Na 2 dagen bussen, omringd door menig brits manvolk waarbij de vrouw gelukkig het woord in spaans kon nemen om ons veilig met taxis naar lugubere snoopdoggevulde "gevangenishotels" te brengen... arriveerde ik dan toch , nog steeds veilig en wel, in Nicaragua... curiosa hoe het hier zou zijn...en ja hoor, zoals ze zeiden, Nicaragua is een favorietje (zoals elk land eigenlijk, mr soit)... veilig gevoel, de mensen bekijken je nie als gringo die ze kunnen afzetten (alle, da blijven ze doen, hoe zou je zelf zijn als het eten op je bord afhangt van wat je die dag verkoopt, maar helaas, dedeze begint de kunst van afbieden en spaans plantrekken serieus onder de knie te krijgen), leuke praatjes in het spaans op de centrale plaza`s, bananenchips en tropische fruitslaatjes alom voor luttele centen (voor ons rijke stinkerds althans...is het verkeerd ergens vrede te nemen met het geluk dat wij in dat goeie belgenlandje geboren zijn?! ...ik denk het niet, maar stilstaan bij dat geluk, dat leer je hier wel, elke dag opnieuw en misschien verrijkt dat wel meer dan een vet betaalden job..), het genot van een 5-minuten-zweetloos-zijn achter e goei douchke (en als deze dan nog eens beestloos bleek kan het geluk al helemaal nie meer op...), ronddretsen doorheen de fascinerende marktjes, hier spreken ze je trouwens altijd met "amor" aan wat wel een charme heeft, de verschillen opmerken tussen de landen.... Och, jullie lezen het...het klinkt allemaal misschien te schoon, en ik moet toegeven, soms kan ik er zelf niet bij, maar het blijft echt genieten hier... denken aan thuis, veeeeeeeel dingen veel meer leren apprecieren,...veel hoor maar missen, dat nog niet... terugkomen doe ik zeker... met zoveel meer in me hoofd...
05-03-2008 om 02:06 geschreven door sylvieke
25-02-2008
Laatste uurtjes op dit zalige eiland... dan, hopelijk zonder de zeeziekmottigheid, terug naar land om morgen te vertrekken naar Nicaragua... Het was me weer een onvergetelijk weekje, duiken is de max, soms moeilijk te geloven dat je daar echt zo diep zit, het finding-nemo gevoel kwam vaak naar boven, zo omringd door al die schoon viskes, Voor de rest vertoefde ik 2 dagen op de boot, bakken, zwemmen, snorkelen, chillen, met zicht op het eiland...disfruttar la vida.... Veel meer is daar nie over te zeggen, alle, op naar volgenden chapter... tot schrijfs een warme groet
25-02-2008 om 15:39 geschreven door sylvieke
31-01-2008
Cuba-Guate-Honduras...
Eindelijk, het cuba-verslag.... in 1 woord? INCREDIBILE...na vroege ijskoude wachtuurtjes onder een geimproviseerd handdoekdeken in de wc van luchthaven guatemala, na controle van schoenen en water in handbagage (waar ze eens aan rieken en je doorlaten, stel je voor:), kwam ik toe in Cuba...eerst wa gesukkel om de immigratie te mogen passeren, maar uiteindelijk stond ik wel gepakt in Havana waar me nicht met cubaan me opwachtten...en koud dat dat daar was, ongelooflijk, voelde ik me even in belgische sferen? Toch een goeie moguito (shitt, zoveel gedronken en nog nie weten hoe te schrijven...), overdonderd worden door een nieuw land op me lijstje....overal die zalige oldies, gebouwen "afgepeld" van de verf...eigenlijk een beetje triestig zicht soms, alsof er een bom gevallen is ofzo....soit, in regenval reden we naar Matanzas waar de familie van Alejandro (aangetrouwde cubaan) woont...en de komende 10 dagen? De zon kwam op, de cocktails werden verslonden alsof het water was, bbq aan zee met hoeveelheden vis en vlees voor een goeie proteinenboost, overal mensen die spontaan beginnen shaken op de salsa, glimlachen, veel buena vista genot :), me ogen uitgekeken bij een disco-bezoek, shit, die mannen (tjah vrouwen) gaan voor: hoe bloter, hoe meer geschud, hoe sensueler, hoe stringeriger...hoe beter....en de mannen: glamour, gouden tanden,....voor de zwarten althans want in cuba zie je alle rassen....ik leerde ook heel veel over het land, het regime van den fidel, de serieuze nadelen hiervan, hoe toeristen meer rechten krijgen dan de cubanen zelf, hoe de mensen wel alles hebben wat nodig is (dit is heel mooi tov van de landen in centraalamerika), maar geen vrijheid om te groeien...hoe het rantsoeneren hier gebeurt,....heel veel nieuwe dingen...opnieuw en oipnieuw:) Ik heb echt een superleuke 10 dagen cuba gehad, en die familie, supermensen, hilarische momenten....ja hoor, twas met een serieuze krop in de keel toen ik afscheid nam en terugvloog naar Guatemala....
