Deze week was het zeer rustig. Enkele stoempers toonden hun kwaliteiten op de bühne. Zij spelen toneel in ons plaatselijk toneelgezelschap. Wil je eens een leuke toneelavond meemaken dan moet je wel erg snel zijn. Volgende vrijdag en zaterdag zijn immers de laatste voorstellingen. Allen daarheen zou ik zeggen. Let vooral op die twee heren met hun net kostuum : echte toptalenten. Hun toptalenten hebben ze deze week ook getoond op de fiets. Raf, Paul, samen met Richard fietsten vorige dinsdag onder een leuk lentezonnetje naar de wereldberoemde Hallembaye. Zij konden niet weerstaan aan de eerste lentekriebels. Eentje heeft toch zijne pére gezien. Total loss is hij in Stevoort aangekomen maar toch moeten we hem en zijn 2 companen feliciteren met hun puike prestatie. Marc heeft deze week bijverdiend als hotelmanager. Er logeerde bij hem, in het kader van Broederlijk Delen, een rasechte Burundees. Van dat broederlijk delen heeft hij nochtans niet veel gemerkt maar het was toch zeker een leuke ervaring. En bovendien heeft hij weer eens de kans gehad om de taal van Molière te spreken. Maar veel verder dan yes en no geraakt hij natuurlijk niet. Vandaag (zondag) zijn we met zessen vertrokken voor een toerke naar Zammelen. Met een extra ommetje in en rond Stevoort leverde ons dat bijna 60 km op. Het hadden normaal meer kilometers moeten zijn maar onze kersverse bompa had een lekke band. Hij vervangt zo snel zijn binnenband als dat hij klimt, zodoende hebben we een lange pauze gehad. Goed dat de ploegbaas die alles moest coördineren bij de pinken was of Johan had zijn kapotte binnenband opnieuw opgelegd. Maar op het einde van de rit demonstreerde bompa toch zijn krachten. Boven op de Steenberg triomfeerde hij met een big smile. Aangekomen bij Tante Julia hielden we nog een korte nabeschouwing. Het enige wat we daar moeten van onthouden is de wijze uitspraak van Paul : Het is lente want ik voel het aan mijn instrumenten.
Neen beste lezers, dit is geen vervroegde kerstmistitel. In navolging van bompa Eddy is nu ook onze Johan bompa geworden. Een vrolijke damesspruit zag het levenslicht. Bij het fietsen kunnen ze amper volgen maar nu zijn ze wel met de hoofdprijzen lopen. We zijn voor beide heren en hun familie natuurlijk enorm blij en fier. Richard kon zijn vreugde amper de baas en hij gaf Johan drie dikke kussen op de wang. Als ze zo gaan beginnen ga ik mijn toekomstig grootvaderschap (DAT VOOR ALLE DUIDELIJKHEID NOG HELEMAAL NIET AAN DE ORDE IS), proberen geheim te houden. Beide families zijn al de nodige afspraken aan het maken. Eddy geeft Johan bijles in pampers vervangen en papflessen geven. En ze hebben afgesproken om beide kleinkinderen samen op te passen. Dat komt een heel deel voordeliger uit. In deze crisistijd moet je op alles besparen want voor je het weet, is je kindergeld al opgesoupeerd. Samengevat kunnen we stellen dat onze fietsgroep bestaat uit : 2 bompa's, 1 bijna bompa, 1 gepensioneerde, 1 die er uit ziet als een gepensioneerde en 2 heren die fietsen als een gepensioneerde. Het achtste lid is nog bijlange geen 50 en hij ziet zich de volgende weken, maanden en jaren al rondsleuren met pampers, wandelstokken, zeverlappen en pisflessen om zijn compagnons te soigneren. Maar, beste vrienden, het zal met veel liefde gedaan worden !
