Het verhaal gaat over een eeneiige tweeling, Tristan en Jessy. Zij wonen in de Vlierstraat. Ze zijn gelijk op alle vlakken, ze denken en voelen hetzelfde, doen hetzelfde, zijn verliefd op hetzelfde meisje. Er is 1 ding waar ze in verschillen, Tristan houdt van honden en Jessy is er als de dood voor.
Op een dag vindt Tristan een hond die hij super graag wil houden. Maar na een tijd vinden ze de hond niet meer.
Ze zoeken overal maar vinden de hond nergens. Tot Jessy bij de sporen gaat zoeken, daar vind hij de hond.
Hij durft de hond niet meer naar huis te nemen, want Tristan zou dood ongelukkig zijn. Hij besluit de hond daar te begraven en zet een rood vlagje dat hij vind boven op het graf.
Wanneer ik terug komt ziet hij dat Tristan plezier heeft op het meisje waar ze alle twee verliefd op zijn. Er ontstaat een ruzie tussen de broer, iets wat nog nooit is gebeurt. Uiteindelijk beslissen ze om het samen op te lossen en Jessy belstuit om Tristan de waarheid te vertellen over zijn hond.
Wat Jessy niet wist, was dat Tristan zijn hond ook had gevonden. Tristan had de hond opgegraven en in de schuur gelegd. Ze besluiten met hun drie de hond te begraven.
Het was een mooi voorstellen. Het decor was mooi opgesteld en als kijker ben je deel van het decor. Aan het begin van de voorstelling was het even wennen aan die ene man die 2 personages speelt. Deze man was ook de enige acteur. Hij speelde Tristan en Jessy en het enige wat hij deed was licht zijn stem vervormen. Het was een mooi en een zeer herkenbare voorstelling, ook voor kleuters. Iedereen heeft al een ruzie met broer of zus. Er zullen ook kinderen geweest zijn die zich in het verdriet konden inleven. Ze hebben misschien ook al eens een huisdier gehad dat overleden is en waren daar ook heel verdrietig over.
Het was voor mij persoonlijk, op sommige momenten een grappige voorstelling en zeker aan het einde een heel emotionele voorstelling. De acteur had een geweldig inlevingsvermogen en aan het einde zat hij echt te wenen op het podium. Dit had een grote impact op het publiek en je voelde de sfeer ook veranderen. Het was een mooi voorstelling waar ik met plezier naar gekeken heb. bron: krokusfestival hasselt
Het is een heel muzikaal varhaal waarin een jongeman verliefd is op een mooi jonge vrouw. Hij wil alles doen om deze voor te krijgen. De muziekkant begeleid hem hierin.
De jongeman is verliefd op zijn droomvrouw. Wanneer deze vrouw op een dag bij hem de kamer binnenstap, haalt hij alles uit de kast om indruk op haar te maken. Hij speel saxofoon voor haar zingt voor haar, maar het laat haar koud. Ze doet alsof ze hem niet ziet en gaat weg.
De jongeman is ongelukkig en probeert het dan op een andere manier. Hij gaat haar jaloers maken met een andere vrouw.
Dit lijkt wel te werken en stilaan wint hij de mooi vrouw voor zich.
Het is een swingende voorstelling waar alle kleuterbillen van begonnen te wiebelen. Het was aangenaam om te zien hoe deze Jazz muziek een impact heeft op kleuters. Alles wat er op het podium gebeurde werd begeleid door een muziekkant die gebruik maakte van niet alledaagse instrumenten. Het zingen en het praten werd gedaan in het Scatten. Dit is virtuoos zingen van klanken en woorden zonder betekenis.
Door hierbij duidelijke handelingen te doen, te spelen met hun mimiek en de goede begeleiding van muziek kon je de voorstelling zonder problemen volgen. Het was een goed, grappige en zeker kleutergerichte voorstelling. De kleuters hadden er enorm van genoten en waren nadien zelf scats aan het praten tegen elkaar.
Deze activiteit was een succes voor de kleuters en voor mij. Om de opdracht te beginnen mochten ze in het restaurant (poppenhoek) dingen gaan halen. Iedereen mocht iets meebrengen waarvan hij/zij dacht dat het muziek kon maken. Daarna werden er kort even afspraken gemaakt en dan mochten ze eens even laten horen wat ze konden.
Het was een zeer luide experimenteerfase. Om even alle instrumenten apart te horen mochten ze om de beurt eens laten horen wat hun instrument kon. Dit was belangrijk voor de volgende opdrachten.