Terug in Guate trok ik naar Lago de Atitlan, PRACHTIG, een megameer(en dit is geen blaarmeersen te noemen) met vulkaanachtergrond, rust, natuur, sylvietime zouek zo zeggen...en daar kreegek gelijk een klopke na het gezellig-bij-familie-zijn...mo ja, dan bezoek je gewoon om de 2 uur je kamerke, blet daar wat en dan ga je weer naar het meer, en beseft maar al te goed dat dit alles het meeeeeeeeeeeeer dan waard is... Dan ging ik naar Xela om weer wat bij An te zijn...zalige stad, Gent van Guatemala zoiets ja...feesje met heel veel ollanders, tstikt er daar van, rummikub, een bluesette-achtig bezoek, tv in de kamer, bevriezen snachts, ontdooien en bakken overdag...weer echte qualitytime... En daar vertrok An opnieuw naar tnoorden, en ik naar tzuiden...de busrit deed me weer rillen van plezier, de mensen,verkopers,beesten, predikanten, versperringen van de weg, dit word je nie beu.... In Antigua trok ik een levenden vulkaan op, stond een meter van opkomende lava(best wel indrukwekkend en het zalige "voor-de-open-haardthuis-gevoel" nam ik er graag bij.... Een leuke 16uurse bracht me dan na Guatemala in Honduras... Op de bus vond ik een lonely-planet genoot om de eerste avond veilg in centrum van La Ceiba te geraken, de volgende dag ging ik dan naar da weeshuis waar ik nu dus zit....ik ga hier 3 weekskes blijven denkek, is wel hard want ik slaap er dus eigenlijk 24 op 24 bij die kinders en das nie altijd zo evident...ik kon wel al eens ontsnappen" om met een bendeke de zaaaaaaaaaaaaaaalige jungle (dit is zo me ding) in te trekken, door de rivier te spartelen en te genieten van prentkaartuitzichten.... Daarna had ik een gezellige buikgriepnacht, vroeg een kind me-terwijl ik over die pot hing-of ze een plaske mocht doen, en gunde ik mezelf 2 dagen platte rust... en nu...BACK ALIVE vol energia para continuar..... misschien een droge relaas hier, maar tis nogal snel en die stumme airco irriteert me :) een warme plakkerige knuffel aan allen (of ja, toch de meesten:)
31-01-2008 om 00:36 geschreven door sylvieke
29-12-2007
nen date met den Fidel?
Morgen verlaten we San Miguel, om een kleine 3 daagjes wat meer Guatemala te snuiven...het is op naar de hoofdstad, om er op 3 januari...te vliegen naar....CUBA!!!!!!!!!!! Jiehaa, nieuwe bestemming....aangezien we aangetrouwd cubaans bloed hebben in de familie, zij daar nu zitten, en mij vroegen of ik niet wou afkomen...omdat dit een jaartje is om te pakken wat het geluk me brengt, omdat de vrijheid van "anders verlopen dan voorspelt" me deugd doet,...na wikken en wegen in euros, dollars, quetzales,...besloot ik er toch voor te gaan...dus ja, bijna op naar weer iets helemaal anders...benieuwd naar hoe het daar allemaal werkt....verslag volgt nog..Woehoe, ik ga gewoon naar Cuba, doe een salsavreugdedans met mij:)
29-12-2007 om 00:00 geschreven door sylvieke
26-12-2007
Kerstwens...
Lieve mensen al te gaar, een heel gelukkig nieuwjaar!! Vergeet die zorgen en geniet van de steeds herboren stralende morgen! Pluk de kleine dingen en hoor die vogelkes zo schoon zingen :) Laat het leven tot je komen en vergeet niet te blijven genieten en dromen van het geschenk elke dag met een hartverwarmende glimlach!!!!! Tot zover deze inspiratieloze speech...tis tgedacht é :) :)
26-12-2007 om 16:06 geschreven door sylvieke
08-12-2007
puffen met jingle bells op de achtergrond...
