Neen hoor gelukkig is alles naar tevredenheid verlopen.
nu een update na 2 maanden: zoals eerder vermeld gebeurde de ingreep op vrijdeag 30 oktober.

Eerst de operatie zelf: pas om 2h30 ik kreeg eerst een lichte verdoving in de nek om dan met een soort electrogram naar de juiste zenuw te zoeken, dit gaat met een naald in de nek waardoor lichte electrische schokken worden gegeven, AMAAI dat was afzien, maar toen ze die hadden gevonde kon de zenuw verdoofd en even later toen alle gevoel weg was werd ik onder narkose gebracht.. en dan weet je van niets
ik had gelukkig geen enkel probleem met wakker worden en wer pas om 6h terug op de kamer, en ik had ook ijszakjes op de schouder liggen wel had ik de volgende dag veel pijn waarvoor dus een extra infuus. Pas om 7h kwam de arts met de verlossende ontslagbrief !

Thuis gekomen had ik weer pijn van het vervoer in de auto moest ik al gelijk een aantal oefeningen doen en nog steeds die verdomde ijszakjes wat goed was voor de schouder maar waar mijn spieren minder gelukkig mee waren ook nog wat pijnstillers en weer ontstekingremmers slikken.

Vanaf maandag kwan de kinesist wat eerst tegen viel maar na een 3 tal dagen al erg goed meeviel maar na 4 weken kwamen de zwaardere oefeningen met een soort rekker, dit ging de eerste keer heel goed maar de 2de keer was het al raak, ik was gewoon niet in staat de oef. te doen, na de 1ste werd ik al draairig en mosten we stoppen, we hebben toen wel nog wat oef al ligend op de zetel gedaan zoals heel in het begin.
die draairigheid heeft toen bijna 2 dagen geduurd waarschijnlijk weer een kombinatie van de ontstikingremmers en de Depakine, ik heb toen ook gelijk mijn Depakine met 100 mg verhoogd, ook kreeg ik weer meer en meer last van krampen dus een week later ook mijn baclofen met 2.5 mg verhoogd !

Nu zijn we na 6 weken begonnen bij de kinesist aan huis in wat hijzelf noemt zijn zijn folterkamer, ook eerst weer relatief goed maar het gaat echt op en neer want hier werkt mijn stiff-man syndrom heel erg tegen ik krijg tijdens de oefeningen veel krampen vooral in mijn trieseps spier wat we voornamelijk een beetj kunnen opvange door een sjaal rond mijn arm te knopen (dit deden we thuis ook al vanaf dat de oef.met de rekker begonnen) maar nu is het wel erger.

Op dit moment gaat het al weer beter en soms zelfs zonder sjaal.

EINDE BERICHT !