Pastoor weigert communie

Halfweg februari 2010 komt het bericht in het nieuws dat pastoor Buyens van Reusel (Nederland) de communie heeft geweigerd aan prins carnaval omdat hij homo is. Op dit feit kwam heel wat reactie, positief en negatief, voor en tegen de Katholieke Kerk, voor en tegen priesters en christenen. Uiteraard zetten de media vooral het negatieve nieuws dik in de verf, zoals dat meestal het geval is wanneer het Rooms-Katholieke aangelegenheden betreft.

Dat de Katholieke Kerk en haar standpunten tegenwoordig veel kritiek krijgen, is al langer geweten. Dat er steeds minder christenen zijn die nog effectief elke week – bewust, en niet uit gewoonte - naar de zondagsmis gaan, ook. Dat neemt niet weg dat er nog heel wat mensen zijn die, als gelovige, wél nog achter het standpunt van de Kerk staan. Bekijken we daarom even volgende mail van Jos de Bres uit Brunssum, die ik een tijd geleden ontving. Hij geeft vanuit christelijk standpunt commentaar op de gebeurtenissen in Reusel.

Wordt vervolgd …

Maria is voor katholieken zo'n belangrijk voorbeeld omdat ze heilig heeft geleefd, hoewel ze 'maar' een gewoon mens was. Juist in haar rol van vrouw en moeder geeft ze ons een heel concreet voorbeeld. Door haar ja-woord aan God kan Jezus geboren worden. Voor alle christenen is het daarom een opdracht om, net als Maria, Christus in deze wereld 'geboren' te doen worden. Maria is de gezegende boven alle vrouwen, omdat zij moeder was van Gods Zoon zelf. Het is een hele genade als je dat mag worden en ook in liefde aanvaardt. Het moederschap van Maria behoort tot de mysteries van het christelijk geloof.

Het is niet alleen een meditatief gebed, maar ook een smeekgebed. In het bidden van het Wees Gegroetjes mogen we dan ook onze zorgen en verlangens aan God toevertrouwen. "Heilige Maria, Moeder Gods, bid voor ons, arme zondaars, nu en in het uur van onze dood. Amen." Als je iets nodig hebt naar wie ga je het eerst? Over het algemeen ga je eerst naar moeder en zij zal het vragen aan vader. Zo vragen wij ook aan Maria of zij onze zorgen en verlangens aan de hemelse Vader wilt voorleggen. Maria is de biddende vrouw in de hemel die voor ons en met ons mee bidt!

Het Weesgegroet is al heel vroeg een belangrijke rol gaan spelen in het gebedsleven van de gelovigen. Het is daarom niet verwonderlijk dat er een belangrijke rol voor is weggelegd in de Rozenkrans.

Al in de 6e eeuw zijn deze teksten - eerst los van elkaar - terechtgekomen in de Romeinse Liturgie, met name als refreinen in het Getijdengebed. De beide teksten zijn voor het eerst samengevoegd in het offerandegezang voor het feest van Maria Boodschap. In deze verkorte vorm is het gebed sinds de 10e eeuw algemeen bekend. Het tweede deel van het Wees Gegroet is ontstaan buiten de liturgie. Van deze smeekbeden zijn er verschillende in omloop geweest. 

Einde

De Nederlandse vertaling die in Nederland gebruikt wordt is :

Wees gegroet, Maria,

vol van genade.

De Heer is met U.

Gij zijt de gezegende onder de vrouwen

en gezegend is Jezus,

de vrucht van uw schoot.

Heilige Maria, Moeder van God,

bid voor ons zondaars,

nu en in het uur van onze dood,

amen.

De Nederlandse vertaling die in Vlaanderen gebruikt wordt is een beetje anders :

Wees gegroet, Maria,

vol van genade.

De Heer is met U.

Gezegend zijt gij boven alle vrouwen

en gezegend is de vrucht

van uw lichaam, Jezus.

Heilige Maria, Moeder Gods,

bid voor ons, arme zondaars,

nu en in het uur van onze dood,

amen.

Bidden tot Maria is voor katholieken een sterke hulp om dichter bij God te komen. In feite bidt men niet tot Maria maar veeleer met Maria. Voor veel mensen is het echter lastig hierin een duidelijk onderscheid te maken.