Op de "isla mujeres", de golvende caraiben op de achtergrond, een fris briesje die voor de nodige afkoeling zorgt, daarnet nog chillend in een hangmat onder de kokostree...verbind ik mezelf eindelijk nog eens met overzeese koudere thuisoorden.... Na mijn weekje internaatopvoeden in Saltillo trok ik dus terug zuidwaarts...in Queretaro maakte ik opnieuz kennis met de non-kennis van de taxidrivers hier...ongelooflijk, die mannen komen half gefrustreerd en kwaad als je hen een slaapadres toont, vragen ze of jij de plaats niet kent..ja deueueu tuurlijk wel, soit, het kan er hier soms hectisch aan toe gaan, op tmoment soms stressie maar uiteindelijk hilarische humor op zich.... Hierna was het bussen naar mexico-city,bekomen van de reeds vertrouwde mottigheidstoestanden van de bus en verder naar Puebla....hier zalig hostel met een kerel die zit in zijn zetel, longen vult met nicotine en het belgische bier meer dan eigen zou maken, maar schat van een kerel, superverblijf, gezelschap bij ontbijt,.... na puebla een ongelooflijke busrit naar Oaxaca....bergen rijzen uit het niets, reusachtig met oneindige cactussen,...de natuur is zo super, het doet een mens toch wel beseffen hoe klein we in godsnaam zijn, wie we maar zijn, wat voor moois onze bol ons zomaar biedt en waar we in godsnaam het recht halen dit te vernietigen uit "eigen belangen"...hm, ik moet zeggen, als je zo alleen reist gaat er zeer veel om in je hoofd...je kan niet steeds delen wat je meemaakt, de dingen die je raken, voorlopig praat ik nog niet luidop tegen mezelf, dus das toch al dat..nee, echt, het reizen alleen is een ongelooflijke ervaring, geen seconde spijt van....ok, waar was ik, aja, Oaxaca...wa was da, eerste nacht in een hostel waar die franse meiden zo high liepen heel de nacht door, de honden en katten hun slaapplaats vonden in elk bed (dit ging toch wel buiten mijn westerse hygienenormen)jah, volgende dag toch wel verhuisd...oaxaca supermooie stad...dan met lokale bus tot ergens in de bergen, gedropt aan laatste halte en dan berg op in de blekke zon, tot ik aan Monte Alban kwam, ruines, mooi, waaaaaarm, zalig gewoon.... na oaxaca ging ik in een "Van" een 5.5uur durende haarspeldbochtentocht tegemoet(Bart dit is iets voor jou:) het landschap ongelooflijk, bergen, bergen..kleine dorpjes,...eerste 2 uur puur genot, al deze beelden vormen schilderijtjes die je maar niet beu geraakt....eigenlijk alles, het straatbeeld in de steden, de sfeer in de lokale markten, het vormt een film waarvan je geen einde wil zien, het verveelt je niet, de verschillen zijn zo immens...allemaal mensen maar god is het interessant te zien hoe mensen en mensen zo anders of toch gelijk kunnen zijn....nog een voordeel denkek van alleen te reizen...mijn oog voor detail staat zeer scherp, veel dingen vallen op, ik vraag dingen aan de mensen, het maakt je op menselijk vlak echt wel veeeel rijker...en ja, opnieuw wijk ik af...dus, mijn rit richting kust van oaxaca eindigde jammergenoeg in de hoogste concentratie om mijn stuutjes binnen te houden...och ja, je ziet een bordje met "120 km" en geen einde aan de bergen, effe tandenbijten op zo'n moment, jaja, ik leer hier ook nog eens doorzetten bovenop, wat een leerschool (en dit keer niet door apenwerk van de boeken aan unief - zei ze me een zachte ironische ondertoon-) dan in Potchutla in een zalige "collectivo" (is gelijk een overdekte laadbak, je springt daarin en dan klop je op het dak van de bestuurder als je eruit wil) naar Mazunte.....temperaturen waar zelfs zonneliefhebster sylvie van moest bekomen, overal palmbomen, kokosbomen, jungle, hutjes als in de boekskes, zalige zee, rotsen,...ALLES wat je maar kan dromen voor zomerse sferen, "dit wordt de climax van mexico" dacht ik(en werd bevestigd) eerste nacht sliep ik in e hutje op het strand, daarna voor een beter prijske(budgetbewust als we zijn)in hutje in jungle, douche was gelijk grote bak water en dan maar overgieten zouek zeggen...dit is echt me ding, puur natuur, nie meer maar vooral nie minder....tof gezelschap gevonden zomaar op straat, tocht in de zee om er met reuzeschildpadden te zwemmen, te snorkelen...boottochtje in een lagoon om er de krokodillen van dichtbij te zien, uit kokos te drinken, och werkelijk, elke seconde van deze dagen was puur genot, intens geluk dit te mogen zien (snifsnif worden we emotioneel? Wel ja, heir toch wel als je zo in de jungle zit, sterretjes, muskietennet,....) na 4 dagen stapte ik opnieuw de bus in om 12 u later in dè koloniestad San Cristobal te komen...hier werkelijk andere wereld, de vrouwen in traditionele kledij, weven op straat,....alsof je gedropt wordt in een prentenboek en dan gezellig rondloopt, is dit dan werkelijkheid? Weeral genoeg stof om te bestuderen:) Daarna ole weer 14u bus naar Yucatan waar ik Chitzen itza bezoht, zalige ruines vna de mayas, toch wel indrukwekkend hoe die mannen leefden....je hebt hier ook veel "cenotes" (ondergrondse grotten, en je kan daar dan in zwemmen, precies in een aquarium)...en dan cancun, overzetboot en nu dus isla mujeres....shit da stikt hier van amerikaanse families, de mensen rijden rond met golfkarrekes...de drukte is me hier iets tè, maar de stranden, de warmte, water waar je kan doorkijken (en niet om een kwal tegen te komen:), die zalige palmbomen opnieuw...tjah, de charme is me nog lang niet verleerd..... Zo, jullie zijn weer wa mee....nog een kleine 10 dagen mexico te gaan, en dan met den auto met zus richitng guatemala...op naar het nieuwe avontuur:)
Hoe kan ik deze keer afsluiten? Door te zeggen dat geen woorden kunnen beschrijven wat voor energieladende ervaring dit is? Een aanrader voor degenen die twijfelen de stap van "het-alleen-op-pad-trekken" te durven zetten...ik deed hem en ben er nu al zeker van dat ik er geen seconde spijt van zal hebben...Hoe je zou vergeten dat het leven meer biedt dan enkel te doen wat opgedragen wordt door het systeem waar we in draaien....
¡Adios!
08-12-2007 om 04:48 geschreven door sylvieke
13-11-2007
hier spreek ik weer eens vlaams...
Hola chicitos e chicitas...
alles nog meer dan in orde hier! Na mijn laatste les in morelia ben ik vertrokken richting Leon om er een nachtje te slapen en dan m´n bustrekking verder te zetten...reis hier heel veel met bus, laaaange afstanden (mexico is echt wel grande, in vergelijking met australie nu weer nie, maar toch) maar echt wel leuk om het verschil in landschap te zien (van bergen naar dorre vlaktes met de alom bekende cactus, tequillaplanten in overvloed (fiene, al vaak aan je gedacht:), langs lange verlaten wegen eetstandjes in alle vormen en kleuren, hoe die overleven, god knows, soit), er is hier ook militairen control alom...de soldaatjes komen dan in de bus, ratelen iets in spaans (paniek alom, maar weet nu al hoe het draait:rugzakske tonen, "explosieven, drugs?"eum nee...en dan vragen ze gewoon wat ik hier doe) In leon overnacht in tjah, lugubere omstandigheden, maar ik had een bed en een deur die kon sluiten...daarna richting Zacatecas...supermooi, hostel om u tegen te zeggen met een terras met zicht op bergen,stad, zaaaaaaaaaaaalig, en veeeeeeeeeeel warmer dan in morelia...daar kwam die bus zonnecreme eens boven. Khad den eersten avond wel een columbiaan aan me been, in begin leek me wel e leuken dude om wa spaans mee te leren, wa rond te tjollen in stadje, ja terara, bleek ie toch wel naar het blok-aan-been te neigen, maar ie vertrok volgende dag, problem solved. En nu, na opnieuw lange busrit, zit ik meer in tnoorden in Saltillo, in een soort school-internaat (bij die belgische pastoor)...de spirit is hier toch wel anders...je zet je gewoon bij aan tafel bij mensen in dorp, doet er nie toe of ze je nu kennen of nie, mensen heel open, kinderen vol vragen...schreeuwen wel allemaal door elkaar....aaaaaaaaa, dificil!Om 6u op, dan doen die gastjes hun uniformke aan en moeten hun schoenen kuisen, hilarisch...hier in Mexico is heel belangrijk, die schoenen, gel in haar, parfum voor de 8-jarigen...tisalleszins hele ervaring hier...het bevalt me wel, ook het reizen alleen...je moet je werkelijk smijten bij het volk, de gewoonten...eerst kijken ze je wat vreemd aan, want ik blijf die blanke-niet-van-hier, maar meestal spreekt een glimlach boekdelen en kan ik meegenieten van de toch wel andere levensstijl hier...straten vol eetkraampjes, overdekte markten met climax van sfeer, de echte mexicanen met cowboyboots en typische hoed, maar ook zien hoe de mensen proberen aan hun brood komen, hoeveel luxe ons belgenland biedt.. heel veel dingen...pero, me gusta... bon, ik moet nu naar de mis, haha, ja da moet je er wel bij nemen, maar als het da maar is...
