zoals sommigen al weten train ik hier mee met 'Inter Mongotapoe'. Een Surinaamse voetbalploeg uit eerste divisie. Het trainen is leuk en het niveau heel erg hoog. Maar ik amuseer me rot! wie goed kijkt op de foto herkent de "bakra"...
6h30, de wekker ging. Ik opende mijn ogen en een gemengd gevoel overmande mijn wezen. De laatste schooldag. Enerzijds was ik opgelucht, mijn 6 weken didactische stage zaten erop. Anderzijds vind ik het jammer. Ik gaf er graag les en de sfeer in de leraarskamer was er elke dag optimaal -lees: ettelijke malen slappe lach gehad, collegas die elkaar plagen maar die toch solidariteit vertonen bij een ziekte of een diploma (jaja diploma indeed)- enz.
Mijn laatste 2 uur lesgeven gingen in, 3de jaar metaal. Dit was de klas waar er een heersende passiviteit leeft t.o.v. het meewerken in de klas. Mijn verbetering van de oefeningen -quiz, uitbeeldoefening, - bleek hen toch te animeren. Nooit waren ze zo begeesterd in mijn les - actief, meewerken, lachen, een leuke afsluiter van mijn stage dus.
Onder de pauze nam ik zoals gewoonlijk plaats in de leraarskamer. Na de pauze werden alle leerkrachten in de leraarskamer gehouden, de directrice kwam erbij. Ze gaf een speech voor mijn vertrek. Ze waren onder de indruk van mijn moderne lesgeefstijl (de directrice liep af en toe langs mijn klas, is enkele malen binnen gewandeld) en wilde het doorgeven aan de leerkrachten van Theodoor Juda zelf. Vooral het al spelend leren sprak hen aan (kruiswoordraadsels enz)
De leerkrachten zaten in een ronde en begonnen te zingen een Surinaams afscheidslied, mijn armhaartjes kwamen recht te staan. 20 volslanke zwarte vrouwen die een lied zongen niet te geloven, ik kreeg een grote krop in mijn keel. Nadien haalde ze er een leerling bij die een (liefdes/afscheids-)lied in het Engels zong. Het woord werd aan mij gegeven, wat gevolgd werd door een traktatie van Belgische chocolade en het uitwisselen van e-mailadressen.
De leerkrachten gingen naar hun klas, de bel was immers al geweest. Mijn mentor Audrey (Mayland) kwam bij me voor de eindevaluatie. Ze legde me uit dat ze zeer tevreden was van mijn prestaties. Op een creatieve manier droge leerstof tot leven wekken en de leerlingen geboeid houden gedurende 3 lesuren door taalspelletjes, een quiz, Ze wilde me in die weken vrij laten in mijn lesgeefstijl, met succes. Ze had van me geleerd, maar vooal: ik was geëvolueerd en had bijgeleerd. Ik kreeg een zeer positieve eindevaluatie (en een kaartje van haar klas waar ik les aan heb gegeven).
Als dank gaf ik haar een zelfgemaakt kaartje, een ingekaderd exemplaar van de klasfoto die ze zo graag wilde (zie blog), een ingebundeld exemplaar van het werkboek van Nederlands (waar ze 1 vergeeld-uiteenvallend exemplaar van hebben voor alle leerkrachten Nederlands) en natuurlijk Belgische chocolade. Uiteindelijk moest ze terug gaan lesgeven. Ik ging nog langs de directrice, nam mijn fiets, keek een laatste keer achterom en reed met een ongelooflijk voldaan gevoel én met krop in de keel huiswaarts Jal
- Rachida - Maureen met zoontje Malik - Niki - Ikzelf met Journic op de schoot (dochtertje Niki )
