Gisteren had ik blijkbaar een wat meer kreatieve dag dan anders. En dan moet je daar uiteraard iets mee doen! Ik had nog wat kleinigheden nodig om de baan (nog) verder aan te kleden, en zo kwam ik als vanzelf bij de idee om een stapeltje brandhout voor de houtkachel aan een woning neer te leggen. En daaruit voortbordurend denk je dan, het hoeft niet enkel brandhout te zijn. Waar de wat grotere formaten aan de rand van het bos liggen te wachten op transport, kan je natuurlijk ook wat kwijt. En als we dan toch bezig zijn, het transport ervan moet ook nog eens bekeken worden. Ik heb in het verleden al vershillende malen op zo' mooie ouderwetse houtcamion geboden, maar nog nooit een exemplaar vastgekregen. Ze gaan soms ook wel erg duur, en dan denk ik, dat zal ik ooit zelf dan wel eens maken...
Het stapeltje brandhout: Je trekt met een tang/snoeischaar de tuin in, zoekt wat goed verdroogde, zeer dunne twijgjes (enkele is méér dan voldoende!), en trekt daarmee van slag. Verder heb je een tube universele lijm, een pincet, , en een snijplaat/onderlegger om op te werken nodig. Je knipt twee iets dikkere twijgjes op een lengte van ong. 2,5 à 3 cm, en twee idem op ong. 1,50 à 2 cm (alles improvisatie hoor!). De dunste twijgjes knip je in lengtes van 0,5-0,7 cm. Korter dan 0,5 cm is om praktische reden bijna ondoenbaar.
Je legt de twee langste parallel naast elkaar, met max 2mm tussen, en aan de bovenkant breng je een beetje lijm aan, tot 2 à 3 mm van de einden. In de verse lijm leg je mooi strak naast elkaar een rij van de dunste twijgjes (dwars op de onderste liggers uiteraard). Op dezelfde manier een tweede rij. Dan neem je de twee overgebleven "iets dikkere" van 1,50 à 2 cm, en die zet je (na aanbrengen van beetje lijm) op de koppen van je "houtmijt", met hun voet tussen de dwarsliggers. Dan kan je verder gaan met het aanbrengen van rij 3-4-.... zoveel je wil. Desgevallend kan je de houtmijt knu afdekken met een oude golfplaat, of zieldoek, of dergelijke...
De boomstamstapels aan de bosrand zijn pricipieel hetzelfde opzet. Hier gebruiken we uiteraard aangepaste twijgdiktes! We leggen weer 2 lange stukken als basis, en ipv één rechtstaande stopper op de koppen, nemen we er 2 (per kant).
De houtcamion dan maar: 't Is goed dat een mens (knutselaar) niets weggooit! In mijn doos met oude rommel (of onderdelen...) vond ik een "dumptruck"; zo'n grote zandverzetcamion. Aartslelijk van kleur, zéér erg plastiekerig, in één woord afschuwelijk. Ook nog een oude gele bulldozer, (maar dan alles geel) niet om aan te zien. Met wat nadenken en de nodige fantasie dacht ik toch iets te kunnen aanvangen met die beide monsters. De truck werd gesloopt tot enkel de cabine met wielen overbleef, en van de bulldozer werden enkel de 4 wielen met assen behouden. De (enkele band) bulldozerwielen kwamen onder de achterassen van de truck, en de twee dubbele wielen (en assen), dit werd de basis voor de achterste meeloper van de houtcamion! De verbinding tussen die twee is een mix van satéstokje, en overschotjes balsahout. De dremels (die u-vormige metalen raamwerken waarop- en tussen de boomstammen worden geladen) heb ik gerecupereerd van 2 oude lima-dremelwagons, waar ze hun werk toch niet naar tevredenhoed volbrachten (slecht draaien, waardoor steeds spontane ontsporingen). Verder zijn de 2 lima-wagons onbeschadigd, en zullen nog dienen als platte wagen, of om later één of andere opbouw te ontvangen. Een achterste "signaalbalk" met achterlichten en nummerplaat (nep) , een ander lekker oud kleurtje voor de cabine, zwart schilderen van het chassis, en het beladen (verlijmen) met zgz boomstammen, en de zaak kan zo op de baan! Gratis! Tot slot was er nog (dringend, want het stoorde mij al lang, en nu zou het er eindelijk komen!) een waterkraam in het stoomlocdepot. Weer zoiets waarvan ik al maanden dacht, dat kom ik ooit wel eens tegen. En op die manier krijg je het dus nooit vast, tot op zo'n dag als gisteren, dat je je eigen verplicht van: nu onmiddellijk en direct wordt die waterkraan gemaakt. Na een tijd op het net foto's van locdepots, waterkranen e.d. te hebben bestudeerd, zat het ongeveer in mijn hoofd wat ik wilde. Ik had nog enkele (reeds lang afgewerkte bouwdozen), met nog de resten erin, waaronder bvb alle "frame's" waaraan de diverse onderdelen zijn bevestigd. Als je die frame's goed bekijkt (of een deel ervan), dan kan je daar bij sommigen bijna zó meteen een waterkraan uitsnijden. Met links en rechts nog een klein aanvullend onderdeeltje is de kraan klaar om op een (beton) sokkel te plaatsen. Deze haal ik weer uit een overschotje balsahout. De zaak nu nog de juiste kleur(en) geven, en klaar. De sokkel op de ene foto (met alle losse atributen) is niet de definitieve, want dat is er eentje uit één stuk, deze zijn maar "voorlopige" probeersels, en tevens een manier om een voetje te hebben om hem neer te zetten. Op de foto (van de baan) zie je wél een exemplaar met de juiste voet, en verlek. Ook een bokkraan (satéstokjes/prikkertjes/balsahout), en een "zandbak met golfplaatbedekking" (sokkel van balsa, bak van lucifers, golfplaten bewerkt papier, echt gedroogd witzand). Sorry voor de kwaliteit van de foto's. Ik hoop er toch een indruk mee te kunnen weergeven van hetgeen ik heb beschreven in dit artikel.
