|
Om een vervolg te brengen op het vorige /lang geleden/ verslag...den dansavond was fameusen fun ware het wel wa overdreven dat heel het eiland in rep en roer zou staan....maar das nu nie echt interessant he...
De volgende dag met een mottige kater vertoefden we in boot, taxi en bus..belabberd ja, maar kom...
uiteindelijk bereikten we de frisse bergen van Panama en vonden een hostel met een sterk grootouders-hier-spookt-het-gevoel, tis eens iets anders...we trokken het woud in op zoek naar de alom befaamde maar moeilijk te vinden Quetzal (de chocolatbar in Gent is dus genaamd naar een schoon vogel, oftewel naar tgeld van Guatemala...dit enkel als weetje voor de geinteresseerden onder jullie)..we zagen er eentje...savonds kwam den taxi niet opdagen, begon het te regenen, mammie hier wilden we niet ten onder gaan..maar al bij al vonden we een laadbak die ons terugbracht naar ons bommaplaats...
Na de bergen opnieuw de hitte tegemoet...onder een volle maan met niemand in de buurt wandelden we de spiegelzee in, zwommen lekker in ons nakie met 3 schone wit-geen-zon-geziene-plaatsen weerkaatsend in la luz della luna...
Onze grote kamer was helaas het slachtoffer van menig ratten met schijtproblemen, maar daar kunnen we al tegen...
Dagen strand, niks doen, het lokale technofestival bezoeken die uitmondde in een vreselijke valse rockrally,
en dan weer verder...Panama City...bwekes, ik heb het niet voor de steden...grote gebouwen, drukke straten, duur, loop-niet-alleen-rond, het lijkt teveel op ons westers wereld en daarvoor ben ik hier nie...geef mij maar de vrouwen op het land, de zwijntjes op tstraat en de kleurrijke markten...
Snel gingen we opnieuw op zoek naar de zee, maar dit eindigde in veel busgetjol, veel geldverkwisting en een terugkeer naar de hoofdstad waar ik afscheid nam van de sicilianen...
En daar ging ik weer...just me, myself and i...
Het groepsreizen was super, helemaal anders dan alleen trekken...blij dat ik ook dat meemaakte...
...alleen reizen maakt het ergens toch intenser, je beleeft het op een ander niveau...
Maar kga hier nu niet te veel over uitwijken, de nieuwsgierigen zullen het zelf wel es uitzoeken denkek...
Mijn geografisch eindpunt van midden amerikaan was bereikt...
dus nam ik de bus opnieuw richting noorden, naar nog onbekene oorden..
Bon, even een plaspauzeken ,
sebiet volgt meer voer tot lezen...
neem uzelf intussen een koekske
(waarom in godsnaam een koekske? Hm, dedeze heeft zin in een desertje maar
waar is de koekenkast gebleven?...sorry, ik flip) ,
gebruik je fantasie en vergezel me, swingend in een hammock, in me verdere verhaal....
07-05-2008 om 03:29 geschreven door sylvieke
|