Dan werd er een partituur besproken. Er werd eerst kort even uitgelegd wat een partituur is en waarvoor het dient. Op de partituur stond wanneer alle instrumenten mochten spelen en wanneer ze allemaal stil moesten zijn. Het was niet moeilijk voor de kleuters om deze partituur te volgen. De volgende opdracht was al wat moeilijker. Nu moesten de kleuters zelf een partituur maken. Ze hun orkest en instrumenten kiezen, daarna mochten ze aan een tafel gaan zitten met een blad en stiften. Ze moesten nu hun eigen partituur tekenen en ervoor zorgen dat iedereen met hun in het groepje aan de beurt kwam.
Bij deze opdracht heb ik wel enkele sturing vragen moeten stellen. De kleuters wisten heel veel en deden het ook heel goed maar soms vergaten ze een klein detail. Als ieder groep klaar was, moesten ze terug in de kring gaan zitten, dan werd er een toonmoment gedaan. Ik was zelf aangenaam verrast hoe goed het uiteindelijk allemaal klonk. Het was een heel fijne activiteit die ik zeker nog ga herhalen in andere stages. Nadien gaven de kleuter aan dat ze het wel als hoek wilde hebben in de klas. Er werd dan gebruik gemaakt van de onthaalkring waar de grootste toestanden werden gemaakt. Ze dachten echt na over het ritme en schreven heel veel op. ze waren dan ook super fier als ze het mochten laten horen aan hun klasgenootjes.
Hiervan zijn ook enkele fotos en filmpjes gemaakt.
Het toneel was eigenlijk een verwerkingsopdracht van de waarneming. In een waarneming is het lang stilzitten en luisteren. Om dit een beetje te doorbreken had ik kort met de kleuters de materialen in de doos besproken. Dan werd de doos achteraan in de klas gezet, er mocht dan telkens 1 kleuter iets uit gaan kiezen dat hij/zij wilde komen uitbeelden in de kring. Dit was een activiteit die ze heel graag deden en ook goed deden.
Om toch nog iets extra te kunnen doen met de materialen had ik een aantal kleuters een rol gegeven. De ene was een kok, de andere een maître, enz. Dit waren natuurlijk begrippen die hun al waren uitgelegd.
Ze kregen dan een rol en moesten een kok toneelstukje opvoeren voor de andere kinderen. Ze hadden specifieke kleren aan dus wisten ook wat ze moesten spelen. Na even kort overleggen met elkaar was het een mooie voorstelling. Het was leuk om te zien hoe sommige kinderen hun echt goed in hun rol kunnen inleven en andere het er toch nog wat moeilijker mee hebben.
Van dit toneel is er ook een filmpje gemaakt. Dit konden de kleuters nadien opnieuw bekijken op de computer. Er zijn ook enkele fotos gemaakt tijdens de voorstelling.
Muzische opdracht: Stage week 1: thema later als ik groot ben
Drama: film maken
Het thema van de dag was politieagent. De kleuters mochten zelf een verhaal maken. Dit werd gedaan door een gezamenlijke brainstorm. De kleuters mochten ideeën vertellen en andere kleuters mochten die ideeën aanvullen.
Het was een opdracht dat vrij gemakkelijk liep, omdat de kleuters dit wel vaker doen met de klas juf. Het is een klas die heel veel en heel graag muzisch bezig is en dat merk je in de fantasie van de kinderen. Ik had wel een verhaal voorzien indien de kleuters niet zo gemakkelijk zelf op ideeën kwamen.
Het uiteindelijke verhaal ging zo:
Verhaal:
Er was eens een gezin dat lag te slapen. Er was een mama, een papa en veel kindjes. Dit gezin had ook een hond, een echte waakhond.
Toen het donker werd moest het gezin gaan slapen. snurk, snurk.
Wanneer het gezin goed sliep kwamen er dieven aangeslopen. Ze braken in in het huis en namen de nieuwe camera van papa mee.
Hond had iets gehoord en begon te blaffen. De dieven wisten nog net op tijd weg te komen voor mama en papa wakker werden. Die dieven verstopte de camera in een houten schuur.
Papa stond op en zag dat er ingebroken was. Hij zocht naar zijn camera maar vond deze niet. Mama belde onmiddellijk de politie. hallo, spreek ik met de politie. Er is ingebroken in ons huis. Kom onmiddellijk.
Daar kwam de politie. tuta, tuta, tuta. Wij zijn de politie en gaan de boeven vangen.
De politie zocht overal en vond de dieven. Ze namen de dieven mee en staken ze in de gevangenis. De camera werd ook terug gevonden en werd teruggebracht naar papa en mama.
