Na een aantal dagen paginastilte toch even wat over afgelopen week en weekend. Zowat woensdag was ik eindelijk terug fris van dat vermoeiende weekendje en meteen stond een nieuwe opgave gepland. Doorheen de weken hebben we hier een goede vriendschapsband opgebouwd met de 7 Franse uitwisselingstudenten die ook veel met ons les hebben. Eén ervan eist wel vaak wat meer de aandacht en dat is de hyperkinetische Valentine. Ze heeft geen laptop en geen vrienden meegenomen van Parijs en daarenboven leeft ze alleen nadat de pooier van haar Lithouwse kamergenoten de meisjes terug is komen opeisen. Daarom valt Valentine zo nu en dan eens iedereen lastig voor wat aandacht. Vorige week kwam ze op het idee met een groep van 12 in een pizzarestaurant, de RAX, het all-you-can-eat buffet te nemen. Dat liep op een sisser af want de enigste werknemer jaagde ons buiten omdat we met te veel waren. Deze woensdag daagde Valentine Philippe en mij dan maar uit voor een wedstrijd om ter meeste pizzastukken eten in de RAX. Ze maakte zich sterk dat ze meer als ons zou eten, waar wij in het begin goed mee konden lachen want Valentine was niet meteen van het obesitas-type en al zeker niet speciaal groot. Wat we niet wisten is dat ze van het valspeel-type was. Na ongeveer anderhalf uur gaf ik met 9 stukken en met een bijna tot mijn luchtpijp gevulde slokdarm op. Met verbasend gemak bleef de Française Philippe volgen tot 15 stukken. 3 uur van puffen en zweten en het sluitingsuur naderde. Het 16^de stuk was blijkbaar een kaap te ver voor Valentine die geen hap meer binnenkreeg. Maar opeens was dat stuk toch verdwenen, we roken onraad. En inderdaad, weggemoffeld in een servet lag het naast haar bord!  Later zou ze toegeven dat ze zo vele stukken pizza naar de vuilnisbak kunnen smokkelen heeft, alleen maar om te kunnen winnen. Vooral Philippe was furieus omdat hij de stukken wel allemaal had opgegeten en daarna 2 dagen oprispingen had.

Vrijdag was het nog eens tijd voor een geweldig gangfeestje en deze keer moesten bureaulades eraan want die bleken uitstekend als trom te werken: de Mukkula fanfare was een feit! Dat avondje eindigde nog enigszins verassend want op weg naar onze kamers moesten Philippe en ik langs de sauna van ons gebouw. Die stond open en vroeg erom betreden te worden en zo ontdekten we nog een positief effect van het saunabaden: door de warmte vielen we na 4 seconden als een blok in slaap. Dat weekend gingen vele van onze vrienden trippen in de stad Tampere, wij niet en organiseerde voor de achterblijvers een geslaagd filmavondje. Zondagmiddag gingen we naar de plaatselijke Brabanthal waar een Fitness expo en Thaiboxgevechten gepland waren. Het aantal opgespoten fokstieren terplekke liep in de honderden. Finnen hebben een traditie van krachtsporten zoals gewichtheffen en hamerslingeren, daar horen spieren bij. De business voor paramedische middeltjes om body te krijgen is echt zotgroot: hordes opgespoten fokstieren dartelden tussen de tientallen standhouders annex dierenartsen op zoek naar het juiste krachtvoer. Voor de rest zagen we bloedstollende Freefight- en Thaiboxkampen wat de goesting van Philippe om mee te doen losmaakte. Binnekort een Belgisch – Fins gevecht Keldermans?

Wat vast staat is dat Vietnamezen erg gastvrije mensen zijn. Zondagavond werden we door onze Vietnamese vriend Lam uitgenodigd op zijn verjaardagsfeestje/Vietnamparty. Aangezien er een aanzienlijke kolonie van 25 van deze spleetogen op onze faculteit rondzwerft en het toen de feestdag Tet trung thu was organiseerde de school een coming together. Tet trung thu of middenherfstfeest is een landelijk feest ter ere van de maan. En ze hadden er tijd ingestoken hoor: alles was tot in de details versierd en met blikjes hadden ze lampjes gemaakt. Iedereen had blijkbaar ook eten mee genomen voor een groot buffet. We vielen een klein beetje heel hard uit de toon omdat we zowat de enigste Europeanen daar waren en we er niets beter op hadden gevonden een sextet bier mee te nemen. Het buffet met plaatselijke rijstgerechten was overheerlijk, de desserten waren echt walgelijk en enkel door de enorme groepsdruk kregen we ze binnen. We konden deze mensen teleurstellen. De buikjes vol, de pret kon beginnen. Een mini volksfeestje met Vietnamese liedjes en spelletjes barstte los: hilarisch om die bende noedelfretters uit hun dak te zien gaan! Een feeërieke wandeling met kaarsen sloot dit multicultureel weekend in stijl af.