Wordt vervolgd …

Het Wees gegroet

Bronnen :

www.nl.wikipedia.org

www.delftseommegang.nl

www.sintjosephsite.net

www.rkkerk.nl

Het Wees Gegroet is een gebed gericht aan de Heilige Maagd Maria, de Moeder van Jezus Christus, waarin wij Haar vragen voor ons te bidden. Het “Wees gegroet” zou je in twee aparte delen kunnen splitsen: Het eerste bijbelse deel en het tweede uit traditie voortgekomen deel.

Het eerste deel bestaat uit twee regels uit de bijbel: “Wees gegroet Maria, vol van genade, de Heer is met U.” Zo wordt Maria door de aartsengel Gabriël begroet wanneer hij haar komt boodschappen dat zij zwanger zal worden van de heilige Geest en dat zij een Kind zal baren dat de naam Jezus zal krijgen. (Lc. 1,28-32)

“Gij zijt de gezegende onder de vrouwen en gezegend is Jezus de vrucht van Uw schoot.” Dit zegt Maria haar nicht Elisabeth, wanneer deze bezoek krijgt van Maria. (Lc. 1,42)

Het tweede deel van dit gebed komt voort uit de mooie traditie die de Kerk rijk is. Het gebed spreekt de eerbied uit dat wij voor Maria hebben; Maria als moeder van God. Het drukt ook het vertrouwen in haar moederlijke liefde voor ons allen en in haar krachtige voorspraak uit. Het is ter gelegenheid van het Concilie van Efeze (431) goedgekeurd en aan de Evangelische verzen toegevoegd.

Zo is het gebed ontstaan dat we een Weesgegroet noemen. De huidige vorm dateert uit de 16^de eeuw.

Wordt vervolgd …

"Verlos ons van het kwade"

Met deze woorden horen wij ons te bedenken dat wij nog niet in dat goede gevestigd zijn waar wij geen enkel kwaad meer te verduren zullen hebben.

We vragen God om ons te helpen om het pad van die leugenaar en bedrieger te omzeilen. We vragen dat Hij ons duidelijk het pad laat zien waarop Hij wil dat elk van ons zijn weg vervolgt. We vragen dat we nooit van Gods wil en Zijn weg afdwalen, door de macht van de Heilige Geest die in ons heerst...

Heel wat mensen rondom ons zijn beschadigd door het leven en hebben grote moeite om de bekoring te weerstaan. We vragen God om hen te beschermen, hen nabij te zijn, te omringen  met goede vrienden en hen innerlijke veerkracht te geven, zodat zij het leven aankunnen en de juiste keuzes maken. Wanneer we beseffen hoe het kwaad de mens kapotmaakt, roepen we tot God om verlossing. We zien zoveel ellende, en willen niet zelf de oorzaak zijn van nog meer verdriet. We vragen om verlossing van het kwaad - soms diep in ons geworteld. En verlos ons van de kwade machten, die zo vaak, in onze maatschappij, de agenda lijken te bepalen.

Einde

"Leid ons niet in bekoring"

Hiermee vragen we dat wij niet door een of andere bekoring misleid worden, erin toestemmen of moedeloos toegeven. We moeten onze Hemelse Vader vragen om ons te helpen om elk kwaadaardig iets te herkennen, elke verleiding die we tegenkomen. We hebben hulp nodig om ons op de Vader te kunnen blijven scherp stellen en om het kwaad, waarin we zouden kunnen vervallen, te zien voor wat het werkelijk is: een val die door satan is gezet zodat we tot op zijn niveau zullen worden neergehaald.

We moeten beseffen dat de wereld ons voortdurend uitnodigt om ons EGO te dienen. We moeten dus tegen de stroom in roeien, en steeds weer kiezen voor liefde in plaats van bekrompen egoïsme, voor betrokkenheid in plaats van onverschilligheid. We moeten zuiverheid willen, en geen vervuiling in onze gedachten, onze gesprekken en ons handelen. En alleen lukt ons dat niet... We hebben goddelijke bijstand nodig. We vragen Hem om naast ons te staan, foute wegen te versperren en klare taal te spreken wanneer het dreigt mis te gaan. We vragen dus dat wijzelf en diegenen die ons lief zijn, niet in situaties terechtkomen, die ze niet aankunnen - niet geconfronteerd worden met verzoekingen, waaraan ze nog niet kunnen weerstaan.

