Terwijl iedereen nog spannend op de uitslag van zijn tweede
zit wacht, de opening van het nieuwe scoutsjaar voorbereid of geniet van een
welverdiende vakantie breekt voor mij mijn derde week hier al aan. Ik ben hier
dus al een tijdje en steeds meer eigenaardigheden van de Finnen vallen me op.
Finland word beschouwt als een van de meest welvarende landen ter wereld toch
geld hier nog een verplichte militaire dienst van 12 maanden voor alle mannen
tussen 19 en 25 jaar oud. Matias bleef wat langer in het Finse leger en maakte
er een kleine carrière. Hij mocht op 20 jarige leeftijd een bataljon nieuwe
cadetten trainen en met peperdure antitankbazookas schieten. Ook in Duitsland
is er een legerplicht van 9 maand. Tobias vond het er blijkbaar geweldig want
hij bleef 2 jaar daar en klom op tot officier. Elk zijn ding want Timm
daarentegen muisde eronder uit door zich te laten afkeuren met een
lichte voetbalkwetsuur. Telkens we hier in de kelders van het schoolgebouw naar de
wc gaan moeten we zware metalen deuren opentrekken. Een kleine navraag leerde
ons dat de Finse wetgeving voorziet in schuilkelders met kluisdeuren in alle
openbare gebouwen tegen kernaanvallen. Al deze koude oorlog maatregelen klinken
anno 2006 bizar maar hier zijn ze gewoon nog steeds bang van de Russen. Woensdag was het nogmaals presentation skills, lachen geblazen dus. We moesten
onszelf kort voorstellen aan de klas.Philippe en ik kozen blijkbaar als enigste voor het baanbrekende
powerpoint, ongezien en revolutionair. De meeste medeleerlingen kwamen niet
verder dan 40 seconden een tekstje van een papier proberen te lezen. Een meisje
vertelde over haar huisdier de fruitvlieg, een andere over hoe chocolade haar
leven veranderde en haar vriendinnetje vertelde hoe Heinz ketchup dat deed bij
haar. We lachten ons zo onopvallend mogelijk een deuk. Finnen hebben een
communicatieprobleem: ze zijn stil, verlegen, afstandelijk en kunnen over hun
problemen niet praten. No wonder dat het zelfmoordcijfer hier zo hoog is en dat
de straten krioelen van strontzatte mensen. Finnen zijn bezig hun
communicatieprobleem te overwinnen: Nokia connecting people is hun oplossing.
Telefoneren gebeurt zonder direct visueel contact en schakelt zo hun
mensenangst uit. Ook SMS is een Finse uitvinding. Donderdagavond moesten we in Frans onze geboortestad
voorstellen. De leerkracht had voor ons een kleine verassing: een infobrochure
van Leuven uit 2001 die ze tijdens een trip in Brussel meenam. We waren
eigenlijk wat vereerd want niemand kent Leuven echt. Ook Stella Artois liet bij
weinige een belletje rinkelen. Hoegaarden, Duvel en Leffe zijn de meeste
bekende Belgische bieren ginds. In de winkel troffen we zelfs enkele flesjes
Kriek Lindemans aan!In de laatste namiddag van de week bezocht ik een markt en kocht er
heerlijke gerookte zalm. Dat wou ik al een tijdje doen want op een markt vind
je zoveel meer extras dan bij de gewone retailer, maar deze was de eerste dat
ik tegenkwam sinds ik hier ben. Anders dan bijvoorbeeld de zondagsmarkt van Heverlee
is deze niet wekelijks maar jaarlijks. Finland is het meest supermarketizede
land ter wereld, nog meer dan in de USA kiezen Finnen voor hun boodschappen
voor een supermarkt. Daarom dat markten hier erg schaars zijn. Of vergen
markten teveel menselijk contact en kiezen ze liever voor de anonieme
supermarkt? (de foto is van die keer dat we een bootje kaapten "the mukkula inn")
Jep jep ook in Finland valt niet te ontsnappen aan voetbal. Toch komt het hier niet op de eerste plaats want die moet het laten aan het razend populaire ijshockey. Dat weerhoud de bewoners er niet van terecht trots te zijn op het eersteklasse team dat zij afvaardigen. Finnen die sjotten, dat wouden we wel nog wel eens zien. Zondagavond hield onze sightseeingtour dan ook halt aan de voet van de skischansen bij de voetbaltempel van Lahti voor een live duel tussen FC Lahti en FC haka. Laatsgenoemde stond net iets hoger geklasseerd en daarom liep het stadion aardig vol in de hoop dat het thuisvoordeel Lahti aan de winst zou helpen. Vanaf het eerste fluitsignaal was het zonneklaar dat het niveau erg zwak was, te vergelijken met Dendergem - Lovenjoel ofzo. De bezoekers kwamen voor de rust op voorsprong en ook daarna domineerden ze. Niets wees er dan ook op dat de bordjes terug gelijk zouden hangen in de 60ste minuut. Het doelpunt gaf de thuisploeg hoop en gingen dan ook op zoek naar de overwinning. Een pareltje van een afstandschot recht in de winkelhaak vanop 25 meter 2 minuten voor tijd moest het nekschot zijn voor Haka. De thuiself waren nog aan het vieren toen de late gelijkmaker in de allerlaatste seconde een feit was. Een koude douche voor Lahti maar een spannende partij voor de neutrale supporter. Meer fotos van mijn uitspattingen vinden jullie op http://finni-island.tobitobsn.de . Een spoedcursus Duits kan helpen want dit is de fraaie homepage van mijn Duitse mitgenosser. Tschüss!