Er is ook een filmpje van gemaakt dat de kleuters nadien zelf opnieuw konden bekijken. In de film word het verhaal niet verteld maar spelen de kinderen echt hun rol. Dit werd aan het einde van het filmpje een beetje chaotisch daarom hebben we heb nog een keer gedaan maar dan met een verteller. Hier heb ik jammer genoeg geen filmpje van gemaakt.
We zijn de les begonnen met een goede opwarming. We moesten een bepaald lichaamsdeel achterna lopen dat dan plots werd aangetrokken tot de grond, als een soort magneet. Deze beweging werd geassocieerd met de leeuw. Dit verliep in het begin wat moeilijk omdat er niet genoeg energie in de bewegingen zag. Nadat de leerkracht ons hierin aangemoedigd heeft ging dit al een stuk beter.
Er werden dekens in de zaal gelegd waar we ons moesten onder verstoppen. De leerkracht wandelde door de zaal maar mocht niet zien dat we ons verstopte. Het moest heel stiekem gebeuren, dus telkens als ze niet keek moest je vlug een stukje verstoppen. Nadat we dit een 2tal keer hadden gedaan, moesten we andersom werken. We moesten vertrekken vanonder het deken en zo stilaan zonder dat iemand ons zag tevoorschijn komen. Deze beweging werd geassocieerd met de schildpad. Dit lijkt mij ook wel een hele toffe activiteit om met kleuters te doen. Kleuters doen graag stiekem. Ik zou dit misschien ook gebruiken in een les LO als slot. Op een andere manier de kinderen terug tot rust te laten komen.
Dan moesten we door de zaal bewegen en plots een trotse houding aannemen. Jezelf laten zien aan de andere en er fier op zijn. Dit was de houding die in verband stond met de pauw. Toen we alle dieren hadden kunnen oefenen, moesten we ze door elkaar doen. Er werd een leuk muziekje opgezet en je mocht een dier kiezen dat je wilde. Je mocht zelfs ook andere nadoen, dit werd dan in verband gebracht met de kameel. We hebben voldoende de tijd gehad om te experimenteren. Daarna moesten we in kleine groepjes een kort toonmoment maken. Alle dieren kwamen best eens aan bod, je moest een dier kiezen waar je jezelf goed mee voelde en het kon ook zijn dat je in bepaalde situaties van dier veranderde.
Ik vond het een heel leuke les waar zeker stukken uit te halen zijn om in de kleuterklas toe te passen. Daarom niet alleen in beweging maar ook als tussendoortjes of in LO lessen.
Ongewoon Scattig en Beeldschoon muziektheater voor kleuters!
In dit nieuwe muzikale verhaal neemtDE KOLONIEMT ons mee in een amoureuze en bijna woordelozeswing. Een jongen, een meisje en een muzikant draaien om elkaar heen en fantaseren overdroomvrouwen en echte vrouwen, over wat je kan zeggen zonder woorden, over plastieken binken enover saxofoons die blinken.
Scatten is het virtuoos zingen van klanken en woorden zonder betekenis en gebruikt men meestal in vocale jazz-improvisaties. Omdat dit veel weg heeft van wat zangvogels doen om elkaar te verleiden, bedachten we een swingende kleuterromance.Het klassieke Pygmalion-verhaal (later bekend als basis voor Pinokkio) was de inspiratiebron voor een verhaal over de relativiteit vanschoonheidsidealen. En voor een spel met droom en realiteit.
Maar voor de kleuters is ScattiWhatti vooral: dansen, pret en retteketettt!
Rosa Peters (Nederland) Het bijzondere leven van Jessy en Tristan van Es (8+)
Neem plaats rond deze knusse houten hut. Hier wacht Jessy ons op. Hij is de ene helft van de eeneiige tweeling van de Vlierstraat. Hij en zijn broer Tristan verschillen slechts op één punt. Tristan houdt van honden, terwijl Jessy doodsbang is voor de trouwe viervoeters.
Deze nieuwe tekst van Hans van den Boom vertelt over hoe zelfs tweelingbroers in de problemen kunnen komen. Ineens ging het niet meer over wij, maar over 'ik'. Rosa Peters (Toneelacademie Maastricht) slaagt erin om dit prachtige verhaal even intiem als ontroerend over het voetlicht te brengen.
Aan het begin van de les zijn we op zoek moeten gaan naar materialen. Dit kon van alles zijn. We hadden plastieken bekertjes, kranten, grote ballen, lege dozen, enz.
Eerst moeten we de materialen gaan ontdekken. Het was de bedoeling dat we van alles uitprobeerde met de materialen en wat we er allemaal mee konden doen. Daarna moesten we in groepen gaan zitten en onze ideeën met elkaar delen. We moesten vertellen wat we allemaal gedaan hadden met de materialen. We moesten voordoen en nadoen, zodat de andere er een beter beeld van kregen. Dan moesten we 3 voorwerpen kiezen waarmee we wilde werken aan een les.