Wordt vervolgd …

"Vergeef ons onze schulden zoals wij vergeven aan onze schuldenaren"

Deze regel heeft het over vergeving. Alle personen waarmee we in ons dagelijks leven in contact komen, in sociale omstandigheden of omstandigheden die met zaken te doen hebben, zijn hierin inbegrepen. Als we zelf anderen niet kunnen vergeven, hoe kunnen we dan verwachten dat onze Hemelse vader ons zal vergeven?

Geven wij God genoeg de kans om ons te geven wat we vragen ? Zijn we wrokkig, hebben we ons afgesloten voor God of voor de medemens, dan staan we daar te bidden met gebalde vuisten en kunnen we niet ontvangen. We moeten durven zeggen dat het ons spijt. Met “Vergeef ons onze schulden” geven we toe, dat ook wij schuldig zijn. We mogen een beroep doen op Zijn mildheid of genade.

Wat de volgorde in dit gebed betreft, wijkt Jezus af van het klassieke patroon. Meestal komt de schuldbelijdenis eerst, en pas daarna ga ik God loven. Hier is de volgorde omgekeerd. Wie Hem wil ontmoeten, wordt gemeten naar zijn maatstaf: Wees heilig, want Ik ben heilig.

We moeten niet alleen vergeving vragen voor "mijn" schuld, maar ook voor "onze" schuld, want we hebben het vaak niet beter gedaan dan de anderen. Er zit solidariteit in mijn gebed. Het onrecht is een kluwen van verantwoordelijkheden. Ik heb een aandeel in de zonde van mijn naaste!

Het vervolg van dit gebed toont dat het menens is. "Vergeef ons onze schulden" is een holle uitspraak, wanneer het enkel in eigen voordeel wordt ingeroepen. Of God ons gratie schenkt, hangt af van onze eigen houding. We moeten de deur openen - niet enkel voor Hem, maar ook voor de medemens. Dan pas hebben we geopende handen en kunnen we zelf ook ontvangen. En dat gebeurt ook effectief: niets liever doet Hij dan Zijn kinderen in Zijn armen sluiten! Vergeef ons onze schulden staat nu voor nieuwe kansen. We kunnen loskomen van het verleden en zijn ook bereid om de medemens een nieuwe kans te geven.

Wordt vervolgd …

"Geef ons heden ons dagelijks brood"

Het woordje "heden" betekent "in deze tijd". Daarmee vragen we alles wat we nodig hebben en noemen dat naar het belangrijkste deel, brood. Maar we mogen daarbij het sacrament van de eucharistie niet vergeten, dat voor gelovigen in het huidige leven noodzakelijk is, niet om het tijdelijke, maar om het eeuwige geluk te verkrijgen.

We zouden onze Vader elke dag moeten vragen om in onze behoeften te voorzien, precies zoals Hij ons in Zijn Heilige Woord heeft beloofd. Zijn Woord zegt dat we iets niet hebben, omdat we er niet om vragen.

Jezus moedigt ons aan te bidden voor gewone dagelijkse dingen. Wat de materiële zorgen betreft, wordt ons hier geleerd vandaag te vragen, wat we vandaag nodig hebben. Niet meer, niet minder. Er wordt ons geleerd om van Hem afhankelijk te blijven en Hem te vertrouwen dat dit dagelijks gebed, ook morgen verhoord zal worden. Vader stelt het op prijs dat we ook morgen, en overmorgen, en de dag daarop... nog eens binnenspringen.

Jezus heeft ook gezegd : "Een mens leeft niet van brood alleen". Ons dagelijks brood, slaat dat niet net zo goed op een vriendelijk woord ? Op dat beetje bemoediging om de emotionele tank bij te vullen ? “Brood” mag begrepen worden in de ruime zin van het woord. Het slaat dan niet alleen op materiële dingen, maar ook - en vooral - op onze nood aan vriendschap, liefde en genegenheid.

We zien een Vader die ons zoveel wil geven, en daar mogen we enthousiast om zijn! Hij is nabij en we mogen Hem danken voor zoveel goedheid. We mogen ook vol verwachting uitkijken naar hoe Hij morgen in onze noden zal voorzien.

Wordt vervolgd …

"Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel"

We moeten onze dingen op Zijn manier doen, in plaats van alles alleen maar op onze eigen manier te willen doen om onze eigen verlangens te bevredigen. We vragen Hem dus om  gehoorzaamheid,  zodat Zijn wil in ons en in ons leven mag geschieden.

