In een prachtig gerestaureerd complex midden in Brussel bewaart het museum 8000 muziekinstrumenten. De 1200 interessantste en meest sprekende exemplaren staan opgesteld in 4 tentoonstellingszalen.
Daarnaast heeft het mim ook een concertzaal, een ruimte voor workshops (enkel voor groepen op reservatie), een museumwinkel, een bibliotheek en helemaal bovenaan een restaurant met terras.
Het verhaal gaat over een eeneiige tweeling, Tristan en Jessy. Zij wonen in de Vlierstraat. Ze zijn gelijk op alle vlakken, ze denken en voelen hetzelfde, doen hetzelfde, zijn verliefd op hetzelfde meisje. Er is 1 ding waar ze in verschillen, Tristan houdt van honden en Jessy is er als de dood voor.
Op een dag vindt Tristan een hond die hij super graag wil houden. Maar na een tijd vinden ze de hond niet meer.
Ze zoeken overal maar vinden de hond nergens. Tot Jessy bij de sporen gaat zoeken, daar vind hij de hond.
Hij durft de hond niet meer naar huis te nemen, want Tristan zou dood ongelukkig zijn. Hij besluit de hond daar te begraven en zet een rood vlagje dat hij vind boven op het graf.
Wanneer ik terug komt ziet hij dat Tristan plezier heeft op het meisje waar ze alle twee verliefd op zijn. Er ontstaat een ruzie tussen de broer, iets wat nog nooit is gebeurt. Uiteindelijk beslissen ze om het samen op te lossen en Jessy belstuit om Tristan de waarheid te vertellen over zijn hond.
Wat Jessy niet wist, was dat Tristan zijn hond ook had gevonden. Tristan had de hond opgegraven en in de schuur gelegd. Ze besluiten met hun drie de hond te begraven.
Het was een mooi voorstellen. Het decor was mooi opgesteld en als kijker ben je deel van het decor. Aan het begin van de voorstelling was het even wennen aan die ene man die 2 personages speelt. Deze man was ook de enige acteur. Hij speelde Tristan en Jessy en het enige wat hij deed was licht zijn stem vervormen. Het was een mooi en een zeer herkenbare voorstelling, ook voor kleuters. Iedereen heeft al een ruzie met broer of zus. Er zullen ook kinderen geweest zijn die zich in het verdriet konden inleven. Ze hebben misschien ook al eens een huisdier gehad dat overleden is en waren daar ook heel verdrietig over.
Het was voor mij persoonlijk, op sommige momenten een grappige voorstelling en zeker aan het einde een heel emotionele voorstelling. De acteur had een geweldig inlevingsvermogen en aan het einde zat hij echt te wenen op het podium. Dit had een grote impact op het publiek en je voelde de sfeer ook veranderen. Het was een mooi voorstelling waar ik met plezier naar gekeken heb. bron: krokusfestival hasselt
Het is een heel muzikaal varhaal waarin een jongeman verliefd is op een mooi jonge vrouw. Hij wil alles doen om deze voor te krijgen. De muziekkant begeleid hem hierin.
De jongeman is verliefd op zijn droomvrouw. Wanneer deze vrouw op een dag bij hem de kamer binnenstap, haalt hij alles uit de kast om indruk op haar te maken. Hij speel saxofoon voor haar zingt voor haar, maar het laat haar koud. Ze doet alsof ze hem niet ziet en gaat weg.
De jongeman is ongelukkig en probeert het dan op een andere manier. Hij gaat haar jaloers maken met een andere vrouw.
Dit lijkt wel te werken en stilaan wint hij de mooi vrouw voor zich.
Het is een swingende voorstelling waar alle kleuterbillen van begonnen te wiebelen. Het was aangenaam om te zien hoe deze Jazz muziek een impact heeft op kleuters. Alles wat er op het podium gebeurde werd begeleid door een muziekkant die gebruik maakte van niet alledaagse instrumenten. Het zingen en het praten werd gedaan in het Scatten. Dit is virtuoos zingen van klanken en woorden zonder betekenis.
Door hierbij duidelijke handelingen te doen, te spelen met hun mimiek en de goede begeleiding van muziek kon je de voorstelling zonder problemen volgen. Het was een goed, grappige en zeker kleutergerichte voorstelling. De kleuters hadden er enorm van genoten en waren nadien zelf scats aan het praten tegen elkaar.
Deze activiteit was een succes voor de kleuters en voor mij. Om de opdracht te beginnen mochten ze in het restaurant (poppenhoek) dingen gaan halen. Iedereen mocht iets meebrengen waarvan hij/zij dacht dat het muziek kon maken. Daarna werden er kort even afspraken gemaakt en dan mochten ze eens even laten horen wat ze konden.
Het was een zeer luide experimenteerfase. Om even alle instrumenten apart te horen mochten ze om de beurt eens laten horen wat hun instrument kon. Dit was belangrijk voor de volgende opdrachten.