13-11-2007 om 15:22 geschreven door sylvieke
06-11-2007
Eerste stop...
Hier zit ik dan... Na lange reis belandde ik in mexico city waar ik snel een taxi nam ( mexico city staat dan ook bekend als een zeer veilige stek hm) naar busstation, en dan een bus naar Morelia, waarvoor ik misschien toch beter een touristileke had genomen, maar kom, alles bleef binnen :). Daar heb ik mezelf toch even een break in het tjolen gegund om eens rondom te kijken, naar al die verschillende mexicanen...zit ik hier dan echt? Haha, een vrouw vroeg me vanwaar ik kwm, ik zei "Belgica", mo ja, wie in godsnam zou nu al gehoord hebben van Belgie ( meestal zoeken ze dan in hun geografisch geheugen van de verenigde staten, tot ik hen verduidelijk met Europa...)een anderen zei direct "Allemagn", go, ja, hij zat toch in de buurt dus zei ik maar ja....soit, dan een taxu genomen , grappige man, samen met hem op zijn planneke zitten zoeken naar de straat van mijn gastgezin...tjah, ik wilde me daar verder geen vragen overstellen of de "poepers" krijgen, rustig blijven is soms de boodschap, maar kom, na een half uur in de hitte, getoeterd voor elke passant geraakte ik dan toch bij mijn gastgezin...een oud koppel, best wel ok. Ik met mijn beste spaans die de trekken van het italiaans toch dringen moet verleren, maar ja, heb tijd...proberen beetje vertellen over de reis, belgie, het eten....gisterenochtend (les van 10-13u...mooi zo) eerste les, prive dan nog bij gebrek aan meerderen..1.5u klungelen in het spaans spreken, en dan 1.5u leraar en leerling op stap in het centrum...wel leuk, zo krijg ik er nog een gids bovenop...en vandaag gaan we naar de supermarkt, joy gegqrqndeerd...aja, heel mooi weer hier, maar in de ochtend koud, en dan smiddags bakken in de zon, maar toch wel beetje rillen in de schaduw...wat doet een mens dan (ookal is mijn keuze beperkt tot T-shirt met of zonder mouwkes, en sandalen of sexy wandelboots) aan? alle, ik zal jullie laten met die verhalen stel het goed daar... aja, just for the record. ik heb mijnen gsm mee, volgeladen met basekaartjes voor in emergencies....een berichtje vanuit belgie kost ongeveer 13 cent, tis maar dat je het weet adios
06-11-2007 om 16:42 geschreven door sylvieke
01-11-2007
O ja, ik heb me dan toch aan het voordeel der technologie gewaagd...en bij deze dus een blog!!! Ik zal proberen af en toe te schrijven waar ik zit/ hoe ik er nog bij zit/ wat de verdere plannen zijn...