Lahti claimt de grootste muzikale fontein van Scandinavië te hebben. Muzikale fontein? Uhu. De fontein telt 600 sproeiers, 250 lichtjes en kan daardoor op verschillende muzieksoorten dansen door in ritme water te spuiten. So the legend goes... tot dusver hebben we het ding nog niet in actie gezien en vonden we het eerder zielig want het spoot echt niet harder als een paar tuinsprinklers. De fontein is gelegen in het prachtige Kariniemi park...waar ik elke dag voorbij fiets. Even boffen hoor.
De Sibilius Hall is absoluut één van de uithangborden van het provinciale Lahti. De Sibilius Hall is een concertzaal bijna volledig opgetrokken uit hout en daardoor wereldvermaard voor zijn uitstekende akoestiek. De concertzaal werd pas 6 jaar geleden gebouwd en is genoemd naar een bekende Finse componist. Het behoort tot de grootste houten bouwwerken ter wereld. Het bouwwerk ligt midden in de moderne poepsjieke havenwijk waar ik elke dag met mijn fietsje door peddel. Lucky me!
De titel van deze post naar het Nederlands vertaald is vrijdag en zaterdag. Het is al een tijdje geleden dat ik iets heb kunnen neertikken. Als je je amuseert dan vliegt de tijd natuurlijk snel. Ik ga dan ook vanaf nu wat meer de momenten uitpikken. Vrijdagavond gingen we met heel europa nog eens een stapje in de wereld zetten. De Duitsers bleken weer eens de grootste biergenieters te zijn en de Fransen de hardste fuivers. Wij combineerden dan maar de talenten van onze buurlanden, de ingrediënten voor een geslaagde avond!Zaterdag was een druilerige dag en we besloten dan maar boodschappen te gaan doen. We waren niet alleen verrast hier een Lidl tegen te komen, we kwamen hier zelfs nog een oud-bekende tegen. Een Finse die ons nog bleek te kennen van de internationale week van onze school. Zo zie je maar dat de wereld heel klein is . Die avond stond er nog een klein uitje op het programma. Onze klasgenote Valentine nodigde ons uit voor een kleine apéro zoals de Fransen dat zo graag zeggen. Maar toen we aankwamen zagen we plots tientallen mensen voor haar flat staan. (foto) Het nieuws van de ontmoeting moest zijn uitgelekt en als een vuurtje zijn verspreid. Een uitgelezen kans om nieuwe erasmussers te leren kennen. We waren nog steeds de enigste Nederlandstaligen in het gebouw maar een Spanjaard die trots zijn Pukkelpopbandje toonde ontlokte heel even een vlaag van patriotisme bij ons. Die avond werd er nog veel verteld, gedronken en gezongen. Zondag stond een heuse sightseeing tour doorheen Lahti op het programma. Omdat ik precies maar één foto per post erop kan zetten ga ik van de belangrijkste zaken een foto erop zetten zodat jullie kunnen zien wat Lahti zoal te bieden heeft.