Hier ben ik (eindelijk) nog een keer. Ik weet, het is reeds een hele poos geleden dat ik nog eens op mijn blog verzeild ben geraakt... De feestdagen, familiale verplichtingen, gezondheidszorgen, een aanval van "treintjes-moeheid" misschien ook wel even?! Nochthans is er ondertussen toch nog wel één en ander opgeschoten. De grote baan heb ik even gelaten voor wat ze was. Met de steeds weerkerende problemen en het niet, of slechts zeer traag zien vorderen van de werken, was ik er even op uitgekeken, en heb toen beslist om misschien toch beter eerst mijn kleine (eerste) "salontafelbaan", welke destijds een beetje onafgewerkt is achtergebleven, toen ze moest plaats ruimen voor het nieuwe, grotere project, verder af te werken. Lang heb ik getwijfeld, om het materiaal van deze baan te recupereren, en te hergebruiken in het nieuwe project. Maar met zekerheid ben je bij zo'n ingreep een heel deel van je materiaal onherroepelijk kwijt, wegens teveel beschadiging door het loswrikken e.d. (bvb de volledig met alleslijm verkleefde sporen). Ook alle op maat gemaakte items kun je voor het grootste deel vergeten. Mede daardoor was het er nog niet van gekomen om aan die ontmanteling te beginnen. Gelukkig, zeg ik nu, want ondertussen heb ik de afwerking voor misschien negentig procent achter de rug, en komt de finish echt wel in zicht. Alhoewel, is zo'n baan ooit écht af? Ik denk dat je op een bepaald ogenblik moet beslissen en aanvaarden van "dat is het nu, en zo blijft het!". Uit mijn ervaring van de laatste weken kan u ik u wel vertellen dat de afwerking, de details, (de kers op de taart) misschien wel hét leukste onderdeel is bij het bouwen van een modelbaan, al zal dat voor elke modelbouwer wel weer anders zijn. Waarschijnlijk zijn er mensen die liever met het technische gedeelte bezig zijn, en/of aan de scenery weinig eisen stellen, maar het liefst van al rijden, al is het op een blote plaat met enkel (veel) sporen. Evenveel respect voor deze mensen. Maar om terug te komen op mijn keuze's, ik heb de laatste dagen (weken) enorm genoten van al die fijne werkjes, die kleine details, die verbazend genoeg bijna telkens weer voor een hele andere look zorgden, en die uiteindelijk het gezicht van uw baan, het eindresultaat, veel meer hebben bepaald dan ik ooit had durven denken. Het zijn nochthans soms kinderlijk eenvoudige dingen(tjes), die je gemakkelijk zelf, en voor "bijna niets" zelf kan maken. Met een dun reepje balsahout en enkele houtkleurige luciferstukjes maak je bvb prachtige tuinmuren. Het (nieuwe) schuursponsje (voor de afwas) van moeder de vrouw is zo een ander atribuut wat een tweede leven is begonnen op de spoorbaan. Pruts het groene "schuur" gedeelte er voorzichtig af (enkele milimeter dik), en snij het in dunne reepjes. Je kan je geen mooiere tuinhaag inbeelden! Uit enkele verdorde droge takjes uit de tuin knip je zonder verdere bewerking de meest natuurgetrouwe boomstammen. Je legt twee dwarsliggertjes van hetzelfde materiaal als bodem (uiteraard haaks), en je kan beginnen lijmen, laagje voor laagje, zoveel, zo groot en lang als je zelf wil. Tenslotte aan beide kopse kanten even twee stutbalkjes kleven, en je stapel(s) gerooide bomen ligt te wachten op transport. Het is eigenlijk slechts enkele minuten werk, en geeft een verbluffend realistisch resultaat. Idem, maar dan met (véél) kleinere stukjes, maak je een tas brandhout, welke in vele tuinen te zien zijn om de houtkachel in de winter te voeden, en de bewoners van de nodige warmte te voorzien. Door een (zacht) zwart podlood af te schrapen met een cuttermesje verkrijg je fijn zwart "grafietpoeder", wat een ideaal pigment is om dakpannen, betonoppervlakken enz... mee te verouderen. Kleurpotloden hebben op dezelfde wijze ook wel links of rechts hun nut. Creatief denken moet je misschien een beetje leren, maar als je met de afwerking van je baan bezig bent, komt het soms als vanzelf...
"Kleine treintjes voor grote mensen"