Zaterdagavond vertrek ik dus met m'n 12kgvolle rugzaksken richting Mexico....Madrid wacht mij eerst op om er een goeie 4 uur te 'genieten van "het leven zoals het is: el aeropuerto ", en dan.. op naar México-City...12,5uur later, en eigenlijk 7 uur teruggekeerd in de tijd...fris en monter, o ja, te zevenen 's ochtends sta ik daar dan...de vorige 12 uur gaat sylvieke haar eindelijk es concentreren op standaardzinnen om levend en wel de luchthaven uit te geraken, een bus te nemen, en tenslotte een taxi....zo zal ik tegen de avond toekomen in Morelia. Daar dompel ik mezelf onder in het mexicaans gezinsleven...kga er spaanse les volgen (waarschijnlijk krijgek privéles omdat er gelijk nie zoveel studenten waren...) en voor de rest een weekje inwonen bij een gastgezin ter plaatse... Voor degenen die het nog nie beu zijn mijnen resume te lezen, keep going: Daarna trek ik, met de nodige tussenstoppen, het noorden in naar Saltillo, waar een belgische priester ( o ja, kerkelijke connecties binnen de familie maken reizen mogelijk die verder reiken dan ons belgenlandje!!!!!)mij opwacht om er dan te verblijven in het weeshuis waar hij woont...ideaal om spaans verder te verrijken (kindertaal is de beste om te leren)...hoe lang ik daar blijf weetek nog nie...ongeveer 9 dagen denkek....dit is het leuke aan "mijn" trip....aan niks gebonden, en daar houden we van!!! Bevalt het me, blijven daar! Te onveilig daarentegen: vlug me rugszakse en wegwezen. Hierna trek ik terug naar het zuiden om er de komende 3 weken rond te trekken in Oaxaca, Chiapas, Yucatan,...doelstellingen zijn: een zwemtje tussen van die megaschildpadden en ja, ook dolfijnen kunnen me bekoren, viskes bestuderen in tkoraalrif.....spaans verder leren, genieten, genieten, overdag me een ongeluk zweten, en 's nachts half bevriezen van de kou, en als ik het lef heb de marimba samen met een lokale te betokkelen... Half december zal ik dan m'n zusie ontmoeten aan de grens mexico-guatemala, om vandaaruit met haar mee te gaan en eindelijk eens te kunnen ZIEN waar zij nu zit, welke wereld ze daar beleeft...ik hoop in Guatemala wat kiné-werk te kunnen doen, en voor de rest zien wat op me afkomt/wat An op me afvuurt.... Rond eind januari wuif ik Guatemala "adios" om te vliegen naar Honduras. Daar zal ik ongeveer 2 maanden helpen in een weeshuis, en mag ik er les geven in tschoolke...jaja, had nooit gedacht dat ze mij zouden toelaten een "science class" te organiseren...Wat dit dan inhoudt? Tjah, dat vroeg ik mij ook af....beetje over werking menselijk lichaam, nut van beweging,... Als het me niet meer gaat, als het alleen zijn (ookal zijn er mensen rondom, een mens blijft maar een mens die wil delen met degenen om wie je geeft e...hm, ik word emotioneel, excuses) me te zwaar wordt, als ik me te vaak onveilig voel (macho-gedrag kunnen we aan, maar als het proberen overgaat in forceren, no gracias!!), als ik hondsdol geworden ben of vol zit met gezellige wormpkes, dàn zal ik toch wel overwegen vroeger huiswaarts te keren!!!!!!!! Maar bon, als het toch nog meevalt, dan gaan we verder... Van Honduras(La Ceiba) vlieg ik naar Nicaragua om er over wateren te arriveren op 'isla ometepe'...daar ganek es me handen uit de mouwen steken en "werken" op een finca( ecologische boerderij die eigenlijk meer wegheeft van een hippie commune, verslag volgt dan wel!!) Na Nicaragua wordt het wat rondtrekken/toerist spelen/chillen in Costa Rica...ook daar zit een belgische connectie bij wie ik terecht kan...en mssc zoek ik er een paar italianen op (tjah, ik moet dringend van die voorkeur af, benieuwd of al die andere nationaliteiten me zoveel zullen kunnen bekoren ) Tot slot zal ik misschien nog verdergaan tot in Panama... Na Panama keer ik terug naar Guatemala....hopelijk spendeer ik dan nog wat tijd bij mia hermana... en dan terug naar het eeuwige Maldegem, waar ik op dat moment zo ongelooflijk zal naar hunkeren, daar ben ik nu al zeker van!
01-11-2007 om 00:00 geschreven door sylvieke
27-09-2005
Bahia Islands...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
27-09-2005 om 16:32 geschreven door sylvieke
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
)
