|
Het was een akelig geluid. Het geluid dat onze vaatwasser maakte als we hem aanzetten. Onze eerste reactie was om verschrikt het apparaat weer uit te zetten. We keken of het met een ander afwasprogramma beter ging. We openden de machine, controleerden de filter. Probeerden opnieuw. Maar het akelige geluid was er weer. Het was een soort getik, maar zo snel dat ik het omschrijven zou als "knetteren".
Alleen, het bleef niet duren. Het was maar bij een bepaalde functie dat de machine dat geluid produceerde. Die eerste keer wachtten we, met gespitste oren, tot het hele programma was afgewerkt. Het geluid was er maar af en toe en het resultaat van de machinale arbeid zag er prima uit.
Het was weekend en dus zou het nog een poosje duren vooraleer er een technieker kon langkomen om de oorzaak van het geknetter op te sporen. Mijn eventuele afwashulpjes studeerden voor hun examens en alleen zag ik die bergen afwas ook niet zitten. Dus de volgende keer zette ik met een bang hart de vaatwasser weer aan, en daarna nog eens. En telkens werkte het apparaat de opdracht netjes af.
Dat duurde zo enkele dagen. We zouden nog bijna gewend geworden zijn aan dat rare geluid. Tot ik uiteindelijk toch maar een technieker liet komen. Onze machine was ten slotte nog maar een goed jaar oud en uiteraard was ik bang dat er iets ernstigs stuk zou gaan als we zo doorgingen.
En zo stapte gisteren, met de gereedschapskoffer in de hand, een technisch deskundige meneer kordaat op onze machine af. Met een verstoorde blik, alsof wij hem midden in de nacht uit zijn bed hadden gelicht. Ik voelde aan dat hij vermoedde wat er aan de hand was. Hij zette de machine even aan, hoorde het vreemde geluid, grinnikte honend en knikte. Ik keek hem niet begrijpend aan. Wist die man nu al waar dat geluid vandaan kwam?
De man trok de machine open, haalde er de filter uit.
"Ja, ge moet opletten hoe ge uw gerief er in zet hé! Ziet dat af! En d'er zit nog een rekkerke in ook!"
En terwijl hij mij de filter aanreikte: "Ge zult dat toch wel wat fijner moeten doen, anders kunde binnenkort een nieuw machien gaan kopen."
Ik nam gegeneerd het onderdeel aan, zag dat er inderdaad een elastiekje in terecht gekomen was. Ik voelde het schaamrood omhoog kruipen terwijl ik detergent nam en een afwasborstel om de filter schoon te schrobben. Ik viste het elastiekje eruit, maar vond verder dat het best meeviel met het vuil in die filter: er zat eigenlijk nauwelijks wat in. Natuurlijk, ik had hem immers pas nog schoon gemaakt.
De man trok ondertussen wat water weg op de plek waar de filter had gezeten, maakte daar iets open, ging er zoekend met zijn hand in en trok die even later weer terug.
"Voilà sé, dat is 't!" Hij bekeek even nader wat hij in zijn hand had.
"Allé, nu heb ik al veel dingen in die machines gevonden, maar dat heb ik nog nooit meegemaakt!" zei hij en gaf me een klein, hard voorwerp, dat ik niet direct kon thuisbrengen.
"Als ge nu es gewoon de handleiding leest, dan weet ge hoe ge dat moet doen. Het is heel simpel, maar ge moet het natuurlijk eerst es efkes lezen.." Het klonk weer striemend en neerbuigend. Enkele ogenblikken eerder had ik me een slons gevoeld, nu een uilskuiken.
Nog een groter uilskuiken toen ik de rekening gepresenteerd kreeg: Eénenveertig en een halve euro!
Ondertussen was Echtgenoot binnen gekomen. Hij draaide het voorwerp, dat net uit de pompschroef van de vaatwasser gekomen was, om en om tussen de vingers.
"Maar dat is precies 'n een ... tand!" zag hij.
"Een tand?"
De enige van wie die kon zijn was van Jongste, die is volop aan het wisselen. Maar hoe was die nu in de machine terecht gekomen?
Later lostte Jongste het raadsel op. Jawel, bij het boterhammen eten op school was er een tand uitgevallen. En hij had die dan maar in zijn lege brooddoos gelegd.
Mama had het niet gezien, en het broodtrommeltje met tand en al in de vaatwasser gestopt. En die tand was bij het pompje geraakt en telkens tikkend door de pompvleugeltjes rondgeslingerd. Vandaar dat nare geluid.
Ondertussen was het probleem van de baan. Maar ik weet niet wat ik erger vond: het bedrag dat we ervoor hadden neergeteld of de vernederende manier van doen van de technieker.
Al had hij dan misschien gelijk. Voortaan toch maar nauwgezetter doen, die vaatwasmachine inladen.
|