Daarna moesten we voor bepaalde voorwerpen iets anders verzinnen bv. de doos was geen gewone doos meer maar een huis. Zo moesten we dit doen voor de 3 gekozen voorwerpen. Hierbij moesten we rekening houden met het bewegingskader (tijd, kracht, lichaam en ruimte).
Aan de hand hiervan moeten we in groep samen een opdracht maken. Waarvan er in 1 opdracht of subopdracht mag gebruikt gemaakt worden van de materialen.
Onze groep heeft gekozen voor een verhaal over dromen te maken. Over een jongen die droomt en de wildste avonturen meemaakt. Hij vind een vliegend tapijt, daarna een luchtballon en dan wordt hij gevangen. Hoe het afloopt met onze jongen is een verassing tot in de les.
We hebben deze les gewerkt rond één van de vier bouwstenen van beweging, KRACHT. We moesten krachtige bewegingen maken met onze armen en ons hele lichaam. In het begin verliep die stroef, het was voor iedereen onwennig. De lector heeft ons moeten aanmoedigen om het krachtiger uit te voeren, meer gemeend.
Na deze aanmoediging ging het voor iedereen beter. Na een tijdje oefenen en experimenteren met houdingen moesten we per twee gaan staan. De eerste opdracht was dat we allerlei houdingen moesten zoeken om samen één geheel te vormen. Dit was niet zo eenvoudig omdat je vaak bang had om de andere pijn te doen.
Toen dit redelijk vlot verliep werd de tweede opdracht gegeven. We mochten niet speken, maar moesten elkaar aanvoelen. Het was dus de bedoeling dat we elkaar ergens aanraakte zonder los te laten, dit allemaal zonder afspraken te maken.
Als laatste oefening moesten we drie posities bedenken die voor ons het leukste waren of het grappigste en daar werden fotos van gemaakt.
TIELT - Podiumkunsten voor ukjes vanaf 2,5jaar. Vanaf morgen tot en met maandag bewijst het Kleutertheaterfestival dat het aanbod groot is. Het tweejaarlijkse evenement is steevast een succes. Ingrid Castelein
'Voor de twaalfde keer al organiseren we het Kleutertheaterfestival waarbij louter en exclusief producties voor kleuters aan bod komen', verduidelijken directeur Rik Demoen en programmaverantwoordelijke Claudine Van Tieghem. Het festival groeide uit tot een ware klassieker en bereikt tot 3.000bezoekers.
'Het evenement heeft in al die jaren duidelijk niets van zijn dynamiek verloren, integendeel. Wat het bezoekersaantal betreft, zitten we echt aan ons plafond. Meestal zijn alle voorstellingen uitverkocht, van een aantal zijn dan ook enkele opvoeringen gepland. Want sommige producties hebben immers een intiem karakter en worden louter voor kleine groepjes opgevoerd.'
Unicum
Het duo wijst er op dat het Kleutertheaterfestival van Tielt een unicum in zijn soort is. 'Wij brengen louter een cultureel aanbod voor de allerjongsten. We maken er een erezaak van om werk van de bovenste plank op de affiche te zetten. Daarbij kunnen we ook altijd veel nieuw werk brengen.'
Aan de organisatie van het festival hangt een prijskaartje van 32.000euro. Demoen en Van Tieghem prijzen zich gelukkig dat het stadsbestuur in het festival blijft geloven en er nog steeds in wil investeren. 'Ook dat is uniek, dat een stadsbestuur hiervoor een budget ter beschikking wil stellen. Met cultuur kun je immers niet jong genoeg beginnen. Hoe vroeger kleintjes met cultuur in contact komen, hoe meer ze tijdens het opgroeien en als volwassene cultuur zullen waarderen en er aan zullen blijven deelnemen.'
Familiaal karakter
Om de drempel alvast laag te houden, mikt het festival ook op de scholen. 'Het festival gaat op woensdag van start en vooral op vrijdag en maandag voorzien we voorstellingen voor de scholen. Kleintjes die van thuis uit niet de stap zouden zetten, krijgen zo toch de kans om met cultuur en theater kennis te maken.'
Naast de scholen tekenen gezinnen of grootouders met hun kleinkinderen op het festival present. 'Het leuke aan de voorstellingen is dat ze een familiaal karakter hebben en heel toegankelijk en leuk zijn zodat ook volwassenen er plezier aan beleven. Dat vinden we heel belangrijk.'