Heel veel van wat rondom ons gebeurt, is niet door God gewild. Het is het gevolg van wat vrije mensen doen, en vooral nalaten te doen. God respecteert die vrijheid en komt doorgaans niet ongevraagd tussen in de mensenwereld. Wij moeten Hem dus uitnodigen en Hem vragen in te grijpen! Dank zij deze woorden moeten we ons realiseren hoe hoog God de mens waardeert, dat hij Hem de macht geeft om Zijn hand te bewegen - de hand van een Almachtige die met één pennentrek alles naar Zijn wil kon plooien.

We mogen Hem onze wensen kenbaar maken, maar onze ideeën opdringen zou getuigen van verwaandheid. We vragen Hem dus dat Hij het leven in goede banen leidt. We mogen er op vertrouwen dat Hij achter de schermen waar nodig bijstuurt.

Soms duurt het jaren vooraleer we die woorden moeizaam kunnen uitspreken. Maar we willen erkennen dat Hij het bij het rechte eind heeft. Met "Uw wil geschiede" begraven we de strijdbijl en geven we Hem de ruimte om te doen wat goed is, ook al snijdt dit in ons vlees.

Wordt vervolgd …

"Uw rijk kome"

Het Koninkrijk waarnaar Jezus verwijst, is geen naïeve ideale wereld die nooit gerealiseerd zal worden. Neen, Hij getuigt van een werkelijkheid die nu al bestaat en die onze stoutste verwachtingen overtreft.

Jezus geeft te kennen dat onze gebroken wereld plaats zal ruimen voor die ideale wereld, en dat onze vraag die we tot de Vader richten, dit kan bespoedigen. We mogen bidden voor de problemen van vandaag en de onmiddellijke toekomst, voor onze directe omgeving... We vestigen onze aandacht op iets kleins en vragen dat Hij daarin het verschil zal maken, in het besef dat Hij niet alle noden lenigt en niet alle verdriet wegneemt. Maar soms verrast Hij ons, wanneer kleine veranderingen, verbeteringen in ons leven, tot iets veel mooiers kunnen leiden. We kunnen de kracht krijgen om te veranderen en het steeds beter te doen. Zo werken we mee aan een betere wereld.

Rondom ons is er erg veel ellende. We kunnen daar tegen protesteren en God aanwijzen als grote schuldige, of we kunnen kiezen voor het kwade - uit onwetendheid of zwakheid, uit overtuiging of uit pervers verlangen. Daarom leert Jezus ons dit gebed.

Wordt vervolgd …

"Uw naam worde geheiligd"

God is ten diepste goed. Gods naam wordt alleen geheiligd, wanneer we die goedheid ook weerspiegelen in ons taalgebruik, onze levensstijl, onze manier van handelen. God wordt niet geheiligd wanneer Hij wordt genegeerd, of gelijkgeschakeld wordt met andere goden als geld, bezit, hebzucht, macht, reclame, … - blinde en dove creaties van de mens, die wel publiciteit maken voor vrijheid, maar veelal leiden tot een slaafse onderwerping. Op die manier wordt Hij omlaag gehaald.

Omdat God “Onze Vader” is, mogen we wensen dat ook anderen tot dit inzicht komen, dat zij ook Zijn naam zullen heiligen. We bidden dat God gekend zal zijn, zoals Hij is, en dat Hij het respect zal krijgen dat Hem toekomt. We wensen dat het uitspreken van Zijn naam hoop geeft aan hen die het leven niet meer aankunnen, en dat het tegelijk de sterke, arrogante mens, die gewoon is zijn wetten op te leggen en de ander te gebruiken, een toontje lager doet zingen, zodat hij zich dienstverlenend opstelt. Het vraagt van ons wel dat wij onbesproken mensen zijn, die het levend bewijs vormen van Zijn boodschap.

Wordt vervolgd …

“… die in de hemelen zijt”

Met die uitspraak onderscheiden we de Hemelse Vader van onze biologische vader. Het wordt dus een gesprek van een andere orde dan we gewoon zijn. We mogen Hem dan wel aanspreken met "Onze Vader", tegelijk aanvaarden we dat Zijn vaderschap met niets van deze wereld vergelijkbaar is.

