Vandaag was het een rare dag. Deze morgen om 8u werd er opgestaan. Na het ontbijt werd de lucht alsmaar donkerder en al gauw begon het te regenen. Ons petanquespel moesten we stopzetten. Iedereen had blijkbaar zeven keer gewonnen dus dat kwam weer goed uit. We zijn dan maar in de wagens gesprongen en zijn ’s middags in Mazan pizza gaan eten. Na de pizza ging het richting Caromb waar we een bezoek brachten aan de wijnboer. Ondertussen was de lucht helemaal opgeklaard en zagen we de Ventoux weer in al zijn glorie op ons wachten. Snel omkleden en onder de leiding van sportdirecteur Johan gingen Marc, Eddy, Raf en Richard (die in de vorm van zijn leven verkeert) de Ventoux te lijf. Paul, Ludo en Karel maakten een ritje van 55 km over rustigere wegen. Dat hadden ze tenminste gedacht. Helaas kregen ze om te beginnen al een venijnige klim van negentien km voor de wielen. Daarna ging het gelukkig wat vlotter.

Nu gaan we avondeten (kip met rijst en ijscrème voor Richard) om daarna de avond af te sluiten met een lekker drankje. Morgen gaan we in groep de Ventoux beklimmen en dan zit onze trip er weer bijna op. Gisterenavond zijn we lekker gaan in een restaurant gelegen tussen de wijnvelden (foto). Het eten was lekker, de ligging was schitterend en de mensen waren zeer vriendelijk. Wat moet je nog meer hebben !

18-06-2011 om 00:00 geschreven door Thompson  

Onze eerste fietstrip zit erop. Toen we deze morgen ontwaakten, zagen we de Ventoux in groot ornaat naar ons lachen. Marc was al niet meer te houden en eindelijk verscheen er een stralende lach op zijn gezicht. De nacht was redelijk rustig verlopen. Raf heeft Marc een paar keer met zijn hoofdkussen moeten slaan omdat hij te hard snurkte. En ook was de gebruikelijke prostaatprocessie naar het toilet weer van de partij. Maar dat kan je, na zovele jaren, geen nieuws meer noemen.

Om iets na 10u zijn we dan vertrokken in 2 groepen. Ludo, Johan en Paul hebben een zeer mooie toeristische rit gemaakt die hen na 55 zware kilometers in Malaucene bracht. De overigen hebben de Ventoux beklommen via Bedoin. De laatste zes kilometer lagen in de dichte mist. Het was fris en op de top waaide het stevig. Marc was natuurlijk eerst boven gevolgd door Raf, Eddy, Richard en Karel. Karel kwam pas boven toen Marc en Raf al bijna beneden waren. De afdaling naar Malaucene was zeker in de eerste kilometers echt gevaarlijk. Met een zichtbaarheid van minder dan tien meter afdalen is absoluut geen lachertje. Na een paar kilometer trok de mist weg en konden we weer veilig naar Malaucene rijden. Daar was de groep weer verenigd en hebben we een lekkere croque gegeten. Gezamenlijk fietsten we daarna naar ons verblijf waar de inspanningen werden weggespoeld met een drankje en een douche. Karel was helaas de pineut van de dag want door zijn slappe prestatie op de Ventoux moest hij het ontgelden en vooral Marc en Richard deden hun best om hem met zijn neus op de feiten te drukken. Maar inderdaad, zijn kathedraal van een lichaam is dringend aan restauratie toe. Hij gaat nu een subsidiedossier indienen bij de Belgische staat om zo goedkoop mogelijk weer een afgetraind lichaam te krijgen. Zijn wraak zal zoet zijn.

Deze morgen zijn ook onze WAG’s aangekomen en ze hebben dadelijk plaatsgenomen aan onze bedden. Eddy moest voorgesteld worden aan Virginie Claes want hij kende haar van haar noch pluim. Raf slaapt met Paula Semer en Tante Terry en hij is de koning te rijk. De hoofdvogel heeft Ludo afgeschoten want zijn maatje is Goedele Liekens en zij heeft duidelijk haar (weliswaar ongeschoren) poes meegebracht (klik op foto). Marc duikt de koffer in met Bart Kaëll. Hij zei dat hij daar voor open stond. Dat is zeker een pluspunt als je bedgenoot Bart Kaëll is. Sabine Hagedoren, Elodie Ouedraogo, Els Tibau en Martine Prenen zijn gekoppeld aan respectievelijk Richard, Popol, Johan en Karel.

Deze avond gaan we op restaurant en dat zal ons smaken. En onze plannen voor morgen die zijn nog niet gekend. Maar we houden jullie op de hoogte.

17-06-2011 om 00:00 geschreven door Thompson  

We zijn goed aangekomen. Het was een vermoeiende rit. Het regende bijna de godganse dag. Alleen het laatste stuk konden we het droog houden. Om 18u zijn we aangekomen. We werden weer hartelijk ontvangen door Guido en Martine. Na een lekkere rosé werd het tijd om de valiezen naar de slaapzaal te brengen. In het voorbije jaar heeft Guido hard gewerkt om een nieuwe slaapzaal af te werken.

De fietsen werden afgeladen en wat gepoetst (alleen door de freaks) en daarna was het hoog tijd om aan tafel te gaan. Een lekkere driegangenmenu dat voorafgegaan werd door een aperitiefje aangeboden door Guido. Hij is onlangs 60 jaar geworden. Een geste die we zeker wisten te waarderen.

De plannen voor morgen werden besproken, nu nog even napraten en dan op tijd naar bed.

We zijn te moe om te vertellen over alle stommiteiten en alle grappen die we uitgehaald hebben. Misschien voor een andere keer. Slaapwel !

16-06-2011 om 22:20 geschreven door Thompson