We vertrekken naar het dorpje La Patriota, 2u rijden op onverharde wegen van Matiguas. Het staat op geen enkele kaart die ik vind, en de wildste verhalen doen de ronde. Maar hoe vaak werden zelfs de wildste verhalen niet ontkracht door de realiteit? Toch vertrek ik met genoeg toekomstperspectieven naar ginder om al gelukkig te zijn voor er aan te komen. We zitten met 8 in een pick up, met 4 in open lucht vanachter, met alle bagage: lekker krap, het gebrek aan roetfilters valt bij aankomst van onze kleren te vegen, en uit onze longen te hoesten.
In La Patriota wordt iedereen naar zijn gezin gebracht: Bert ergens in de bergen, Tine normaal ook, maar die komen ze morgen pas ophalen. Dries, Dorien en Nele worden naar hun gezinnen gebracht, die niet bepaald op de hoogte zijn van hun komst. Samen met Noortje en Sandra word ik tot aan een rivier gereden, die door de regen te hoog staat om te paseren.
Besluit van de dag: we blijven vannacht in La Patriota slapen, en gaan morgen met de melkcamion El Lechero naar de overkant.
Hipica, een soort jaarlijkse stoet om de 10-daagse Santo Domingo feesten af te sluiten. De eerste echt souveniers worden verzameld: een groot bierglas en een grote bierfles uit plastiek, driewerf hoera, dat gaat mooi staan op de kast! Nefast voor de feestvreugde, terwijl we rustig pintjes aan het pakken zijn, wordt Dries vakkundig ontdaan van zijn portefeuille, en Dorien nog vakkundiger van haar fotocamera. Niets aan te doen, life goes on.
Nog even melden dat den deze tot volgenden dinsdag niet van zich zal laten weten, omdat hij naar Matiguas trekt voor een week, en daar zijn niet eens verhardde wegen... Tot gauw
Besluit van de dag: drukte + drank = diefstal
Besluit van de week: ik ben blij dat ik beslist heb om nog een maand langer te blijven, ik gaan mij hier amuseren!