Die hemel lijkt een plaats, ver van ons verwijderd en dus moeilijk bereikbaar. Maar Jezus bedoelde die woorden anders. Als we ons hart openen, duiden die woorden niet meer op afstand, maar op nabijheid. Hij is alomtegenwoordig, overal aanwezig, bij alles wat we doen, en Hij is tegelijk bereikbaar.

Vader is nabij voor wie Hem zoekt "in waarheid". Onze houding moet dus oprecht zijn. Zijn we aanmatigend, hautain of bevooroordeeld, dan is die hemel heel ver weg, en laat God zich niet vinden.

Wordt vervolgd …

“Onze Vader …”

We richten ons tot God, onze hemelse Vader. Hij heeft alles geschapen, ook ons. Hij heeft gewild dat wij er waren. En omdat Hij van ons houdt, mogen we Hem “Onze Vader” noemen.

"Onze Vader" betekent dat die Vader in de Hemel er is voor iedereen, wie we ook zijn, met onze goede kanten, maar ook onze kleine kantjes. Door Hem zijn wij ook met elkaar verbonden. Jezus nodigt ons daarom uit om rondom ons te kijken. We moeten dus ook aandacht hebben voor elkaar, voor de rijkdom van anderen, ondanks onze gebreken. Zijn we onverschillig voor wat rondom ons gebeurt, dan kunnen we niet hopen op een goede verbinding met hierboven.

Als we "Onze Vader" zeggen,  erkennen we het vaderschap van God, dus ook het vaderlijk gezag. Maar we kunnen Hem niet bevelen en niet "gebruiken" zoals het ons past. Wanneer we het Onze Vader bidden, accepteren we niet enkel dat Hij onze Schepper is, we erkennen dat Hij onze Meerdere is op elk gebied, en gezag over ons mag uitoefenen. God gaf ons echter wel de godsdienstvrijheid: de vrijheid om Hem al of niet als vader te aanvaarden.

Wordt vervolgd …

Het Onze Vader wordt in alle liturgische diensten gebruikt, meestal als afsluiting van de voorbede. In de Eucharistie verbindt het Onze Vader Tafelgebed en Communie. Van oudsher neemt het Onze vader een voorname plaats in binnen het breviergebed en in de Volksdevotie. Het speelt een grote rol in de Rozenkrans.

Het gebed noemt drie verlangens, drie wensen die alle rechtstreeks de Vader aangaan:

- dat Zijn naam geheiligd mag worden;

- dat Zijn rijk mag komen;

- dat Zijn wil mag geschieden op aarde zoals in de hemel.

Daarna wordt pas voor onszelf gebeden: om voedsel, om vergeving, om bevrijding uit bekoring en nood.

In Nederland bidt men het Onze Vader als volgt :

Onze Vader, die in de hemelen zijt
Uw naam worde geheiligd
Uw rijk kome
Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel
geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven
en leid ons niet in bekoring,
maar verlos ons van het kwade.
Amen

In Vlaanderen bidt men het Onze Vader zo :

Onze Vader, die in de hemelen zijt,

geheiligd zij Uw Naam

Uw rijk kome

Uw wil geschiede op aarde als in de hemel

geef ons heden ons dagelijks brood

en vergeef ons onze schuld,

gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren

en leid ons niet in bekoring,

maar verlos ons van het kwade.

Amen

Wordt vervolgd …

Het Onze Vader

Bronnen :

www.users.telenet.be/deversmaldevraag

Bidden helpt, L.C. Firet, 1997, Colombia

www.allaboutprayer.org

www.nl.wikipedia.org

www.katholiek.info

www.rkkerk.nl

Het Onze Vader is het belangrijkste gebed uit de christelijke traditie. Het wordt 'Onze Vader' genoemd naar de eerste woorden waar het, in de versie van de apostel Matteüs (Matteüs 6, 9-15), mee begint.

Er bestaan twee versies van het Onze Vader. De meest uitgebreide versie van het gebed is te vinden in het evangelie van Matteüs (Matteüs 6, 9-15). De evangelist Lucas geeft een iets kortere versie (Lucas 11, 2-4).

De manier waarop Jezus zijn leerlingen leerde bidden, laat waarschijnlijk iets zien van Zijn eigen gebed. Het gebed vertoont in woordgebruik sterke overeenkomsten met het Joodse kaddisjgebed. Dat is een loflied op de God van Israël, waarin vertrouwen in de toekomst en de verlossing van de wereld wordt uitgesproken. De aanhef daarvan luidt:

"Verheven en geheiligd worde zijn grote naam in de wereld, die Hij naar zijn wil geschapen heeft. Hij late zijn koninkrijk komen, in uw leven en in uw dagen en in het leven van het ganse huis van Israël, spoedig en over korte tijd".