Dan werd er een partituur besproken. Er werd eerst kort even uitgelegd wat een partituur is en waarvoor het dient. Op de partituur stond wanneer alle instrumenten mochten spelen en wanneer ze allemaal stil moesten zijn. Het was niet moeilijk voor de kleuters om deze partituur te volgen. De volgende opdracht was al wat moeilijker. Nu moesten de kleuters zelf een partituur maken. Ze hun orkest en instrumenten kiezen, daarna mochten ze aan een tafel gaan zitten met een blad en stiften. Ze moesten nu hun eigen partituur tekenen en ervoor zorgen dat iedereen met hun in het groepje aan de beurt kwam.
Bij deze opdracht heb ik wel enkele sturing vragen moeten stellen. De kleuters wisten heel veel en deden het ook heel goed maar soms vergaten ze een klein detail. Als ieder groep klaar was, moesten ze terug in de kring gaan zitten, dan werd er een toonmoment gedaan. Ik was zelf aangenaam verrast hoe goed het uiteindelijk allemaal klonk. Het was een heel fijne activiteit die ik zeker nog ga herhalen in andere stages. Nadien gaven de kleuter aan dat ze het wel als hoek wilde hebben in de klas. Er werd dan gebruik gemaakt van de onthaalkring waar de grootste toestanden werden gemaakt. Ze dachten echt na over het ritme en schreven heel veel op. ze waren dan ook super fier als ze het mochten laten horen aan hun klasgenootjes.
Hiervan zijn ook enkele fotos en filmpjes gemaakt.
Het toneel was eigenlijk een verwerkingsopdracht van de waarneming. In een waarneming is het lang stilzitten en luisteren. Om dit een beetje te doorbreken had ik kort met de kleuters de materialen in de doos besproken. Dan werd de doos achteraan in de klas gezet, er mocht dan telkens 1 kleuter iets uit gaan kiezen dat hij/zij wilde komen uitbeelden in de kring. Dit was een activiteit die ze heel graag deden en ook goed deden.
Om toch nog iets extra te kunnen doen met de materialen had ik een aantal kleuters een rol gegeven. De ene was een kok, de andere een maître, enz. Dit waren natuurlijk begrippen die hun al waren uitgelegd.
Ze kregen dan een rol en moesten een kok toneelstukje opvoeren voor de andere kinderen. Ze hadden specifieke kleren aan dus wisten ook wat ze moesten spelen. Na even kort overleggen met elkaar was het een mooie voorstelling. Het was leuk om te zien hoe sommige kinderen hun echt goed in hun rol kunnen inleven en andere het er toch nog wat moeilijker mee hebben.
Van dit toneel is er ook een filmpje gemaakt. Dit konden de kleuters nadien opnieuw bekijken op de computer. Er zijn ook enkele fotos gemaakt tijdens de voorstelling.
Muzische opdracht: Stage week 1: thema later als ik groot ben
Drama: film maken
Het thema van de dag was politieagent. De kleuters mochten zelf een verhaal maken. Dit werd gedaan door een gezamenlijke brainstorm. De kleuters mochten ideeën vertellen en andere kleuters mochten die ideeën aanvullen.
Het was een opdracht dat vrij gemakkelijk liep, omdat de kleuters dit wel vaker doen met de klas juf. Het is een klas die heel veel en heel graag muzisch bezig is en dat merk je in de fantasie van de kinderen. Ik had wel een verhaal voorzien indien de kleuters niet zo gemakkelijk zelf op ideeën kwamen.
Het uiteindelijke verhaal ging zo:
Verhaal:
Er was eens een gezin dat lag te slapen. Er was een mama, een papa en veel kindjes. Dit gezin had ook een hond, een echte waakhond.
Toen het donker werd moest het gezin gaan slapen. snurk, snurk.
Wanneer het gezin goed sliep kwamen er dieven aangeslopen. Ze braken in in het huis en namen de nieuwe camera van papa mee.
Hond had iets gehoord en begon te blaffen. De dieven wisten nog net op tijd weg te komen voor mama en papa wakker werden. Die dieven verstopte de camera in een houten schuur.
Papa stond op en zag dat er ingebroken was. Hij zocht naar zijn camera maar vond deze niet. Mama belde onmiddellijk de politie. hallo, spreek ik met de politie. Er is ingebroken in ons huis. Kom onmiddellijk.
Daar kwam de politie. tuta, tuta, tuta. Wij zijn de politie en gaan de boeven vangen.
De politie zocht overal en vond de dieven. Ze namen de dieven mee en staken ze in de gevangenis. De camera werd ook terug gevonden en werd teruggebracht naar papa en mama.
Er is ook een filmpje van gemaakt dat de kleuters nadien zelf opnieuw konden bekijken. In de film word het verhaal niet verteld maar spelen de kinderen echt hun rol. Dit werd aan het einde van het filmpje een beetje chaotisch daarom hebben we heb nog een keer gedaan maar dan met een verteller. Hier heb ik jammer genoeg geen filmpje van gemaakt.
