rijtje te zetten. Eigenlijk zouden we allemaal wat meer elkaars klankbord moeten zijn.

Wordt vervolgd …