Wordt vervolgd …

“Ik geloof” – zeggen we samen

We spreken in de eucharistie onze geloofsbelijdenis samen uit. Toch staat deze tekst in de ik-vorm. In de geloofsbelijdenis stemmen wij elk persoonlijk in met het geloof dat we ontvangen van de Kerkgemeenschap. Ik beslis ook persoonlijk dat ik geloof. Het geloof is een persoonlijke stap, die niemand voor je kan zetten. Geloven moet je zelf doen, in vrijheid.

Gods drie-eenheid

Het christendom belijdt God als één, in drie personen. God heeft zich laten kennen als een Vader. In Jezus heeft Hij zijn eigen Zoon gezonden om het leven met ons te delen. Dat wordt nu reëel, als we leven in Zijn Geest. We geloven dus in God die Vader is, Zoon en heilige Geest.

Het specifiek christelijke

De eigenheid van het christendom heeft vooral te maken met de menswording van God is Jezus Christus. Niet toevallig  gaat het tweede deel van de geloofsbelijdenis voor bijna driekwart over het geloof in de Zoon. De joods-bijbelse traditie was vertrouwd met God als Vader en met de Geest van God. Het ongehoord nieuwe van het christendom ligt in de belijdenis dat God mens is geworden, dat in een mens God zelf onder ons aanwezig bleek.

De Kerk

De Kerk is de ruimte waarin de Geest ervaren wordt en mag nooit van de Geest gescheiden worden. We geloven dat wij Vader, Zoon en Geest ontmoeten in de Kerk, die het volk van God wordt genoemd, het lichaam van Christus, de tempel van de Geest.

De geloofsbelijdenis is geen idee van mensen. In de geloofsbelijdenis weerklinkt de bijbel, Gods Woord voor ons.

De geloofsbelijdenis is ook een samenvatting van heel veel. Het zijn twaalf stapstenen doorheen het verhaal van God en mens.

Einde

In Vlaanderen bidt men de geloofsbelijdenis als volgt :

Ik geloof in God, de almachtige Vader,

Schepper van hemel en aarde,

en in Jezus Christus, Zijn enige Zoon, onze Heer,

die ontvangen is van de Heilige Geest,

en geboren uit de Maagd Maria,

die geleden heeft onder Pontius Pilatus,

gekruisigd is, gestorven en begraven,

die nedergedaald is ter helle,

de derde dag verrezen uit de doden,

die opgevaren is ten hemel

en zit aan de rechterhad van God

Zijn almachtige Vader.

Van daar zal Hij komen oordelen,

de levenden en de doden.

Ik geloof in de Heilige Geest,

de heilige katholieke Kerk,

de gemeenschap van de heiligen,

de vergiffenis van de zonden,

de verrijzenis van het lichaam,

het eeuwig leven, amen.

Geloofsbelijdenissen tref je al in de bijbel aan. Vooral in het Nieuwe Testament duiken belijdenissen op die willen uitdrukken wat precies het eigene is van het christen zijn. Zowat van bij het begin spraken christenen een soort geloofsbelijdenis uit bij hun doopsel, dat ze toen meestal op volwassen leeftijd kregen.

De ‘Apostolische Geloofsbelijdenis’ of de ‘Twaalf artikelen van het geloof’ is de oudste geloofsbelijdenis. In twaalf stappen belijden we ons christelijk geloof. Vanaf de 2^de eeuw wilden christenen hierin het echte geloof ‘van de apostelen’ uitspreken. Het geloof van de twaalf apostelen is grond en maatstaf voor ons geloof, omdat zij als eerste gemeenschap rond de verrezen Heer op Pinksteren de Heilige Geest ontvingen. De apostelen gaven ook als eersten het geloof door aan mensen die Jezus niet hadden ontmoet.

Het Credo van Nicea-Constantinopel is de vrucht van de concilies van Nicea (325) en Constantinopel (381). Deze geloofsbelijdenis werkt verschillende artikelen uit het credo van de apostelen verder uit, op basis van uitspraken van deze beide concilies.