Aan de opstelling van de affiche gaat veel voorbereiding vooraf. 'Er is op de markt toch een groot aanbod aan kindertheater. Wij gaan als voorbereiding traditioneel kijken naar al het nieuwe en recente werk. Daaruit kiezen we dan voor de hoogtepunten.'
Tickets kosten 4euro voor kinderen en 6euro voor volwassenen. Reserveren kan in het CC Gildhof, op 051-40.29.35 of reservatiedienst.gildhof@tielt.be
Tijdens deze dansexpressie les hebben we gewerkt rond minimul dans.
Onze start van deze les was wandelen door de straten. We moesten in blokken lopen met rechte hoeken. Daarna zijn we verder gegaan met plots achterwaarts te gaan lopen en dan terug voorwaarts.
Nadien kregen we de opdracht om ons voor te stellen wat we in een fabriek werkten en bandwerk moesten doen. We moesten voor onszelf 5 bewegingen uitzoeken die we uitvoerden in het fabriek. Hiervoor kregen we de opdracht om alle elementen van tijd, kracht, ruimte en lichaam in deze bewegingen te stoppen. We moesten deze dan uitvoeren en een 3tal keer achter elkaar herhalen. Zo creëerde je een soort eigen gemaakte dans.
Als afrondactiviteit moesten we in een groep van 4à5 personen een eigen idee maken. We moesten uit iedereen zijn dan een aantal elementen nemen en hier iets nieuw van maken.
In het filmpje is onze uitgewerkte versie te zien.
In het fragment wordt er op een speciale manier omgegaan met muziek. Er is een stuk uit een film of serie genomen waar een vrouw een man slaat. Hierin zit een bepaald ritme dat ze meerdere keren achter elkaar laten horen, waardoor er een vloeiend ritme in ontstaat.
Je kan muziek maken met klappen is de uitkomst. Dit is niet iets nieuw want het concept body percussion bestaat al langer en wordt vaak gebruikt.
Hoe dit nu in dans omgezet kan worden is vrij simpel. Een groep mensen bedenkt een ritme, ze leren het allemaal aan en je hebt een dans. Het is daarom geen dans waar ze het hele podium in beslag nemen maar het ritme en de bewegingen die gemaakt worden behoren onder dans.
In de volgende bronvermelding vind ik dat een mooi voorbeeld wordt gegeven van body percussion. En hoe je er met kinderen zeker en vast kan aan werken.
In deze dans wordt er gesproken over minimal dans. Hierbij wordt bedoelt dat je met weinig materialen en sobere decors toch mooie voorstellingen kan maken. Ze vertrekken vanuit basisbewegingen waar je niet specifiek voor geschoold moet zijn.
In de danslessen die wij op school aangeboden krijgen, zitten hiervan ook onderdelen in. We hebben lessen waar we de passen echt moeten volgen, maar er zitten ook lessen in waarvan we uit een verhaal vertrekken. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en bouwt daaraan zijn eigen dans op. Om een voorbeeld te geven, we hebben een les gehad waarin het de bedoeling was dat we in een fabriek werkte. Iedereen mocht voor zichzelf uitmaken welk fabriek en wat die daar deed.
Er werden natuurlijk naar mate iedereen zijn bewegingen had gevonden, dingen aan opgehangen, zoals kracht, lichaam, ruimte en tijd. Maar de bewegingen bleven hetzelfde en iedereen was uniek in zijn beweging. De bewegingen werden korter of langer aangehouden, sneller of vlugger uitgevoerd naar mate je er zelf instak van tijd, kracht, enz. in een bepaalde beweging. Uiteindelijk bleven het de basisbewegingen die er in eerst instantie uit zijn gekomen.
In deze clip kopieert Beyonce heel veel van Anne Teresa De Keersmaeker. Ze voert het misschien wel uit op een ander ritme, maar ze zit treffende gelijkenissen.
Het is normaal dat je in verschillende dansen dingen terugziet die er al eens ooit gemaakt zijn. Soms past nu eenmaal een bepaalde danspas ook in een andere liedje met andere inbreng van muziek en ritme. Dit is een voorbeeld waar heel veel werd gekopieerd en zeer weinig eigen inbreng inzit.
Zulke danseressen worden meestal toch ondersteund door een goed team van choreografen die altijd met iets nieuws proberen te komen. Het zal niet altijd een gemakkelijke opdracht zijn voor deze mensen om steeds iets nieuws te bedenken. Het zal altijd wel gebaseerd zijn op stukken die ze kennen en daarop wordt dan verder gewerkt. Maar dit is wel een zeer duidelijke gelijkenis waar deze choreograaf duidelijk niet genoeg heeft over nagedacht.