Zaterdagochtend, weekend dus en studiezorgen leken opeens mijlenver weg. Net voor de middag arriveerden de Duitsers die de komende 3 maand plee en keuken zullen delen met mij . Tobias en Timm hadden er een reis opzitten van meer dan 36 uur en zagen er dan ook wat belabberd uit. First impresion! Ze hadden eerst met hun Twingootje vanuit Hamburg naar de Duitse kust gereden om op een ferry te stappen die er een nacht en een dag over deed om de haven van Helsinki binnen te varen. Met hun kleine, volgestouwde Renault bolden ze dan tot in Mukula, Lahti. De trip heen en terug met de ferry kost hen in totaal 1.000. Opde vraag waarom ze niet gewoon met het vliegtuig waren gekomen antwoorden ze dat ze anders niet genoeg kilo bagage konden meenemen. Echte luxusmenschen blijkt den Duits hier te zijn. Die namiddag nam ik ze op sleeptouw doorheen Lahti met de auto. We bezochten een groot Marka-achtig ding waar onze oosterburen meteen nieuw beddegoed, matjes en decoratie kochten omdat het ander niet nieuw was en bijgevolg vies. In de late namiddag was het de allereerste training Thaibox van Philippe op Finse bodem. Best spannend, want we hadden er het raden naar hoe goed de lokale vechters waren. Eens op dreef had Philippe geen enkel probleem met het niveau en werd er met grote ogen geloerd naar de flitsende techniek van die vreemdeling. Die avond zat de sfeer er goed in, er werd een francobelgisch-duits-spaanse alliantie gesloten en met een gepaste fiesta bezworen. We gingen met z'n allen naar het onderkomen van enkel Fransen, die later een perfecte uitvalsbasis bleek voor een avondje Lahti by night. Zondag josdag = rustdag, en dat werd serieus genomen door iedereen door meteen slaap aan siësta te koppelen. In de late namiddag broeide het plan om te gaan zwemmen in het meer. Op een mooie, verlaten steiger hadden we een majestueus zicht op dit gigantische meer. Meteen viel op dat door de zuivere Finse lucht je veel verder kan kijken naar de horizon zonder een gele ranzige smoglaag te zien. In de winter vormt datzelfde meer een expressweg naar het stadcentrum omdat het dan dichtgevroren is. Ondanks een op zijn laatste benen lopend zomerzonnetje trotseerden maar 3 helden het water. S'avonds werd er nog afscheid genomen van de Fransen die voor een halve week een verplichte kampeersessie van hun sportfaculteit gingen afwerken. En wanneer er wat te beleven valt met de Fransen dan hoort daar un apéro bij! Maandag konden Philip en ik alvast goed uitslapen want ons zelf bijeen geschraapt lessenrooster voorzag, op onze eerste echte lesdag, al meteen een vrije voormiddag. Toch was er genoeg administratorganisatorisch werk te verzetten. Die middag kwam een eind aan de lange wandelingen naar Lahti, vanaf nu kon ik rekenen op een heuse Finse koersfiets die ik voor een habbekrats op de kop kon tikken. Onze eerste les was Current Topics, een actualiteitsles waar bijzonder weinig belangstelling voor was. Sirkka-Liisa Lehti-Waller probeert ze ons te onderwijzen. Het doet vaak denken aan Jurassic Park wanneer ze zwaar gesticulerend een engelse klank uit haar indrukwekkende klankkast stoot (diplodocus!). Ieder diertje zijn pleziertje maar de Duitsers gaan er los over. Thuisgekomen bleek dat ze 170 kilometer hadden gereden naar een Ikea in Helsinki om de juiste decoratie te vinden voor hun verblijfje. Eentje kocht zelfs een cactus! Ganz toll ja. In de avond volgde een verplicht nummer: Finish survival course. Amper 6 mensen kwamen in het volwassenonderwijscentrum van lahti voor deze cursus overlevingsfins opdagen. Het werkte wel eeen beetje op je zenuwen als je opnieuw een alfabet en woordjes als "hallo" moet leren. Ons lessenrooster ligt hopenlijk in een definitieve plooi. Hyvää iltaa!
Zaterdagochtend, weekend dus en studiezorgen leken opeens mijlenver weg. Net voor de middag arriveerden de Duitsers die de komende 3 maand plee en keuken zullen delen met mij . Tobias en Timm hadden er een reis opzitten van meer dan 36 uur en zagen er dan ook wat belabberd uit. First impresion! Ze hadden eerst met hun Twingootje vanuit Hamburg naar de Duitse kust gereden om op een ferry te stappen die er een nacht en een dag over deed om de haven van Helsinki binnen te varen. Met hun kleine, volgestouwde Renault bolden ze dan tot in Mukula, Lahti. De trip heen en terug met de ferry kost hen in totaal 1.000. Opde vraag waarom ze niet gewoon met het vliegtuig waren gekomen antwoorden ze dat ze anders niet genoeg kilo bagage konden meenemen. Echte luxusmenschen blijkt den Duits hier te zijn. Die namiddag nam ik ze op sleeptouw doorheen Lahti met de auto. We bezochten een groot Marka-achtig ding waar onze oosterburen meteen nieuw beddegoed, matjes en decoratie kochten omdat het ander niet nieuw was en bijgevolg vies. In de late namiddag was het de allereerste training Thaibox van Philippe op Finse bodem. Best spannend, want we hadden er het raden naar hoe goed de lokale vechters waren. Eens op dreef had Philippe geen enkel probleem met het niveau en werd er met grote ogen geloerd naar de flitsende techniek van die vreemdeling. Die avond zat de sfeer er goed in, er werd een francobelgisch-duits-spaanse alliantie gesloten en met een gepaste fiesta bezworen. We gingen met z'n allen naar het onderkomen van enkel Fransen, die later een perfecte uitvalsbasis bleek voor een avondje Lahti by night. 