Wordt vervolgd …

Geloofsbelijdenis

Bronnen :

www.nl.wikipedia.org

Gids bij de geloofsbelijdenis (Licap)

De apostolische geloofsbelijdenis wordt ook wel aangeduid met “12 artikelen van het geloof”. Dit is de eenvoudigste van de geloofsbelijdenissen van het christendom. Ze is langzaam ontstaan, o.a. uit verzen uit de bijbel. Rond 170 is de eerste bekende versie op schrift gesteld.

Ondanks de naam, is deze geloofsbelijdenis niet afkomstig van de apostelen. De juiste datering is onzeker. Waarschijnlijk vindt ze haar oorsprong in de 1^ste of de 2^de eeuw na Christus.

De geloofsbelijdenis heeft de officiële Rooms-Katholieke naam : De twaalf artikelen van het geloof. De tekst luidt als volgt (versie in Nederland):

Ik geloof in God, de almachtige Vader,

Schepper van hemel en aarde,

en in Jezus Christus, Zijn enige Zoon, onze Heer,

die ontvangen is van de Heilige Geest,

geboren uit de Maagd Maria,

die geleden heeft onder Pontius Pilatus,

is gekruisigd, gestorven en begraven,

die nedergedaald is ter helle,

de derde dag verrezen uit de doden,

die opgestegen is ten hemel

en zit aan de rechterhad van God

de almachtige Vader.

Van daar zal Hij komen oordelen,

de levenden en de doden.

Ik geloof in de Heilige Geest,

de heilige katholieke Kerk,

de gemeenschap van de heiligen,

de vergeving van de zonden,

de verrijzenis van het lichaam,

het eeuwig leven, amen.

Wordt vervolgd …

Kinderen stellen soms de vraag: Is dat niet saai zo iedere keer hetzelfde zeggen: “Wees gegroet, Maria…” wel vijftig keer…

Wel, als je iets doet uit liefde is het niet saai. Is het saai om meermaals per dag tegen uw geliefde te zeggen: ik hou van u?

Doordat we de rozenkrans bidden willen we ons in het mysterie plaatsen van het christelijk geloof en vragen we aan Maria of zij ons daarbij wil helpen. Vandaar de eenvoud van de Rozenkrans. Liefde heeft niet veel woorden nodig.

Een schat van gebed

Het rozenkransgebed is een rijke schat voor de Kerk die we graag aan u willen doorgeven. Een heel eenvoudig gebed dat iemand rijk kan maken in het leven. Laten wij het gebed weer ontdekken, en laten wij ons prikkelen door het leven van Jezus en Maria.

Paus Johannes Paulus II vroeg in 2002 aan de jongeren:

“Pak vol vertrouwen de rozenkrans weer op. 

Herontdek het rozenkransgebed in het licht van de heilige Schrift, 

in overeenstemming met de liturgie en in de context van het leven van alledag. 

Moge mijn oproep niet voor niets zijn!” 

Johannes Paulus II, 16 oktober 2002.

Oktober is traditioneel de rozenkransmaand. Hoe komt men ertoe om deze maand aan de rozenkrans toe te wijden ? Aan christelijke zijde werd de overwinning bij de Slag bij Lepanto (7 oktober 1571) toegeschreven aan het bidden van de rozenkrans, door zowel het niet-strijdende volk als de krijgsmacht. Na de slag stelde Paus Pius V officieel op 7 oktober een feestdag in als gedachtenis van de overwinning op de Ottomanen. Hierdoor gold vanaf dan de maand oktober als rozenkransmaand binnen de Rooms-Katholieke Kerk.

Het Rozenkransgebed is een rustig voortkabbelend overdenken van de geheimen van het christelijk geloof.  Met Maria willen we ons het leven van Jezus herinneren omdat de Bijbel en Jezus’ leven niet louter geschiedenis zijn. Ook vandaag wil Jezus aan alle mensen verlossing en vergeving van zonden schenken, zodat de wereld vredelievender wordt. Vergeven is niet gemakkelijk, maar het is nog moeilijker als wij niet meer naar Jezus kijken en niet meer willen leven zoals Hij geleefd heeft. De Rozenkrans houdt ons met Maria dicht bij het leven van Jezus.

Dankzij het bidden van de Rozenkrans proberen we te groeien in het diepe mysterie van ons geloof: Jezus wordt mens, om ons tot God te brengen.

Wordt vervolgd …